Tíminn - 13.10.1990, Page 8

16
HELGIN
Laugardagur13. október 1990
■■■ í TÍMANS RÁS Mföí > ,, wm 'ý’ ■ »11111111111
ATLI MAGNÚSSON:
Ball á „Jamaica-kránni“
Margur fékk ljóta póstinn inn
um bréfalúguna nú á dögunum,
þegar Reiknistofan í Firðinum
sýndi mönnum það svart á hvítu
hver staða þeirra væri í hinni
einu og sönnu „lífsins bók“ vorra
daga — sumsé þeirri bók sem
gerir útslagið þegar að því kemur
hvort nokkuð verður keypt á af-
borgunarskilmálum á næstunni
eða skuldatrossunni ekið feti
lengra fram á veginn.
Viðbrögðin urðu sem þjóð veit á
alla vegu. Ýmsir hinna langsjó-
uðu á ólgusævi fjármálalífsins, er
tekið hafa válegustu brimlend-
ingar með „eiegance" trekk í
trekk, kipptu sér ekki mjög upp
við sendinguna — höfðu víst séð
hann svartari! En sumir er velkj-
ast á áminnstum fjármálasævi á
lekum knerri, hafandi ekkert
veður af landi meir og áhöfn öll
hrópandi á Guð urðu að vonum
enn óttaslegnari og þótti sem nú
væri neglan endanlega hrokkin
úr fleyinu. Hefur enda ekkert til
margra af þeim frést eftir þetta,
sem andæft hafa lengst frammi í
sortanum.
En loks eru til allrar lukku þeir
sem eiga blankósíðumar í „lífs-
bókinni" og ekkert er uppá að
klaga. Það em þeir sem aldrei
hafa mátt vamm sitt vita og hafa
haldið sig á slíkum miðum að
hvar sem þeir fara er aldrei neitt
að veðri, en aðeins hinn ljúfasti
byr, sem ekki skeikar að skilar
þeim heilum heiman og heim.
Þeir eru kannske ekki allir með
sama aflann og þeir sem sigla
roksæinn og tölva Reiknistof-
unnar púðrar í mestu blekinu.
En „hollur er heimafenginn
baggi“ og „sígandi lukka er best“,
sagði gamla fólkið og hafa þau
orð engu af gildi sínu tapað.
Er þá komið að þeim hjá hverj-
um allt hefði átti að vera í stak-
asta velstandi — en reyndust eft-
ir sem áður eiga óuppgerðar sak-
ir við „tilkynningaskyldu"
Reiknistofunnar í Firðinum.
Sumum var reyndar ekki með
öllu sjálfrátt: þeim hafði farið
svipað og mörgu kaupfari fyrri
alda, sem mannskapurinn á
Jamaica-kránni ginnti með villu-
ljósum í brakandi strand við
klettana í Cornwall, þar sem
áhafnirnar voru stráfelldar en
farmi öllum rænt. Þessi nútíma
strandrán endurtaka sig þegar
græskulaust fólk skrifar upp á
fyrir frændlið sem segist ætla að
auðgast á tískubúð, en stingur af
til Amsterdam einn daginn og
biður uppáskrifarana og skuld-
irnar vel að lifa. Geisa nú um
stundir fagnaðir linnulitlir á
Jamaicakránni, en þung andvörp
stíga upp úr flæðarmálinu við
sæbarða strönd.
Loks er þar til að taka er vamm-
laust fólk hefur rekið upp á síður
„Iífsbókarinnar", án þess að það
finni á því nokkra almennilega
skýringu. Hvorki hefur það borið
af leið á fjármálasænum (nú títt-
nefnda), né hefur það misséð sig
á villuljósum tilvonandi tísku-
búðakeisara og drottninga
þeirra. En af einhverjum ástæð-
um er það einkum þarna sem
leynist misjafn sauður í mörgu
fé. Meðan sumir renna um víðan
völl að leita skýringa á undrum
þessum hjá einhverjum stofnun-
um og fulltrúum (sem sagt er að
erfiðara sé að festa hönd á en
sjálfri Fróðárrófunni) hafa aðrir
orðið æði reiðinnar að bráð. Hafa
þeir farið að dæmi Samsonar
vitavarðar og hyggjast rista for-
stjórum Reiknistofunnar í Firð-
inum „blóðörn". Lögreglan
stendur nú vörð um stassjónina
nótt sem dag, enda hefur frést að
berserkirnir hafi bæði hagla-
byssu og sprengikúlu tiltæka.
Allir sjá að hér er komið í allillt
efni. Enginn lifandi maður kvað
þora út eða inn um dyr á Reikni-
stofunni og hljóðir þeir gangar
þar sem tölvumar tifuðu og
deildu út réttlætinu. Hvemig
mega viðskipti í landinu halda
áfram að blómgast ef stofan legg-
ur upp laupana fyrir vikið og
enginn veit framar hvers konar
persónu hann eiginlega á við-
skipti við? Að ekki sé nú minnst á
Reiknistofuna í Firðinum sjálfa?
Ekki er víst að þessi að vísu smáa
en þó vonandi arðvænlega útgáfa
þoli langa stöðvun. Gæti svo far-
ið að hennar eigin dálkur í „lífs-
bókinni" verði svo þröngsetinn
af völdurmóspektanna að þrykk-
iríið leggist niður. Þá hlýtur nú
að verða ball á Jamaica-kránni.
En um fögnuð vor hinna er best
að hafa sem hljóðast.
Gettu nú
Skarðadrangur var það sem
við spurðum eftir hér í
hominu síðast hann stend-
ur við Héðinsfjörð, sem er á
milli Sigluflarðar nyrðra.
Það er einn af heldri vitum
landsins, sem nú er á
myndinni. Trúlegt er að fáir
íslenskir sæfarendur hafi
ekki einhvem tíma haft
hans not
KROSSGÁTA
1 Kfi/l/5 ' Unn SKASflF. m jr- REFUR KLirfT S£TJA land tLtrr/1- EyjA 2KÚH • • • • Reyra • MAftd' LlTfiK VETHI 3ÓK- ST/tfVR HftMDA r>G FóTft VftGGAR Yroska ^ * r t’ORfil VífJflR- ÍTH JJ> stjakiðÍ >Ö6i)L '
’/fkr • ••■» P
4 * f SIT V 2
‘V TÚ 1 ■ ^ í
ROTIN SfÝTA tólf S7Ó 7?- 5K/1ÐJ
i STRfiK 77 Z,
(A VfíND VETUR VOIÍfilhi Y05O f/j/VP'
mf\W SKÁLD 5 K * T* MWWid
VKMfr AK H T£A/- rHGUR KVEÐJA KVftBB ÍSL . s nrut.
I f eiw- LÍGMN L'AÐ S Mfí/VN fiANH- , 4
POK mvuR, H FU&L 3LFJ/I 7
S• VNÚDUR t/l- tlNfiST
BLÁSI KALL
o* MLl- íívm 1 FALLfi UVR í s til Hlt/'TVK jTPÓlSTÍ 8
Hl DUH HAUr 7?ViK x
HELGI MYND /0 S>7R/\\ LtIBS rRÉv T q
ETN l mwi dans
'gLUNL ANDl KROT f 3 votnIX, • — • 10
S ORG, KE.VR- AST
STJftK/ VlÐ ' FÆDDI 3 Y' ~T AHX> - Vfípft Jol<Ui.L vJ HfíSfíK ARtmj /1
-RUMS tuaA BOHG ’A srhrti
JUTt/) MIAK- SRYÍJfí SEPH STAlL- uK ror?- HoVlK i5 IIPUK STURL UÐ n
íyTVtb/ n /VUDD- /?sr ~hvað KoHA sro% ftr- LoK~ fíVA L'ftTfí A P HEttÐl
STÆJ)I - ^ 1 *
VfT/VI
LEIO- 'To&l a KCNAiV ► f/SKUH SÓ K- ST/)m ’