Tíminn - 01.12.1990, Blaðsíða 11

Laugardagur 1. desember 1990
HELGIN
19
KmAl sakamál sakamál sakamál sakamál sakamál
greinilega ójafri. Sléttur hlutur hefði
skilið eftir öðruvísi blett.
Til fóta í rúminu fannst vinnuvett-
lingur og Gorski taldi eftir gaumgæfi-
lega athugun að bletturinn á koddan-
um gaeti verið eftir hann. Ljóst var að
gamla konan gæti ekki átt slíkan vett-
ling. Því taldist rökkrétt ályktun að
morðinginn hefði verið með hann. Ef
til vill var hann enn með þann á móti
og ekki yrði ónýtt fyrir lögregluna að
grípa kauða þannig.
Leitin að sönnunum barst nú út fyr-
ir húsið. Að húsabaki var viðarstafli. -
Við leituðum í honum að einhverju
vopni, útskýrði Ruley síðar. - Þá fund-
um við hinn vettlinginn. Á honum
var ögn af blóði, en of lítið til að
greinast. Talið var næsta víst að allt
blóðið væri úr fómarlambinu, því
Christine var bæði gömul og veik-
burða og því ólíkleg til að hafa sært
árásarmanninn. Trefjar úr gólftepp-
inu í stofunni fúndust í húsasundinu
út frá bakdyrunum og því var talið að
morðinginn hefði flúið þá leiðina.
Kyle leitaði niður sundið en fann
ekkert merkilegL Hann rak nefið nið-
ur í sorptunnur en morðinginn kynni
að hafa fleygt einhverju en varð
einskis var. Meðan á því stóð teiknaði
Doug Stender félagi hans gmnn-
mynd af húsinu og merkti inn á hana
hvar helstu sannanir fúndust.
Þegar Kyle nálgaðist enda stígsins
kom hann auga á tvær unglingsstúlk-
ur í bakgarði húss sem sneri út að
næstu götu. Önnur þeirra gekk rak-
leitt að girðingunni hjá Kyle og sagði
ósköp blátt áfram: - Mér skilst að ég
sé gmnuð.
Vissulega kom þessi athugasemd
Kyle mjög á óvart. Nafn stúlkunnar
hafði borið á góma í viðtölum við ná-
grannana, því hún hafði þekkt Christ-
ine og unnið fyrir hana í garðinum
stöku sinnum. Hins vegar hafði ekki
hvarflað að neinum að gmna stúlk-
una. Raunar vom allir jafngmnaðir á
þessu stigi málsins, þangað til þeir
vom útilokaðir af listanum.
Kyle spurði 16 ára stúlkuna hví hún
segði þetta og hún svaraði að bragði
að sögusagnir þess eðlis væm famar
að berast um nágrennið. Hún hefði
vissulega hjálpað Christine og oft far-
ið inn til hennar og spjallað við hana.
Það vissu allir og því væri kannski
eðlilegt að fólk tengdi hana morðinu.
Sjálfri fyndist sér eðlilegra að fólk
legði spilin á borðið í stað þess að
pískra.
Peningabudda horfin
Af svo ungri stúlku að vera fannst
Kyle hún skörp. Hún vissi ekki frem-
ur en aðrir í grenndinni um morðið
fyrr en um morguninn. Stúlkan sagði
að Christine hefði verið indæl, en
stundum dálítið erfið. Varla væri það
samt ástæða til að myrða hana.
Meðan stúlkan talaði skrifaði Kyle
hjá sér ýmis atriði, þar á meðal þá
staðreynd að heimili hennar var inn-
an við 30 metra frá garðshomi gömlu
konunnar. Morðinginn hlaut að hafa
flúið fram hjá heimili stúlkunnar.
,Jdér skilst að ég sé grunuð." Þessi
orð ómuðu lengi í huga Kyles. Svona
kynnti enginn sig fyrir lögreglunni.
Nú hófst kmfning líksins og þegar
læknirinn afklæddi það gerði hann
Kyle þegar viðvart. Ljóst var að þrátt
fyrir fötin hafði gamla konan verið
beitt kynferðislegu ofbeldi. Það atriði
var nánar rannsakað síðar en ekki
fannst neitt sæði. Víða á líkamanum
vom áverkar eftir harðan, tenntan
hluL Læknirinn taldi að morðinginn
hefði barið Christine í höfuðið með
hnefunum og sljóu barefli. Efri kjálk-
inn, nefið, ennisbein og kinnbein
vom brotin. Blætt hafði mikið inn í
augun. Þá var hálsbein brotið,
bringubeinið og þrjú rif. Eitt þeirra
stakkst í annað lungað. Dánarorsökin
var köfnun af völdum súrefniskort
vegna rifbrotanna. Læknirinn var
þeirrar skoðunar að höfuðáverkamir
gætu verið eftir skúffuhandfangið og
jafnvel vírklippumar.
Þrátt fyrir nákvæmni læknisins vom
Kyle og félagar engu nær því að finna
morðingjann. Allt blóð sem hægt var
að greina var úr Christine og ekki var
hægt að ákvarða blóðflokk morðingj-
ans af sæði hans. Ættingjar og vinir
gömlu konunnar hjálpuðu lögregl-
unni við að skrá eigur hennar og í Ijós
kom að það eina sem vantaði var pen-
ingabudda sem ekki gátu hafa verið
nema fáeinir dollarar í.
- Kannski við verðum heppnir og
getum tengt einhvern vinnuvettling-
unum, sagði Doug Stender bjartsýnn,
þótt hann vissi að það eitt nægði ekki
til ákæm. Slíkir vettlingar vom al-
gengir og nánast vonlaust að byggja
upp morðákæm á tilvist þeirra einni.
Að kvöldi sunnudagsins var sá fyrsti
gmnaði handtekinn í sambandi við
morðið, en hafi menn þá haldið að
málið væri að leysast skjátlaðist þeim
hrapallega, því enn áttu eftir að líða
tvö ár þar til nokkur var ákærður. í
þetta sinn var 18 ára innbrotsþjófur
handtekinn. Hann gekk laus gegn
skilorði og var yfirheyrður einungis
vegna þess að morðið virtist hafa ver-
ið framið í tengslum við innbrot.
Sögusagnir um auðlegð
Lögreglan komst hins vegar að því er
hún yfirheyrði piltinn að sögusagnir
höfðu gengið um það á götunni að
Christine Zacharias geymdi hvorki
meira né minna en 80 þúsund dollara
heima hjá sér.
- Hver sagði þér það? spurði Kyle
piltinn.
- Susan Cummings, svaraði hann af
bragði. Susan Cummings þessi var
engin önnur en stúlkan sem ávarpað
hafði Kyle með hinum undarlegu
orðum við girðinguna daginn áður.
Pilturinn sagðist hafa hitt hana eftir
morðið og þá hefði hún verið í nýjum
fötum frá hvirfli til ilja. Hann kvaðst
hafa spurt hana hvemig hún hefði ráð
á slíku og hún svarað því til að hún
hefði fengið peninga hjá Christine. -
Hún heimsótti hana og fékk kaffi og
meðlæti. Auk þess sagði hún að sú
gamla ætti helling af peningum, ein
80 þúsund, og geymdi þá alla í hús-
inu.
Pilturinn bætti því við að sér hefði
heyrst á Susan að hún hefði fengið
peningana með því að ræna þeim.
Hann kvaðst hafa beðið Susan að
segja sér hvar peningamir væru, svo
hann gæti tekið þá og þau gætu síðan
skipt þeim á milli sín. Susan hefði
neitað því, þar sem hún og vinir
hennar hefðu í hyggju að hirða þá
sjálf. Susan hefði skýrt tilvist pening-
anna með því að maður Christine
hefði mörgum ámm áður selt búgarð
og einhvers staðar hlyti ágóðinn að
vera, fyrst sú gamla átti ekki banka-
reikning.
Auðvitað voru þessir peningar ekki
til. Christine hafði lifað við fátæktar-
mörk og hefði hún átt þessa peninga
vom þeir löngu gengnir til þurrðar.
Þegar Kyle hélt áfram að tala við pilt-
inn kom í ljós að Susan hafði greini-
lega oft nælt sér í peninga hjá Christ-
ine, án þess að gamla konan vissi.
Minningar gömlu
konunnar um
löngu liðna vel-
mektardaga
kveiktu þá flugu í
kolli unglingsins
að hún hlyti að
lúra á peningum.
Ekki dugði minna
en myrða hana til
að nálgast pen-
ingana sem auð-
vitað voru engir til.
Það tók tvö ár að
finna morðingjann
Susan vissi augljóslega að Christine
átti ekki bankareikning, heldur
geymdi aurana sína undir púðum og
mottum. Hún hafði oft spjallað lengi
við Christine og heyrt sögur frá vel-
mektarámnum þegar Zacharias-
hjónin áttu búgarð sem þau sfðar
seldu. Þaðan fékk Susan þá hugmynd
að peningamir hlytu að vera til enn.
Kyle vissi að það væm mistök að
byggja upp ákæm á frásögn unga
innbrotsþjófsins eingöngu. Mun
meira þurfti til og þá var hann ekki
viss um að Susan Cummings væri
morðinginn, einkum ekki þegar hann
heyrði hálfum mánuði síðar að ung-
ur, mexíkanskur landbúnaðarverka-
maður hefði sést á hlaupum við
morðstaðinn kvöldið sem morðið var
framið. Hún tilkynnti lögreglunni
það.
Ungi Mexíkaninn var stöðvaður fyrir
umferðarlagabrot og kona sem átti
leið hjá þekkti hann þegar í stað sem
manninn sem hún hafði séð hlaupa
út húsasundið við bakdyr Christine
Zacharias morðkvöldið. Hann var
löglegur innflytjandi með atvinnu-
leyfi og bjó í innflytjendabúðum í út-
jaðri Walla Walla, en þar réðu bændur
vinnumenn sína yfir uppskemtím-
ann.
Böndin berast að Susan
Kyle hafði þegar samband við yfir-
mann búðanna sem gegndi því starfi
að skrá vistmenn og fylgjast með
þeim. Hann leit í skrár sínar og sagði
að þessi Mexíkani hefði verið í búðun-
um tiltekið kvöld. Hann minntist
þess jafnvel að hafa talað við hann.
Þetta virtist pottþétt fjarvistarsönn-
un.
Kyle fékk húsleitarheimild, lagði
hald á föt mannsins og lét taka af
honum blóð- og sæðissýni meðan
hann sat í fangelsinu vegna umferð-
arlagabrotsins. Sérfræðingar á rann-
sóknarstofunni fundu ekkert sem
tengt gæti manninn morðinu og auk
þess kom fleira fram sem nánast úti-
lokaði hann. Til dæmis vom dýrahár
á nánast öllum fötum hans. Hefði
hann ráðist á Christine, hlytu slík hár
að hafa fundist inni hjá henni, en svo
var ekki.
Þannig stóðu málin næsta hálft ann-
að ár, en á þeim tíma komst lögreglan
í samband við afgreiðslustúlku í mat-
vömverslun í hverfinu. Stúlkan sagð-
ist hafa séð konu sem hefði undir
höndum sérkennilega peningabuddu
Christine Zacharias. Buddan væri
auðþekkt, því gamla konan hefði
verslað þama daglega og alltaf borgað
í reiðufé úr buddunni.
- Yfirleitt var hún með seðla, sagði
stúlkan. - Þegar fór að líða á mánuð-
inn þurfti hún hins vegar að hrista
smápeningana úr buddunni. Stúlkan
gat lýst veski gömlu konunnar ná-
kvæmlega, en það hafði lögreglan
fundið heima hjá fómarlambinu.
Buddan var gömul og slitin og fóðrið
að mestu laust, svo að smápeningam-
ir festust gjaman í því. Stúlkan kvaðst
hafa orðið hrædd þegar hún sá
skyndilega budduna í höndum ann-
arrar konu í búðinni.
Haft var samband við viðkomandi
konu, sem var í tengslum við Susan
Cummings. Hún neitaði að hafa séð
budduna eða haft hana undir hönd-
um og allra síst hefði hún fengið hana
hjá Susan. Lögreglan fann budduna
aídrei. Búðarstúlkan var svo staðföst í
framburði sínum að hún var seinna
mikilvægt vitni við réttarhöldin.
Þær upplýsingar sem urðu til þess að
morðingi Christine Zacharias fannst
loks, í ársbyrjun 1985, komu frá ólík-
legasta aðila: Yfirvöldum í Texas.
Þar hafði ung stúlka á flækingi verið
tekin í vörslu lögreglunnar grunuð
um aðild að morði. Hún játaði aðild-
ina og bæti við að hún hefði líka verið
vitni að morði á gamalli konu í Walla
Walla. Þegar lögreglan hringdi til Ky-
les og spurði hvort hann hefði í fórum
sínum óupplýst mál um morð á gam-
alli konu, var sem rafstraumur færi
um hann.
Vitni að morðinu
Unga stúlkan var flutt til Washing-
ton eftir að Texas-lögreglunni hafði
ekki tekist að finna neitt sem tengdi
hana morðinu í Texas, þótt hún vildi
endilega hafa það þannig. Stúlkan
leysti þegar frá skjóðunni og sagði allt
sem hún vissi um morðið á Christine
Zacharias.
Hún hafði aðeins verið 14 ára þá, en
vinkona hennar, Susan Cummings,
16 ára. Þær höfðu verið að drekka
ásamt nokkrum piltum og reykt
marijuana fyrr um daginn. Um kvöld-
ið börðu þær að dyrum hjá Christine
og var hleypt inn. Einn piltanna, Joe
Aguilar, ruddist inn á hæla þeim.
Stúlkan sagðist ekki hafa haft hug-
mynd um hvert erindið til gömlu
konunnar væri, enda hefði hún verið
svo hátt uppi að hún fylgdist ekki með
samræðum hinna. Hún sagði að Joe
hefði verið með gyllt hnúajám, en
hann hefði ekki slegið gömlu konuna
í gólfiö með þeim, heldur gúmmí-
kylfu og þau Susan síðan dregið hana
inn í svefnherbergið. Sjálf hefði hún
orðið eftir frammi við dyr og verið
skipað að huga að mannaferðum.
Hún heyrði óp og kvein innan úr her-
berginu.
- Ég var gersamlega frosin, sagði
stúlkan. - Gamla konan hljóðaði og
kveinaði, sífellt lægra og loks þagnaði
hún. - Loks kom Susan og spurði
hvort ekki væri allt í lagi. Við fórum
út um bakdymar og heim til hennar.
Fram til þessa hafði lögreglan ekki
haft nægar sannanir til að tengja Sus-
an morðinu. Hins vegar virtist Ijóst
að hún hafði skipulagt allt og fengið
Joe Aguilar til liðs við sig. Það var frá-
sögn stúlkunnar sem leysti málið.
Mike Kyle tókst með dyggri aðstoð
margra félaga sinna að byggja upp
mál gegn Susan Cummings, þá 18
ára, og Joe Aguilar sem orðinn var tví-
tugur. Þau vom formlega ákærð fyrir
morð að yfirlögðu ráði í febrúar 1985.
Vitað var að Susan hafði átt upptökin
og skipulagt verknaðinn. Þegar Joe
Aguilar bauðst til að vitna gegn henni
í staðinn fyrir að fá dóm sinn mildað-
an, féllust yfirvöld á það.
Joe játaði á sig annarrar gráðu morð
og fékk 20 ára fangelsi áður en réttar-
höld yfir Susan hófust. Framburðir
Joes og 16 ára vinkonu Susan felldu
hana. Seint í maí 1985 féll yfir henni
lífstíðardómur án möguleika á náð-
un. Dómnum var áfrýjað en hæsti-
réttur staðfesti hann árið eftir.
Christine Zacharias var 88 ára og lifði nánast við fátæktarmörk en
eitt sinn hafði hún selt búgarð sinn.