Tíminn - 02.10.1990, Page 10

10 Tíminn
Þriðjudagur 2. október 1990
DAGBOK
Kvenfélag Kópavogs
Spilað vcrður i kvöld í Fclagshcimili
Kópavogs. Byijað vcrður að spila kl.
20.30. Allir velkomnir.
Tónleikaskrá Kammermúsik-
klúbbsins starfsárið 1990-1991
Miðvikudagur 17. október 1990. J.S.
Bach: Tvær svítur fyrir einleiksselló. Atli
Heimir Sveinsson: Einleiksverk fyrir sel-
Búslóða-
flutningar
Búslóða-
geymsla
Flytjum búslóðir
um land allt.
Höfum einnig
búslóðageymslu
Sími
985-24597
Heima
91-42873
/
ló. Frumflutningur á íslandi. Erling
Blöndal Bengtsson flytur.
Sunnudagur 20. janúar 1991. C. De-
bussy: Sónata fyrir flautu, hörpu og lágf-
iðlu. A. Jolivet: Petite Suite. W.A. Mozart:
Divertimento fyrir fiðlu, lágfiðiu og selló
K 563. Ingvar Jónasson, Elísabet Waage,
Martial Nardeau, Richard Tálkowski og
Zbigniew Dubik flytja.
Sunnudagur 24. febrúar 1991. 0.
Messiaen: Kvartett fyrir endalok tímans.
JEPPA-
HJÓLBARÐAR
Hágæða hjólbarðar
HANKOOK frá Kóreu
235/75 R15 kr. 6.950,-
30/9,5 R15 kr. 6.950,-
31/10,5 R15 kr. 7.950,-
33/12,5 R15 kr. 9.950,-
Örugg og hröð þjónusta
BARÐINN hf.
Skútuvogl 2, Reykjavfk
Símar: 91-30501 og 84844
Annað verk tilkynnt síðar. Einar Jóhann-
esson, Tríó Reykjavíkur og fleiri flytja.
í marslok 1991. Tríó fyrir píanó, fiðlu og
selló eftir WA Mozart og fleiri. Tríó frá
Kaupmannahöfn leikur.
Allir ofangreindir tónleikar verða í Bú-
staðakirkju og hefjast kl. 20:30.
Til heiðurs minningu WA Mozart á
200 ára ártíð hans, mun Kammermúsík-
klúbburinn helga tónverkum hans
tvenna tónleika á hausti 1991, auk ofan-
greindra tónverka hans.
LITAÐ JÁRN
Á ÞÖK OG VEGGI
Einnig galvaníserað
þakjám.
Gott verð.
Söluaðilar:
Málmiðjan hf.
Salan sf.
Sími
91-680640
Fulltrúaráð, ásamt framkvæmdastjóra,
Listasafns Siguijóns Ólafssonar á
stofnfundi þess 28. mars s.l. Frá
vinstri: Jóhann Möller, Pétur Guð-
mundsson, Hörður Sigurgestsson,
Brynja Benediktsdóttir, Ólafur Ó. John-
son, Ingi R. Helgason, Birgitta Spur,
Kristján Guðmundsson, Anna Einars-
dóttir og Karólína Eiríksdóttir. Á mynd-
ina vantar Björgu Þorsteinsdóttur, Er-
ling Jónsson og Gísla Sigurðsson.
Sjálfseignarstofnunin Lista-
safn Sigurjóns Ólafssonar
Þann 21. október nk. verða liðin tvö ár
frá opnun Listasafns Sigurjóns Ólafsson-
ar, en það var á áttræðisafmæli lista-
mannsins árið 1988. Síðan þá hefur safn-
ið verið opið almenningi og sýnt verk
listamannsins, bæði úr eigu safnsins og
annarra. Samhliða sýningunum hefur
safnið sinnt alhliða menningarstarfsemi,
svo sem tónleikahaldi og bókmennta-
dagskrám og tekið að öðru leyti beinan
þátt í menningarstarfi borgarinnar.
Safnið, sem fyrstu árin var rekið sem
einkasafn, hefur nú að ósk eiganda þess
verið gert að sjálfseignarstofnun og var
skipulagsskrá hennar samþykkt af dóms-
málaráðuneytinu þann 30. nóvember
1989. Samkvæmt henni stjómar stofn-
andinn, Birgitta Spur, safninu ásamt tólf
manna fulltrúaráði sem hún í upphafi
velur, en endumýjar sig sjálft er tímar
líða. Fimm manna stjóm er skipuð Birg-
ittu Spur, tveimur aðilum sem hún til-
nefnir, ásamt tveimur sem kosnir eru af
fulltrúaráðinu. Stofnfundur Fulltrúa-
ráðs Listasafns Sigurjóns Ólafssonar var
haldinn í safninu 28. mars 1990 og var
það þá þannig skipað: Anna Einarsdóttir,
Björg Þorsteinsdóttir, Brynja Benedikts-
dóttir, Erlingur Jónsson, Gísli Sigurðs-
son, Ölafur Ó. Johnson og Pétur Guð-
mundsson. Fyrsti aðalfundur þessarar
nýju sjálfseignarstofnunar var haldinn
hinn 29. maí 1990 á sama stað. Þar til-
nefndi Birgitta Spur þau Aðalstein Ing-
ólfsson og Hlíf Sigurjónsdóttur í stjórn
safnsins, auk sín, og Geirfinn Jónsson til
vara, en fulltrúaráðið Önnu Einarsdóttur
og Gísla Sigurðsson, en Karólínu Eiríks-
dóttur til vara. Starfsemi Styrktarsjóðs
Listasafns Sigurjóns Ólafssonar er
óbreytt og stjóm sjóðsins skipa Birgitta
Spur, sem er formaður, Baldvin TVyggva-
son og Matthías Johannessen.
MINNING
Óskar Áskelsson
Fæddur 10. ágúst 1913
Dáinn 20. september 1990
Faðir minn, ðskar Áskelsson, fædd-
ist á Bassastöðum í Kaldrananes-
hrepp í Strandasýslu 10. ágúst 1913.
Hann var eitt 22 bama Áskels Páls-
sonar og Guðríðar Jónsdóttur, en að-
eins 13 þeirra komust á fullorðinsár.
Þeir sem f dag eru miðaldra eða
yngri eiga erfitt með að átta sig á erf-
iðri lífsbaráttu þessa tíma, er bæði
böm og fullorðnir unnu hörðum
höndum við að framfleyta sér og sín-
um og sjúkdómar sem nútímafólk
hefur aldrei kynnst tóku sinn toll,
þ.á m. bamaveiki sem tvisvar hjó
skörð í bamahópinn.
Ættingjamir réttu hver öðmm
hjálparhönd í erfiðleikunum og vom
tvö barnanna alin upp hjá skyldfólki.
Sigrún ólst upp hjá systur Guðríðar,
Sigrúnu Jónsdóttur, og Sigurgeir
hjá bróður hennar, Jóhanni Jónssyni
á Kleifum. Áskell og Guðríður ólu
auk sinna eigin barna einnig upp tvö
böm dóttur sinnar Guðríðar, sem
andaðist ung úr berklum, þau Am-
fríði K. og Guðfinn Áskel Benedikts-
böm.
Af systkinum pabba em nú 5 á lífi.
Eybjörg býr í Reykjavík, Sigrún á
Akranesi, Jakobína á Hólmavík og
Páll og Ása á ísafirði.
Pabbi ólst upp á Bassastöðum,
stundaði þar almenn bústörf og fór
einnig róðra frá Drangsnesi. Fjár-
hagur leyfði ekki langt nám, auk
þess sem þau systkinin byrjuðu mjög
ung að leggja sitt af mörkum með
vinnu.
Sumarið 1940 kemur sem kaupa-
kona að Bassastöðum Jóhanna Hall-
dóra Elíasdóttir, Kristjánssonar frá
Elliða í Staðarsveit á Snæfellsnesi.
Sumarið eftir hélt hún enn norður
og þá um haustið opinbemðu þau
trúlofun sína og giftust um vetur-
inn. Þau fluttu fljótlega að Geir-
mundarstöðum í Hrófbergshreppi
og hófu þar fjárbúskap, en fluttu aft-
ur að Bassastöðum 1946 er Áskell og
Guðríður bmgðu búi og 1952 fluttu
þau að Skarði í Bjamarfirði. Þau
hjónin eignuðust 7 börn: Sigríði
EIsu ‘42, Jón ‘44, Val ‘46, Guðríði
‘48, andvana fædda stúlku ‘50,
Hrafnkel '52 og Rut ‘54.
Sumarið 1958 urðu þáttaskil í lífi
þeirra, er þau bmgðu búi og fluttu
til Hafnarfjarðar. Eldri bömin vom
þá orðin stálpuð og höfðu lokið
skyldunámi frá bamaskólanum á
Klúku. Þau hjónin vildu að bömin
hefðu möguleika til menntunar, en
ekki var það auðveld ákvörðun og var
pabba mikil eftirsjá að kindunum
sínum og öðmm bústofni, en hagur
barnanna gekk fyrir sem endranær.
Vomm við systkinin með í ráðum,
eftir því sem aldur og viska leyfði, og
allir vom sammála um að leggjast á
eitt um að þetta mætti takast. Ekki lá
húsnæði á lausu við komuna og
fyrsta sumarið, sem var afburða gott,
hafðist 8 manna fjölskylda við í sum-
arbústað á Skerseyri við Hafnarfjörð
og í tjaldi við húsvegginn. Þau hjón-
in festu kaup á íbúð í verkamanna-
bústað að Öldugötu 44, en ársbið
varð á að hægt væri að flytja inn og á
meðan bjó fjölskyldan í verbúð að
Vesturgötu 27. Á Öldugötunni bjó
faðir minn svo til dauðadags ásamt
eftirlifandi eiginkonu og bámahópn-
um sem óx þar úr grasi uns þau
stofnuðu eigin heimili.
Pabbi fór strax að vinna við fisk-
verkun, og fljótlega fór hann að læra
mat á saltfiski og skreið og vann við
það víða um land og þá oft lengi að
heiman. Við þau störf sem önnur var
hann trúr sinni sannfæringu og
vann af vandvirkni, enda var honum
vel ljóst að íslendingum væri hollara
að vera þekktir að góðri vöm, en láta
skammtímagróða villa sér sýn, og
þurfti ekki sjaldan að standa á þeirri
sannfæringu.
Um 1973 hóf hann vinnu hjá ÍSAL í
Straumsvík og vann þar til ársins
1984 í steypuskála, síðari árin sem
flokksstjóri.
Á yngri ámm hafði hann bflpróf, en
hirti ekki um að endurnýja það, þar
sem hann hafði ekki ráð á að eignast
bfl fyrr en á fullorðinsámm. 65 ára
gamall dreif hann sig í bflpróf og
stóðst með ágætum og varð þetta til
að létta mikið síðustu árin, auk þess
sem bflferðirnar veittu hjónunum
mikla ánægju. Bflunum sínum
sinnti hann af sömu natni og um-
hyggju og skepnunum forðum daga.
Álla tíð hafði hann gaman af tónlist,
söng í mörg ár með karlakórnum
Þröstum í Hafnarfirði og á vinafund-
um var gjaman tekið lagið. Síðari ár-
in dapraðist heyrnin mikið, en þó gat
hann notið tónlistar sem leikin var,
en söng orðið minna sjálfur. Hann
var góður tafl- og spilamaður og
okkur systkinunum var kennt að
tefla og spila hin ýmsu spil og mikið
var ég ánægður þegar mér tókst loks
að vinna hann án þess að hann gæfi
mér einhvern mann í forgjöf. Aldrei
var auðvelt að slá honum við, hann
var sleipur briddsspilari og að heita
mátti ósigrandi í Lander, Skotta og
öðmm gömlum spilum.
Eins og áður er getið gafst pabba
ekki tækifæri til náms, en hann var
skynsamur maður og athugull,
fylgdist vel með málum fram til hins
síðasta, hafði ákveðnar skoðanir, en
flíkaði þeim ekki að óþörfu.
Hin síðari árin gátu þau hjónin veitt
sér að fara erlendis í nokkur skifti, en
ekki hafði faðir minn síður ánægju af
gönguferðum um nágrenni Hafnar-
fjarðar og mig gmnar að oft hafi
leiðin legið fram hjá gripahúsunum
við Kaldárselsveginn, ekki síst á vor-
in um sauðburðinn. í sumar virtist
þrek til gönguferða þó snögglega lít-
ið og fljótlega kom í ljós að ekki yrði
ráðið við þann sjúkdóm er grafið
hafði um sig í kyrrþey. Hann lagðist
inn til rannsóknar á St. Jósepsspítala
í Hafnarfirði og háði þar sína hinstu
baráttu af sama æðruleysi og ein-
kennt hafði allt hans líf. Sem endra-
nær hafði hann meiri áhyggjur af
öömm en sjálfum sér, er hann frétti
hvers kyns var, og það var hann sem
reyndi að gera okkur síðustu dagana
léttari. Góð umhyggja og hjúkmn
starfsfólksins hjálpuðu og bæði hon-
um og fjölskyldunni mikið þar til
hann lést þ. 20. september.
Ég hef hér stiklað á stóm í æviferli
manns sem lét ekki mikið yfir sér, en
skilaði drjúgu ævistarfi af ósérhlífni
og þrautseigju. Manns sem þrátt fyr-
ir knöpp fjárráð greiddi alla reikn-
inga og helst vel fyrir gjalddaga og
brýndi fyrir okkur að munnlegt lof-
orð væri ekki minna virði en vottuð
undirskrift. Ég kveð manninn, sem
oft var farinn í vinnu áður en ég
vaknaði til að fara í skólann og kom
ekki heim úr vinnu á kvöldin fyrr en
ég var sofnaður. Manninn með
hrjúfu, vinnulúnu hendurnar sem
vom þó svo hlýjar og traustar er þær
létu vel að barni eða barnabarni.
Manninn sem oft hafði kímnis-
glampa f augum, en sem á viðkvæm-
um hamingjustundum laumaðist til
að þurrka tár úr augnkróknum svo
lítið bar á.
Við feðgarnir ákváðum í sumar, að
næsta ár mundum við fara norður á
Strandir og hann sýna mér gamlar
slóðir, þar sem hann þekkti hvem
stein. Örlögin breyta nú þeim áætl-
unum og önnur ferð sem beið, en við
eigum eftir minningar um góðan og
drenglyndan mann, sem tók því sem
að höndum bar án þess að kvarta og
setti ávallt okkar hag ofar sínum eig-
in.
Hrafnkell.
í dag verður jarðsunginn frá Hafn-
arfjarðarkirkju tengdafaðir okkar,
ÓskarÁskelsson frá Bassastöðum við
Steingrímsfjörð. Hann fæddist þar
hinn 10. ágúst 1913, sonur hjónanna
Guðríðar Jónsdóttur og Áskels Páls-
sonar og var 19. í röð 22 systkina.
Stór skörð voru höggvin í þennan
hóp og var barnaveikin þar skæðust.
Þrettán bamanna komust til fullorð-
insára. Óskar ólst upp hjá foreldrum
sínum, fyrst á Bassastöðum, síðar á
Kaldrananesi og aftur á Bassastöð-
um, og sinnti hann þar öllum þeim
störfum sem inna þurfti af hendi.
Hann kvæntist eftirlifandi konu
sinni, Jóhönnu Halldóru Elíasdóttur
frá Elliða í Staðarsveit á Snæfells-
nesi, þann 24. janúar 1942 og stóð
hjónaband þeirra því í tæp 49 ár. Er
óhætt að segja að samband þeirra
hafi verið ákaflega gott, þau vom
hvort öðm félagar og vinir. Börn
þeirra hjóna urðu 7, þar af eitt and-
vana fætt. Hin em: Sigríður Elsa,
gift Sigurði Bjömssyni, Jón Áskels,
kvæntur Katrínu Helgadóttur, Valur,
kvænturÁsdísi Bragadóttur, Guðríð-
ur, gift Jens Friðrikssyni, Hraftikell,
kvæntur Þórhildi Sigtryggsdóttur,
Rut, gift Gunnari Tómassyni. Syst-
ursonur Óskars, Áskell Benedikts-
son, átti heimili hjá þeim frá 14 ára
aldri og til þess tíma er hann stofn-
aði sitt eigið heimili.
Þau Jóhanna og Óskar hófu sinn
búskapp á Bassastöðum í félagi við
foreldra hans en fluttu fljótlega að
Geirmundarstöðum í Selárdal og
bjuggu þar til ársins 1946, en þá
fluttu þau að Bassastöðum og
bjuggu þar í tvíbýli á móti Jóhanni
bróður Óskars næstu 6 árin. Þaðan
lá leiðin að Skarði í Bjamarfirði, en
þar bjó fjölskyldan til ársins 1958 er
þau afréðu að bregða búi og flytja til
Hafnarfjarðar.
Það var nokkuð stór ákvörðun að
taka sig upp með 6 böm á aldrinum
4-16 ára og leggja út í óvissuna.
Þyngst á metum var að þau töldu sig
með því geta betur stutt böm sfn til
náms. í Hafnarfirði komu þau sér
upp fallegu heimili að Öldugötu 44.
Fljótlega eftir flutninginn til Hafh-
aríjarðar fór Óskar á námskeið og
lærði fiskmat og starfaði við saltfisk-
og skreiðarmat í mörg ár. Það er
vandasamt starf og erfitt, en hann
rækti það af mikilli samviskusemi og
vandvirkni. Árið 1973 hætti hann í
fiskmatinu og hóf störf hjá ísal og
vann þar til ársins 1984 er hann lét af
störfum vegna aldurs.
Óskar hafði mikið yndi af söng.
Hann hafði ágæta rödd og söng með
karlakómum Þröstum í mörg ár.
Hann var ágætur skákmaður og
bridgespilarai. Hann hafði gaman af
að vera með fólki, spila, rifja upp ým-
islegt frá fyrri tíð og njóta þess að
vera til. Óskar var rólegur maður og
sást sjaldan skipta skapi. Hann var
orðvar, vandaði mál sitt og jafnan
mjög stutt í glettnina hjá honum.
Honum þótti ákaflega vænt um fjöl-
skyldu sína og vildi henni allt hið
besta. Fjölskyldan sýndi líka hug
sinn til hans þegar hann snöggveikt-
ist og sátu þá Jóhanna og bömin til
skiptis hjá honum flestar stundir þar
til yfir lauk.
Við kveðjum nú góðan vin með
virðingu og þakklæti, en eftir eru
góðar minningar um liðnar sam-
verustundir. Við biðjum góðan Guð
að blessa minningu hans og styrkja
Jóhönnu og okkur hin á erfiðri
kveðjustund.
Gunnar Tómasson,
Jens Friðríksson,
Sigurður Bjömsson