Tíminn - 04.08.1990, Blaðsíða 7

Laugardagur 4. agúst
HELGIN
15
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL
Maðurinn féllst á að koma með lög-
reglunni og síðan var honum hjálpað
niður að bílnum þar sem konan lá enn
í blóðugu sætinu. Hann hrópaði i ör-
væntingu: - Guð minn góður, það er
Denise. Þeir skulu fá að gjalda þessa.
- Hveijir? var haxm spurður.
- Ég veit það ekki með vissu, var
svarið.
Þegar komið var aftur upp á veginn
reyndist búið að hafa uppi á leigubíl-
stjóranum. Hann var kominn og var
beðinn að virða fyrir sér eiginmann
Denise ef hann skyldi vera farþeginn
af bensínstöðinni um nóttina. Bílstjór-
inn kvað svo ekki vera og hann hefði
ekki ekið farþeganum til verkamanna-
húsanna sem Stawkowski bjó í.
Tusing vildi nú fá að vita hvað
Stawkowski hafði átt við þegar hon-
um var tilkynnt um atburðinn.
Stawkowski kvaðst tilbúinn að
greina frá öllu en yrði að byrja sög-
una á byijuninni svo betri yfirsýn
fengist.
Hann rifjaði upp að þau hjónin
hefðu flutt frá smábænum Mound
City í Missouri þar sem þau höfðu
verið saman síðan í skóla. Þau giftu
sig strax eftir útskrift og áttu nú fjög-
ur böm. - Lífið var erfitt þama, sagði
Stawkowski. - Ég varð atvinnulaus
og á endanum fluttum við til Lincoln
en þar var ástandið lítið betra. Besta
starf sem honum bauðst var að elda
mat á veitingastað við flugvöllinn.
Tekjumar nægðu hvergi til að ffarn-
fleyta sex manna fjölskyldu þó svo
að húsnæðið væri ódýrt.
Skyndilega hafði hann svo séð að
Denise virtist hafa meiri auraráð en
eðlilegt gat talist. Hún fór að kaupa
fot á bömin og dýran mat sem hann
vissi að þau höfðu ekki ráð á. Þegar
hann spurði Denise um þetta sagði
hún að foreldrar sínir hefðu sent sér
peninga.
Hótaði að fara
með börnin
- Ég vissi að það var haugalygi,
sagði Stawkowski. - Þau vom ekkert
betur stödd en við. Þá sagðist hún
hafa fengið lán hjá vinum sínum og
ég vissi að það var önnur lygi.
Loks sagði Denise manni sínum
hvaðan peningamir komu. Hún hafði
haft samband við kunningja sinn ffá
Mound City sem seldi flkniefni.
Hann hafði látið hana fá efni og út-
vegað henni sambönd i Lincoln. Það-
an komu peningamir. Stawkowski
sagði að þau hjónin hefðu rifist mik-
ið vegna þessa. Hann hefði sagt konu
sinni að engu máli skipti hversu fá-
tæk þau væra, þau gætu aldrei lagst
svo lágt að gerast fíkniefhasalar.
- Ég sagði henni að fýrr eða síðar
yrði hún handtekin og send í fangelsi
og hver ætti þá að sjá um bömin,
sagði Stawkowski. - Það sem meira
var: Hún fór þijár eða fjórar ferðir til
Mound City í viku til að sækja efhin
og vanrækti bömin. Hún sagði að
hvort sem mér líkaði betur eða verr
skyldi hún útvega peninga til að sjá
fyrir bömunum og nógur afgangur
væri til að borga bamfóstra.
Ágreiningur hjónanna jókst stig af
stigi og loks kom þar að að
Stawkowski sagði Denise að ef hún
hætti þessu ekki tæki hann bömin og
sækti um skilnað. - Mér var auðvitað
ekki full alvara, játaði hann. - Ég
vissi að ég gat ekki hugsað um böm-
in og ég elskaði Denise. Ég vildi bara
að hún sneri baki við þessum
óþverra. Þá yrði lífið bjartara.
Klukkan níu um kvöldið náði riff-
ildið hámarki þegar Denise tilkynnti
manni sínum að hún tæki bömin og
yfirgæfí hann. Hann gæti eldað mat
ef hann vildi en hún sætti sig ekki við
þetta iíf. Síðan tæmdi hún veski sitt
og sýndi honum að í því vora meira
en 2.000 dollarar í reiðufé.
Þegar Stawkowski var sagt að ekk-
ert veski hefði fundist í bílnum, svar-
aði hann því til að hann væri hand-
viss um að einhver af viðskiptavin-
um Denise hefði drepið hana. Hann
kvaðst hvorki vita hver hefði útveg-
að henni efnin eða hverjum hún seldi
þau í Lincoln.
Neðan Tusing talaði við
Stawkowski fór lögreglan með leigu-
bílstjóranum þangað sem hann hafði
ekið manninum ffá bensínstöðinni
um nóttina. Kallað var á Tusing um
talstöð og spurt hvort ræða skyldi við
manninn sem virtist vera heima. Tus-
ing bað um að húsið yrði haft undir
eftirliti þangað til hann kæmi sjálfur.
Síðan bar hann saman bækur sínar
við Lahner og Stawkowski. Áætlunin
var sú að fara inn í húsið og
Stawkowski með til að athuga hvort
hann þekkti viðkomandi. Svo var
gert og maðurinn kom út. Hann var
spurður hvort hann hefði hringt á
leigubíl ffá bensínstöðinni við Park
Air um nóttina.
Kona á gulum
Cadillac
Maðurinn viðurkenndi það fuslega.
Hann kvaðst hafa verið í samkvæmi
með kunningja sínum en viljað fara
heim á undan kunningjanum. Þeir
höfðu rifíst og endirinn varð sá að
hann fór einfaldlega út og að bensín-
stöðinni til að hringja á bíl.
Stawkowski virti manninn fyrir sér
á meðan og kvaðst handviss um að
hafa aldrei séð hann áður. Tusing bað
menn sína að athuga hvort saga
mannsins stæðist en hafði á tilfinn-
ingunni að hún væri líklega sönn.
Þá sagði Stawkowski lögreglunni
naffi konunnar sem gætti bama hans
og næst var farið þangað. Bömin
vora heima hjá konunni sem Denise
hafði sagt að þau hjónin hefðu rifist
og hún ætlaði að yfirgefa hann. Den-
ise hafði spurt konuna hvort hún vildi
hafa bömin til frambúðar ef af því
yrði.
Nokkra effir það fór Denise út og
sagði konunni að hún ætlaði að gista
hjá vinkonu sinni og léti hana vita
seinna hvort af skilnaðinum yrði.
Konan vissi hvað vinkonan hét og
lögreglan talaði við hana. Hún sagði
að Denise hefði komið til sín um ell-
efuleytið og þær spjallað saman góða
stund um þá ætlun Denise að yfirgefa
mann sinn. Síðan fóra þær út í búð til
að kaupa ís, gosdrykki og snakk.
Meðan þær vora í búðinni sá hún
Denise tala við fólk á gulum Cadill-
ac. Sjálf þekkti bamfóstran ekki fólk-
ið en Denise neffidi að það væri
kunningjar sínir. Þær fóra síðan heim
aftur og horfðu á sjónvarpið en
nokkra síðar hringdi dyrabjallan.
Denise fór til dyra og ræddi við stúlk-
una sem kom, úti á dyrapallinum en
kom svo inn aftur og sagðist þurfa að
skreppa frá og ganga ffá viðskiptum
við Goldie.
- Veistu hver þessi Goldie er? vildi
lögreglan vita en konan hristi bara
höfuðið. Hún sagðist ekki hafa séð
gestinn en vitað að Denise seldi
fikniefni til að sjá fyrir fjölskyldunni.
Hún sagði að sér væri illa við það en
hins vegar notaði Denise ekki efnin
og hún hefði ekki séð aðra leið til að
afla fjölskyldunni tekna.
Að fengnum þessum upplýsingum
sagði Tusing: - Við eram að nálgast
það. Denise var með þessari Goldie
um miðnættið en fannst myrt klukk-
an hálfijögur. Finnum Goldie.
Lahner ákvað að leita upplýsinga
hjá fíkniefnadeildinni. - Ef hún er
neytandi vita þeir kannski eitthvað
um hana.
Heimilisvinir á ferö
Nú kom skýrsla ffá rannsóknarstof-
unni. í bilnum höfðu fundist blóðugir
inniskór sem ekki vora af Denise og
einnig sígarettustubbur en Denise
hafði ekki reykt. Tekið var munn-
vatnssýni af stubbnum ef vera kynni
að einhver yrði granaður sem hægt
væri að nota til samanburðar. Þá
fannst tómur pakki undan Kool-síg-
arettum og hann hafði verið opnaður
í botninn.
Lögreglumenn vissu að fólk sem
reykir marijúana opnar oft sígarettu-
pakkana þannig. Éf leitað er á því
virðist það vera með venjulegan,
óupptekinn pakka.
Klukkan fjögur síðdegis hringdi
kona á lögreglustöðina og kvaðst
hafa séð í sjónvarpsfréttum að kona
hefði fundist myrt í grennd við Air
Park. Hún kvaðst sjálf hafa ekið um
þessar slóðir um þrjúleytið nóttina
áður og þá tekið stúlku sem var á
gangi upp í, ekið henni í hverfi
skammt frá og skilið hana þar eftir.
Hún kvaðst ekki vita nafh stúlkunnar
en hún hefði verið rúmlega tvítug og
með sérkennilega gult hár, nánast
gyllt.
Húsahverfið þetta reyndist hið sama
og Stawkowskihjónin bjuggu í. Nú
flýtti Lahner sér til Stawkowskis og
spurði hvort hann kannaðist við
stúlku um tvítugt með gyllt hár.
- Goldie Fisher, næstum hrópaði
hann. - Guð minn góður, hún og rón-
inn vinur hennar hafa drepið Denise
en hvers vegna? Þær vora góðar vin-
konur. Til skýringar á því sagði
Stawkowski að Goldie og vinur
hennar, Hermann Buckman byggju í
nágrenninu. Hann þekkti hvoragt
þeirra vel en Goldie hefði oft litið inn
til að tala við Denise.
Stawkowski sagði að sig hefði ekki
grunað að Goldie væri einn af við-
skiptavinum Denise fyrr en kona
hans kom heim með rándýra kápu
sem hún sagði að Goldie hefði gefið
sér. Skömmu síðar þegar hann kom
heim úr vinnunni einn daginn var
Denise búin að eignast myndbands-
tæki. Hún kvaðst hafa keypt það af
Hermanni Buckman. - Þetta var eitt
af því sem við rifumst um, sagði
Stawkowski. - Ég var viss um að
Hermann hefði stolið tækinu og ef
það fyndist hjá okkur, yrði Denise
meðsek.
Eitt enn gat Stawkowski bent lög-
reglunni á: Goldie og Hermann áttu
gulan Cadillac. Með þessar upplýs-
ingar í pokahominu lét Tusing hafa
gætur á heimili Goldie og Hermanns.
Þau vora ekki heima þegar lögreglan
kom en um sjöleytið um morguninn
renndi gulur Cadillac upp að húsinu.
Karlmaður ók og Ijóshærð kona sat
við hlið hans.
Um leið og lögreglan nálgaðist bíl-
inn stökk parið út og tók til fótanna.
Ekki tók langa stund að elta skötu-
hjúin uppi og þau vora handtekin og
úrskurðuð í gæsluvarðhald meðan
málið var rannsakað. Við rannsókn
kom í ljós að myndbandstækið sem
Denise hafði var hluti af miklu þýfi
sem rænt var við innbrot og það
nægði í bili til að ákæra Buckman.
Sannanir koma fram
Tusing og Lahner fóra með þær
sannanir sem þeir höfðu til saksókn-
ara og kváðust hafa vitni að því að
Denise hefði talað við par á gulum
Cadillac um miðnættið. Maðurinn
hefði verið svartur og konan gullin-
hærð. Þremur stundarfjórðungum
síðar hefði Denise farið með stúlku
sem hún kallaði Goldie. Denise
Stawkowski hefði verið skotin til
bana milli klukkan eitt og hálffjögur.
Kona á bíl hefði tekið ljóshærða
stúlku upp í bíl sinn og ekið henni í
hverfið þar sem Goldie og Hermann
bjuggu.
Eftir að hafa skoðað málavexti bað
saksóknari Tusing að bíða með
morðákærana þar til fleiri sannanir
fengjust en óhætt væri að halda þeim
fyrir innbrotið á meðan.
- Það liggur ekki lífið á meðan hægt
er að halda þeim, sagði hann. -
Kannski þið finnið byssu eða eitt-
hvað sem beinlínis tengir þau morð-
inu.
Menn fíkniefnalögreglunnar sem
höfðu athugað feril Goldie Fisher
höfðu fengið nafn Hermanns Buck-
man og kváðust hafa upplýsingar
sem tengdust hlut hans í morðmálinu.
Þeir höfðu haft samband við mann
sem þeir granuðu um fíkniefnasölu
og lofað honum griðum ef hann gæti
veitt upplýsingar um Hermann. Sá
sagði að Hermann hefði hringt til sín
um fimmleytið morðmorguninn og
viljað kaupa kókaín.
Maðurinn kvaðst hafa beðið hann að
gleyma því. Hann vissi að Hermann
var yfirleitt auralaus og stóð illa í
skilum. Þá sagðist Buckman hafa
reiðufé og vildi borga 1.000 dollara
fyrir 15 grömm af kókaíni. Maðurinn
kvaðst hafa verið viss um að þetta
væri bara gabb og hafnaði öllum við-
skiptum. Þá æpti Hermann í símann
að hann væri nýbúinn að drepa einn
dópsala og dræpi annan bráðum ef
hann fengið ekki kókaínið. Hins veg-
ar hefði Hermann ekki nefnt nafn
Denise eða sagt nánar frá morðinu.
Tæknimenn á rannsóknarstofu lög-
reglunnar höfðu nú fundið nægar
sannanir til að hægt yrði á ákæra Her-
mann Buckman fyrir morð að yfir-
lögðu ráði og Goldie Fisher sem
meðseka. Blóð á jakkanum, sem Her-
mann var í þegar hann var handtek-
inn, var ekki úr honum sjálfum en í
því vora sjaldgæfir efnisþættir sem
fundust líka í blóði Denise
Stawkowski. Auk þess kom munn-
vatnssýnið af sígarettustubbnum
heim við munnvatn Hermanns.
Undarleg
hjónavígsla
Fjóram mánuðum eftir ákærana
fóra Hermann og Goldie þess á leit
að þau yrðu gefin saman. Þá var eftir
að vita hvaða áhrif það gæti haft á
réttarhöldin yfir parinu. Saksóknari
taldi enga meinbugi á hjónabandinu
því samkvæmt Iögum Nebraska
breytir það engu um vitnaleiðslur ef
hjónin era gefin saman eftir að glæp-
urinn er framinn.
Tusing sagði að sín vegna mættu
þau gifta sig en helst ekki fara í brúð-
kaupsferð. Goldie og Hermann vora
nú sótt hvort í sitt fangelsi og flutt á
skrifstofu Tusings til að ganga í
hjónaband. Athöfnin var nánast
óraunveraleg i lítilli skrifstofunni.
Brúðurin var í stuttum, hvítum kjól
og brúðguminn i dökkbláum fanga-
búningi. Engir hringar komu við
sögu en brúðhjónunum var leyft að
kyssast eftir 10 mínútna athöfn. Síð-
an var þeim ekið í fangelsin aftur.
Af Stawkowski er það að segja að
hann flutti burt frá Lincoln með böm-
in sín fjögur til að hefja nýtt líf ann-
ars staðar.
Hermann Buckman kom íyrir rétt-
inn í lok janúar 1990 tæpu ári eftir
morðið. Saksóknari kallaði til 40
vitni og lögð vora fram 207 atriði
sannana þann hálfa mánuð sem rétt-
arhöldin stóðu yfir.
Veijandi kallaði aðeins þrjú vitni og
Buckman talaði ekki sjálfur sér til
vamar. Veijandi lagði áherslu á það
atriði að ákæravaldið hefði engin
vitni sem séð hefðu Buckmann með
hinni myrtu á þeim tíma sem hún
hefði verið myrt. Hann sagði að
sannanir gegn honum væra nær allar
byggðar á líkum og þær fáu sem
áþreifanlegar væra gætu verið til
komnar á annan hátt en vegna morðs-
ins.
Það tók kviðdóm aðeins fjórar
klukkustundir að komast að þeirri
niðurstöðu, síðdegis föstudaginn 13.
febrúar, að Hermann Buckman væri
sekur um morð að yfirlögðu ráði.
Dómsuppkvaðningu var hins vegar
frestað þar sem veijendur kváðust
myndu áfrýja dómnum til hæstarétt-
ar.
Þegar þetta er skrifað situr Goldie
Fisher enn í fangelsi og bíður réttar-
halda. Hún telst að venju saklaus þar
til annað verður sannað fyrir rétti.
Hermann Buckman, sambýlismaður Goldie, þurfti Goldie Fisher var vinkona Denise og góður við-
að fullnægja fíkn sinni og sveifst þá einskis. skiptavinur en stundum vantaði hana peninga.