Tíminn - 14.11.1990, Blaðsíða 6

Tíminn - 14.11.1990, Blaðsíða 6
6 Tíminn Miðvikudagur 14. nóvember 1990 Tímirm MÁLSVARI FRJÁLSLYNDIS, SAMVINNU OG FÉLAGSHYGGJU Útgefandi: Framsóknarflokkurinn og Framsóknarfélögin I Reykjavik Framkvæmdastjóri: Kristinn Finnbogason Ritstjórar: Indriði G. Þorsteinsson ábm. Ingvar Gislason Aðstoðarritstjóri: Oddur Ólafsson Fréttastjórar: Birgir Guðmundsson Stefán Ásgrímsson Auglýsingastjóri: Steingrimur Glslason SkrifstofunLyngháls 9,110 Reykjavfk. Sfml: 686300. Auglýsingasfmi: 680001. Kvöldsímar Áskrift og dreifing 686300, ritstjórn, fréttastjórar 686306, fþróttir 686332, tæknideild 686387. Setning og umbrot: Tæknideild Tfmans. Prentun: Oddi hf. Mánaðaráskrift kr. 1100,-, verð f lausasölu kr. 100,- og kr. 120,- um helgar. Grunnverö auglýsinga kr. 660,- pr. dálksentimetri Póstfax: 68-76-91 Heimsverslun með búvörur Alþjóðasamtök um svokallað almennt samkomulag um tolla og viðskipti (GATT) hafa að undanförnu haldið stranga fundi í Genf um það viðfangsefni sitt, hvernig vinna skuli að því að gera viðskipti með landbúnaðarvörur sem frjálsust landa milli og hvernig og hversu langt eigi að ganga í því að af- nema opinberan stuðning við landbúnað. GATT-samtökin eru afar víðtæk, ná til flestra ríkja heims og breiða sig yfir mestöll heimsviðskiptin. í þessum samtökum skerast allar línur hinna flóknu hagsmuna heimsverslunar og framleiðslukerfa á öll- um sviðum og hvergi kemur betur í ljós en í þessum samtökum hversu vandasamt það er að greiða úr markaðshindrunum án þess að það leiði til hrotta- skapar gagnvart hagsmunum, afkomu og félagslegri stöðu þeirra sem öfgafull markaðshyggja hlýtur að leiða til, ef henni er komið á með offorsi. Allt kemur þetta vel fram í viðræðunum um frjáls viðskipti með landbúnaðarvörur og afnám styrkja- stefnu í landbúnaðarmálum. í þessum viðræðum slær saman hagsmunum og viðhorfum Evrópu- bandalagsins annars vegar og Bandaríkjanna hins vegar. Þrátt fyrir alkunn áhrif markaðsboðskaparins á meginstefnu Evrópubandalagsins er það eigi að síður stefna þess að halda uppi sjálfstæðum land- búnaði og styrkja landbúnaðarframleiðsluna. Þessi viðhorf eru einnig ríkjandi í ýmsum öðrum kapital- ískum löndum, ekki síst Japan, og í velferðarþjóðfé- lögum sem byggjast á markaðsbúskap eins og er á Norðurlöndum, þ.á m. íslandi. Hér er því um alþjóð- leg viðhorf að ræða og við alþjóðlegt vandamál að glíma þegar tekist er á um heimsverslun með land- búnaðarvörur. Vandi íslenskrar landbúnaðarstefnu er í höfuðatriðum ekkert sérstakur, heldur náskyld- ur þeim vanda sem við er glímt í flestum öðrum vestrænum og norrænum ríkjum. Bandaríkjamenn gagnrýna harðlega styrkjastefnu Evrópuþjóða og gera stórar kröfur á hendur þeim um lækkun framlaga til landbúnaðar til þess að auð- velda verslun með bandarískt kjöt og korn og aðrar búvörur sínar landa milli. í þessu efni hafa Banda- ríkjamenn ekki úr háum söðli að detta. Komið hefur fram í greinum Hauks Halldórssonar og Gunnars Guðbjartssonar í Tímanum að „í Bandaríkjunum er korn greitt niður í miklum mæli bæði fyrir innlenda notendur þess og líka í sölu á erlendum markaði. Þannig greiða þeir niður alla kjötframleiðslu sína og margar aðrar vörur. Þessu formi vilja þeir fá að halda áfram þrátt fyrir kröfur þeirra til annarra þjóða um að draga úr eða fella niður allan stuðning við sinn landbúnað. Af þessu leiðir að EB-lönd eru miklu tregari að fallast á niðurfellingu eða samdrátt í sín- um mikla stuðningi við landbúnaðinn.“ íslensk stjórnvöld eru aðilar að þessum GATT-við- ræðum og uppi hugmyndir innan ríkisstjórnarinnar að bjóðast til að lækka framlög til landbúnaðar hér á landi í síst minna mæli en gerist í EB-löndum. Slík- ar hugmyndir eru umdeildar og engin ástæða til að halda þeim fram í því andrúmslofti sem ríkir innan GARRI lilllll Á tímum aukinna kvenréttinda ætti að Uggja í augum uppi, að konur eru ígildi Jcarimanna tii flestra verka og gott betri við sum verk, þar sem karlmenn eru ekk- ert nema þumalfingur. Þetta rétt- dæmi giidir alls staðar nema þar sem konur taka sjálfar af skaríð og víkja sér undan að sinna verk- um, sem þó samkvæmt eðli máis- ins henta þeim betur en kari- mönnum. Þetta kom í ljós alveg nýveríð, þegar ákveðinn var breyttur opnunartími niðurgraf- inna snyrtiheihergja við JBanka- stræti, sem hafa orðið margrí manneskjunni líknarstaður á erf- iðleikastund á iíðnum áiatugum. ltugmyndin var að hafa þessar snyrtingar opnar fram á nóttina og Bggja til þess angjjósar ástæð- ur„ Um helgar er miðbærinn þétt- skipaður fóiki. Og þegar snyrtiað- staðan er iokuð í Bankastræti verða Austurstræti og hliðargötur að taka við salemisþörflnni og þykir það eðlilega sfæmur kostur. Stöö 2 fór á vettvang í fréttatíma tii að kanna þessi mál í Banka- stræti. Fréttamaður sagði viö sai- emisvörð: Þiö emð að færa út kví- amar, Brynjólfur? Átti hann þar bæði við lengri opnunartíma og eflaust lfka hitt, að konur verða að nota karíasnyrtinguna vegna þess að engin kona treystir sér til gæta snyrtingar kvenna hinum megin götunnar á nóttunni. Kaupmenn vaða eiginn Viðeigandi stofnanir Reykjavík- urborgar taka ákvarðanir um opn- unartfma snyrtinga við Banka- strætl Þær vinna hægt eins og aðrar kansellístofnanir og hlaupa ekki af sér tæmar f neinn máli. Hægiætlð skapar þeim virðulcik á meöan Austurstræti býr við það virðlngarfeysi að vera notað sem aimenningssaiemi á hejgamótt- um, eða frá FöstudagskvöJdi til sunnudagsmorguns. Auövitað hefði átt fyrir löngu að vera búið að npna snyrtíaðstöðuna við Bankastræti um nætur, svo aidrei hefði þurft til þcss að koma að virðulegir kaupmenn þyrftu aö vaða elginn að og frá búðardyrum sínum. Þá hefðl eflaust aldrel þurft tíl þess að koma, að ungHng- ar, ölmóðir og f spreng, hrytu rúð- ur f örvæntíngu sinni í hinum dým búðum, þar sem stumpasir- sið og hálsbindin gieðja augað. Kaupmenn vaða að vísu í ýmsu, en þeim hefði eflaust veríð annað kærara cn vaða elg helgamóttanna að morgni mánudags á undan- fðmum árum. Kanscilíborgarinn- ar þurfa hlns vegar sinn tíma til að taka ákvarðanir. Og loks þegar þær hafa verið teknar kemur í Ijós, að gæsiukonur fyrirflnnast engar, sem vilja taka að sér nætur- vorsiu á kvennasnyrtingunni í Bankastræti. Er sóknin að bresta? Von er að spurt sé: Hvað er að óttast? Engar skýringar hafa feng- borg eins og Rcvkjavik þarf marg- an vanda að leysa. En vandamál- inu sem hér er tfl umræðu hefur ekid áðtir verið gaumur gefinn - þ,e„ næturvörslu við Bankastræti. Það eru raunar viðbrigði eftir hetjuiega baráttu kvenna fyrir að verða ígildi karia, að heyra því haldið fram að gæslukonur fáist ekki tii að standa vörö í Banka- strætí um nætur, Kannski ígildis- sóknin ætU að hresta þama. Engir Hund-Tyrkir em veröur t Hiótu l,ra«öi M hvað ber að óttast við næturvörsiu f Bankastræti. Ekki er annaö vitað en konur fari alira sinna ferða á Austurstræli og taki fullan þátt i þeirri ötigieðl, sem þar á sér stað án þess að verða fyrir meiri skrokkskjóðum en gengur og ger- Ist Næturverði í Bankastræti ætti því ekki að vera hætta búin í neð- anjarðarbyrginu. Sé starfið á hinn bóginn talið hættulegt væri eðli- iegt að á því yrðu gefnar skýring- ar. Að því gefnu að búast megi við líkamsárásum getur borgarkans- eHíið séð tíl þess að gæslukonum- ar fái bnúajám og annan búnað tíl að geta varist. En ákvörðunin má sér næturvörsiu á kvennasnyrt- ingunnL Á meðan engin fæst verða konur að notast við karla- snyrtinguna. 1 fréttatíma Stöðvar 2, þar sem kvíarnar vora á dag- skrá, var ekki svo að sjá, að vörð- urinn væri tiltakaniega þústaður af næturgestum. Hann var raunar á sér flnna, þótt hann yrði jaftx- framt því að taka á móti körlum, að sinna konum á þessum stað — um stundarsakir, eða þangað tii horgarkanscllíið leysir málið. í arkanselhlnu bent á, að óþarfl er að búa gæslukonur út eins og Rík- harð Ljónshjarta í krossferð, þótt þær þurfl kannski að verja sig. Fólk fer á þessar snyrtingar í Öðr- um erindagerðum en beijast eins og Hund-Tyrkír, en það voru Arab- ar eitl sinn kaiiaðir. Garri P.S, Ástæða er tiJ að íeiðrétta uppbaf tiJvltnaðrar Ijóðlínu eftír Matthías Jochumson í Garra- þættí í gær. Rétt er upphaflð svona: Líkt og út úr eldi... Sami ■■ víttog breittí, r Eftirsótt sæti og mannauð Fresta varð fúndum á Alþingi í fyrra- dag vegna þess að ekki var hægt að afgreiða mál vegna manneklu í þing- sölum. Forseti sameinaðs þings hef- ur samið við deildarforseta að hnika til fundahaldi til að freista þess að ná að afgreiða mál að þinglegum hætti. Samkvæmt blaðafréttum í gær voru gerðar ítrekaðar tilraunir til að ná saman þingmönnum til að greiða at- kvæði um fleiri en eitt mál og glumdi Alþingishúsið f bjölluspili, sem einatt er undanfari atkvæða- greiðslu. En allt kom fyrir ekki, sama þótt starfsmenn þingsins hringdu í skrifstofúr þingmanna, því nú hafa allir þingmenn sérstakar skrifstofur í nágrannabyggðum þinghússins, Al- þingi var óstarfhæft. Þingforseti þrumaði yfir tómum stólunum, að þessu ófremdarástandi yrði að linna og einhvern tíma seinna í vetur munu formenn þing- flokkanna geta lesið þau tilmæli í Al- þingistíðindum, að gott væri nú ef þeir gætu fengiö samflokksmenn sína á Alþingi til aö sinna einföldustu skyldustörfum sínum þegar þeirra er þörf í þingsölum. Þetta er gömul saga og ný og þykir víst ekki tiltökumál. Fyrirhöfn og efndir Það undarlega við það hve illa gengur stundum að halda þing- mönnum að störfúm sínum og hve áfjáðir þeir eru að vera einhvers stað- ar allt annars staðar í vinnutímanum en á vinnustað, er hve hart þeir ganga fram í að komast á þetta sama þing og hljóta þar seturétt. Mikið er lagt í sölurnar til að hljóta útnefningu til þess eins að komast á flokkslistana og þar í „Örugg sæti.“ Sumir telja ekki eftir sér að verja milijónum af eigin fé og vina sinna til að auglýsa upp ágæti sitt og ótví- ræða hæfileika til þingmennsku. f þessi framboð til þess eins að kom- ast í framboð er eytt ómældri vinnu, fé og tíma. Vinir, vandamenn og að- dáendur eru virkjaðir til að vinna á kosningaskrifstofum prófkjaranna og skrifa lofgreinar í blöðin um hvers vegna einmitt þessi frambjóðandi á erindi á Alþingi, hvað hann er dug- legur í félagsmálavafstri og hve miklu hann hefur áorkað í héraði og hvers má af honum vænta á Alþingi. Þó er ekki kunnugt um að neinn lofgreinahöfundur hafi gengið svo langt að lofa því fyrir hönd síns fram- bjóðanda að hann heiti því að mæta í vinnunni þegar til þeirra kasta kem- ur, ekki einu sinni að viðkomandi heiti því að tefja ekki störf Alþingis með óhóflegum fjarvistum, þegar ekki er til þess ætlast að menn hafi annað fyrir stafni en að rétta upp hönd eða láta það vera. Einstaklingshyggja í öndvegi Nú á haustmánuðum er sá tími að valdir eru frambjóðendur á lista stjómmálaflokkanna. Þá bregður svo við að streðið á milli flokkanna gleymist en hin eiginlega stjórn- málabarátta í landinu verður innan flokka þar sem bræöur berjast og systumar eru líka farnar að lumbra á þeim og hver annarri. í andrúmslofti þessarar eitruðu stjómmálabaráttu innan flokkanna vottar varla fyrir áróðri með neinu málefni. Enginn hefur aðra stefnu en annar og því eru engin kosningalof- orð gefin. Munurinn á frambjóðendum er því ekki stjómmálalegs eðlis, heldur að- eins hvers kyns þeir eru, hve gamlir, menntun og starf og í hvaða héraði í kjördæminu frambjóðandinn býr. Enginn þarf að fúrða sig á þótt kosn- ingabarátta af þessu tagi sé yfirleitt, eða alltaf, óttalega vandræðaleg. I þingræðisríkjum er það nefnilega hefð að kjósendur velja á milli flokka og frambjóðenda samkvæmt stefnu- skrá þeirra og hver er hugur þeirra til aðskiljanlegra mála og hvað þeir munu Ieggja til við úrlausn þeirra. íprófkjörum og skoðanakönnunum á íslandi, eða hvað þetta allt er kallað, vottar ekki fyrir neinum af þeim for- sendum sem gerir kosningar að und- irstöðu fúlltrúalýðræðisins. Hér er verið að kjósa persónur en ekki málefni, enda er stefnuskrá allra frambjóðenda í sama flokki eins, og minnir fyrirbærið einna helst á kosn- ingar í kommúnistaríkjum, á meðan þau voru og hétu. Oft veldur hatrömm barátta milli samherja flokkum þeirra skaða þegar þeir sjást ekki fyrir í baráttuaðferð- um. Prófkjör og barátta um frama milli einstaklinga, sem í raun eiga samleið,- á kannski alls ekki við á Is- landi, og er það engin nýstárleg skoð- un. En skrýtið er það hve mikið menn vilja á sig leggja til að komast á þing, en lítið til að sitja þar. Mætti eitthvað af öllum fyrirganginum við framboð og kosningar einnig ná til þingstarfa þegar þangað er komið. OÓ

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.