Alþýðublaðið - 29.09.1922, Blaðsíða 4

4
& L Þ Y Ð P B L A ÐIÐ ______
LAMBAKJÖT
frá Sláturíélagi Borgfiröinga selt með Isegsta verði i
cjfíjötvQrzlun C. zÆilmrs,
L^ugaveg 20 A
pat
Með „Islandi*, sem kom 24.
þ m, fengum við meira og
fjölbreyttara úrvsl Íf
Sömpum og Ijósakrónum
en við höfum nokkru
sinni áður haft.
Geymið lampakaup yðar, þar til
þér hsfið séð úrval okkar.
Hf. Rafmf. Hltl & Ljði
Laugaveg 20 B Sfmi 830
Árstillög’um
tll verkamannafélagsins Dagsbrúo
er veitt móttaka á laugardögum
kl. 5—7 e m. i húsinu nr 3 við
Tryggvagötu. — Fjármálaritari
Dagsbrúaar. — Jón Jónsson.
Afarstórt úrval af nótum
nýkomið.
Hljóðfærahús Reykjavikur.
1
Stofa handa 2 einhleypum
sjómöanum er til leigu ( Neðri-
Selbrekku.
Nýkomið*.
SILKI í kvansvuntur, mjóg ódýr
og /alleg; eienig uli og silki. Af
ar golt svo kallað herras lki i
upphluta. — Peyiufatskljeði frá
kr. ii,oo, rnikið úrval. Allskouar
etfni í drengjafót, og kven- og
telpukipur — Karlmannafataefni,
frakkaefni, hálstau, hattar, húfur,
slifsi. — Ennfreoiur allskonar
vefnaðarvara.
NB Alt selt mlkið ódýrara en áður.
Andrés Andrésaon,
f Liugaveg 3
Fallegustu.
krenhattana
íáið þér í
verzl. Edinbor^.
1
I
Til SÖlu: Tauskápur og
bókasteípur úr furu málaðlr báðir,
dálltið notaðir, seljatt mjög ódýrt.
A v é.
Nýkomnar vörur:
Apelsínitr, epll, pernr, vfnber,
‘egg, shyr, reyktur lax, reykt
sílrt, kæfa, rikling r, hákarl,
gulrófur og rjómabússrojör.
Verzlunin »BJORNINNo,
Vestorgötu 39. Sírai 112.
Bnrna- og ungllnga-
slcóla hefi fg á n k. vetri —
Böin tekin inhin 10 ára og eldri.
U xisóknir komi fyrir 1 október,
Ólafur BenedibtssoD.
Hefrna kl 7—9 siðd Laufásv 20.
Ritstjóri og ábyrgðarni&ðnr:
Olafur Friðriksson.
Prentstniðian Gutenberg
Edgar Rice Burroughs: Tarzan snýr aftnr.
urn hraustan mann í návist minni. Mig hálf langar til
þess að leysa hann, svo eg sæi, hve lengi þú mundir
þá sparka í hann.“
Þetta stöðvaði fólskuverk Rokoffs, því hann langaði
ekkett til þess, að Tarzan yrði leystur meðan hann væri
nálægt honum.
Jæja*, sagði hann við Arabann, „eg skal strax drepa
hann.“
wEkki innan takmarka tjalda minna**, mælti höfðing-
inn. „Þegar hann fer héðan, fer hann lifandi. En hvað
þú getir við hann í eyðimörkinni kemur mér ekki við,
en eg vil ekki hafa blóð Frakka á höndum flokks míns,
vegna annara athafna — þeir mundu senda hingað her-
menn og drepa marga mina menn, og brenna tjöld
okkar og reka féð burtu.“
„Eins og pú vilt", nöldraði Rokoff. „Eg skal fara með
hann út í eyðimörkina utan við tjöldin, og gera út af
við hann.“ >
„Þú skalt fara með hann dagleið héðan", sagði höfð-
inginn rólega, „og nokkrir af mönnum mínum fara með
þér, til þess að llta eftir, að þú^óhlýðnist mér skki —
annars vérða tveir Frakkar dauðir á eyðimörkinni."
Rokcff skalf. „Þá verð eg að bíða til morguns — nú
er orðið dimt."
„Eins og þú vilt“, sagði höfðinginn. „En stundu eftir
dögun verðurðu að vera farinn héðan. Eg held ekki
upp á vantrúaða menn og allra síst skræfur."
Rokoff ætlaði að svara einhverju, eu hann stilti sig,
því hanD sá, að ekki var vert að eggja karlinn. Þeir
fónt báðir úr tjaldinu.” í dyrunum gat Rokoff ekki stilt
sig um 'að snúa sér við og hreyta hnútum til Tarzans.
„Sofðu vel, lagsi", sagði hann, „og gleymdu ekki að
biðja vel, því þegar þú hrekkur upp af á morgun, þá
verður það með svo snöggum hætti, að þá verður eng-
inn tími til þess."
Enginn hafði borið Tarzan mat eða drykk slðan um
hádegi, svo þorsti mikill sótti á hann. Hann reyndi að
biðja vörðinn um vatq, en hann ansaði ekki.
Langt uppi í fjöllunum heyrði hann til Ijóns. Hversu
mjög var maður öruggari, er dýr ásóttu mann, en menn *.
gerðu það. Aldrei meðan hann dvaldi i skógunum hafði
farið svo illa fyrir honum. Aldrei hafði hann verið nær
dauða, hugsaði hann.
Aftur öskraði ljónið. Það var nokkru nær. Tarzan
langaði til þess, að svara með ópi kyns síns. Kynssíns?
Hann var nærri búinn að gleyma því, að hann var
rqaður en ekki api. Hann glepsaði eftir böndunum. Ef
hann kæmi þeim milli tannanna. Hann varð hálftryltur
ér hann fann, að frelsi hans var heft.
Núma öskraði nú því nær viðstöðulaust. Það var víst,
að hann var á leiðinni niður á eyðimörkina. Þetta var
öskur hungraðs ljóns. Tarzan öíundaði það af frelsinu.
Enginn mundi binda það og slátra því. Það gerði apa-
manninn hamstola. Hann óttaðist ekki dauðann, nei —
en að vera skotinn varnarlaus, það fanst honum svl-
virðilegt.
Þ?ð hlýtur að vera nærri lágnætti, hugsaði Tarzan.
Enn átti hann nokkrar stundir eftir. Kanske gat hann
tekið Rokoff með sér 1 hinn langa leiðangur. Hann
I