Tíminn - 24.03.1990, Blaðsíða 8

16
HELGIN
Laugardagur 24. mars 1990
Stjöm u reg n
Ekki verður mikil-
vægi íjölmiðlunarinnar í
samtíðinni ofmetið og
þótt mikil skrif og allra
handa umfjöllun um
hana verði stundum
leiðigjöm, þá hljótum
við að kannast við að hún
er orðin slíkur partur af
lifi okkar flestra að ann-
ars er ekki að vænta en
þetta efhi leiti oft í penna
manna og þá ekki síst
blaðamanna. Sjálfsagt er
það réttmæt gagnrýni að
folmiðlunin og öll henn-
ar mislita hirð gerist fjöl-
miðlafólkinu sjálfú
stundum full hugleikin,
eins og þegar verið er að
tíunda vistaskipti ein-
hvers kollega, sem flyst
af blaði á sjónvarpsstöð
eða þá úr vist hjá tímariti
yfir að útvarpshljóð-
nema. Ekki er þetta þó
svo sem ýkja saknæmt
og vissulega hafa ýmsir
alveg virkilegan áhuga á ferli og til-
tækjum sprækra stráka eða stelpna,
sem staðið hafa sig snoturlega í
stykkinu eða kannske mjög vel.
Fjölmiðlun á sér alls staðar sitt ,jet
— sett“, þótt það sé sums staðar
ekki nema „apexmiða - - sett“, eins
og fyndinn maður komst einhvem-
tíma að orði. Og varlcga skyldu
menn fara í að gera gys að þessari
frægð, sem stöku sinnum hefúr lyft
fólki í þingmannssöðul eða önnur
virðingarembætti. Því fjölmiðlamir
em áhrifaríkir.
Enda er því svo varið að hversu
gjama sem við gagnrýnum fjöl-
miðlana, er það á vit þeirra sem
þreyttar sálir flestra hvcrfa, þcgar
uppstytta verður á amstrinu: „Sjón-
varpið — þegar allt annað bregst"
sagði í kunnuglegri auglýsingu frá
Ríkissjónvarpinu fyrir skemmstu
og þama hitti auglýsingasmiðurinn
naglann á höfúðið. Því er ekki nema
von að mönnum verði þær ásýndir,
raddir eða skriffinnar heldur geð-
þekkir, sem leitt geta hugann frá
áleitnum áhyggjum um stund og
veitt huganum hvíld og glatt geðið.
Starfi hins vel hæfa fjölmiðlamanns
er því vissulega mikilsháttar nátt-
úra, þótt hæpið kunni að vera að
varpa sorgum sínum á herðar hans
að því marki að menn vilji selja
honum landstjómina í hendur. Þó er
ekkert því til fyrirstöðu í stöku
dæmum, og er engan
veginn fráleitt að t. d.
Olina geti orðið að sam-
einingartákni í nýjum
flokki til höfúðs íhald-
inu. Margir sem að
framboðinu virðast ætla
að standa eru að minnsta
kosti miklu tortryggi-
legri en hún.
Enn eigum við land-
ar ekki margar fjöl-
miðlastjömur nema
fféttafólk og flest er það
sjónvarpsfólk, eins og
við öll vitum. Sá vett-
vangur er þó enn það
þröngur að ekki gefst
miklum fjölda færi á að
vinna sér þar umtals-
verðan orðstír. En sá
tími hlýtur að koma að
við foram að framleiða
ffamhaldsþætti fyrir
sjónvarp, eins og aðrar
menningarþjóðir og þá
má búast við heilu
stjömuregni og mörgum
sem munu virðast kjömir kandidat-
ar til þingsetu: slævitram lögreglu-
foringjum og spéuram með seið-
magnað augnaráð og dularfúllum
konum, sem aðalaðandi verður að
sjá fyrir sér á forsetastóli. Og yrði
þetta ekki stóram álitlegri mann-
skapur að kjósa um en þeir gróm-
teknu frystihússtjórar af útskögum
voram og þringurýru lögspekingar,
sem valið hefur oftast staðið um til
þessa?!
Gettu nú
Síðast var spurt um stofn-
un, sem þjónar málefni er
mikið hefúr verið til umræðu
undanfarið og var myndin af
skógræktarstöðinni í
Kollafirði.
Nú er það lítii en fögur
kirkja sem við biðjum ykkur
að þekkja, sem stendur á
fomfrægum stað.
KROSSGÁTA