Tíminn - 27.01.1990, Side 6

14
HELGIN
Laugardagur 27. janúar 1989
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMAL SAKAMAL SAKAMAL
Eiginmaður tilkynnti hvarf konu
sinnar og kvaðst viss um að hún
hefði stytt sér aldur. Fimm mánuð-
um síðar fannst lík hennar múrað
inn í stall á sameiginlegum vinnu-
stað hjónanna.
INNI A VINNUSTAÐ
Síminn á lögreglustööinni í Dayton hríngdi stöö-
ugt. Símavöröurinn var ekkert aö flýta sér og þegar
hann svaraöi þá hlustaöi hann á mann sem vildi til-
kynna mannshvarf.
Símaveröinum fannst maöurínn tala í einkennileg-
um tóni og benti honum á aö hann yröi aö koma á
stööina til aö gera formlega skýrslu en samt vœri
hœgt aö taka allar helstu upplýsingarnar símleiöis.
— Gott, sagöi maCurinn. — Það
cr konan mín. Hún er horfin. Síöan
varö langt hlé og þegar maöurinn tók
aftur til máls skalf rödd hans. — Ég
veit ekki hvaö ég á aC gera. Ég óttast
aö hún hafí stytt sér aldur.
— Af hverju helduröu þaö?
spuröi símavöröurinn.
Maöurinn hélt áfram og sagöi aC
kona sln heföi um tíma veriö þung-
lynd og iöulega látiC aö þvf liggja aö
hún vildi binda enda á lff sitt. Hann
heföi reynt aö stappa í hana stálinu
og mistekist þaö. Nú vœri hún týnd
og hann óttaöist þaö versta.
Sföar um daginn, þriöjudag 24.
nóvember 1987, kom hinn áhyggju-
fulli eiginmaöur á fund lögreglunnar.
Hann var blautur eftir rigninguna en
áhyggjuhrukkumar höfCu ekki skol-
ast af andliti hans. Lögreglumenn
sem tóku skýrsluna vom slfku vanir.
Týnda konan hét Judith Sinks,
var 44 ára og starfaöi hjá Dayton-
blaöinu. Þótt engan grunaöi þaö þá
átti leitin aö þessari laglegu tveggja
bama móöur eftir aö standa í fimm
mánuöi og komast á forsföur blaöa í
öllum landshomum Bandarfkjanna.
Kynntustávinnustaö
Judith Sinks var ein sex systk-
inaog foedd á herspftala í Fort Bliss f
Texas, skammt frá E1 Paso. Hún ólst
upp f Falmouth í Indiana sem var lft-
U1 landbúnaöarbœr. Faöir hennar var
vélvirki en móöirin roesti. Judith sá
um matinn og goetti systkina sinna.
Eftir menntaskóla giftist Judith
skólabróöur sínum í lftilli kirkju
skammt surman viö Falmouth. Mikil
veisla var aö athöfninni lokinni og
svo tók alvara lffsins viö.
Ungu hjónin settust aö I Ander-
sonville sem er svo lftill boer aö hann
firmst á foestum kortum. Eftir fáein ár
fékk eiginmaöurinn starf sem kjö-
tvinnslumaöur og þau Quttu til
Richmond. Þaöan lá leiöin 1980 til
Franklin sem er svefiiboer f útjaöri
Dayton-borgar f Ohio.
Judith fékk starf f póstdeild Day-
ton—blaösins og var valin úr stórum
hópi umsoekjenda. Skyndilega lauk
hjónabandinu og Judith fékk forroeöi
beggja doetra hjónanna.
Brátt foeröi hún sig yQr f dreifing-
ardeild blaCsins.
Þótt hún heföi veriö gift frá ung-
lingsaldri átti hún ekíci í neinum
vandroeöum meö aö venjast því aö
vera einhleyp. Hún baföi gaman af
aö dansa og umgangast fólk og
kynntist nokkrum karlmöimum.
Hjónaband var allt annar handleggur.
— Ég hef veriö gift, sagöi hún viö
vini sína. — Ég held aC þaö veröi
ekki aftur. Ég er komin á þarm aldur.
En skömmu sföar kyimtist hún Ted
Sinks. Hann sá um viöhald á hús-
nceöi blaösins, einkum hita- og loft-
rœstingarkerfum og pfpulögnum.
Hann var myndarmaöur, vin-
gjamlegur og aö minnsta kosti í
dreifmgardeildinni virtist hann frem-
ur gamaldags í háttum, hann opnaöi
dyr fyrir konum og stökk á foetur
þegar kona kom iim í herbergiö.
Allt frá upphafi hreifst Judith af
Ted Sinks. Hann átti litla flugvél sem
harm geymdi á einkavelli náloegt
heimili sínu og flaug viö hvert toeki-
fœri. Hann átti lfka aflmikiö mótor-
hjól sem hann þeysti gjaman á um af-
skekkta sveitavegi og kom iöulega
heim þakiim leöju frá hvirfli til ilja.
Veski í póstkassa
Judith var á föstu þcgar hún
kynntist Ted en sagöi vininum upp
og sneri sér alfariö aö Ted. Samband-
iö leyndi sér ekki á vinnustaönum og
mikiö var um það talaö en Judith
koeröi sig kollótta. Þau Ted uröu óaö-
skiljanleg og giftu sig loks f septem-
ber 1985. ÞaÖ var annað hjónaband
beggja.
— Mamma sagöi aö sér fyndist
Teddy indcelasti maöur f öllum heim-
inum, sagöi önnur dóttir hennar
seinna. — Mér fannst mamma stál-
heppin og hún virtist mjög hamingju-
söm.
Nú, tveimur árum síöar, var Jud-
ith horfm og líkur voru taldar á aö
hún heföi fyrirfariö sér. ÞaÖ var
meira en lítiö undarlegt.
Ted Sinks roeddi viö David Lantz,
þrautþjálfaöan rannsóknarlögreglu-
maim, sem um tíma gegndi störfum
viö þá deild sem leitaöi aö týndu
fólki. Ted sagöi honum aö Judith
heföi hagað sér einkennilega sföan
hún datt og meiddist á foeti. Hún voeri
f gifsi og heföi átt tíma hjá loekni
daginn áöur, mánudaginn 23. nóvem-
ber.
— Ég kom heim klukkan hálfþijú
til aö fara meö hana til loeknisins,
sagöi Ted. — Þá var hún farin. Hún
skildi ekki eftir biéf eöa neitt, bara
fór.
Haim kvaöst hafa hringt til ná-
graima og vinafólks en engiim heföi
séö Judith. Haim sat viö sfmaim alla
nóttina í von um aö hún hringdi en
um morguninn ákvaö haim aö til-
kynna lögreglunni hvarf hennar. —
Ég vissi ekki hvaö ég goeti gert ann-
aö, sagöi Ted Sinks meö grátstafinn í
kverkunum. — GuÖ miim góöur, ég
trúi ekki aö hún sé horfin.
Lantz grennslaöist fyrir um Judith
á sjúkrahúsum, f fangageymslum, f
lfkhúsinu, hjá HjálproeÖishemum og
í kveimaathvarfinu. Haim talaöi viö
leigubflastöövar og áoetlunarbflstjóra
en enginn haföi séö Judith Sinks.
Daginn eftir hringdi Ted til Lantz.
— Þaö er lygilegt, sagöi hann. —
Ted Slnks var elnkar laglnn viö vlö-
gerölr «n hann gat ekkl hamlö skap-
ofsa slnn. Hann fann aöra leiö ...
Þeir hringdu til mfn frá póstinum.
Veski Judith fannst f póstkassa rétt
áöan.
Bréfberi fann veskiC þegar hann
losaCi kassann og yfirmaöur hans
hringdi sföan til Sinks. Lögreglu-
menn vissu ekkert hvaö þeir áttu aö
halda.
Ljúfmenni eöa ruddi?
Ef veski Judith heföi veriö stolið
meö greiöslukortum og peningum,
því var þvl þá troöiö I póstkassa þeg-
ar mun auöveldara heföi veriÖ aö
fleygja því í mslafötu eöa gám sem
eru um allar götur? Hvaö haföi þá
oröið um Judith?
Ein kenning var sú aö Judith heföi
oetlaö aö stytta sér aldur og skiliö
veskið eftir f póstkassa sem skilaboö
til bónda síns og lögreglunnar um
hvaö gerst hefCi. Póstkassinn var aö-
eins spölkom frá brúnni yfir Miami-
fljótiö en af henni hafa margir stokk-
iC í áranna rás til aö binda enda á lff
sitt.
Dagamir liðu og fjölskyldan beiö
í ofvœni eftir aö frétta eitthvaö af
Judith. Ótrúlegt þótti aö Judith heföi
látiö sig hverfa af ásettu ráöi þótt svo
aö eitthvaö þjakaöi hana. Ósjálfrátt
ásökuöu dœtumar Ted um hvarf
móöur þeirra.
Ein systir Judith sagöi lögregl-
uimi aö Ted heföi blátt áfram bannaö
sér og manni sfnum aö koma f heim-
sókn. Hún bœtti viö aö Ted vceri meö
eindoemum bráöur í skapi og heföi
oftsiimis bariö Judith og hert aö hálsi
hennar. Hún nefndi atvik um pásak-
ana áriö áöur, skömmu eftir aö Ted
og Judith fiuttu í nýtt l.ús. Judith
haföi boðiö oettingjum sfnum f
kvöldverö.
— Ted samþykkti en var þó treg-
ur og rétt áöur en viö hjónin lögöum
af staö, hringdi haim og afiýsti öllu
saman. Hann léöst síöan á Judith og
var noerri búinn aö kyrkja hana f
broeöi siimi.
Hún vildi ekki segja mér þaö
strax, hélt systirin áfram. — Hún baö
mig aö segja þaö engum en sagöi mér
svo aö Ted hefði slegiö hana niöur og
gripiö um háls hennar. Hún varð aö
ganga f rúllukragapeysum eöa meö
sloeöur (langan tfma á eftir.
Nágrannamir sáu þó allt aöra hliö
á Ted Sinks. í þeirra augum var hann
atorkusamt ljúfinenni sem allt lék f
höndunum á. — Hann var alltaf aö
dunda f bflskúmum, sagöi einn
þeirra. — Hann gat gert viö alla hluti
og var sérlega handlaginn. BœÖi Ted
og Judith voru vel þokkuö í hverfinu
og þegar hún hvarf var ekki talaö um
annaö þar.
Þiöfinniö hana aidrei
Ted hélt því statt og stöðugt fram
aö kona hans heföi stytt sér aldur.
Hann giét þegar hann lýsti heim-
komu sinni og sagöist vilja gefa allt
til aö vita hvaö heföi oröiö um hana.
Þegar einn œttingi hennar stakk
upp á aö ráöa einkaspœjara til aö
leita aö Judith, sagöi Ted blátt áfram;
— Þaö er bara sóun á tíma og pen-
ingum. Hún finnst aldrei.
David Lantz fannst þetta vœgast
sagt einkennileg fullyröing, einkum
af manni sem var sorgin uppmáluö.
Hvemig gat hann veriö svo viss um
þetta?
Ekkert lfk fannst f Miami-ánni og
ekkeit sem lýsingin á Judith átti viö
kom fram í líkhúsinu. Hvarf Judith
Sinks var hulinn leyndardómur í
toepa fimm mánuöi.
Þá var þaö þ-iöjudaginn 26. apríl
1988 aö maöur sem ekki vildi láta
nafns síns getiö hringdi til dómhúss-
ins f Dayton. Hann kvaöst hafa upp-
lýsingar um hvarf Judih Sinks. —
Þið finniö hana á sjöundu hœö f húsi
Dayton—blaösins, sagði maöurinn.
Hann bœtti þvf viö aÖ Ted Sinks
og einn starfsmanna hans, Fred List,
heföu komiö líkinu fyrir undir
steyptum stalli f kyndiklefa á hœö-
iimi. — Fred veit ekkert um þaö,
sagöi maöurinn aö lokum og lagöi á.
Þessum upplýsingum var komiö
áleiöis til David Lantz, sem taldi þœr
eitt þaö vitlausasta sem hann heföi
heyit. Hann sagöi Jerry Smith, starfs-
félaga sfnum, frá þessu. Jerry taldi
líklegast aC sá sem hringdi vœri meö
lausa skrúfu en vissara vceri þó aö at-
huga máliö og losna viö allan grun.
Lögreglumenn fóru nú f blaðhús-
iö og báöu um aö fá aö lfta inn f
kyndiklefann á sjöundu hœö. Þeir
skoöuöu herbergiö og sáu þá aftengt
vatnshreinsitœki sem stóC á nýlega
steyptum stalli, um 60 cm háum, eins
metra breiöum og 130 sm löngum.
Þar vœri nœgilegt rými til aö fela lík.
Lantz og Smith höföu samband
viö Fred List, starfsmanninn sem átti
aö hafa hjálpaö Ted Sinks aö múra
lfkiö þama inni.
Hvaövarítunnunni?
List sagöi aö Ted heföi hringt til
sfn aö kvöldi 20. nóvember áriö áöur,
sem var um helgi, og beöiö sig um
aöstoö viö aö flytja 200 lftra, bláa
plasttuimu f kyndiklefann á sjöundu
hœö f blaöhúsinu. Sinks sagöi honum
aö f tunnunni voeri efrii sem hann
heföi oetlaö aC nota f garöinn en kom-
ist svo aö þvf aö þaö iimihélt asbest.
Nú vildi hann losna viö tuimuna og
iimihaldiö.
List sagöi aö Sinks heföi sótt sig
um hálfþrjúleytiö sfödegis og þeir
sföan fariö heim f bflskúrinn. Sinks
baö hann svo aö bföa úti, meöan hann
hugaöi aö konu sinni sem var vfst
lasin.
Sföan lyftu þeir tunnuimi upp á
pallbflinn og óku til blaöhússins. Þar
settu þeir hana f lyftu f kjallaranum
en hún gekk aöeins upp á sjöttu hoeC.
Þeir komu tunnunni á handvagni upp
á sjöundu hceðina og inn f kyndiklef-
ann. Þar var búiö aö slá upp fyrir
stallinum á miöju gólfinu.
— Ég fór niöur til aö scekja
slöngu til aö blanda steypuna, sagöi
List. — Þegar ég kom aftur þá foerö-
um viö tunnuna noer rammanum. Ted
sagöist sjá um þaö sem eftir voeri og
ég fór.
List sagöi aö hann og tveir aörir
starfsmenn heföu fariö eftir helgina
til aö þrífa kyndiklefann en þá heföi
steinstallurinn veriö orCinn þurr og
tunnan horfin. Hann sagði aö sér
heföi fundist skrítiö hvaö Ted heföi
haft mikiö fyrir þvf aö losa sig viö
tunnu af asbesti en ekki hugsaö meira
'um þaö. Ted heföi ráöiö þessu. Tunn-
an heföi veriö innsigluö og sér heföi
ekki dottiö f hug aö opna hana. —
Hún var ein 50 kfló aö þyngd og þaö
var hcefilegt fyrir þetta magn af as-
besti, sagöi Fred List.
— Svo frétti ég aö kona Teds vœri
horfin en þaö hvarfiaöi ekki aö mér
aö neitt samband voeri milli hennar
og plasttuimunnar. Ted sagöi mér aC
hún vceri lasin þegar ég kom heim til
hans. Haim fór meira aö segja iim til
aö athuga meö hana.
Múruð inn í stall
Lantz fór nú aö gruna að Judith
heföi þá þegar veriö látin en Ted bú-
iö til sjúkrasöguna ef einhver skyldi
gruna eitthvaö seinna. Þaö haföi
greinilega dugaö.
Lantz og Smith fengu nú leitar-
heimild og ásamt sex mönnum frá yf-
irvöldum fóm þeir aö kvöldi til í
blaöhúsiö, vopnaöir loftpressum og
sleggjum sem þeir réöust meö á
steinsteypustalliim. Eftir klukkutíma
brot var klefiim oröiim fullur af se-
mentsryki og merm sveittir. GóÖur
hluti stallsins var horfinn og Lantz
fór aö velta fyrir sér hvort Ted Sinks
heföi ekki bara steypt asbestiö inn I
hann. Harrn var varla búinn aö hugsa
þá hugsun til enda þegar klefiim
fylltist skyndilega af ólýsanlegum
óþef af rotnandi holdi.
Mennimir gengu nú aö verki meö
hálfu meiri ákafa og fýlan magnaöist
enn. Þá kom Lantz auga á eitthvaö
sem llktist taui. Haim togaöi f þaö og
hönd spratt upp. Um úlnliðiim var
armbaráisúr eins og þaö sem Judith
haföi veriö meö þegar hún hvarf.
Nú var steypan brotin frá lfkinu
sem var raunar lítiö annaC en skiim
og bein. Þaö var sföan sett f plastpoka
og fjarloegt. Skýrsla tannlœknis Jud-
ith noegCi til aö staöfesta aö þetta var
lfkhennar.
Nú var fariö heim til Teds Sinks
og Lantz hringdi dyrabjölluimi. Ted
kom til dyra meö brauömylsnu á
bringuimi, haföi auösjáanlega veriC
aö horfa á sjónvarpiö. Hann heilsaöi
alúölega.
— Má ég eiga viö þig orö? spuröi
Lantz.
— Auövitaö, svaraði Sinks og

K TK-*. >**t. *». TTTv **.*»v**.^. 'Í.'A’*. *í. ’i.’t.