Tíminn - 10.11.1990, Blaðsíða 6

14
HELGIN
Laugardagur 10. nóvember 1990
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁ
Ð VAR KALT og
napurt í Morris-
town í Tenn-
essee að morgni sunnu-
dagsins 5. febrúar 1989
en það skipti ekki máli
nema fyrir þá sem þurftu
til vinnu.
Hinir gátu sofíð út og
kært sig kollótta um
kuldann og rigninguna
sem spáð var.
Ein þeirra sem þurftu til
vinnu var Mary Slover en
hún starfaði í dagvöru-
verslun sem var opnuð
klukkan átta á
sunnudögum en sjö alla
aðra daga. Carl nokkur
Jackson vissi um
opnunartímann og
klukkan var nákvæmlega
átta þegar hann kom að
versluninni en þá var enn
lokað. Hann beið nokkrar
mínútur en þegar enginn
opnaði fór hann á bak við
húsið og fann þar dyr
sem stóðu opnar með
lykilinn í skránni.
Tveir aðrir viðskiptavinir
voru komnir og allir þrír
fóru inn fyrir. Þeir töldu
að afgreiðslustúlkan væri
svo upptekin að hún
hefði gleymt að opna.
Mary Slover eins og hún fannst á vinnustað sínum, skotin í hnakkann.
Hann var í
ökuferð með
morðingjan-
um og sá
byssuna í
bílnum.
Byssan
fannst aldrei
síðan en
framburður
drengsins vó
þungt í rann-
sókninni.
Sex ára drengur
réð úrslitum við
morðrannsókn
Jackson tíndi til það sem hann ætl-
aði að kaupa og gekk með það að
kassaborðinu. Þegar hann hafði beð-
ið þar stundarkorn ákvað hann að
leita að afgreiðslustúlkunni. Hann
fór inn á lagerinn og að snyrting-
unni en fann engan.
Það var ekki fyrr en hann fór enn
lengra inn, þangað sem kælivaran
var geymd, að hann fann stúlkuna.
Hún lá þar á gólfinu með höfuðið í
blóðpolli.
Jackson þaut að símaklefa fyrir
utan og leit á klukkuna í leiðinni.
Hún var tólf mínútur yfir átta. Sím-
inn reyndist bilaður en Jackson fór
þá yfir götuna að öðrum símaklefa
og hringdi til konu sinnar sem síðan
kallaði lögregluna til.
Umferðarlögreglumaðurinn Ran-
dall Noe var kominn á staðinn eftir
þrjár mínútur og hringdi þegar á
sjúkrabfl en ekkert var hægt að gera
fyrir konuna. Hún hafði verið skotin
til bana. Þá var hringt á lögreglu-
lækni.
Rannsóknarlögreglumaðurinn
Esco Jarnagin var að borða morgun-
verð hjá móður sinni þegar hann var
kallaður út. Þegar hann kom á stað-
inn voru lyklarnir enn í hurðinni.
Allt benti til að fórnarlambið hefði
verið að sinna störfum sínum. Búið
var að kveikja á kaffikönnunni og
fata með klaka í drykkjarvélarnar
stóð hálffull á gólfinu. Þessi verk
voru venjulega unnin áður en opnað
var. Það benti til þess að morðinginn
hefði annaðhvort komið að dyrun-
um um leið og Mary, farið með
henni inn og beðið þess að hún hæfi
störf sín, eða komið á eftir henni og
hún hleypt honum inn. í báðum til-
fellum hlaut Mary að hafa þekkt
manninn.
Vinurinn var kvæntur
Þegar Jarnagin fór að spyrjast fyrir
kom á daginn að Mary Slover hafði
undanfarið átt í deilum við vin sinn.
Hún var 33 ára og fráskilin en komst
að því nýlega að vinur hennar var
kvæntur. Hún kunni ekki við slíkt
og reyndi að binda enda á samband-
ið. Jarnagin fékk nafn mannsins og
konu hans. Fyrst heimsótti hann
konuna ef vera kynni að hún hefði
skotið Mary í hefndarskyni.
Hann vakti konuna og hún sýndi
honum byssu sem hún geymdi í
húsinu og var af sömu stærð og
morðvopnið var taliö vera. Bfll stóð í
bflskýlinu og Jarnagin spurði kon-
una hvort þetta væri eina ökutæki
hennar. Hún kvað svo vera. Blautt
hafði verið á allan morguninn og
heimreiðin var blaut en engin blaut
hjólför lágu inn í bflskýlið svo ljóst
var að bfllinn hafði ekki verið
hreyfður um morguninn. Það úti-
lokaði konuna.
Þá fór Jarnagin í verksmiðjuna
þar sem maður konunnar starfaði.
Hann sagðist hafa komið snemma
til vinnu þar sem veðurspáin var
slæm eða um hálfsexleytið Ekki var
stimpilklukka til að sanna það en
vörður kvaðst minnast þess að hafa
séð mann koma inn um hliðið um
þetta leyti.
Maðurinn sýndi engin viðbrögð
þegar honum var sagt að Mary SIo-
ver væri látin og það olli Jarnagin
óróa. Hann rannsakaði bfl mannsins
og spurði hvort hann vildi gangast
undir rannsókn sem leiddi í ljós
hvort hann hefði skotið af byssu ný-
lega. Útkoman var neikvæð og mað-
urinn féllst á að gangast undir lyga-
mælispróf síðar.
Yfirmaður í rannsóknarlögregl-
unni, 'Sam Cook, var að kenna í
sunnudagaskóla um morguninn og
vissi ekkert um morðið fyrr en hann
var sóttur í kirkjuna og ekið á morð-
staðinn. Þá var Jarnagin farinn að
ræða við áðurnefnda eiginkonu vin-
ar Mary. Cook var tjáð að hin myrta
hefði fundist á gólfinu framan við
opinn, tóman peningaskápinn og að
engir peningar væru í búðarkassan-
um.
Blár peningapoki var ósnertur
undir kassanum. Stimpilkort Mary
sýndi að hún hafði komið til vinnu
kl 7.43 en Jackson og hinir fundu
hana rétt rúmlega átta. Bfll hennar
stóð þá á bflastæðinu.
Nokkur hundruð dollara vantaði í
peningaskápinn og um 150 dollarar
í skiptimynt áttu að vera í búðar-
kassanum. Einkennilegt var að sím-
tólið var líka horfið. Það hafði verið
slitið af símtækinu og fannst hvergi
í versluninni.
Náinn ættingi Mary sagði að hún
hefði starfað hjá fyrirtækinu í 13
mánuði, lengst af í þessari verslun.
Kaldhæðni örlaganna var að þetta
átti að vera síðasta vika hennar því
hún ætlaði að hefja störf í verk-
smiðju eftir næstu helgi.
Símtólið var barefli
Lögreglu- og tæknimenn unnu á
vettvangi langt fram eftir degi og
Jarnagin sagði síðar að menn hefðu
um tíma óttast að málið leystist
aldrei. — Við höfum ekkert nema
lyklana, líkið og þá vitneskju að
Mary hefur þekkt morðingjann,
sagði hann.
Nokkrir menn gengu um ná-
grennið og ræddu við íbúana en aðr-
ir leituðu byssunnar á stóru svæði
umhverfis. Tæknimenn fínkembdu
verslunina, einkum í leit að skot-
hylkinu en það fannst hvergi. Kúla
úr .25-hlaupvíddar byssu var fjar-
lægð úr hnakka Mary við krufningu.
Krufningarlæknirinn fann tvo
áverka á höfði líksins sem tengdust
skotsárinu ekkert. Lögreglumenn-
irnir spurðu hvort hugsanlegt væri
að símtól hefði getað orsakað áverk-
ana. Læknirinn mældi bilið milli
áverkanna og reyndist það nákvæm-
lega jafnlangt og bilið milli munn-
og eyrnastykkisins á viðkomandi
símtóli. Þá kom sú kenning fram að
Mary hefði verið slegin fast með
símtólinu, jafnvel svo hún féll við.
Síðan hefði hún verið dregin þangað
sem hún fannst og skotin í höfuðið,
eins og við aftöku. Ef til vill hafði
hún verið að reyna að hringja eftir
hjálp eftir að hún opnaði peninga-
skápinn fyrir morðingjanum.
Þegar dagurinn leið að kvöldi
voru Jarnagin og menn hans komn-
ir með nokkrar vísbendingar til að
rannsaka nánar.
Maður sem átti heima skammt frá
kvaðst hafa farið að versluninni til
að hitta ættingja sinn snemma um
morguninn. Ættinginn hafði ekki
komið en sjálfur hefði hann keypt
brauð og talað við afgreiðslustúlk-
una. Þar með var hann síðasti mað-
urinn sem sá Mary á Iffl. Það og sú
staðreynd að hann hafði nýlega ver-
ið látinn laus úr fangelsi vörpuðu
óneitanlega á hann grunsemdum.
Maðurinn sagði að níu ára sonur
sinn hefði verið með sér.
Lögreglumenn fóru heim til
mannsins en fundu ekkert sem
benti til að hann hefði keypt brauð.
Leitað var jafnvel í sorptunnunni en
hvergi fannst heldur kvittun frá
versluninni. Sonurinn var spurður
hvað þeir feðgar hefðu gert um
morguninn en hann svaraði því til
að þeir hefðu ekki gert neitt.
Þegar gengið var betur á manninn
viðurkenndi hann að hafa logið.
Hann ætti í vanda vegna ákæru um
líkamsárás og óttaðist að sér yrði
kennt um morðið. Hann hafði farið
að hitta ættingja sinn en þegar sá
kom ekki fór hann heim aftur. Hann
hvorki sá afgreiðslustúlkuna né tal-
aði við hana. Ættinginn sem hann
ætlaði að hitta staðfesti að það væri
rétt.
Ungur maður sagði lögreglunni að
hann hefði ekið framhjá versluninni
snemma um morguninn og þegar
honum varð litið þangað sá hann
konu detta og einhvern hlaupa burt.
Tveir ættingjar hans voru með hon-
um í bflnum en hann nefndi ekki at-
vikið við þá.
Maður í bfí þekktist
Snemma á mánudagsmorgun eftir
fárra stunda svefn voru Cook og Jar-
nagin aftur teknir til við rannsókn-
ina. Þeir ákváðu að ræða við starfs-
fólk verslunarinnar og þá sem starf-
að hefðu þar áður. Morðinginn var
einhver sem Mary hafði þekkt og
treyst nóg til að hleypa honum inn.
Aðeins kunnugur maður vissi að
blái peningapokinn undir búðar-
kassanum var tómur á þessum tíma.
Aðrir hefðu umsvifalaust tekið
hann.
Send var út beiðni til allra sem
kynnu að hafa átt leið framhjá versl-
uninni á sunnudagsmorgun að gefa
sig fram ef þeir teldu sig geta að-
stoðað við rannsóknina. Laust fyrir
hádegið barst lögreglunni vísbend-
ing um að ákveðinn maður hefði
verið að verki. Farið var heim til
hans. Hann viðurkenndi að hafa um
tíma haft byssu undir höndum og
hafa fengið hana lánaða hjá vini sín-
um vegna hótana. Vinurinn staðfesti
það og sýndi byssuna sem var af
hlaupvídd .38. Maðurinn var þar
með laus undan grun.
— í fyrstu reyndust allar upplýs-
ingar sem við fengum gagnslausar,
sagði Jarnagin. — Það var logið að
okkur og við sendir í margar gabb-
ferðir.
Síðdegis á mánudeginum bárust
athyglisverðar upplýsingar. Kona
sem átti heima í húsi sem sneri
beint að bakdyrum verslunarinnar
kvaðst hafa farið fram úr til að sækja
sunnudagsblaðið sitt í póstkassann
við götuna. Þegar hún gekk frá hús-
inu sá hún bfl standa við verslunina.
í bflnum var maður sem hún kann-
/