Tíminn - 10.03.1990, Blaðsíða 3

Laugardagur 10. mars 1990
HELGIN
13
um áverka af honum, en svo lauk að
hann lá dauður eptir. Urðum vér þá
allir teknir um nóttina af vagtinni og
settir í vagthúsið, þar til um morgun-
inn, þá vorum vér færðir íyrir ráðið.
Síðan var sá dauði sóttur og skoðað-
ur. Voru þá á honum 49 áverkar, hvar
með að vom 3, sem þeir ályktuðu að
væm dauðlegir áverkar. Sá fyrsti var,
að hann var rekinn í gegn, annar,
hann var heilaklofmn, þriðji, það var
höggin af hofum önnur kinnin, og
hékk svo ofan á öxl. Var svo dæmdur
dómur, að það skyldi vera hans bana-
maður, sem hann hefði rekið í gegn.
Beiddumst vér svo dómsins og feng-
um ekki. Síðan voram vér spurðir að,
hver hann hefði rekið í gegn, en eng-
inn þóttist vita það, hver það hefði
gert. Meðgengum vér allir, að vér
hefðum hans banamenn orðið, en
ráðið þóttist ei kunna að lífláta oss
alla fyrir einn mann. Voram vér síðan
færðir í fangelsi og bundnir með
mjóum jámhlekkjum, þó svo, að eng-
inn náði til annars. Þar var dauflegt
inni, bæði af óklárindum (óhreinind-
um) og illum daun, sem nærri má
geta. Þar sátum vér í þrjár vikur, og
var gefin hveijum ein brauðkaka um
daginn til matar, og svo sem merkur-
bolli með vatn. Voram vér svo færðir
tvisvar í vikur fyrir ráðið og harðlega
áklagaðir af þess hins dauða náung-
um. Vora oss þá færð hrein klæði í
fangelsið, og færðir af þeim, þá vér
komum frá ráðinu. Þann síðasta laug-
ardag, sem vér voram færðir fyrir
ráðið, var eg svo máttdreginn, að eg
gat ekki staðið einn saman. Var eg þá
studdur af tveimur soldátum, og ætl-
uðum vér þá að auglýsa þann seka,
hefði guð ekki snúið því á annan veg,
því strax, ráðið sá vora eymd, aumk-
Árið 1663, eða nokkrum árum áð-
ur en þeir félagar komu til Königs-
berg, hafði Friðrik Vilhjálmur verið
tekinn til kjörfursta þar í staðnum,
og sést sú athöfn hér.
vaði það sig yfir oss og gaf oss lausa,
því þeir þóttust ei kunna að forsvara
það fyrir guði, ef vér dæjum allir. —
I þessu plássi hef ég þótzt líða þau
mestu harmkvæli á minni æfi. Þar var
eg viku eptir það, svo eg hresstist
nokkuð. Þann 1. Aug. reisti eg frá
Dresden og að Nurinberg í Scopin-
landi. Það er sá fallegasti staður, sem
eg hef séð, bæði upp á bygging og
önnur herlegheit. Þaðan reisti eg og
að Reginsborg í Scopinlandi. Þessi
staður stendur við ána Rin (mun eiga
að vera Dóná). Þar er sú lengsta
bryggja sem eg hefð séð, og hún
gengur yfir um ána Rín. Þaðan reisti
eg á skipi ofan að Collin. Það er ein
hættuferð að fara ofan eptir þessari á,
því þar er einn pyttur í miðri ánni,
sem vatnið rennur rétt niður. Skip-
herrann bauð þá oss að fara á land,
sem ekki vildum hætta á að fara yfír
um þennan pytt og nokkrir gerðu. En
eg hafði forvitni að sjá þetta. Tvisvar
snerist skipið í hring hjá þessum
pytti, en í þriðja sinn gátum vér róið
fram hjá. Mikið sús og brús er þar að
heyra niðri í. Margt skip forgengur á
þessu plássi með fólki og öllu, sem
ekki sést neitt af aptur. Frá Collin
reisti eg að Munkin i Bæierlandi. A
þeirri leið var eg ræntur í Heidelborg-
arlandi og 2 aðrir með mér, — því
vér reistum þar í gegnum, — af
frönskum soldátum. Þeir tóku allt af
oss, sem vér höfðum, utan vér höfð-
um nokkra peninga í skónum, þeim
héldum vér, og slepptu oss svo nökt-
um. í þeirri sömu ferð mættum vér
100 manns, konum og karlmönnum,
allsnöktum, sem vora reknir frá Tre-
vir (Trier), því churfúrstinn af Bran-
denburg hafði inntekið staðinn, og
var þetta allt franskt fólk. Það var ein
undarleg sýn, að sjá svo marga
manneskju nakta. — í Munkin hefur
kurfurstinn sitt rezidentz, þar er allt
pápiskt. Þaðan reisti eg að Frankfúrt í
Frankenlandi. Þar er pápiskur biskup
yfirherra. Þaðan reisti ég að Brock í
Bremen. Það er einn mektugur staður
og heyrir til keisaranum. Frá Brock
reisti eg að Wienna í Austurríki. Þar
heldur sá kristni keisari sitt residentz.
Þar var eg nokkrar vikur og féll mér
vel. — Frá Wienna í Austurríki reisti
ég að Presborg í Ungaria 15 mílur.
Þar er ein lútersk kirkja; þar gekk ég
til sakramentis, því eg hafði ekki ver-
ið til guðs borðs í 2 ár. Frá Presborg
reisti eg að Lygnir (e.t.v. Lugos í
Ungverjalandi). Það er einn staður í
Ung.aria, sem Tyrkinn hefur tekið af
keisaranum; það er mestallt Tyrkir,
sem þar era; þeir reyndust mér vel,
og betur en sumir kristnir. — Þaðan
reisti eg og að Sirk (Zúrich í Sviss) í
Sveitzerlandi. Þar era há fjöll í þessu
landi og mjóir dalir á milli. Þaðan
reisti eg að Basel í Sveitzerlandi, það
er höfuðstaðurinn.. Þar fúllendaði eg
mína reisu. Sneri eg þá aptur. Hafði
eg þá reist áfram, frá því eg fór frá Is-
landi, 830 milur þýzkar. Frá Basel
reisti eg að Asborg (Augsburg) í
Scopinlandi. Þar forþénti eg mér
nokkra peninga, því mínir peningar
vora þá uppi. Þaðan reisti eg að Uln
(Ulm) í Frankenlandi, og svo ofan
eptir aptur og að Breddsla (Breslau) í
Slesingen (Slesíu); þar er gott verð á
lérept, því maður kann kaupa þar
skyrtu af því bezta lérepti fyrir hálfan
rd., sem hann verður að gefa annars-
staðar 2 rd. fyrir. I Slesingin er dæi-
legt kvennfólk; þar era ogsvo margar
hórar í Breddsla, því þar era opinber
hórahús; þær gefa ráðinu 2 rd. á
hverjum mánuði, og þar með era þær
ffíar, og mega brúka sinn óguðlega
lifúað. Frá Breddsla reisti eg og að
Mynster (Múnster í Vestfalen) i Stift.
Þar fann eg eina völvu, sem bauð mér
að spá mér lukku, ef eg gæfi sér pen-
ing, og skyldi hún lesa í lófann á mér,
hvað eg um síðir þekktist. Hún sagði
mér allt, hvað fram við mig hafði
komið, svo það sló ekki feil, og svo
hvar fram við ætti að koma, hveiju eg
hef nú gleymt. Þaðan reisti eg og að
Bremen. Þar fann eg minn stallbróð-
ur aptur, og var þá hvor öðram feg-
inn, því við höfðum ekki sést, síðan
hann var settur í fangelsi í Berlín.
Þaðan reistum við og að Hamborg.
Kom eg þá til eins snikkara, sem hét
Jóhann Dann og var eg hjá honum
allt til Anno 1677, þann 19. April, og
féll mér vel.
Þann 20. Aprilis (1677) gengum
vér til segls ffá Hamborg. Þann 26.
komum vér að Heilagalandi (Hjalt-
land). Þar fór eg á land ásamt öðram.
Það er lítið land um sig og umgirt
með háum fjöllum og björgum, svo
hvergi verður upp komizt, nema í
einum stað. Þaðan héldum vér 27.
Apr(ilis) á haf, og komum undir ís-
land þann 12. Maii í Berafirði fyrir
austan. Þann 20. Junii kom eg heim á
Barðaströnd.
Þetta svo í stytzta máta um mína
reisu, en þó margt undanfellt.
Þfli er tverjflndi
ni hringjo ekhi
í ömmu d Akur-
eyrí d dfmœlinu
hennor
Bíminn er tilvalin /eið til að eiga
persónuleg samskipti við œttmgja
og vini í öðrum landshlutum.
Síminn er líka skemmtilegur og
þœgilegur samskiptamáti.
Vissir þú, að það er ódýrara að
hringja eftir kl. 18 og enn ódýrara
að hringja um helgar.
Dagtaxti er frá kl. 08 til 18
mánudaga til föstudaga
Kvöldtaxti er frá kl. 18 til 23.
Nœtur- og helgartaxti er frá kl.
23 til 08 virka daga og frá kl. 23
á föstudegi til 08 nœsta mánudag.
Fyrir þá sem staddir eru á
landsbyggðinni, en þurfa að
sinna erindum við fyrirtœki og
stofnanir á höfuðborgarsvœðinu,
er siminn einfaldasta og fljót-
virkasta leiðin.
Síminn er til samskipta
Því ekki að notann nteira!
PÓSTUR OG SÍMI
Dcemi um verð á símtölum:
v
fc
o
o
Við spörum þér sporin