Tíminn - 02.10.1990, Síða 14

14 Tíminn Þriðjudagur 2. október 1990
80 ára
Halldór Kristjánsson
frá Kirkjubóli
Halldór á Kirkjubóli, sem er átt-
ræður í dag, er mikill félagsmála-
maður eins og allir vita.
Á æskuárum sínum fór hann strax
að vinna að hugsjónamálum sínum
og það hefur hann gert óslitið af
miklum dugnaði fram á þennan dag.
Áhugamál hans eru mörg og góð,
en framar öðru hlýtur maður að
nefna hans mikla starf í þágu bind-
indismála og samvinnuhreyfingar-
innar. Það líður aldrei langt á milli
blaðagreina hans um þessi mál.
Ekki má þó gleyma því að Fram-
sóknarflokkurinn á honum margt
og mikið að þakka, þó að hér verði
ekki frekar um það rætt.
Halldór var á unglingaskólanum á
Núpi í Dýrafirði 1928-1930, góðum
skóla að sögn þeirra sem best
þekkja, en síðan hefur hann séð um
sína menntun sjálfur, með þeim
ágæta árangri að hann hlýtur að
teljast í hópi hinna fróðustu manna
um hin margvísustu málefni. Hann
hefur óvenjulega gott minni og á
það auðvitað sinn mikla þátt f að
gera hann að þeirri miklu fróðleiks-
námu sem hann vissulega er.
Halldór var blaðamaður við Tím-
ann 1946-1951 og þar kynntist ég
honum fyrst og fékk ég strax á hon-
um miklar mætur.
Allt frá okkar fyrstu kynnum hefur
hann reynst mér mikill drengskap-
armaður sem alltaf er hægt að
treysta til allra góðra hluta.
Bestu kveðjur og heillaóskir frá
mér og börnum mínum til Halldórs
og hans góðu konu, Rebekku Eiríks-
dóttur.
Cuðmundur Tryggvason
Halldór frá Kirkjubóli er áttræður í
dag, 2. október. Áf því tilefni kemur
út bók, dálítið sýnishorn af því sem
hann hefur skrifað. í þeirri bók er
mannlýsing samandregin af ýmsum
kunningjum Halldórs. Ekkert skal
hér endurtekið af því sem þar er að
finna. Aðeins langar mig að rifja upp
nokkrar gamlar minningar. Fyrst
man ég Halldór er hann var við
róðra í Hjarðardal, hjá föður mín-
um. Þá var hann innan við tvítugt.
Ég man hve við bræður, rúmum
áratug yngri en hann, hændumst að
honum. Ég man eftir okkur þremur
á bakinu á honum, einn hékk á háls-
inum, hinir á öxlunum.
Á kreppuárum 4. áratugarins vann
Halldór við vegagerð, m.a. í Breiða-
dal og á Breiðadalsheiði. Það var á
þeim árum þegar vegagerðarmenn
notuðu enn hakann og skófluna,
handbörurnar og hestakerruna og
hlóðu vegakanta úr torfi og grjóti.
Það var á þeim árum er vegagerðar-
menn bjuggu í tjöldum og þótti of
dýrt fyrir ríkissjóð að skaffa þeim
trébotna í tjöldin. Það sagði mér
verkstjóri Halldórs, Hallgrímur á
Grafargili, að fáir hafi verið duglegri
og ósérhlífnari en hann. í haust-
veðrum, rigningu og slyddu, komu
menn heldur illa til reika í tjaldbúð-
irnar að kvöldi, blautir, kaldir og
moldugir eftir fangbrögð við kant-
steina og hnausa. Þá var það einn,
Halldór á Kirkjubóli, sem baðaði sig
upp úr fjallalæknum, sem stundum
var orðinn krapaður, áður en hann
fór að borða kvöldmatinn og leggja
sig f köldu tjaldinu.
Einhverju sinni voru þeir Halldór
og Hermann Guðmundsson, frændi
hans, að fylgja okkur nokkrum ung-
mennafélögum heim af fundi. Holt-
sengi og Vaðlar voru ísilögð og
ökkladjúpur snjór á ísnum. Við Vað-
albotna hafði vatn flætt upp á ísinn
og myndað nokkurra tuga metra
breiða krapaiænu. Þeir frændur
kunnu einfalt ráð við þessum farar-
tálma. Þeir fóru úr skóm og sokkum
og brettu upp buxnaskálmarnar og
selfluttu á baki sínu okkur félagana
yfír krapið. Hermann bað okkur að
segja engum frá þessu fyrr en eftir
hálfan mánuð og útséð væri um að
þeir fengju ekki lungnabólgu af
þessu tiltæki. Halldór taldi ekki
mikla hættu á því á meðan brjóstið
héldist heitt.
í ágætri grein sem Halldór skrifaði
í Tímann—sunnudagsblað 1964
segir hann frá Júlla í TVöð, hvernig
hann kom ótilkvaddur litlum dreng
til hjálpar án þess „að koma það
nokkuð við". Með framkomu sinni
kenndi Júlli drengnum undirstöðu
siðfræðinnar og ritaði í lífsbók hans,
svo ekki gleymdist á langri ævi.
„Dæmi þess hve smámunir daganna
geta orðið eftirminnilegir og með
vissum hætti þýðingarmiklir," eins
og Halldór segir sjálfur. Ekki ósvip-
aða minningu eigum við systkinin
frá Innri-Hjarðardal. Á stríðsárun-
um fluttust epli til landsins aðeins
einu sinni á ári, rétt fyrir jólin. Nú
var það eitt árið að óveður var dag-
ana fyrir jólin og ekki fært í kaup-
staðinn. Á aðfangadag rofaði til og
Halldór braust í því að fara til Flat-
eyrar. í kaupfélaginu frétti hann að
ekki hafi verið fært á bát yfir fjörð og
jólaeplin sem fara áttu að Hjarðardal
væru ósótt. Halldór tók eplapokann
með sér heim að Kirkjubóli. I viðbót
við það fullkomna dagsverk sem
kaupstaðarferðin var, lét hann sig
ekki muna um að skjótast með eplin
út að Hjarðardal, þótt um þriggja
klukkustunda göngu væri að ræða.
Eins og þjóðin þekkir er Halldór
svolítið málhaltur. Ungur drengur
átti hann mjög erfitt með að gera sig
skiljanlegan. Var hann þá farinn að
búa til sitt eigið táknmál sem eng-
inn skildi utan fjölskylda hans. Þeir
sem þekktu hann ungan hafa undr-
ast hve góðum tökum hann hefur
náð á málfari sínu, þó ekki fengi
hann aðstoð frá talmeinafræðingi
fyrr en hann var orðinn fúllorðinn.
Ékki er það að efa að Halldór hefur
liðið vegna þessa, en hann hafði
kjark og þor til að láta sem ekkert
væri. Telja má það undravert og
jafnvel fullkomið afrek að komast yf-
ir svona hindrun óskemmdur á sál-
inni.
Þá ósk á ég heitasta Halldóri til
handa, á þessum tímamótum, að
þau hjón megi hafa góða heilsu fram
til síðustu stundar.
Kristján G. Guðmundsson
Á þessum afmælisdegi, 2. október
1990, þegar Halldór Kristjánsson frá
Kirkjubóli er áttræður, viljum við
félagar hans innan vébanda Þing-
stúku Reykjavíkur senda honum
bestu heillaóskir. Jafnframt viljum
við þakka honum fyrir hans mikla
og góða framlag til samtaka okkar
og bindindismálsins um langt skeið.
Halldór hefur alla tíð verið hinn öt-
uli liðsmaður bindindismálsins og
oft sýnt vígfimi sína í orðræðum,
með skrifum í blöðin og erinda-
flutningi í útvarpi. Hann hefur kom-
L
LANDSVIRKJUN
Útboð
Landsvirkjun óskar hér með eftir tilboðum í
framleiðslu og afhendingu á leiðurum fyrir há-
spennulínur, samkvæmt útboðsgögnum BLL-14,
„Transmission Line Conductors".
Útboðsgögn verða afhent frá og með þriðjudegin-
um 2. október 1990 á skrifstofu Landsvirkjunar að
Háaleitisbraut 68, Reykjavík, gegn óafturkræfu
gjaldi að upphæð kr. 2.000,-.
Helstu magntölur eru:
Álblönduleiðari: 57 km.
Stálstyrkturálblönduleiðari: 56 km.
Afhendingardagur efnis er 1. maí 1991.
Tilboðum skal skila á skrifstofu Landsvirkjunar,
Háaleitisbraut 68, 103 Reykjavík, fyrir kl. 12:00
mánudaginn 5. nóvember 1990, en þau verða
opnuð þar sama dag kl. 13.30 að viðstöddum þeim
bjóðendum sem þess óska.
Reykjavík, 27. september 1990
Sturtuvagn
Sturtuvagn til sölu, stærð 5,5 m3. Vagninn er
með Miller hliðarsturtum. Öxull á fjöðrum, tvö-
faldir hjólbarðar 900 x 20. Varadekk fylgir.
Hentugur aftan í dráttarvélar.
Upplýsingar í síma 95-37380 og 95-37381 á
kvöldin.
Bændur-Búalið
Til sölu traktorsdekk, stærðir 11.2 x 24 og 12.4 x 28.
Staðgreiðsluverð aðeins kr. 10.790,-
Upplýsingar í síma 91-79197, Gunnar, eftir kl.
19.00.
C
LANDSVIRKJUN
BLÖNDUVIRKJUN
Landsvirkjun óskar eftir tilboðum í rafbúnað í
stífluhúsum við Blönduvirkjun, samkvæmt útboðs-
gögnum 9538.
Verkiðfelur í sér hönnun, smíði, útvegun, uppsetn-
ingu, prófun og gangsetningu á rafbúnaði í og viö
stífluhús.
Helstu verkþættir eru: 11 kV rofabúnaður, 11/0,4
og 11/0,14 kV spennar, vararafstöð, 400 V rofa-
búnaður, 110 V og 24 V jafnspennubúnaður,
brunaviðvörunarkerfi, slökkvikerfi, Ijós, ofnar og
strenglagnir.
Skila skal rafbúnaðinum fullfrágengnum. Verkinu
skal lokið að fullu seinni hluta næsta árs.
Útboðsgögn, sem eru á ensku, verða afhent á
skrifstofu Landsvirkjunar að Háaleitisbraut 68,
Reykjavík, frá og með mánudeginum 1. október
1990 gegn óafturkræfu gjaldi að upphæð 3000
krónur hvert eintak.
Tilboðum skal skila á skrifstofu Landsvirkjunar í
Reykjavík fyrir klukkan 12:00 fimmtudaginn 15.
nóvember, 1990, en þau verða opnuð þar sama
dag klukkan 14:00 að viðstöddum þeim bjóðend-
um, sem þess óska.
Reykjavík, 29. september 1990
Útboð
ið víða við sögu og allstaðar reynst
giftudrjúgur liðsmaður hinna já-
kvæðu lífsviðhorfa.
Það fer ekki hjá því þegar um jafri
greindan og vel gerðan mann er að
ræða, eins og Halldór er, að honum
séu falin mörg trúnaðarstörf í fé-
lagsskap templara. Þannig hefur
hann um langt skeið m.a. verið
Þingtemplar í þingstúkunni hér í
höfuðborginni.
Það var mikið lán fyrir samtök góð-
templara í höfuðborginni, þegar
Halldór og Rebekka, hans ágæta
kona, komu til liðs við þau. Er víst
að starfsemi þeirra hefði orðið fá-
tæklegri en ella, hefði þeirra ekki
notið við. Hugsjónamaðurinn Hall-
dór hefur alla tíð verið sístarfandi og
óþreytandi og er enn. Hann hefur
m.a. miðlað til starfsins miklum
fróðleik og skemmtun, enda hafsjór
af þekkingu og fróðleik um bók-
menntir, sögu, líf og starf þjóðarinn-
ar fyrr og síðar. Þessa hefúr því oft
séð stað í starfi templara hér í borg-
inni og hefur þannig átt þátt í að
auðga félagslífið og bæta það. Fyrir
þetta ber að þakka á þessum tíma-
mótum og við væntum þess að
mega áfram njóta þessa menningar-
lega og góða brags sem einkennt
hefur starf Halldórs Kristjánssonar.
Að lokum vil ég endurtaka bestu
heillaóskir til Halldórs og óska hon-
um og Rebekku alls hins besta á
komandi árum.
Einar Hannesson
Bergið bláa. Grjótið grá, er grunnur
þessa lands er byggjum við. Hvergi á
þetta frekar við en á Vestíjörðum.
Þessa vogskornu fjarðabyggð. Þar
sem brimaldan brotnar við háreist
hamraþil og klettadranga. Þessa
óbifanlegu útverði og skjaldborgir
hinna friðsælu fjarðabyggða. Veit-
andi þeim skjól og hlíf fyrir ógnar-
krafti úthafsöldunnar og ham-
römmum loftvindum.
Ein þessara vestfirsku Ijarðabyggða
er í Önundarfirði. Hann ber nafn
Önundar Víkingssonar er fyrstur
nam þar land. Svo er með aðra firði í
Vestur-ísafjarðarsvslu, Súgandafjörð
og Dýrafjörð. Otrúlega breytileg
byggð er í Öndundarfirði. Auk kaup-
túnsins, Flateyrar, eru þar mörg býli
með merka sögu liðinna tíma. Þar
eru ein 4 býli sem bera nafnið
Kirkjuból. Mjög misstór að land-
rými og sögu.
Á einum þessara bæja, Kirkjubóli í
Bjarnardal, er Halldór Kristjánsson,
oftast kenndur við Kirkjuból, fædd-
ur og uppalinn, f. 2. okt. 1910. Nú
áttræður.
Af reynslu minni sem kennari í 5 ár
(1933-8) í einni Vestfjarðabyggð-
inni, Suðureyri, Súgandafirði, veit
ég að það var ótrúlega mannþrosk-
andi, mannbætandi að vera þar og
taka þátt í margvíslegum félagsskap
sem þar starfaði í hverju byggðar-
lagi. í öllum félagsskap voru allir
jafningjar, virkir jafningjar, hvaða
stétt eða stöðu sem þeir höfðu. Má
þar nefna: Bindindisfélög eldri og
yngri, leikstarfsemi, söng og ýmsa
skólastarfsemi og ungdómurinn
með Núpsskóla sem endapunkt í
vestfirskri skólagöngu. í þessu um-
hverfi og andrúmslofti mannfélags-
gerðar ólst Halldór upp til fullorðins
ára.Ætíð síðan, í lífi og starfi, reynst
þeim málefnum og hugsjónum trúr,
er mótuðu hann, bjargfastur, óbif-
anlegur útvörður og skjaldborg.
Enda óvenjulega vel vopnum búinn
í vöm og sókn, á hvaða vettvangi
sem er.
Góðtemplarareglan og allur félags-
skapur sem vinnur að bindindis-
málum á Halldóri frá Kirkjubóli
mikið að þakka. Á þeim vettvangi,
sem og víðar, hefur hann verið hinn
sterki útvörður og brimbrjótur.
Enn að verki. Mín besta ósk til allra
er vinna að bindindismálum, til
allra er vinna að mannbætandi fé-
lagsmálum, er sú að þeir á ókomn-
um, eignist sem flesta Kirkjubóls-
bræður og -systur.
Blaðið Reginn flytur Halldóri frá
Kirkjubóli ástarþökk fyrir lengda líf-
daga og aukin þrótt til góðra verka.
Heill áttræðum heiðursmanni.
Jóhann Þorvaldsson