Tíminn - 28.04.1990, Blaðsíða 8

16
HELGIN
Laugardagur 28. apríl 1990
ATLI
MAGNÚSSON:
„Þú ert á línunni!“
Þegar krafa nútímans er farin
að gera ráð fyrir að snældunni
sé snúið uppstyttulaust allan
sólarhringinn á útvarpsstöðum
vorum, er ekki nema von að
sitthvað fljóti með sem ekki
hefði nú þótt „gullvandað" á
gömlu Gufúnni, er dómkórinn
og Páll ísólfsson, Helgi Hjörv-
ar, Sigurður í Holti, Jón Ey-
þórsson og slíkir stólpar mörk-
uðu „standardinn“, sem flest
mið voru tekin af, þegar
ákveðið var hvað teldist boð-
legt útvarpsefni. Með þessu er
ekki verið að segja að ekki sé
margt prýðilega gert í útvarpi
eftir sem áður, en mislitara er
það óneitanlega. Enda varla
hægt að ætlast til að ekkert
komi út úr viðtækinu nema
unaðsómar og gullkom, þegar
aldrei má stoppa og draga and-
ann!
Ein aðferðin til þess að láta
sólarhringana ekki slitna
sundur í útvörpunum em
hlustendaþættimir — þegar
fólk slær á þráðinn og segir
álit sitt á ýmsum málefnum
líðandi stundar eða ber sig upp
undan einhverju fargani, sem á
því hvílir. Þeir em stundum at-
hyglisverðir, því það má nýja
fjölmiðlunin eiga að nú heyrist
í manneskjum, sem gamla
fjölmiðlunin gerði alls ekki
ráð fyrir.
Það reynir eflaust oft talsvert
á stjómendur svona þátta að
umgangast viðmælendur sína,
sem sumum er ekki allskostar
lagið að orða sjónarmið sín
skipulega, enda ekki annars
von. En stundum hefur mér
þótt stjómendur kveða marga
veikburða rödd í kútinn á
heldur stuttaralegan hátt. Mér
er í minni fiskverkunarkona,
sem ætlaði að fara að bera sig
upp við svona þátt undan
kaupinu sínu, sem auðvitað
var hreint hraklegt. En stjóm-
andinn var ekki í skapi til þess
að hlusta á þessar gamalkunnu
„tuggur“. Hann skákaði kon-
unni í skyndi með því að
minna hana á fimmtánhundr-
uðkallinn sem kaupið hennar
hækkaði fyrir tveimur mánuð-
um, og þúsundkallinn, sem
samningamir gerðu ráð fyrir
að hún fengi næstu mánaða-
mót. Vom þetta kannske ekki
hagsbætur!? Vesalings kon-
unni féll allur ketill í eld, það
komu á hana vöflur (,ja - jú,
jú“) og allt hennar kvartana-
hjal rann út í sandinn.
Þama varð stjómandanum að
mínu mati á, því hafi slíkir
þættir sér nokkuð til gildis þá
er það einskonar sálusorgara-
hlutverk handa þeim, sem svo
sjaldan þora að láta til sin
heyra. Auðvitað em vanda-
málin ekki alltaf nýstárleg og
enginn ætlast til að Stefán Jón
Hafstein leysi úr þeim. Og t. d.
hin virkilegu láglaunakvikindi
þjóðarinnar eiga það alveg
skilið að fá að tala út, hafí þau
mannað sig upp í að láta frá
sér heyra — fólk sem hefur
það nákæmlega jafn afleitt í
góðæri sem harðæri og ekkert
batnar hjá né versnar hvaða
ríkisstjóm sem situr. Sá hópur
er óþægilega Qölmennur vor á
meðal og sem betur fer vor
allra vegna hefur hann ákaf-
lega hljótt um sig.
Gettu nú
Myndin fýrir viku var af
kirkjunni á Seyðisfirði.
Enn höldum við okkur
við Austfirði og spyrjum
hvaðan þrístrenda fjall-
ið hér á myndinni blasir
við sjónum manna.
KROSSGÁTA
FoWOT
l<PN0
NAFN
flTT
VE/Ð/t
M£Ð
PRAS
H6 T
STEWO-
U* UPP
RftDDlR
m

e.yBúfl
tf/n.A
oS/CFU
STUNP
FeiKI
I"

ir
ȣ1TI
mi
'IU
MflSNrt
(ZRoM
&

rutíL
soKI
JXl
VStN

rvi -
HUJ.
n
T
T
T
T
1
/o
1
~h
T
7v
Is
GRí )DI
7NV-
/aiN
Pfl/Ffl
SKÆLfl
BoPÐ
HALDl
t
TiMl

vsim
TiTa
KUAKWft
TALfl
Ktyft ð \
TDTT[
SrFflR
KÍLÓ
BfilJL
óflK
óWf
PRYKK
UR___

n
mi
JThWú
vtiL
SK'ftLb
BJ 6E
sveFH-
m
VBtFfl-
EJ/VS
GÆÖiý
VY
KRÚS
M flÐÚR
EINS
srMie
5/
3 os>
SfÓR

TRft >
BÆT?
fíSKUR
þoF í
ESFt
KYRRÐ
KlND
t:

ÆTT
fitl/V
MVAÐ
n
BFITA

LÍT
B£o M
t NU
15
CtoiHft
£lNS
TAL/)
URjVAR
KoVin
DUST
FtMK
Korv/r
SlGló
El N-
MAIVA
KAFI

41