Tíminn - 25.08.1990, Blaðsíða 13

'v< Laúgdrtfaíöur' 25‘.á^ú^t 1990
irs !.
fiMt/v;'! 0'
Tíminn 21‘
Sumarferð framsókn-
armanna í Reykjavík
Hópurínn á Amarstapa þar sem
Krístinn Kristjánsson frá Heiln-
um lýsti staöháttum af stakrí
snilld enda gagnkunnur öllum
staðháttum.
Snæfellsnes er allt af eldstöðvum
gert sem ís og veður hafa sniðið til
og mótað og lauk ég leirburði mín-
um með tilraun að náttúrulýsingu:
Eldur gerði hér alla smið
auk þess ís og veður.
En okkur ferðalangalýð
landið fagra gleður.
Þakka ég samferðafólki mínu og
öðrum fararstjórum glaðan dag.
Jón Leví TYyggvason
Laugardaginn 11. ágúst sl. héldum við framsóknarfólk í
Reykjavík í okkar árlegu skemmtiferð. Að þessu sinni var far-
ið vestur á Snæfellsnes. Strax í upphafi ferðar, á hlaðinu hjá
B.S.Í. tilkynnti sú ágæta kona, borgarfulltrúi og fararstjórí, Sig-
rún Magnúsdóttir, undirrítuðum að það jafngilti framhjáhaldi
að sitja í öðrum bílum en þeim sem hún hefði mannaforráð í.
Þetta ætti sérstaklega við ef ég héldi uppteknum hætti að
hnoða saman leir um atburði og ferðafélaga. Nú er illt að heita
Jón og hafa ekki til þess unnið, því tilkynnti ég Sigrúnu þegar
á leið ferðina að ég værí reiðubúinn að afplána dóm hennar.
í Borgarfirði sunnanverðum til-
kynnti Sigrún að nú væri stundin
runnin upp. Varð ég að taka við
hljóðnemanum og láta skeika að
sköpuðu. Byijaði ég á stöku sem ég
tileinkaði naíha mínum, hinum eina
sanna meðal-Jóni. En honum gengur
eins og allir vita illa að ganga i takt
við kaupmátt og vísitölur. Fer oft fyr-
ir honum eins og mér þegar konan
sendi mig í búð á laugardagsmorgni
vegna smámuna sem gleymst höfðu
við aðalinnkaupin á fostudegi. Ég
tók til fleira en fyrir var lagt og þegar
að kassanum kom reyndust vera fá
blöð í tékkheftinu, svo ekki sé nú
minnst á innstæðuna. Því var sem
oftar greitt með krítarkortinu. Á leið-
inni út datt mér því í hug:
Ákvarðanir þínar eru eintóm axarskefti
ávallt verðurþú á tálar dreginn.
Þvi með krítarkort og tómlegt tékkhefti
töltir þú um skulda-meðalveginn.
inn var góður og margt að sjá, og
því varð mér að orði:
Ymsan hér égfröðleik fœ
ogfóður handa auga.
Því hér er farið bœ frá bœ
með brenglaða presta og drauga.
Á vesturleið var ráð fyrir því gert að
til móts við okkur kæmi kona úr
Leiðsögumaður í ferðinni hét
Guðmundur og reyndist hann sjóð-
ur af ffóðleik um bæjamöfn, ör-
nefni og sögur sem tengdust hveij-
um stað. En málglatt fólk kallar yf-
ir sig að því sé svarað. Ein fyrsta
sveitin sem farið var um var Kjal-
amesið, heimabyggð mín. Nú er
fararstjórasannleikur (eöa lygi)
þekktur eiginleiki fararstjóra. Ját-
aði Guðmundur þetta reyndar
óumbeðið. En borið saman við ffá-
sögn hans af Kjalamesinu virtist
hann sannsögull af fararstjóra að
vera og skaut ég þessum orðum að
honum:
Oft hef ég á því farið flatt
hvað fararstjórar Ijúga.
En þessi virðist segja satt
svo nú verð ég að þegja og trúa.
Snæfellsnesið var varla farið svo
hjá bæ að Guðmundur léti þess ekki
getið að þar hefði verið annaðhvort
magnaður draugagangur eða prest-
ar af vafasömu tagi. En ffóðleikur-
Hér má sjá Sigrúnu Magnúsdóttur borgarfúlltrúa ávarpa samférðar-
menn sína aö Búöum.
sveitinni, okkur til trausts og ffóð-
leiks. Nokkur bið varð eftir konu
þessari, og gaus upp í mér karl-
remban út af þessari margffægu bið
eftir kvenfólki hjá einstaka manni
illu heilli allt lífið:
Vissulega gagn þið gerið
geftð okkur mat en ekki frið.
En svona hefur lifið löngum verið
langdregin eftir konum bið.
Úr því að farið var að tala um karl-
rembu og kvenfólkið, flaut ein vísa
með um ítalska „ástandið", sem verið
hafði eitt helsta fféttaefhi vikunnar á
undan.
Karlremba okkarfékk skelfilegan skell
það skunduðu dátar um bœinn.
Niður um kvenfólk allt nœstum þvifélí
og komust vist nokkrar á sœinn.
Forkólfar í Framsóknarflokkum í Reykjavík snæöa nestið sitt á Búöum. F.v Þórunn Guðmundardóttir, Yngstu ferðalangamir í hópnum voru þau Elínóra og Fannar, sem
varaformaður SUF, Alfreð Þorsteinsson, formaður Framsóknarfélags Reykjavíkur, Finnur Ingólfsson, for- skemmtu sér konunglega.
maður fulltrúaráðs framsóknarfélaganna, og Gissur Pétursson fomnaður SUF.