Tíminn - 20.01.1990, Blaðsíða 7

Laugardagur 20. janúar 1989
HELGIN
15
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL
Hlaðan þar sem llklð fannst Á slóðanum fremst á myndinnl voru dularfullu hjólförin sem vísuðu á það.
voru spurðir og útilokaðir. Slíkt var
formsatriði til að ryðja brautina fyrir
eðlilega rannsókn.
í svona málum treystir lögreglan
mjög á þau sönnunargögn sem
tœknimenn leggja til. Um árabil hafa
þau iðulega ráðið úrslitum um lausn
mála sem virðast í fyrstu óleysanleg.
Rannsókn á líki Rachelar leiddi í
ljós tvö mikilvœg atriöi. I hári henn-
ar fundust merki um sjaldgœft ein-
angrunarefni sem notað er til ein-
angrunar gegn hávaða og hita. í örðu
lagi l'annst töluvert magn af sœði
morðingjans í leggöngum líksins.
Fyrir nokkrum árum hefði það
harla litlu máli skipt en nú var hœgt
að greina slíkt rétt eins og blóð, með
kjarnasýrugreiningu, öðru nafni
DNA.
Vitaö er nú að DNA einstaklinga
er mismunandi, nema um sé aö rœða
eineggja tvíbura. Við rannsókn á
sœðinu varð meðal annars ljóst að
morðingi Rachelar var hvítur maður
og yngri en 35 ára.
Nú var ákveðið að fara óvenju-
lega að: Tekiö skyldi blóðsýni úr
hverjum manni í þorpunum umhverf-
is sem uppfyllti þau skilyrði sem
fundust við rannsóknina. Þetta var
seinlegt verk enda um 4.000 menn að
rœða. Þegar niðurslöður voru athug-
aðar fannst meðal sýnanna eitt sem
kom alveg heim og saman við þaö
sem leitað var að.
Eigandi sýnisins var hinn 31 árs
Ronald Cheshire. Hann var hvítur og
starfaði sem byggingaverkamaður.
Frumathugun á högum hans sýndi
að vissara vœri aö fara varlega að
honum og rannsaka málin niður í
kjölinn, áður en nokkuð yrði að gert.
Helst mœlti Ronald ekki vita neitt af
öllu saman.
Sonur lögreglumanns
Venjulega vœri slíkt ekkert
vandamál en í þessu máli vildi svo
illa til að faðir Ronalds var starfandi
lögreglumaður og átti meira að segja
þátt í rannsókninni á morði Rachelar
Partridge. Við athugun á sambandi
þeirra feðga þótti ljóst að faöirinn
myndi varla bregöast trausti lögregl-
unnar. Feðgarnir liöfðu aldrei verið
nánir.
— Hann ber enga virðingu fyrir
lögunum, sagði faðirinn. — Mest all-
an starfsferil minn hefur hann oröið
mér til skammar og notið þess að núa
mér því um nasir. Þegar hann var 25
ára rak ég hann á dyr og sagði honum
að bjarga sér sjálfum. Hann var alltaf
svarti sauðurinn í fjölskyldunni.
Þar sem feðgavandinn var nú úr
sögunni, þótti óhœtt að halda áfram
að rannsaka málið eins og venjulega.
Ronald Cheshire hafði orð á sér fyrir
að renna hýru auga til kvenna og
stundum gerði hann öllu meira en
það. Hann hafði fengið á sig kœru
fyrir árás á stúlku.
Ronald stundaði líkamsroekt af
kappi og fékk viðurnefnið „Ron
Rambó“. Eftir nokkra athugun og
þegar tœknimenn höíðu safnað tölu-
verðu af sönnunargögnum, þá þótti
mál til komið að rœöa við kauða.
— Segðu okkur frá Rachel Partr-
idge, sagði lögreglumaður við hann.
— Eg veit ekki um hvað þú ert að
tala, svaraöi Ronald ofur rólega.
— Hefurðu aldrei kynnst henni?
hélt lögreglumaðurinn áfram í mesta
kœruleysistón.
— Nei, ég kannast ekki við hana,
var svarið.
Lögreglumennirnir virtu Ronald
fyrir sér þar sem hann stóð, vöðva-
stœltur í ermalausum bol. Augljóst
var að hvorki Rachel né nein önnur
heíöi roð viö slíkum manni í átökum.
Athygli vakti líka að hann var mjög
svo húöflúraður en þar var ekki um
að rœða akkeri, fugla eða blóm. Húð-
flúrið var allt kvenmannsnöfn og
lausleg talning á staðnum sýndi strax
25.
Taldi sig ómótstœðilegan
— Hverja' eru þetta? gat lög-
reglumaðurinn ekki stillt sig um að
spyrja.
— Bara dömur sem ég hef kynnst,
svaraði Ronald og brosti gleiðgosal-
ega.
— Ég sé hvergi nafnið Rachel,
sagði hinn eftir nokkra stund.
— Ég hef heldur aldrei þekkt
neina Rachel, noestum hreytti Ronald
út úr sér.
— Ekki það? sagði lögreglumað-
urinn kuldalega og ákvað nú að koma
Ronald óþocgilega á óvart.
. Ronald átti lítinn sendiferðabíl
sem þegar hafði verið rannsakaður
rœkilega. Það var gert á meðan Ron-
ald vissi ekki af. Hjólbarðaförin voru
borin saman við gipsmótin frá hlöð-
unni og skór sem fundust heima hjá
Ronald voru bornir saman við gips-
mótin af skóförunum.
Hvað einangrunarefnið í hári líks-
ins varðaöi, þá var farangursrýmið
aftur í bílnum klœtt meö því efni. Það
kom ekki frá framleiðanda bflsins
heldur haíði Ronald gert það sjálfur í
því skyni aö minnka hávaðann utan
frá.
Þrátt fyrir að allt þetta vœri borið
á borð fyrir Ronald þá neitaði hann
enn að hafa nokkum tíma þekkt
nokkra Rachel Partridge. — Þiö get-
ið ekkert sannað á mig, sagði hann
þrjóskur.— Víst getum við það, var
honum tjáð og síöan fékk hann
kennslustund um DNA og öll hin
sönnunargögnin og þá þýddi ekkert
að þroeta.— Þá þaö, ég hitti hana,
sagði hann loks.
— Segðu okkur nánar frá því, bað
lögreglan.
Saga Ronalds Cheshire var á þá
leið að hann heíði verið á leið heim
til sín seint um kvöld 24. ágúst þegar
hann kom auga á stúlku sem stóð við
veginn og beið fars. Hann var ekki
maður sem sleppti tœkifœrum og tók
því stúlkuna upp í. Það var Rachel
Partridge.
Hann bauðst til að aka henni heim
og þau spjölluðu saman. Hann skrúf-
aði frá töfrunum og það dugði. —
Venjulega var svo, sagði Ronald og
hló við.
Bjó með skólastúlku
Hann ók út af veginum og stöðv-
aöi bílinn. Eftir svolítiö meira spjall
fóru þau aftur í bílinn og höfðu kyn-
mök. Rachel stakk þá upp á að þau
fœru í hlöðuna þar sem rúm og noeöi
vœri betra.
Ronald gerði eins og stúlkan
sagði og ók að hlöðunni. Hann lagði
bílnum viö dyrnar og aftur höíöu þau
kynmök í honum. Þá kvaöst Ronald
hafa sagt Rachel að hann þyrfti að
flýta sér heim og skyldi aka henni um
leiö. Hún sagöist heldur vilja ganga
því hún œtti heima rétt hjá. Foreldrar
hennar kœrðu sig ekki um að sjá hana
koma heim í ókunnugum bfl.
Hún fór út úr bílnum og iagði af
stað heim. Ronald kvaðst hafa horft á
eflir henni um stund en ekið svo
heim. Hann fullyrti aö hún heföi ver-
ið soel og ánoegö þegar hann sá hana
síðast. Stúlkur vœru það alltaf eftir
að hafa verið meö sér.
Lögreglumennirnir trúðu ekki
einu orði af þessari sögu. Ronald var
því formlega ákœrður fyrir morðið
og stungið í fangelsi meöan hann biöi
réltarhalda.
Nœr ár leið áður en málið var tek-
ið fyrir. Á þeim tíma kom sitthvað
fleira í ljós um Ronald Cheshire.
Nœr strax eftir moröið á Rachel for-
fœrði hann 15 ára
skölastúlku. Hún hafði heillast
svo af vöövum hans og kröflum aö
hún strauk að heiman lil að búa hjá
honum í þorpinu Gawcott, í um 35
km fjarlœgð frá moröslaönum, en
þangað hafði Ronald flutt lveimur
dögum eftir morðið.
Fljótlega varð stúlkan ófrísk en
það gerði Ronald ekki hið minnsta
ánœgðan að verða faðir. Þá sá stúlkan
fyrst hina hlið elskhuga síns sem
rauk nú upp í brœöi og skipaöi henni
aö losa sig við afkvœmið.
Foreldrar stúlkunnar höíðu uppi á
henni og töldu hana á að koma heim
með sér og að fá fóstureyðingu, hvað
hún gerði enda var það best fyrir alla
aöila.
Hins vegar var þetta ekki endirinn
á sambandi telpunnar við Ronald.
Hann sótli hana nocr daglega í skól-
ann og þau höfðu mök aflur í bílnum
hans, sama bíl og Rachel Patrtridge
endaði ocvi sína í.
Kviðdómurónœmur
Á meðan hann sat í fangelsinu
skrifaði slúlkan honum reglulega og
lýsti fyrir honum áœtlunum sínum
uni sameiginlega framtíð þeirra.
Hann svaraði í sömu mynt og stúlkan
var enn heilluð upp úr skónum og
með sljörnur í augum.
Hins vegar heillaði Ronald ekki
konur í kviðdómi, þegar hann kom
fyrir réttinn 6. niars 1989. Hann
brosti sínu blíðasta við þeirn en þoer
horfðu bara kuldalega á móti.
Sockjandi hélt því fram að Ronald
hefði tekiö Rachel upp í bílinn og
ákveðið aö freista þess aö komast yf-
ir hana. Mólmœli hennar ceslu hann
upp svo hann nauðgaði henni. Jafn-
vel eftir það var Rachel ekki á að gef-
ast upp svo Ronald barði hana í höf-
uöið meö járnstöng. Hún lá þá kyrr
og kveinaði en var ennþá á lífi og það
þoldi Ronald ekki svo hann brá
höndunum aö hálsi hennar og herli
vel aö. Þaö dugði.
Viku síðar var Ronald Cheshire
fundinn sekur um morðið og docmdur
í lífstíðarfangelsi. Eftir á fékk hann
10 mínúlur til að rœöa viö fööur sinn
og sagðist þá enn vera saklaus.
Foreldrar Rachelar gátu ekki af-
boriö að búa lengur í litla húsinu sem
áður haföi veriö þeim sœlureilur. Eft-
ir nokkra daga fluttu þau burl og hófu
nýtt líf á nýjum slóðum.
KOTASÆLA
fitulítil og freistandi
Þessi fitulitla og kalkríka afurð býr yfir óþrjótandi fjölbreytni:
Hún er afbragð ein sér, frábær ofan á brauðið með t.d.
kryddjurtum, gæðir súpuna rjómabragði og gefur sósunni
á grænmetissalatið fyllingu og ferskleika.
KOTASÆLA - fitulítil og freistandi
AUK/SlA k9d1-387