Tíminn - 29.09.1990, Blaðsíða 7

Laugardagur 29. september 1990
HELGIN
15
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL
Yvette dró mann sinn út um dymar til vinstrí og í flærsta hom garösins áð húsabaki.
húsinu og leifar af pillum fundust á
kökukeflinu sem Yvette hafði notað
til að mylja þær í duft með. Tvær
matskeiðar af súpu voru á diski Ge-
orges og í þeim mikið magn Iyfj-
anna en ekkert í pottinum á elda-
vélinni eða á diski Yvette.
Skýr fingraför náðust af hamars-
skaftinu og dyrakarminum og með
samanburði við fingarför af snyrti-
áhöldum var staðfest að þau á
hamrinum voru eftir Yvette en þau
á dyrakarminum eftir Georges. Þá
voru aðeins fingraför Yvette á bens-
ínbrúsunum.
- Ég hef sjaldan séð svo hreinar og
klárar sannanir, sagði De Bouck eft-
ir að hafa lesið skýrsluna morgun-
inn eftir. - Farið með frúna til
læknis. Ég vil að hún sé fyllilega
með sjálfri sér þegar ég yfirheyri
hana.
Læknirinn kunni sitt fag og var
ekki í neinum vandræðum með að
greina lost. Hann fullyrti að Yvette
De Rycles væri ekki í losti og ekki
einu sinni teljandi uppnámi. Hins
vegar kvaðst hann hafa áhyggjur af
geðheilsu hennar en til að skera úr
um hana þyrfti rannsókn geðlæknis.
De Bouck var ekki ánægður með
þetta og enn óánægðari með svör
Yvette við spumingum hans.
- Þú segir að maðurinn þinn hafi
viljað brenna sig til bana. Malaði
hann svefnpillur og setti í súpuna
sína fyrst?
- Hann vildi brenna sig til bana,
svaraði Yvette aðeins.
- Drakk hann þá súpuna með
svefnlyfjunum fyrst, molaði á sér
höfuðið með hamri, dró sig gegn-
um eldhúsið, hékk í dyrakarminum
um stund og skreið síðan út í garð?
spurði De Bouk.
- Georges vildi fyrirfara sér með
því að brenna sig, endurtók Yvette.
- Hann vildi gera eins og Búdda-
munkarnir og náunginn í Tékkó-
slóvakíu, þú manst.
- Hellti hann þá yfir sig bensíninu,
setti tappana á brúsana og bar þá
inn í eldhús áður en hann kveikti í
sér? vildi De Bouck vita. - Ertu að
segja mér það?
- Hann vildi brenna til dauðs,
staðhæfði Yvette enn. - Svona vildi
hann hafa það.
De Bouck lét færa Yvetta aftur til
klefa síns. Það var rétt hjá læknin-
um að hún þyrfti í geðrannsókn.
Undir hádegið hringdi hann á
brunadeildina og var tjáð að Georg-
es væri enn á lífi en hrakaði. Hann
kæmi ekki til meðvitundar.
Virt miðstéttarhjón
- Við verðum að bíða með form-
lega ákæru, sagði hann Flamang. -
Við vitum ekki hvort það er morð-
tilraun eða morð. Þeim gæti skjátl-
ast á deildinni. Við vitum heldur
ekki hvort Yvette skilur hvað um er
að vera.
- Þá bíðum við bara, sagði Flam-
ang.
- Ekki þó aðgerðarlausir, sagði yf-
irmaður hans. - Ég vil fá að vita
hvernig manneskja Yvette De Ryc-
les er, hvort hún hefur leitað lækn-
is við geðtruflunum, hvort þeim
hjónunum samdi illa og hvemig
náungi hann var. Barði hann hana?
Við verðum að finna einhverja
ástæðu.
Flamang fékk rúman tíma til að at-
huga þetta allt. Georges De Rycle
hélt dauðahaldi í lífið. Dag eftir dag
fékk hann stóra skammta af morfíni
og hálfsteiktur líkami hans lá þama
meðvitundarlaus.
Flestir töldu ótrúlegt að hann væri
svona seigur. Honum var lýst sem
óksöp venjulegum manni sem væri
annt um heimili sitt og fjölskyldu
og hafði engin áhugamál utan þess
nema hjólreiðar. Raunar höfðu þau
Yvette styrkt ungan og efnilegan
hjólreiðamann.
Rætt var við samstarfsmenn Ge-
orges, félaga hans hjá hjólreiða-
klúbbnum, nágrannana og bömin.
Allir voru sammála um að Georges
væri hæglátur, skapgóður eigin-
maður og faðir.
Bæði Yvette og Georges voru frá
Zomerguen, útborg Ghent, og þau
höfðu þekkst síðan í leikskóla, farið
að vera saman í unglingaskóla og
höfðu aldrei litið á annað fólk en
hvort annað þannig. Þau giftu sig
eftir langa trúlofun 1964 þegar
hann var 25 ára og hún 21 árs. Nú
áttu þau tvö böm, 22 og 21 árs.
Bæði voru gift og höfðu gott sam-
band við foreldra sína. Þau kváðust
ekki muna til þess að foreldrar sínir
hefðu þrasað hvað þá meira og
væru alltaf sammála um allt. Hvor-
ugt hefði verið ráðandi aðilinn.
Ekki nokkur maður sem þekkti De
Rycles-hjónin gat trúað að Yvette
hefði af ráðnum hug beinlínis slátr-
að manni sínum. Meira að segja
Steyaert-feðginin sem sáu megnið
af atburðunum töldu að um einhver
mistök væri að ræða. Þau höfðu
verið nágrannar í 15 ár og minntust
þess akki að De Rycles-hjónin
hefðu nokkum tíma rifist, hvað þá
meira.
Yvette var vel þekkt í sókninni, hún
var formaður velferðamefndarinnar
og eyddi drjúgum tíma í hjálpa þeim
þurfandi sem nóg er af í Belgíu.
- í stuttu máli er hér um að ræða
virt miðstéttarhjón sem hafa verið
farsællega gift í 22 ár, þekkst alla
ævi og látið gott af sér leiða, sagði
De Bouck. - Svo tekur frúin sig
skyndilega til og myrðir mann sinn
á hroðalegan hátt og virðist hafa
skipulagt það vandlega fyrirfram.
Hvað bjó undir?
- Hún gerði heldur enga tilraun til
að leyna því, sagði Flamang. - Mað-
ur fer að hugsa betur um hjóna-
bandið. Flamang var ókvæntur.
- Við vitum ekki nema hún hafi
ætlað sér að afmá öll verksumm-
erki, sagði De Bouck. - Ef Steyaert
hefði ekki komið seint heim frá
vinnu og séð eldinn...
- Hún hlýtur að hafa vitað að hann
vann oftast fram eftir, sagði Flam-
ang. - Fjölskyldumar þekktust vel.
- Það varpar engu ljósi á málið,
sagði De Bouck. - Ég held að þetta
komi aldrei fyrir rétt. Hún segir
ekkert annað en að hann hafi viljað
brenna sig til bana. Með því áfram-
haldi verður hún dæmd ófær um að
koma fyrir rétt.
- Heldurðu að það sé bara upp-
gerð? spurði Flamang.
- Ég veit það ekki, svaraði De
Bouck. - Er hugsanlegt að konan
geti skipulagt verk í smáatriðum en
sé jafnframt með svo ruglaða hugs-
un að hún geti ekki talist ábyrg
gerða sinna?
- Ég er að hugsa um það, sagði
Flamang. - Ef hún hafði enga
ástæðu er hún koigeggjuð en hafi
hún haft ástæðu er hún að gabba
okkur.
- Við erum margbúnir að fara yfir
frásagnir allra sem þekktu hjónin
og allir em sammála. Það var alls
ekkert út á hjónabandið og sam-
búðina að setja.
Rannsóknin var strönduð. Ekkert
nýtt kom fram og Yvette hélt sig
alltaf við sömu setninguna, að
maður hennar hefði viljað brenna
sig til bana. Sálfræðingarnir sem
höfðu hana til rannsóknar voru
ósammála um ástand hennar.
Sumir sögðu að hún væri fyllilega
heilbrigð en einkar lúmsk og út-
smogin, aðrir að hún væri alvar-
lega rugluð þótt þeir gætu ekki
skýrt hvernig hún væri skyndilega
orðin það eftir 44 ár þar sem aldrei
hefði borið á neinu misjöfnu í fari
hennar.
Þótt ótrúlegt mætti virðast var Ge-
orges De Rycle enn á lífi en hrakaði
þó. Hann lést ekki fyrr en 4. sept-
ember. Þá var málið orðið morðmál
en það breytti engu. Yvette hélt fast
við að um sjálfsvíg væri að ræða og
sálfræðingar þrösuðu um hvort
hún væri rugluð eða með Ieikara-
skap.
Nokkur nafnlaus símtöl komu til
lögreglunnar eins og ævinlega þeg-
ar um er að ræða dularfull mál.
Sumir bentu á morðingjann en aðr-
ir kváðust hafa verið sjálfir að verki.
Sumst af þessu var athugað nánar
en reyndist allt út í hött.
Skýrði allt
nema ástæðuna
Fátt breyttist fram yfir áramótin
en þá tók Yvette skyndilega að segja
frá, án nokkurrar sýnilegrar
ástæðu. Hún skýrði frá því hvar og
hvernig hún keypti svefnpillumar,
hvernig hún malaði þær í duft með
kökukeflinu og stráði því yfir súpu-
disk Georges.
Hún lýsti því hvemig hann varð
slappur og datt af stólnum og að
hún hefði sótt hamarinn í skúfifuna
en hún vissi ekki hve oft hún hafði
barið hann. Hún sagði hvemig
hann hefði haldið dauðahaldi í
dyrakarminn. - Auðvitað tók ég þá
hamarinn og braut bara finguma,
bætti hún við.
Hún lýsti því hvemig fyrri
íkveikjutilraunin hefði mistekist og
sagði orðrétt: - Ef Denis Steyaert
hefði ekki komið hefði mér tekist að
kála honum með hinum brúsanum.
Hún var róleg og virtist fyllilega
rökrétt hugsandi þegar hún lýsti
smáatriðum verknaðarins í réttri
röð. Jafnvel reyndum lögreglu-
mönnum varð ekki um sel af öllu
ráðabmgginu. Þegar Yvette var
spurð um ástæðuna, svaraði hún
hins vegar alltaf því sama: - Hann
vildi fyrirfara sér með því að brenna
sig eins og Búddamunkur.
Líklega fær aldrei neinn að vita
hvers vegna Yvette De Rycles myrti
mann sinn og vera má að ástæðan
hafi svo sem ekki verið nein.
Skömmu eftir játninguna komust
sálfræðingar að þeirri niðurstöðu
að Yvette væri ófær um að koma
fyrir rétt. Hún var dæmd til lífstíð-
arvistar á hæli fyrir geðveika glæpa-
menn.
aukne cht
ÞÝSK GÆÐATÆKIÁ GÓÐU VERDI

KÆLISKÁPAR
FRYSTISKÁPAR
OG
MARGT
FLEIRA
ELDAVELAR
OG
OFNAR
UPPÞVOTTAVÉLAR ÞVOTTAVÉLAR
ÞURRKARAR
msm
■■
KAUPFELOGIN
UM LAND ALLT
SAMBANDSINS
HÓLTAGÖRÐUM SÍMI 68 55 50
VID MIKLAGARÐ