Tíminn - 01.12.1990, Blaðsíða 8

16
HELGIN
Laugardagur 1. desember 1990
Sverfur að búrtíkinni
Heiður þeim sem heiður ber, segir
þar. Og það verður að segjast alveg
eins og er að Pressan er stórum
bragglegri álitum eftir að ný rit-
stjórn tók við. í þeim fáu tölublöð-
um sem vér höfum séð eftir að
„Smoky- Bay“ loðskinna- company
þeirra kratanna sagði upp hinum
gömlu skandal- veiðimönnum
blaðsins (sem voru víst full ma-
kráðir, eða hvað?) er miklu meiri
fengur á hlaði heima í viku hverri
en var. Þarna eru komnir til skjal-
anna menn sem betur kunna að
fara með byssu og flein en þeir
fyrri. í búrum Pressunnar er nú
iðulega mörg ein gæs á nagla uppi,
rjúpnakippur og heiðlóa, paradís-
arfugla og fleiri furðudýra, sem
snyrtilega er fyrir komið í pung-
um, laupum, kirnum og útkrókum
hvers kyns, sem skreyta fagurlegt
„layout" blaðsins. En mest er auð-
vitað vert um rófurnar af refunum
— hinum hánorræna „skandal"—
ref, sem eins og kunnugt er reikar
frjáls um byggðir íslands, sem er
kjörlendi hans.
Ritstjórar eru (a.m.k. annar
þeirra) langreyndir við veiðar á ref
þessum. Þau tölublöð sem þeir
hafa ritstýrt á skömmum ferli hjá
Pressunni bera líka vott um að þeir
eru síst deigari við eyðingu hans
en þeir fyr voru í öðrum vistum,
þótt af einhverjum ástæðum hafi
þeir enn helst haft af yrðlingunum
að segja. Ber þó ekki að kvíða, því
gamall refur stekkur ekki út úr
greni um leið og hann veit af veiði-
mönnunum úti. Hljóta þeir
Pressustjórarnir að vera að efna í
taðbál mikil við grenjagættir, svo
skollar gefi sig í ljós. En auðvitað
ber að minnast að gamlir skaðræð-
isrefir gera sér marga munna á hí-
býlum sínum og kunna að sleppa
þrátt fyrir vápn góð og reykjandi
taðskán. Þá reynir á hve klofdrjúg-
ur veiðimaðurinn er að elta.
Fyrir viku sátu Pressumenn um
gamlan „pólarref", mórauðan þó,
sagðan hygginn og er ekki hafði
gefist færi á íyrr en þarna. Nú
mundi hann aftur á móti kominn
að fótum fram, þótt eno væri hann
stórtækur við aðdrætti og merki
um marga eina veislumáltíð sjáan-
leg við grenisop hjá honum. Ekki
hefur þó heyrst að vargurinn hafi
tapað rófu sinni fyrir hagladrífu
Pressumanna enn.
í nýjustu Pressunni er það svo
greni lyfsölukerfisins og skolla
þess, sem á er lagst. Látið er að því
liggja að þar búi innan veggja
margur loðinn og sljótenntur orð-
inn af að naga hnútur og kjúkur
krankra og þróttvana meðborgara.
Hér er í mikið ráðist, og takist
Pressunni að vinna þessi dýr hlýt-
ur æðri forsjón að vera í verki með
þeim. A.m.k. ekki síður en þegar
annar ritstjóranna sallaði Hjálpar-
Alþýðublaðið ætti nátt-
úrlega að fy Igja með í þess-
ari upptalningu en þar sem
útgefendur þess hafa verið
svo sniðugir að hala inn
aura á Pressunni til að nota
i útgáfu Alþýðublaðsins
mun einhver timi líða
þangað til að þeir gefast
upp. Það kemur sjálfsagt
engum á óvart þótt ritstjóri
Pressunnar vonist til að
það verði sem fyrst.
stofnun kirkjunnar niður á færi —
og féllu bæði dýrin og yrðlingarn-
ir.
Ef þetta tekst nú fer að fara um
ýmsa og þar á meðal þá á Alþýðu-
blaðinu. Þó vitum við ekki til að
þar ríki nein spilling fram yfir það
sem gerist og gengur. En ekki er
víst að það sé nein trygging. Rit-
stjóri Pressunnar segir það í síð-
asta blaði að það verði meiri Guðs
blessunin þegar Tíminn og Þjóð-
viljinn fari endanlega á hausinn —
og Alþýðublaðið líka, þótt hann
haldi að það lifi eitthvað lengur.
Þær umfram- lífslíkur eigi blaðið
því að þakka að það sé eins og búr-
tík er lifir á því er til fellur úr kirn-
um og sáum húsbænda hennar,
þ.e. Pressunnar auðvitað. Ritstjór-
inn segir þetta að vísu í afar litlum
dálki, sem ber ósköp lítið á. En
hver veit nema það kunni að detta
í hann að snúa púðurhólknum að
tíkaraumingjanum einn daginn,
næst þegar hann gengur til grenja,
svo þreyttur sem hann er orðinn á
henni. Þá færu nú að vandast efnin
hjá blessuðu dýrinu. Og kannske
grunar ritstjórinn greyið um að
vera í bandalagi með einhverjum
af refunum?(!). Mörg ein Píla,
Ponta eða Flekka hefur nú verið að
velli lögð fyrir minni ávirðingar.
Að minnsta kosti mundi þessum
fjórfætlingi Pressunar ráðlegt að
halda sig á drjúgu færi frá stór-
skyttunum á næstunni og ekki
vera um of frökk í sníkjunum við
búrdyrnar.
Gettu nú
Það var .Hangandi-
foss í Öræfasveit,
sem síðast var hér á
myndinni.
Énn erum við á ferð
austanlands. Kletta-
borgin fagra á mynd-
inni er víðkunn og
enda friðuð með nátt-
úruverndarlögum.
Hvað heitir nún?
Fjöllin í Ijarska koma
þeim á sporið, sem
ekki er strax viss í
sinni sök.
c 2r
< Ch 'w r z > 2. o *
> 73 2 c X —
C 2 0) > > -A 7
-n > 73 2 c o c -í > (S> > r 2 C- 2» 73 7j > 73 t+ 7: c- c c-
74 o. » Ö o > X 2 r > TF & - Oö 2 m 2 2 O 2 v> £3
•-* £T> n TJ 2 O) pd X- i
r i-* *— — IC3 > z. H m !*o
S1 —i & 2 m £3 > 2 CD 2 73 c: 2 s X 7 cn m 2'
V >' •n *—* m 73 tJ 2 C - <s> lO'
2 > G* 2 7i P 2 > tJ 7= 2 cr> X > F > r 0- H > O s X 7i 2 o% F Crt 7 2 2 CO O- 7 2 r —
> 2 73 O' C/J > r r* .
> rí 2 c- < 5 i2
KROSSGATA