Tíminn - 03.07.1990, Blaðsíða 6

að Stíiðln v«r sett
örðtó hafa tO f>rir samhland aftit
Parkinsons, er svokölluð Hann-
ó síðuslu mánuði hafa flestir
veréur é
fyrirtœlti, þóil þaö hlasi >tó á ai-
Menn hafa treyst því að þarna fari
allt fram í ró og sprkt undir skógi-
Brctar
seítt gengur tneðai starfsmanna
bugsjúnitt sé svo bernsk í sjalfri ingum á Mógilsú fyrir utan áhrif
sér, hcldur af þvi að Íandið hefur þessarar Suadrungar á samlyndiði
aldrei vertó skógariand nema Alþýðubandalaginu, því að svo er
hvaö tekur tíl íslensku ilmbjarkar- helst að sjá sem Múgilsárstðftin tfl-
innar sem íslendingar kalla stund- heyri því fremur en Skúgnekt rík- og heldur áreiöanlega áfram að
um skógarfré og útlendingum isins eöa kostnaöarntónnum sínum vera þaö eftir þessi skrif Garra(!)
sem er
núvcrandi formi, en endurreisa
starfsemi hennar með sameiningu
við RannsóknastofnuH landbún-
aöarins. Við Íífum tíma sumruna
og sameiningar smárra rekslrar-
áratugi, elju hugsjúnamanna og B MOQllsá
grúðursciningastaríi aft timbur- Ólafur Noregskonungur fatrði ís*
skúgar geta vaxiö sums staftar á fs* lendingum svokallaða „þjúðargjöf
landi fyrir utan það setn nú er far* Norömanna“ fyrir 29 árum, og
ift að kalla landgrœftslnskúga og er fyrir það fé var reíst törannastöð
endurvakin hugsjún ungmennafé- Skúgaektar ríkisins á Mógíisá og
laganna um aft klæöa landiö grúö- tekin í notkun 15. ágúst 1967 viö
urkápu í staö þess að rifa utan af hátiðlega athilfn þar sem Harald-
því spjarirnar með vondri land- ur ríkisarft Norðmanna var vtó-
nýtingu. staddur. Aidrei hefur farið miiti
Eitt einkcnnir trjáræktartilraunir mála að þessi „þjóðargjöf Norö-
ÍsiendJnga og skúgrtektarhugsjún- manna“ í líki tilraunastöðvar í
ina, Sem er sá áhugi sem útlending- skógrækf skvldi vera hlntl af
ur bufa löngum baft á þessum mil- Skógrækt ríkisins. íslandsvinátta
um. Að danskir menn kæmu vtó þó Norðntanna og skúgrækfaráhugl
sögn er ekkert efamál, en síðustu þeirra var sú (ilviljun sem réö því
gerðar aft því að draga úr rann*
sókna- og tilraunastarfsemi í þágu
landbúnaðarins, en á sama tíma
vcrður Parkinsonslögniálið alls
ráöandi annars staöar. Miöað við
mikilvægi þess að landbúnaður lifi
í sátt við skúgrækt og aðra land-
græðslu, að ræktunarmál séu eitt
málefni en ekki mörg, ætti að vera
skaðiausf að vista sanian almenn-
ar jarðræktarrannsóknir og skúg-
ræktarrannsóknir Garri.
6 Tíminn
Þriðjudagur 3. júlí 1990
Tíminn
MÁLSVARI FRJÁLSLYNDIS, SAMVINNU OG FÉLAGSHYGGJU
Útgefandi: Framsóknarflokkurinn og
Framsóknarfélögin I Reykjavík
Framkvæmdastjóri: Kristinn Finnbogason
Ritstjórar: Indriði G. Þorsteinsson ábm.
Ingvar Gislason
Aðstoðarritstjóri: Oddur Ólafsson
Fréttastjóri: Birgir Guðmundsson
Auglýsingastjóri: Steingrlmur Glslason
Skrifstofur Lyngháls 9, 110 Reykjavlk. Síml: 686300.
Auglýslngasfml: 680001. Kvöldstman Áskrift og dreifing 686300,
ritstjórn, fréttastjórar 686306, (þróttir 686332, tæknideild 686387.
Setning og umbrot: Tæknideild Tlmans. Prentun: Oddi h.f.
Mánaðaráskrift kr. 1000,-, verð (lausasölu kr. 90,- og kr. 110,- um
helgar. Grunnverð auglýsinga kr. 660,- pr. dálksentimetri
Póstfáx: 68-76-91
Ex cathedra
Rektor Háskóla Islands, Sigmundur Guðbjamason
prófessor, sleit skóla sínum síðastliðinn laugardag með
tímabærri og áhrifamikilli áminningu um þá hættu sem
stjómarfarslegu sjálfstæði þjóðarinnar væri búin með
inngöngu í Evrópubandalagið.
Háskólarektor lagði út af þeirri staðreynd, að skoðana-
kannanir sýndu að ungt fólk aðhylltist í auknum mæli
hugmyndina um aðild íslands að Evrópubandalaginu.
Hann gat þess að ungt fólk eygði í því vonina um stór-
an alþjóðlegan vinnumarkað, sem ekki síst stæði opinn
sérmenntuðu háskólafólki. Þetta gaf rektor tileíni til að
hvetja kandidatana, sem nú vom að fá prófskírteini sín,
til að ánetjast ekki allt of eigingjömum hugsunarhætti,
heldur minnast þess að þeir væm íslendingar, að þeir
hefðu verk að vinna í ættlandi sínu og hefðu íslensku
þjóðfélagi þakkarskuld að gjalda.
Háskólarektor dró síst úr því, heldur hvatti til þess, að
kandidatar leituðu sér ífamhaldsmenntunar og starfs-
reynslu í erlendum háskólum og vísindastoíhunum.
Hann benti einnig á að vel menntaðir sérfræðingar í
ýmsum háskólagreinum væm eftirsóttir til starfa víða
um heim og byðust álitleg kjör. Rektor sagði réttilega að
ekki yrðu hömlur settar á einstaka menn, hvar þeir tækju
sér bólfestu eða hvar þeir störfuðu. En hann varaði líka
við því að ungir menntamenn afneituðu öllum skyldum
við sitt eigið land, enda þyrfti landið á þeim að halda.
Þessi þjóðlegi og uppbyggilegi blær sem óneitanlega
var á ræðu háskólarektors, stingur í stúf við þá agalausu
alþjóðahyggju nýkapitalismans sem sett hefur svip á
þjóðmálaumræðu hér á landi undanfarin ár. En ræða
rektors var ekki síður athyglisverð fyrir þá afdráttar-
lausu viðvörun, sem þar kom fram, við afleiðingum
þess að íslendingar lentu í klónum á alþjóðaauðhring-
um og fjármálafurstum þeirra.
Háskólarektor sagði ástæðu til að óttast að auðhring-
amir ættu eftir að kaupa upp íslenskar náttúmauðlindir,
ekki í einu vetfangi, heldur smám saman án þess að
þjóðin veitti því athygli. Stórfyrirtækin gætu auðveld-
lega keypt mestallan veiðikvóta landsmanna og þær
fiskvinnslustöðvar sem arðbærar þættu. Slík fyrirtæki
gætu einnig keypt aðrar auðlindir íslands og myndu
smám saman gera það. Þar með væm íslendingar búnir
að tapa fullveldi sínu.
Með þessari skólaslitaræðu sinni hefur háskólarektor í
margra augum lyft Háskóla íslands upp úr þeirri ömur-
legu lægð sem íslenskt stofnanavald hefur legið í eftir
að umræður um „Evrópumál" urðu alls ráðandi og mál-
flutningur handhafa íslenska stofhanaveldisins hefur
eingöngu verið gagnrýnislaust beigmál af efhahags- og
fj ármálaheimspeki alþjóðlegra auðhringa og uppgjafar-
pólitík alþjóðasamtaka sósíaldemókrata sem hafa látið
kaupa sig til stuðnings við stórkapitalismann með
ómerkilegum félagsmálapökkum.
Nú hefur rektor Háskóla íslands talað „ex cathedra“
— í nafni embættis síns — um það sem snertir íslenska
meginpólitík. Vonandi verða margir til að fylgja for-
dæmi hans um að sýna þjóðinni fram á hvað bíður
hennar, ef hún misstígur sig í utanríkis- og alþjóðamál-
um. Sérstaklega þurfa menntamenn og stjómmálamenn
að hugleiða orð Sigmundar Guðbjamasonar. Ræðan var
ætluð þeim sem völdin hafa og þeim sem búa yfir
áhrifavaldi.

■ VÍTT OG BREITT
Samkvæmisleikur með vinstri slagsíðu
Anmingja Alþýðubandalagið er
engu betur á vegi statt en hvert annað
kommúnistaríki sem ekki skilur að
tilverugrundvöllurinn er brostinn.
Fyrir ári voru kommamir úti í heimi
enn talsvert sperrtir og merkilegir
með sig og fákænar sálir horfðu á þá
með stjömublik í augum. Nú eru rík-
in sem þeir stjómuðu að kafna í
mengun og fátækt og basl blasir
hvarvetna við. Hugmyndaffæðin er
eins og lúin flík sem hangir saman á
götunum.
Sömu helgina og Alþýðubandalag-
ið hélt miðstjómarfund á Egilsstöð-
um sturtuðu Austur-Þjóðveijar verð-
lausum gjaldmiðli sinum með mynd-
um af Marx og Engels niður um kló-
settin og efhahagskerfi
Sambandslýðveldisins nær nú til alls
Þýskalands. Verður nú ffóðlegt að
fylgjast með hvort efnahagsundur
Erhards og Adenauers stenst þá raun
að reisa landið, sem til skamms tíma
var sósíalistaríkið Þýska alþýðulýð-
veldið, úr öskunni. En hvað getur
orðið Alþýðubandalaginu til bjargar
er bágt að sjá á þessari stundu, enda
komst miðstjómarfundurinn að
þeirri skynsamlegu niðurstöðu að
skjóta öllum vandamálmn á ffest svo
að félagamir geti enn um hríð klórað
glóruna hver úr öðrum.
Jónsmessugeim
Samkvæmisleikurinn „Sameining
vinstri atlanna“ hefiir staðið yfir um
áratuga skeið og er fjörið aldrei meira
en nú, þegar ideólógía sósíalismans
er að beija nestið í þeim löndum þar
sem eitthvert mark var tekið á henni.
Aldrei æsist leikurinn meir en þegar
allaballamir kalla úrvalslið sitt sam-
an um jónsmessuskeið. í þeirri nótt-
lausu veröld var Varmalandsfundur-
inn góði haldinn og er enn hveigi
nærri gróið um heilt eftir þá stifu na-
flaskoðun sem félagamir beittu
hvem annan.
A Egilsstaðafundinum mætti aðeins
meistaraflokkur til leiks og bar svo til
að mun fleiri Alþýðubandalagsfélagar
komu til fúndarins en fóm tfá honum.
Fréttamönnum gekk erfiðlega að
henda reiður á hvemig samkvæmis-
leikurinn á Egilsstöðum fór ffam,
hveijir unnu og hveijir vom dæmdir
úr leik. Sæmilega gekk að skilja tfá-
sagnir ffá fundinum á meðan hann
var lokaður, en effir að hann var opn-
aður fféttamönnum tók fyrir allan
skilning á gangi leiksins.
Hver keppandinn af öðmm lýsti yf-
ir hve mikið sig langaði að halda
áffam að vera allaballi og vinna að
hugsjónum sinum og Alþýðubanda-
lagsins innan Flokksins og að þar
hlyti að vera vettvangur, gamall eða
nýr, fyrir stefiiu allaballa og störf.
Aðrir vilja bara alvöm allaballa í Al-
þýðubandalaginu og veikalýðshug-
sjónir háskólamanna, sem em miklu
upprunalegri og göfugri en auðvalds-
og ríkisstjómardekur Verkamanna-
sambandsins og Dagsbrúnar.
Úrvalsliðin
Einna hæst reis samkvæmisleikur-
inn þegar boigarfulltrúi Alþýðu-
flokksins í Reykjavík, sem auðvitað
er í miðstjóm Alþýðubandalagsins,
lýsti fjálglega yfir hve mikið sig
langaði að vinna flokki sínum, þ.e.
Alþýðubandalaginu, allt það gagn
sem hún mætti.
Kvöldið áður en sósíalisminn var
þurrkaður út úr austur-þýska efna-
hagskerfinu og meistaraflokkur alla-
balla hóf keppni í sameiningarsport-
inu á Egilsstöðum samþykkti krata-
úrvalið að breyta nafhi Alþýðu-
flokksins. Þá langar að koma til móts
við kommana, sem gripið hafa það
hálmstrá að kalla sjálfa sig jaíhaðar-
menn.
Það er sðguleg hefð að þegar
kommar heimta eitthvað lyppast
kratar niður og alltaf eru þar menn
innanborðs sem fusir eru að svikja
sinn flokk til að fá hrósyrði hjá
kommúnistum.
Þegar kommamir hafa bókstaflega
enga jörð til að ganga á lengur taka
þeir jafnaðarmannahugtakið trausta-
taki og alþýðuflokksmenn hafa ekki
lengur hugmynd um hver þeirra
staða í samkvæmisleiknum er. Enda
ekki von þegar þeim er talin trú um
að þeir eigi að kjósa miðstjómar-
menn Alþýðubandalagsins í boigar-
stjóm og hinn borgarfulltrúi þeirra
hefur aldrei heyrt Alþýðuflokkinn
neíhdan, hvorki fyrir né eftir kosn-
ingar.
Tilbrigði samkvæmisleiksins um
vinstri sameiningu eru með ólíkind-
um, en samt hjakkar allt í sama far-
inu.
Eitt mega allaballar þó eiga. Þeir
tala digurbarkalega eins og þeir einir
sem hafa réttan málstað að veija geta
leyft sér og hrokinn er þeim með-
fæddur. Og jarðskjálftadeildin hefur
tekið valdið og stjómunina að sér.
Kratar em utanveltu og vita ekki
hvemig á sig stendur veðrið og hvort
það em þeir eða kommamir sem eru
jafhaðarmenn. Þeir em meira að
segja kolruglaðir í því í hvaða flokki
kjömir fulltrúar þeirra em. OÓ