Tíminn - 28.04.1990, Blaðsíða 11

Laugardagur 28. apríl 1990
HELGIN
19
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL
Borton-feðgamir gátu ekki hugsað
sér að búa á staðnum lengur svo
þeir fluttu til Marshalltown.
Tíminn leið og hætt var að tala
um Borton-morðið í fjölmiðlum
en Hunt og menn hans gleymdu
því ekki andartak. Þeir einbeittu
sér að því að fínna hugsanlega
ástæðu.
Fimm mánuðum eftir morðið,
þann 3. febrúar 1989, kom ungur
maður með móður sinni á lög-
reglustöðina. Þau sögðust hafa
upplýsingar um Borton—morðið.
Hunt sendi þegar efíir þeim þrem-
ur mönnum sínum, sem mest
höfðu rannsakað málið, til að tala
við mæðginin.
Pilturinn sagðist eiga vin að
nafni James Bettis sem verið hefði
góður vinur og skólafélagi sonar
Barton—hjónanna áður en feðg-
amir fluttu burt. Bettis hefði kom-
ið heim til mæðginanna 26. janúar
til að eyða hjá þeim helginni. Á
Iaugardagskvöldið voru vinimir
að spjalla saman inni hjá piltinum
og þá spurði Bettis hann hvort
hann myndi eftir því sem gerst
hefði fimm mánuðum fyrr og átti
þá við Barton-morðið.
Fundu ekki
hnífinn aftur
Þeir ræddu morðið nokkra
stund, en þá sagði Betlis skyndi-
lega: —Ég gerði mikil mistök.
Hinn spurði við hvað hann
ætti og eftir nokkur hik svaraði
Bettis: —Ég myrti hana.
—Þú segir ekki satt, sagði
vinurinn.
—Bara að svo væri, en því
miður er það satt, sagði Bettis.
—Af hveiju? vildi hinn vita.
—Cynthia var eins og mamma
okkar allra.
Bettis sagði piltinum að hann
hefði farið heim inn í húsið þar
sem Cynthia var í eldhúsinu. Hann
bað hana um vatnsglas og sagðist
vera að leita sér að vinnu. Mætti
hann leita til hennar eftir meðmæl-
um ef þyrfti? Hún hélt að það væri
í lagi og skrifaði símanúmerið
niður á blað handa honum. Tilvon-
andi vinnuveitandi hans gæti svo
hringt til hennar.
—Hvenær ákvaðstu svo að
myrða hana? spurði vinurinn, en
Bettis kvaðst hafa íhugað það í
meira en viku. Hann var með sam-
ansmelltan veiðihníf með sér.
—Ég greip bara utan um höfúðið á
henni og skar hana á háls, sagði
Bettis. —Hún lá á gólfínu en var
ekki dauð svo ég stakk hana með
gaffli.
Síðan sagðist Bettis hafa farið
inn í baðherbergið og látið renna í
kerið til að þvo hendur sínar og
hnífinn. Síðan yfirgaf hann húsið
og leyndist um stund í lækjargili i
grenndinni áður en hann fór heim
til að baða sig og hafa fataskipti.
Hunt og menn hans ræddu nú
um hvað gera skyldi. —Við höf-
um framburð vitnis að játningu en
ekkert sem staðfestir hana. Ef
Bettis ákveður að neita því sem
hann sagði vini sínum þá getum
við harla lítið gert. Þá stendur bara
staðhæfing gegn staðhæfingu.
Pilturinn var beðinn að rifja
upp hvort Bettis hefði ekki sagt
honum neitt fleira varðandi at-
burðina. Þá mundi hann að sunnu-
daginn eftir morðið sagðist Bettis
hafa farið að tiltekinni brú yfir áð-
umefnt lækjargil og grafið veiði-
hnífinn þar. Raunar hefði það ver-
ið slæm hugmynd því hann gæti
fúndist og þekkst. Þeir félagar
fóru því á staðinn í þeim tilgangi
að sækja hnífinn og fleygja hon-
um í hyl í læknum en fúndu hann
ekki.
—-Ef við finnum hnífinn þá
höftim við allar sannanir sem þarf,
sagði Hunt. —Fáum handtöku-
heimild og höfúm hana tilbúna.
Hunt og menn hans fóru nú
með skóflur og málmleitartæki út
að brúnni og tóku að Ieita morð-
vopnsins. Leitin varð ekki löng og
hnífúrinn var tekinn upp með
töngum til að spilla ekki fingrafor-
um sem kynnu að vera á honum.
Ástæðan var
svo sem engin
James Bettis var handtekinn á
heimili sínu. Honum var lesinn
réttur hans en hann áskildi sér ekki
rétt til að þegja. Strax og komið
var með hann á stöðina játaði hann
að hafa myrt Cynthiu Borton.
Spurður hvers vegna hann
hefði myrt móður besta vinar síns,
yppti hann öxlum og svaraði:
—Ég veit það ekki. Mig langaði
bara til að drepa einhvem.
Þann 12. október 1989 kom
Bettis fyrir rétt og lýsti sig sak-
lausan. Kviðdómur hlustaði á játn-
ingu hans af bandi og fékk að
heyra nákvæma lýsingu á rann-
sókn málsins og öllum sönnunum.
Verjandinn neitaði ekki að Bettis
hefði játað en sagði að hann hefði
búið söguna til af því hann langaði
að komast að heiman.
Saksóknari Iagði áherslu á
símanúmerið á blokkinni og þá
staðreynd að veiðihnífurinn var
sannanlega úr eigu Bettis, auk
þess sem hann fannst þar sem
Bettis kvaðst hafa grafið hann.
Það sýndi að játningin sem hann
gerði við vin sinn var sönn.
Það tók kviðdóm aðeins fjórar
klukkustundir að komast að þeirri
sameiginlegu miðurstöðu að Jam-
es Bettis væri sekur um morð að
yfirlögðu ráði og skyldi hljóta lifs-
tíðarfangelsi fyrir vikið.
VÉLAR
HÖFÐABAKKA 9 112 REYKJAVÍK SÍMI 91-670000
Jöturvn tiC Ciðs við þig
rynr
grænfóður hey og vothey
CLAAS býður meðal annars eftirtalinn búnað:
1. Stillanlegt dráttarbeisli.
2. Tvöfalda hjöruliði og öryggistengsli á drifskaft.
3. Rafbúin stjórntæki til að stjórna úr ekilssæti
bindingu með garni, eða neti. Gefur til kynna
með Ijósi eða hljóði þegar bagginn er tilbúinn.
4. Öflugan og opinn mötunarbúnað ásamt þjapp-
ara (sjá mynd 4 og 5).
6. Stálvalsar tryggja að pökkun hefst um leið og
heyið kemur inn og tryggir jafna bagga.
7. Öfluga drifkeðju, hannaða til að endast lengi án
viðhalds.
8. Sjálfvirka smurningu.
9. Tvöfaldan bindibúnað, sem sparar tíma og
dregur úr bindigarnskostnaði.
10. Rollatex netbindibúnaður fáanlegur.
11. öryggisventill á vökvakerfi.
12. Sleppibúnaður með rafbúnaði, sem gefur til
kynna að vélin sé laus við baggann.
13. Auðvelt að komast að aukabindigarni og til að
skipta um netrúllur.
14. Þrýstimælir til að fylgjast með þéttleika
baggans.
15. Öryggisbúnaður vegna læsingar og opnunar
afturhlera.
Hafið samband við sölumenn okkar sem gefa nánari upplýsingar.
_ SAMBAND ÍSLENSKRA SAMVINNUFÉLAGA
J©iMMRD