Tíminn - 06.10.1990, Page 7

Laugardagur 6. október 1990
HELGIN
15
IÁL SAKAMÁL SAKAMÁL
Talið var að morðingjamir hefðu rænt Cariosl yngra ásamt nýja, dýra
fjölskyldubílnum. PHtur og bfll voru þó ekki langt undan.
Týndi sonurinn finnst
Á hinn bóginn var ýmislegt sem
benti til annars. Feðgunum hafði
ekki samið sem best og var kyn-
slóðabilinu kennt um. Carlos yngri
stóð sig illa í skólanum og hætti loks
námi í menntaskóla. Lögreglan leit-
aði hans nú allt eins sem morðingja
og fórnarlambs. Talið var að hann
hefði orðið ofsareiður vegna agaað-
gerða föður síns sem setti drengnum
bæði ströng skilyrði og útgöngu-
bann til að koma á hann einhverju
lagi.
Þetta var staðfest þegar ungi mað-
urinn var handtekinn á bíl föður síns
utan við hús vinkonu sinnar. Hann
var með vegabréf sitt á sér.
Haft var eftir lögregluforingja að
svo virtist sem hann hefði myrt
móður sína og systur af þeirri ein-
földu ástæðu „að þær voru þarna".
Hugsanlegt er að þær hafi komið inn
og orðið vitni að því að Carlos myrti
föður sinn.
fyllilega sakhæfúr og skyldi hljóta
sinn dóm.
Það var svo 20. júlí 1987 að þessi
ungi og glæsilegi Kólumbfumaður
var dæmdur fyrir morðin á föður
sínum, móður og systur og dómur-
inn var lífstíðarfangelsi og 134 ár að
auki. Næsta víst má telja að ekki
verði um náðun að ræða.
aukne cht
ÞYSK GÆÐATÆKIA GOÐU VERÐI
Carlos var aðeins 18 ára og því gat
hann ekki keypt skammbyssu. Hann
varð að láta sér nægja hálfsjálfvirkan
riffil til að bana foreldrum sínum og
litlu systur með.
Eftir að honum var lesinn réttur
hans var farið með hann á stöðina
þar sem hann var formlega ákærður
fyrir þrjú morð. Honum var ekki
leyft að vera við útförina sem fór
fram á fimmtudeginum og sama dag
var tilkynnt að ekki yrði sett trygg-
ing fyrir hann.
Carlos lýsti sig saklausan af öllum
ákærum en réttarhöld voru ákveðin
30. mars. Flytja varð Carlos í ein-
angrunarklefa innan skamms hon-
um til verndar vegna morðhótana
innan fangelsisins.
í aprfl 1987 gerði Carlos klaufaleg-
ar tilraunir til að þykjast vera geðbil-
aður og því ósakhæfur. í eitt skiptið
benti hann með fingrinum eins og
byssu að áheyrendum og kviðdómi
og blés svo á fingurinn eins og fimm
ára snáði í kúrekaleik. Dómarinn
kvað samt upp úr með að hann væri
Úr Skafthottstungnarétt
ÚR RÉ
Til stafnsréttar í Svartárdal
stefiidu hugir manna hvert haust.
Þangað komu gangnamenn að
loknum vikugöngum og þar hittist
bændafólk úr þremur sveitum og
víðar að. Þó réttin sé Húnvetn-
ingamegin koma ekki færri Skag-
firðingar þangað, en saman gerðu
þeir gott félag um söng eða vísur.
Á einu snöggu andartaki
andirm hrífst í réttarblænum,
var d mínu bogna baki
bókuð staka í einum grænum,
sagði Jói í Stapa þegar safnarinn
bað hann beygja sig svo hægt væri
að skrifa nýja stöku í vísnabókina á
baki hans.
Þá var sólarlaust en sunnanátt og
Sigmundur á Vindheimum safnaði
mönnum til gleðskapar á bakka
Svartár. Enginn lá á liði sínu og
sumir reyndu að setja saman
bögu.
Á réttarbala bjdstrað var,
bót fannst ýmsra meina
en sósuna hans Sigmundar
sjálfsagt margir reyna.
J.G.
TTUNUM 1980
Einn af gestum Sigmundar var
frönsk blaðakona á skoðunarferð
um landið með íslenskum kunn-
ingjum. Nærvera hennar mun
hafa orðið tilefiii næstu vísu, sem
gestgjafinn hlaut:
Oft á þingi dgœtu
örva mætti grínið,
því eftir franskri formúlu
fékk hann blandað vínið.
J.G.
Þegar á leið árbakkateitið, tóku
gestirnir að reyna raddböndin.
Gekk þá nær í grænni úlpu gamall
réttarstjóri og öllum leiðum
kunnugur. Guðmundur Jósafats-
son fékk þessa vísu hjá Jóa:
Mvel saman undum við
öls ei skorti föngin
ogGuðmundurkomaðgömlumsið
{glaðan réttarsönginn.
Lokavísan á árbakkanum kom er
gestirnir sneru til réttarinnar:
Ofurlítið d mér fínn
ýmsu má því bifa,
svona daga Drottirm minn
dýrlegt er að lifa.
J.G.
Réttardagar líða eins og aðrir
dagar, fjárrekstramir tóku að
renna frá réttinni, sumir út dalinn
en aðrir upp snarbratta hlíðina í
átt til Kiðaskarðs. Þaðan styttist í
Hólm og Tungusveit, enda
skammtaði rökkrið tímann. Týnd-
ur félagi fær svofellda kveðju:
Jón er horfínn, hygg ég þó
hans að hvarfí er fyrirvari:
Nú er harm í næði og ró
á notalegu kvennafari.
J.G.
En ei skal Ijúka þætti með gam-
bri. Lokavísuna gerði áðurnefndur
Jóhann Guðmundsson frá Stapa í
Tlingusveit:
Á leið um fjalla frjálsan stig
fann égyndi löngum.
Erm mun heiðin heilla mig,
hugurinn er í göngum.
Heiðmar Jónsson
0G
OFNAR
KAUPFELOGIN
UM LAND ALLT
mnu
SAMBANDSINS
HÓLTAGÖRÐUM SlMI 68 55 50
VIÐ MIKLAGARD
KÆUSKÁPAR
FRYSTISKÁPAR
0G
MARGT
FLEIRA
UPPÞVOTTAVÉLAR
ÞV0TTAVÉLAR
ÞURRKARAR