Tíminn - 12.05.1990, Blaðsíða 8

18
HELGIN
Laugardagur 12. maí 1990
í TÍMANS RÁS .
ATLI MAGNÚSSON:
„Sjálfum sér bjargaði hann ■■■!
Nú gerist hljótt i söngvasæti
sósíalisma hér á landi sem víð-
ar og er þar auðvitað um að
kenna að á hann hefur komist
slæmt orð upp á síðkastið. Sí-
fellt nýir hópar segjast vera
gengnir í bindindi á hann, og
munu nú segja eins og Pétur
Þríhross um neftóbakið: „Svei
öllu eitri!“
Þess vegna tala nú aðeins fáir
um sósíalisma, en þeir sem
ekki mega við að forkasta hon-
um afsalút, grípa til þess ráðs
að segjast fylgja ,jafnaðar-
stefnu“, sem lesið verður á
milli línanna að helst eigi ekki
að lesast sem þýðing á „sósíal-
ismi“, eins og þó löngum var
kennt hér fýrr. „Jafnaðar-
stefna“ hin nýja hefúr ekki
verið nákvæmlega skilgreind,
en hún er áreiðanlega frí af
hvers kyns „teoríu“ og „syste-
matík“. Undir hennar fánum
mun mega fremja allra handa
peningaklókindi og skipa sér í
öndvegi á þingum stórdreka
erkikapítalismans hvar og
hvenær sem vera vill. Þaðan
geta menn svo haldið rakleitt
og kinnroðalaust á kaffistof-
una í Granda eða Belgjagerð-
inni og gníst tönnum yfir kjör-
unum með láglaunafólkinu.
Vitanlega kætist móría hægri
aflanna mjög yfir þessum sjáv-
arháska vinstri hreyfmgarinn-
ar, sem tapað hefúr akkeri hins
fræðilega grundvallar og rekur
nú fyrir hverjum goluþyt sem
mótherjum hennar þóknast að
magna á hana. Þá var máske
skárri sú tið er akkerið var svo
mikið og þungt að fleyið flaut
óbifanlegt á sama stað og safn-
aði hrúðurkörlum i skikkan-
legu næði.
En meðan öllu þessu fer fram
gerist það óvænta að ýmsum
gegnum hægriprelátum er ekki
alveg rótt. Er nú svo að sjá
sem þeim þyki fullmargir
gengnir rentutrú þeirra á hönd
og sjást þess dæmi að þeir
þurfa orðið að sveia af sér
ýmsum ósóma sem þeir helst
ekki vilja við kannast, en vill
allt í einu kannast við þá.
Liggur við að þeim svipi til
trúboða er óvænt hefur orðið
svo mjög ágengt í boðun fagn-
aðarerindisins að hann á fótum
fjör að launa, svo þeir ný-
hólpnu troði hann ekki undir í
tilbeiðsluærslum sínum.
„En fátæka munuð þér ávallt
meðal yðar hafa,“ sagði Frels-
arinn og í því efni er ekki að
sjá að honum hafi skeikað til
þessa. Og hvað á nú að bjóða
fátækum uppá? Ekki er að
reiða sig á jafnaðarstefnu hina
nýju, því á rekinu snýst hún
allan kompáshringinn á fáein-
um sólarhringum, ef svo vill
verkast. En markaðskóngamir
hafa þóst hafa lausnimar á tak-
teinum lengi, og nú verða þeir
víst að láta reyna á hve hald-
góðar þær eru, hvort sem þeim
líkar það betur eða vem Við þá
mun nú sagt verða líkt og Gyð-
ingar hrópuðu að Kristi á
krossinum — með iítið eitt
breyttu orðalagi: „Sjálfum sér
bjargaði hann, bjargi hann nú
öðrum!“
Gettu nú
Það var Hof í Vatns-
dal, sem við síðast birt-
um mynd af og báðum
menn að þekkja.
Nú er það eyja, sem
um er spurt, fögur og
vafin þjóðsagnaljóma.
En hver er hún?
KROSSGÁTA
0HOT-

&0 S
prú <;
BrTuR
STrtfúR
lótW
io'kull
yioRsi

TRe.
H
íflLL
0KKUR
4l
So
VIÐUR
lllRTlR

■RyKK-
Tt
/J
'YT

FOD
LLVFflR

'flTT
ówssu
(ÍYRl
KACAfJ.
r/JNCi A
u> rr-
/0
17
STflNN
S
SPtL
OH R£(M
KJ____
SYíTU
'fiTT
I-E S
’JPP-
E.M5) Ð

EINS'

L£YF-
is»r
HRIN6L
ÍL'hT
yf)R~
UT.
1
GBBftST
SNo'5
SEFA
42
SVM
Wtyrr
GE/MlR,
StfM?.
DftVKK
Í3—
/0
FLETi
E/NS
/3
T

£ LDf.
ViDUR
t~:
\>CRn
TtTR-
IVGUK
1H
?ÓLL
muJiR
• •'
se/v
ftSTUR
JdL
Ti'mN-
BIL
/5