Tíminn - 07.09.1990, Blaðsíða 10

10 Tíminn
Föstudagur 7. september 1990
Reykjavík
Létt spjall á laugardegi
Laugardaginn 8. september hefst aftur „Létt
spjall á laugardegi". Að þessu sinni verður
staðan í álviðræðunum tekin.
Guðmundur G. Þórarinsson alþingismaður
innleiðir og stýrir umræðum.
Fundurinn verður að Höfðabakka 9, 2. hæð
að vestanverðu í Jötunshúsinu og hefst kl.
10.30.
Fulltrúaráðið.
Kransar, krossar, kistu-
skreytingar, samúðarvendir
og samúðarskreytingar.
Sendum um allt land á opnunartíma frá kl.
10-21 alla daga vikunnar.
.uilkiaikj
Miklubraut68 Ð13630
Sjáum um erfisdrykkjur
RISIÐ
Borgartúni 32
Upplýsingar í síma 29670
DAGBÓK
"Y
SIGURÐUR ÞÓRIR
sýnir málverk og teikningar
I Listasafni ASÍ
8. september til 23. september 1990
Listasafn ASÍ
Sigurður Þórir sýnir málverk og teikning-
ar dagana 8. september til 23. september
nk. í Listasafni ASÍ, Grensásvegi 16, en
kjörorð sýningarinnar er: Hugarhcimur:
Eg mála það scm ég hugsa.
Verk barna
Nú stendur yfir í menntamálaráðuneytinu
sýning á verkum bama í Varmalandsskóla
1975 til 1990. Sýningin er liður i bama-
menningarátaki ráðuneytisins og er gott
dæmi um vel heppnað skapandi starf með
bömum. Hátt á annað hundrað verk,
myndir, munir o.fl. unnin á fjölbreytileg-
an bátt.
Sýningin stendur út septembermánuð og
er opin á skrifstofutíma ráðuneytisins, frá
kl. 8-16.
Málþing um listþörf og sköpunarþörf
bama verður haldið í Háskólabíói, sal 3, á
sunnudaginn kemur, 9. september 1990,
kl. 10-16. Víðtækar umræður um þetta
viðfangsefni, þátt skólakerfisins og að
hveiju skuli stefht.
Málþingið er öllum opið meðan húsrúm
leyfir.
Strumparnir komnir aftur
Þriðjudaginn 4. september komu út tvö
myndbönd með strumpunum sem hvort
um sig innihcldur tvo þætti mcð þessum
vinalegu verum sem búa langt inni 1
ónefodum skógi og hefur Laddi ljáð þeim
mál. Strumparnir em langvinsælasta
bamaefni sem til hefur verið á myndbandi
og em þcir dáðir af bömum á öllum aldri
sem hafa hreina unun af að horfa á þá og
fýlgjast með fjölbreyttum ævintýrum sem
þeir rata i.
Verð fyrir hvetja myndbandsspólu er
1990 kr., en einnig er hægt að kaupa báð-
ar saman fyrir 3480 kr. sem þýðir 500 kr.
afslátt.
Stmmpamyndböndin verða til sölu í öll-
um helstu hljómplötuverslunum um land
allt, ásamt stórmörkuðum en em einnig
seld i póstkröfur í símum 11620 og 28316
á daginn en 679015 á kvöldin og um helg-
ar.
Húnvetningafélagiö
í Reykjavík
Félagsvist laugardaginn 8. september kl.
14 i Húnabúð, Skeifunni 17. Þetta er
fyrsti hluti í þriggja daga keppni. Allir
velkomnir.
Hana nú!
Vikulcg laugardagsganga Hana nú í
Kópavogi verður á morgun. Lagst af stað
fiá Digranesvegi 12 kl. 10.00.
Nú bytja haustvindar að blása og við
tökum fram klæðnað eftir veðrinu. Stillið
vekjaraklukkuna. Drífið ykkur fram úr.
Komið á Digranesveginn upp úr hálftíu.
Nýlagað molakaffi og rabb. Skemmtileg-
ur félagsskapur og rólegt bæjarrölt í
klukkutíma.
Gestur og Rúna í Gallerí Borg
Nú stendur yfir sýning á vcrkum Gests og
Rúnu 1 Gallerí Borg við Austurvöll. Sýn-
ingin stendur til þriðjudagsins 18. sept-
ember. Virka daga er opið frá 10-18 en
um helgar frá 14-18.
Guöbjörg Lind í Nýhöfn
Guðbjörg Lind opnar málverkasýningu i
Listasalnum Nýhöfta, Haftaarstræti 18,
laugardaginn 18. septemberkl. 14-16.
Á sýningunni em málverk unnin á sið-
astliðnum tveimur ámm.
Guðbjörg Lind er fædd á ísafirði árið
1961. Hún stundaði nám við Myndlista
og handíðaskóla íslands og útskrifaðist úr
málverkadeild 1985.
Þetta er fjórða einkasýning Guðbjargar
cn hún heftar einnig tekið þátt i samsýn-
ingum.
Sýningin, sem er sölusýning, er opin
virka daga frá kl. 10-18 og frá kl. 14-18
um helgar. Lokað á mánudögum. Henni
lýkur 26. september.
Frá Félagi eldri borgara
Gönguhrólfar hittast nk. laugardag kl. 10
aðNóatúni 17.
Kjarvalsstaöir
Nú stendur yfir að Kjarvalsstöðum sýn-
ingin „September — Scptcm". Sýnd em
verk félaga úr Septcmber-hópnum ffá
1947-54 og félaga úr Septcm- hópnum ffá
1974-1990. Sýningin cr í öllu húsinu og
stendur til 9. septembcr.
Kjarvalsstaðir em opnir daglega lfá kl.
11-18 og er veitingabúðin opin á sama
tíma.
MINNING
Jón Jónasson
frá Vogum í Mývatnssveit
í dag, fbstudaginn 7. september, fer
fram hér í Reykjavík útfor tengda-
fóður mín, Jóns Jónassonar. Jón átti
við vanheilsu að stríða hin síðari ár.
Hann fékk fyrsta alvarlega hjarta-
áfallið fyrir um ellefu árum, en frá
þeim tima tók heilsunni að hraka
hægt og sígandi. Jón var þannig
gerður að hann bar ætíð vandræði sín
og áhyggjur í og vildi ekki fyrir
nokkum mun íþyngja neinum, ekki
einu sinni sínum nánustu með sjúk-
dómi sínum. Þó var svo komið í sum-
ar að okkur úr nánasta umhverfi Jóns
gat ekki lengur dulist þjáningar hans
og lasleiki.
Hann lést af hjartabilun á heimili
dóttur sinnar og tengdasonar að
kvöldi fimmtudagsins 30. ágúst síð-
astliðinn, tæplega 73 ára að aldri.
Jón Jónasson var fæddur í Vogum í
Mývatnssveit 24. október 1917. For-
eldrar hans voru hjónin Guðfmna
Stefánsdóttir og Jónas Pétur Hall-
grimsson, bóndi í Vogum. Aft Jóns í
fbðurætt var Hallgrímur Pétursson
Jónssonar, bónda í Reykjahlíð við
Mývatn.
Jón var næstclstur f hópi níu systk-
ina, sem ólust upp saman í Vogum.
Hin lifa öll, en þau em: Ólöf Valgerð-
ur, búsett á Akureyri, Stefán, sem býr
í sama húsi og hinn látni í Reykjavíki
Sigurgeir, Kristín og Pétur, sem búa j
Vogum, Guðfmna Friðrika á Húsavík
og Hallgrímur, sem býr í Hólmum j
Mývatnssveit.
I þessari fogm sveit ólst Jón upp ji
stórum hópi bama og unglinga/í
Vogahverfi. Eins og nærri má gtíta
var lífsbaráttan hörð í bammörgúm
fjölskyldum á þessum tímum / og
sjálfsagt þótti að óharðnaðir ungiing-
ar tækju virkan þátt í lífsbaráttunni
og öíluðu til heimilisins. Lifsbjörgin
var annars vegar Mývatn, auðugt af
silungi, sannkölluð matarkista, en á
hinn bóginn vora Mývatnsöræfin, en
þangað sóttu menn tjúpu á haustin.
Það kom ekki síst i hlut Jóns, elsta
sonarins á heimilinu, að aðstoða
bamungur við að draga björg i bú svo
og við önnur störf á stóm heimili.
Þannig var honum í blóð borinn mik-
ill og einlægur veiðiáhugi, sem í hon-
um bjó alla tíð. Uppvaxtarárin við
Mývatn settu vafalaust mark sitt á
Jón, lífsviðhorf hans og áhugamál.
Eins og nærri má geta buðu erfiðar
aðstæður í afskekktri sveit ekki upp á
mikla skólagöngu, en þessari kyn-
slóð var lífsins skóli þeim mun mikil-
vægari. Hann var þó um skeið við
nám í Laugaskóla í Reykjadal. Árið
1942 flutti Jón úr sveitinni til
Reykjayíkur til þess að freista gæf-
unnar. Á striðsárunum var umrót í ís-
lensku þjóðlífi. Straumurinn lá suður.
Þar var mikil atvinna og talsverðir
möguleikar fyrir imga menn. Hann
vann til að bytja með ýmis tilfallandi
störf, en réðst fljótt til Vélsmiðjunnar
Héðins, þar sem hann nam jámsmíði.
Jón vann þar í rúma tvo áratugi að
iðn sinni, en réðst síðan til Grænmet-
isverslunar landbúnaðarins, þar sem
hann starfaði við afgreiðslu garð-
ávaxta og önnur störf allt fram til árs-
ins 1985, þegar hann hætti þar sökum
heilsubrests.
Jón kvæntist hinni mætu konu Þóm
Eiríksdóttur frá Arabæ í Flóa 29. maí
1948. Þau bjuggu lengst af eða allt
frá árinu 1956 f Eskihlíð 22, þar sem
Þóra bjó þeim fallegt og friðsælt
heimili. Einkadóttir Jóns og Þóm er
Kristín hjúkrunarfræðingur, gift und-
irrituðum. Bamabömin em tvö, Jón
Torfi 17 ára og Hjalti 11 ára.
Fyrir rúmum tveimur áratugum varð
ég þeirrar gæfu aðnjótandi að tengj-
ast þeim heiðurshjónum, Jóni og
Þóm. Á heimili þeirra var alla tíð
gestkvæmt. Þar ríkti góður andi, ró
og friður og gestrisni slík að eftir var
tekið. Þar var sjálfsagður viðkomu-
staður Mývetninga og annarra norð-
anmanna í Reykjavíkurferð, jafnt
ungra sem aldinna.
Með Jóni Jónassyni er genginn
traustur maður, heilsteyptur og vand-
aður, sem ég stend í mikilli þakkar-
skuld við. Hann var faðir eiginkonu
minnar og besti vinur sona minna,
Jóns Torfa og Hjalta. Hann hljóp oft í
skarðið þegar vinnuálag og húsnæð-
isbasl tengdasonarins var sem mest.
Ég hef oft haldið því fram að þau
Þóra eigi stóran þátt í uppeldi þeirra.
Samband Jóns við dóttursynina var
einstaklega náið og fallegt og vist er
að þeir munu alla tíð búa að heil-
brigðum lífsviðhorfum hans, hjálp-
semi, þolinmæði og hlýju. Jón var
trúaður maður og náttúruunnandi,
sem miðlaði drengjunum á jákvæðan
hátt af reynslu sinni, þar sem hann
dvaldist Iöngum með þeim við ár og
vötn, en þar var hann í essinu sínu.
Fjölskyldan okkar var samheldin og
varla leið sá dagur að ekki heyrðist
eða sást til afa og ömmu.
Jón var oft og iðulega með hugann á
æskuslóðum við Mývatn hjá systkin-
um sinum og öðm frændfólki og oft
leiddi hann okkur með sér norður
með frásögnum sínum af liðnum at-
burðum.
Hans aðaláhugamál var veiðiskapur
og þá einkum lax- og silungsveiði, en
einnig alls kyns skotveiði. Segja má
að allt árið um kring hafi þetta mikla
áhugamál verið virkt á einn eða ann-
an hátt. Stöðugt var hugað að veiði-
dóti, útbúnir taumar og flugu hnýttar.
Oft fannst mér símakrókurinn á
heimili tengdaforeldra minna í Eski-
hlíð 22 vera eins konar veiðimiðstöð.
Þar var slegið á þráðinn til veiðifé-
laganna, ráðstafað veiðileyfum og
spurt frétta af aflabrögðum.
Jón haíði áhuga á stjómmálum, var
einlægur félagshyggjumaður og
fylgdi alla tíð Framsóknarflokknum
að málum.
Þegar Jón er allur leita á hugann
margvíslegar minningar um ánægju-
legar samverustundir. Hæst ber
ferðalög, bæði erlendis og þó sérstak-
lega innanlands. Sjaldan var farið úr
bænum án þess að veiðistangir væm
með í ferð. Margar vom ferðimar að
Hrauni í Ölfusi, Þjórsá, Ölfusá, að
Snæfoksstöðum í Hvítá, svo að eitt-
hvað sé nefnt. Eins og fyrr er getið
var Jóni veiðimennskan í blóð borin.
Hann tók veiðiferðimar alvarlega
eins og á uppvaxtarárunum við Mý-
vatn, og lagði varla frá sér stöngina
allan daginn, enda var hann allra
manna fengsælastur. Rjúpna- og
gæsaveiðar stundaði Jón einnig af
miklum krafti allt fram á síðustu ár,
en sérstaklega haföi hann gaman af
því að dorga í gegnum is á fögmm
vetrardögum. Fjölskyldan átti margar
ógleymanlegar samvemstundir á Ell-
iðavatni og Þingvallavatni með
skrínur og annað hafurtask.
í júni síðastliðnum fór fjölskyldan
saman á ættarmót í Mývatnssveit, þar
sem minnst var eitt hundrað ára bú-
setu í Vogtim. Það var á mörkunum
að Jón hefði heilsu til þess að taka sér
þessa ferð á hendur, en hann var stað-
ráðinn i þvi að fara með fjölskyldu
sinni og allt var gert til þess að gera
ferðina sem ánægjulegasta. Þetta var
ógleymanlegt mót og glæsilega að
því staðið. Jón naut þess að vera
mættur þama með sitt fólk. Mér er
þessi ferð ekki síst minnisstæð fyrir
það að hún var hinsta ferð Jóns Jón-
assonar á heimaslóðir við Mývatn og
jafnframt síðasta fjölskylduferðin
okkar.
Veiðiferðimar urðu fáar og erftðar í
sumar og stöðugt dró af þessum
sterkbyggða og trausta manni þar til
kallið kom 30. ágúst sl.
Jón Jónasson var af þeirri kynslóð
sem þekkti skyldur sínar. Hann var
trúr sinu og umfram allt heiðarlegur í
lifsbaráttunni.
Að leiðarlokum vil ég þakka Jóni
tengdafoður mínum fyrir allt sem
hann gerði fyrir mig og fjölskyldu
mína. Að þvi munum við Iengi búa.
Elsku Þóra, Kristín, Jón Torfi og
Hjalti, missir okkar er mikill. Megi
góður guð leiða okkur áfram og
styrkja í mikilli sorg.
Guð blessi minningu Jóns Jónasson-
ar.
Gylfi Guðjónsson
Þegar ég kom heim úr vel heppnaðri
ferð um Evrópu 31. ágúst síðastlið-
inn, vora mér færðar fregnir af and-
láti afa míns, Jóns Jónassonar, en
hann hafði látist daginn áður. Frétt-
imar fengu mjög á mig, enda höfðu
tengsl okkar verið náin og sterk.
Við fórum í margar veiðiferðir sam-
an og mér era í fersku minni þau
skipti sem við renndum fyrir lax í
Ölfusá við Selfoss. Þar lönduðum við
mörgum löxum í sameiningu, þó svo
að hann hafi vissulega sett i þá flesta.
Það var engin tilviljun að langar bið-
raðir mynduðust þar oft sem afi var
við veiðar. Hann var fengsælasti
veiðimaður þar um slóðir og fór
sjaldan heim með öngulinn í rassin-
um. Persónuleiki hans kom glöggt
fram við veiðiskapinn. Þolinmæðin
var slík að ekki var til umræðu að
hætta fyrr en á síðustu mínútum
veiðitímans, jafhvel þótt veiði væri
lítil og veður vont. Ávallt stóð hann
eins og klettur úti í straumharðri
ánni. Þeir voru líka margir laxamir
sem hann setti í eftir að veiðifélagar
hans höfðu tekið saman og haldið
heim. I mínum huga var afi tákn hins
trausta og sterka manns. Áður en
hjartasjúkdómurinn tók að hetja á
hann var hann ótrúlega vel á sig kom-
inn Iíkamlega. Alltaf var ég jafhheill-
aður af þeim vöðvum sem hann bjó
yftr og mér þótti alltaf sérstakt að fá
að keppa við hann í sjómann., þó svo
ég mætti mín lítils gegn slíku hreysti-
menni.
Á heimili afa og ömmu hefur löng-
um verið gott að koma og gisti ég
margar nætur á þeim bæ. Aldrei var
of mikil fyrirhöfh að draga bobbið
undan hjónarúminu eða taka fram
spilin.
Ég vil að endingu þakka afa fyrir allt
það sem hann hefur veitt mér og
kennt i gegnum árin og ég mun búa
að í framtíðinni.
Ég bið góðan guð að hjálpa ömmu
Þóra í sinni miklu sorg.
Blessuð sé minning afa míns, Jóns
Jónassonar.
Jón Torfi