Tíminn - 12.07.1990, Blaðsíða 18

18 Tíminn
Fimmtudagur 12. júlí 1990
Haraldur Þorsteinsson
Fæddur 20. febrúar 1923
Dáinn 3. júlí 1990
I dag verður til moldar borinn frá
Áskirkju í Reykjavík Haraldur Þor-
steinsson, framkvæmdastjóri og
fyrrum verktaki, síðast til heimilis
að Kleppsvegi 76 í Reykjavík.
Haraldur Þorsteinsson hafði ekki
verið heill heilsu um árabil og átt
margar sjúkrahúslegur, innanlands
og utan, m.a. farið í hjartaaðgerð til
Lundúna fyrir fáum árum. Náði
hann nokkrum bata um tíma en
heldur fór á verri veg síðustu eitt til
tvö árin og dvaldi hann á sjúkrahús-
um af og til. Var hann skömmu áð-
ur kominn heim úr sjúkrahúslegu er
andlát hans bar að höndum.
Haraldur Þorsteinsson var bam-
fæddur Reykvíkingur, sonur hjón-
anna Guðmundínu Margrétar Sig-
urðardóttur, úr Hafnarfirði, og Þor-
steins Jónssonar, er lengi var báts-
maður hjá Landhelgisgæslunni.
Haraldur ólst upp i systkinahópi,
stundaði sitt bamaskólanám og
varð snemma að fara að vinna fyrir
sér.
Haraldur Þorsteinsson giftist Sig-
ríði Jónsdóttur, úr Dýrafirði, vest-
firskra ætta. Tóku þau tvö fóstur-
böm: Hjört, prentara, giftur Val-
gerði Ester Jónsdóttur, sjúkraliða,
og em þau búsett í Svíþjóð; og
Hanný Gelfius, sambýlismaður
Reynir Pétur Ingvarsson, dvelja
þau á vistheimilinu Sólheimum í
Grímsnesi. Haraldur og Sigríður
slitu samvistum.
Síðari kona Haraldar Þorsteins-
sonar var Bergljót Gunnarsdóttir og
lifir hún mann sinn. Eignuðust þau
tvær dætur: Hugrúnu Brynhildi,
sem nemur lögfræði við Háskóla
íslands, sambýlismaður Ottó Ei-
ríksson; og Hrafnhildi Björgu, enn
nemandi í Menntaskólanum við
Sund. Þá ólust upp á heimili Har-
aldar og Bergljótar þrjú böm henn-
ar af fyrra hjónabandi: Hrönn, gift
Heimi Haraldssyni, löggiltum end-
urskoðanda; Hinrik Gunnar, aug-
lýsingastjóri; og Hörður, giftur Val-
gerði Hreiðarsdóttur, þau era búsett
á Seyðisfirði.
Haraldur var hugmyndaríkur mað-
ur og bera þess merki þau fjöl-
breytilegu störf og verkefni, er
hann tók sér fyrir hendur um ævina.
Hann tók þátt í útgerð flutninga-
skips, var verktaki, stundaði vinnu-
vélaleigu, hreinsun og útflutning
brotamálma, annaðist innflutning
vinnuvéla og varahluta til véla og
tækja, og svo mætti lengi telja. Vél-
fræði virtist liggja vel fyrir honum
enda snertu viðhald og viðgerðir
véla og tækja mörg þeirra verkefna
og starfa, sem hann kom nærri. Var
hann að jafnaði forsagnaraðili um
þau atriði, ef upp komu á hans eig-
in vegum, en hjálparhella margra
annarra verktaka og vinnuvélaeig-
enda, sem til hans leituðu.
Þó að Haraldi léti betur að láta vit
vinna en strita var hann vel fær um
að taka til hendi við viðgerðir eða
stjóm vinnuvéla og tækja, hvort
heldur var til fordæmis og kennslu
eða í forfollum og mannfæð. Mátti
þá auðveldlega greina natnisleg
handtök i viðgerðum eða mjúk
stjómtök á vinnuvélum.
Um áratuga skeið stundaði Har-
aldur Þorsteinsson innkaup og inn-
flutning notaðra vinnuvéla og
tækja, auk varahluta, bæði fyrir
eigin starfsemi og annarra. Aflaði
hann sér óhemju reynslu og þekk-
ingar á þessu sviði. Mun hann hafa
verið einn af brautryðjendum sjálf-
stæðra einstaklinga, utan sérstakra
einkaumboða framleiðenda, til að
stunda slík viðskipti, óbundinn ein-
staka framleiðendum eða verk-
smiðjum, hafandi í huga sína eigin
reynslu aukinheldur að gæði og það
verð, sem unnt var að greiða færa
saman svo að starfsemi kaupanda
héldi áfram. Var Haraldur vel virtur
fyrir þessa þjónustu og afiaoi hr.nn
sér hóps fastra viðskiptavina.
Haraldur Þorsteinsson var heima-
kær maður og góður heimilisfaðir.
Hann var góður heim að sækja og
skemmtinn í góðra vina hópi. Ekki
var hann allra, en böm hændust að
honum öðrum fremur, því að jafn-
aði átti hann til stund til að ræða
þeirra áhugamál eða svara brenn-
andi spurr ingum. Má ætla, að böm
hans og bamaböm sakni vinar í
stað, nú að honum gengnum.
Ein§ og getur í upphafi þessara
minningarorða átti Haraldur Þor-
steinsson við langa vanheilsu að
stríða, nánast um áratug, þó linnt
hafi á stundum. Ekki þarf að fara i
launkofa með að slíkt setur ávallt
mark sitt á heimili og fjölskyldu. í
tilfelli Haraldar og Bergljótar vora
þau einkenni í lágmarki en hún stóð
sem klettur úr hafi við hlið manns
síns allan tímann, hvort heldur í
sjúkralegum eða í annan tíma.
Lagði hún á sig ómælda vinnu og
fyrirhöfn, utan heimilis sem innan,
til þess að búa Haraldi þann stað,
sem hún taldi honum bæri, og að
hann eða fjölskyldan liði ekki
vegna veikinda hans. Er hér um enn
eitt dæmi að ræða, sem sýnir þá
óhemju fómarlund er eiginkonur og
konur almennt sýna, þegar breyting
verður á heimilishögum til hins
verra. Eiga þær fúlla aðdáun skilið.
Að lokinni samfylgd á þessa
heims vegferð færi ég mági mínum
þakkir en flyt systur minni, Berg-
ljótu, og bömum hennar, svo og
öðram nákomnum Haraldi, samúð-
arkveðjur mínar og míns fólks, og
veit að þau leiftur atvika og minn-
ingabrota úr lífi Haraldar Þorsteins-
sonar, sem merlast í hugum eftirlif-
enda geyma mynd góðs samferða-
manns. Hörður Gunnarsson.
Marmaralegsteinar
meö steyptu inngreyptu eöa upphleyptu letri. Einnig
möguleiki með innfellda Ijósmynd.
Marmaraskilti meö sömu útfærslum.
Sólbekkir, boröpiötur, gosbrunnar o.m.fl.
Sendum um allt land. Opiö 9-18, laugard. 10-16.
Marmaraiðjan
J Smiðjuvegi 4E, 200 Kópavogi
1 \\ Sími 91-79955.
Sjáum um erfidrykkjur
RISIÐ
Borgartúni 32
Upplýsingar í síma 29670
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og afa
Halidórs Þorsteinssonar
frá Hallgilsstöðum á Langanesi
Helga Gunnlaugsdóttir
Jörgen Þór Halldórsson
Halldóra Halldórsdóttir
Jóhanna Margrét Halldórsdóttir
Guðmundur Halldórsson
Arnþrúður Halldórsdóttir
Þorsteinn Halldórsson
Stefanfa Halldórsdóttir
Daníel Halldórsson
og barnabörn.
Hrefna Kristbergsdóttir
Baldur Sigfússon
Sigurður Skúlason
Anna Kristfn Björnsdóttir
t
Margrét Bjargsteinsdóttir
frá Geitavfk
verður jarðsungin frá Bakkagerðiskirkju laugardaginn 14. júlí kl. 11.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Krabbameinsfélagið.
Daníel Pálsson
Ásgrímur Bjargstelnsson Björn Bjargsteinsson
Jóhann Guðmundsson
læknir
Fæddur 8. júlí 1933
Dáinn 2. júlí 1990
Kveðja frá Landssamtökunum
Þroskahjálp.
Á björtum og fogram sumardegi
berst að eyrum helffegn. Hniginn er
samferðamaður, félagi og vinur,
sem öðrum ffemur bar með sér lífs-
þrótt, eldmóð og kraft þess sem
stöðugt er vakandi og reiðubúinn til
stuðnings og hvatningar þar sem
góðum málum er fylgt ffam. Það var
líkt og skin sólar dofnaði, tómleiki
og tregi haustsins sótti að um leið og
fjöldi minninga um glaðar og góðar
samverastundir og margvísleg sam-
skipti kom ffam í hugann.
Jóhann Guðmundsson var einn
þeirra sem gengu í fararbroddi þeirr-
ar baráttu fyrir rétti þroskaheftra og
umbótum leiddi til stofnunar
Landssamtakanna Þroskahjálpar
1976. Hann var kosinn í stjóm
þeirra 1977 og starfaði í stjóm og
framkvæmdaráði allt til 1987, er
hann lét af störfum vegna ákvæða í
lögum samtakanna um endumýjun.
Það var einbeittur og samhentur
hópur sem stóð að stofnuninni og
réðst með fúllri djörfúng og ein-
beitni að verkefninu með ótrúlegum
árangri.
I þeim hópi var Jóhann eldhuginn
mesti, ódeigur, ákveðinn og skýr í
málflutningi. Munu margir minnast
þess er hann á íúndi í Norræna hús-
inu haustið 1976 reifaði kröfúna um
sama rétt þroskaheftra til skóla-
göngu, náms og annarra gæða og
möguleika sem þjóðfélagið býður
og aðrir þegnar njóta. Á þeim tíma
þótti þetta ffamúrstefnuleg ffamtíð-
armúsík, en þessar nótur sló hann
oftar með skæram hljóm og auknum
styrk. Ýmsum þótti sem tónninn
væri of hátt stilltur, en svar Jóhanns
var jafnan það að kröfuna um fúll-
komið jafúrétti þyrfti að reisa. og
bera ffam til sigurs, jafnvel þótt tak-
markið virtist fjarlægt og baráttan
langvinn. Núna taka flestir óhikað
undir.
Hann gladdist með félögum sínum
yfir hveijum áfanga sem náðist, en
minnti um leið á það sem óunnið er
- að aldrei mætti láta deigan síga.
Fáein orð ffá Jóhanni eða örstutt
viðtal hlóð menn krafti og þeir
gengu ákveðnari og vonglaðari til
starfa. Munu margir sakna þess þeg-
ar sú aflstöð sem samtökin áttu í
honum er ekki lengur virk.
Sérstakt áhuga- og baráttumál Jó-
hanns var réttindagæsla fatlaðra
sem einstaklinga, eftirlit með því að
vilji þeirra sé ekki fótum troðinn, að
komið sé ffam við sjúka og fatlaða
með sömu virðingu og þá sem heilir
era og sjálfbjarga. Varð hann fyrstur
manna hérlendis að kveða upp úr
um það mál. Hafði hann kynnt sér
sérstaklega ffamkvæmd í því efni,
bæði hér á landi og erlendis, og
væntu samtökin mikils af honum í
því starfi sem ffamundan er að
koma þessu brýnasta hagsmunamáli
fatlaðra í farsæla höfn.
Bar þetta skýran vott um næma
réttlætiskennd og lotnmgu fyrir líf-
inu sem var grandvöllur allra hans
starfa.
í dag drúpa félagar í Þroskahjálp
höfði við vandfyllt skarð eftir einn
sinna bestu og vönduðustu félaga.
Fatlaðir sakna vinar í stað, en
merkið stendur.
Við útfbr Jóhanns Guðmundssonar
heitum við því að starfa áffam í anda
hans og láta minninguna um hann
látinn verða okkur sama aflgjafa og
hann var sjálfúr í lifanda lífi.
Landssamtökin Þroskahjálp senda
eiginkonu hans, bömum og öðmm
ástvinum innilegar samúðarkveðjur.
Guð blessi þeim og okkur öllum
minninguna um hinn sanna góða
dreng.
t
Þökkum innilega öllum þeim sem sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og útför
Ingigerðar Daníelsdóttur
Karl Sigurðsson
Gunnar V. Sigurðsson
Bryndís Maggý Sigurðardóttir
Guðmundur M. Sigurðsson
og fjöiskyldur.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
eiginkonu minnar, móður, tengdamóður og ömmu
Þorgerðar Jónu Árnadóttur
Hlöðutúni
Sérstakar þakkir til starfsfólks Landspítala, vakt 11-A og 11-B, fyrir
mjög góða umönnun í veikindum hennar.
Guðmundur Brynjólfsson
Þuríður Guðmundsdóttir Ólafur Guðmundsson
Brynjólfur Guðmundsson Sæunn Sverrisdóttir
Ásgeir Pétursson Margrét Magnúsdóttir
og barnabörn.