Tíminn - 29.09.1990, Blaðsíða 8

16 Tíminn
Laugardagur 29. september 1990

ATLI
MAGNÚSSON

Að vanda sig
'BoS 'Denver Says “Ansvuer 9 movie or TVtrnna questions... f ámm V ' * jftfS
WIN $100
Gettu nú
Stundum berast fréttir úr
menningarlífinu, sem eru með
þeim hætti að ailir líta upp, líka
þeir sem annars sveia af sér
áburði um að hafa hinn minnsta
áhuga á þeim efnum. Slíkar
fréttir varða þá ekki endilega at-
burði eins og þá, er færð eru upp
rammaukin stórverk, kannski
ópera með eitt hundrað söngpíp-
um eða „próvókerandi“ söng-
leikur, glóðvolgur sunnan frá
London. Þær menningarfréttir
sem höfða til „allra“ byggjast á
þeirri forsendu að það sé klink í
spilinu — að einhver hafi orðið
efnaður eða kannske stórríkur á
list sinni. „Því mönnum er svo
miklu ljúfara að lofa snilldina, er
hún gengur fram í ljómanum af
velsældinni,“ eins og einn spek-
inga fyrri alda benti ágætlega á
og á það við enn. Þannig hefur
nær hver maður a.m.k. dálftinn
áhuga á listamannalaunum hins
opinbera, þótt sannarlega sé
ekki ætlunin að halda því fram
að þau hafi gert neinn mann
„forríkan". En hundraðþúsund-
kall handa nokkrum listaspírum
lætur almenningur sig stórum
meiru varða en milljarð til eða
frá í vafasama virkjanafram-
kvæmd.
Nýlega skaut upp tíðindum úr
menningarheiminum sem allir
veittu athygli: Almenna bókafé-
lagið kunngerði að enginn af 77
þátttakendum hefði reynst þess
verðugur að hreppa peningana
sem heitið hafði verið í skáld-
verkasamkeppni útgáfunnar. Og
nú litu allir upp. í aðra röndina
þóttust menn í hjarta sínu
sviknir um nýja „stjörnu" en
fundu í hina röndina til ofurlít-
illar „skadefryd", sem Þórbergur
kallaði Þórðargleði. Það hefur
sjaldan komið út tárunum á
mönnum, þótt fólk sem elur
með sér óraunhæfar skáldagrill-
ur fái ofanígjöf nokkra. Það jók
enn á gildi þessarar fréttar sem
dægurgamans að allrahanda
samkeppnir hafa visst gildi sem
„thriller". Að því leyti er bók-
menntasamkeppni náskyld get-
raunum íþróttafélaganna eða
keppninni um að þýða slógan
handa Kóka Kóla.
En það þýðir ekki að verðlauna-
samkeppni um skáldskap sé ekki
af hinu góða. Það eru ótal dæmi
um að slík keppni hafi leitt fram
á sjónarsviðið ýmsar mestu kan-
ónurnar í samtímabókmenntun-
um og eflaust hafa forráðamenn
AB alið með sér draum um að
slíkt kynni að gerast nú — þótt
minna hefði mátt duga. En hví
fannst enginn verðugur í þó svo
stórum hópi? spyrja menn. Tóku
þeir hæfileikaríkustu ekki þátt?
Eða leyndist kannske meðal hins
forkastaða efnis eitthvað sem
dómnefndina skorti þroska til að
finna tundrið í? Annars eins hafa
gerst mýmörg dæmi — ekki má
hafna þeim möguleika. Á öllum
öldum hafa hvers kyns ritdómar-
ar orðið að aðhlátri í augum eft-
irtímans fyrir glámskyggni sína.
Það sem helst hefur mátt ráða af
orðum þeirra sem um skáldverk-
in í keppninni véltu, var að á
hefði skort að menn hefðu vand-
að sig nægilega. Hér er erfitt um
að dæma fyrir aðra. Hvaða útreið
skyldi Odysseifur hinn nýi eftir
Joyce hafa fengið þarna, þessi
óskapnaður, sem mönnum
fannst sú bók vera á sínum tíma?
Skyldi skáldinu hafa verið bent á
að taka til við að umrita ...? —
En kannski hefur dómnefndin
alveg rétt fyrir sér og þá versnar
í því. Við lifum vissulega tíma
þegar vandvirkni í því sem birt-
ist og flutt er á prenti og í út-
varpi og í sjónvarpi þykir oftar
en ekki óþarfa fyrirhöfn. Þeir
sem helst vanda sig nú á dögum
virðast vera þeir sem framleiða
bíla, myndsegulbönd og tölvur,
þ.e. tækni- og raunvísindamenn.
En hvað gengur eiginlega að
húmanistunum, ef þeir reyna
það ekki einnig? Það er þó aldeil-
is íhugunarefni.
Það var Hvanneyrarkirkja,
sem síðast var spurt um.
Við erum nú stödd í dal
norðanlands, sem löngum
hefúr veríð kenndur við
skólastarf og menntir. Hver
er hann?
E □ EEEEBEE £
'ÖHITI B E EEE BES
^2 \r B E B B BQE1C3Q
d X ux m B SBEEB0 Lu
tn * E E? EE3 BE3 H
— í < ■ E B n EEEEHa bbe mm
X3 td 2: E K
(i. A- 5 Eá
X iO E
D o ra wHrf fc- «[pr| rv
E R y
X - E
5 x ■5C 22 E E
< u 22 o <js y~ LU
V4Í 22 E Q|^>|píM'o|« -<c t-
o 2* R
B G ■ * * - *> fc-h-2|
£ tv E
E E B E3HB EH
U3 B i~ ¥ ? X X
_ ■ Œ
KROSSGATA
05 flMM IfíND- SfiMS- MflöUR • NEH ~TRG >JGGTJ- ANDI BOGl BJO — SILFUR FtlGJL mahn Att BfiRKfi- rúrrfi & SEGL- Gfi RN fiF- skekktu /
. Œ'' W\? • ■RÍK I h HVfiÐ l
NAUM- ÓST'A
Nk- L/LGiÐ leit fjú 3
f íSiIftx yjy- ny -Al 7 röN - SKfl/.D u& RoÐ - FfíRfi [Z! KEIÐUR y H
11 /-_ -o \ Œ
m m . ÓGNl 3 Mk KiNfion SLysfl 5
TVÍ- HLS. yicDl L (FL7.) LUtfS skorpO
Árr TÝR- UZNAR y/iFAR fiFfi YfOÐ t ELPUR 5 TÓHN So L
kæfil M HLN\ UR FEIT/IN KISSI fíLIT rop T^HU
U*f\K HENG, f. 8 yLoNiU! - T- yj. —>ast ► R'fiN- DÝRlrt 1
> ZlTUH ILLft or KORN f TtlLTúR ljH /y 8
AUÐAR STSKfi STILCÞ C>rJ úmm | GVPJfi ~ZÍ
íTLm KÆLfl
Goð U X FLJÓT ► ■J/ Cí. á /o

ÓGRttDD cxJNf
J/Ei A anuNi' mmwK
H i ð iJR- iNN iS HVPRT 5flK FEluhí SC-M VIS KU- bit U
TÉL L. KRÓ
VITRA EYTT JfoTsJ Á /'oGS . lí
HáTs ENDIR- JNN * Þ/KKI 2 HÚmet? K\ÁT[\ £K Kl HRESS /3 (3
JfiRM JORÐ SPÁNtf NfiFfilK
— •
> /00/ IfllSIS - srop/v'.. flN/R uSldú ({ GfiLLÍ
• • • — TfiLfi
VETNl /Jfl/NflK
xfc: BSP/) VONDS Rv/rK . <5