Tíminn - 20.12.1990, Blaðsíða 5

JÓLABLAÐ 1990
Tíminn 5
Fögnuður var mikill að kvöldi kosningadags í tjaldi FDP í Bonn.
báru fundarmenn ýmis sérein-
kenni sem tengja má við flokk-
ana hvern um sig.
Fögnuður og depurð
á kosningahátíðum
Hin sömu séreinkenni báru
kosningahátíðir flokkanna í
höfuðstöðvum þeirra í Bonn að
kvöldi kosningadags. Kjörstöð-
um var lokað kl. 18 og klukkan
var ekki nema sjö þegar Hans-
Jochen Vogel birtist á sjón-
varpsskjá og viðurkenndi ósig-
ur flokks síns. Var þá lagt af
stað að heimsækja höfuðstöðv-
arnar og lá leiðin fyrst að bæki-
stöðvum kristilegra demókrata.
Komið var að stóru, uppljóm-
uðu húsi. Þar var inni geysileg-
ur mannfjöldi, sigurreifur og
upplitsdjarfur. Bjór og kampa-
vín flaut þar takmarkalaust og
fór ekki fram hjá neinum hverj-
um þessi dagur tilheyrði. Næst
lá leiðin til sósíaldemókrata og
kvað þar heldur betur við ann-
an tón; það má næstum segja
að þar hafi ekki verið neinn
tónn, svo niðurdreginn var
mannskapurinn þar sem hann
ranglaði um í illa lýstum húsa-
kynnum, margir með börn sín
með sér. Reyndar voru helstu
hljóðin þau þegar glas skall á
steingólfi og fór í mél, en það
var alloft. Hjá frjálslyndum
demókrötum ríkti nokkurs
konar héraðsmótastemmning í
stóru tjaldi sem greinilega
hafði verið sett upp í tilefni há-
tíðahaldanna. Þar voru sterkir
ljóskastarar og uppblásnar
blöðrur uppi í rjáfri. Dunandi
músík lífgaði enn frekar upp á.
Fleiri urðu nú heimsóknirnar
ekki í flokkahöfuðstöðvar þar
sem fregnir bárust um að
Græningjar og PDS-menn
væru farnir stúrnir heim að
leggja sig.
Götulífiö bar meiri
svip af aðventunni en
kosningunum
Það verður að segjast eins og
er að þó að þetta væru vissulega
tímamótakosningar og merki-
legar, varð lítið vart við að al-
menningur á götum úti væri
upptendraður af atburðinum,
enda var kjörsókn í minna lagi
og hefur aldrei verið minni síð-
an 1960. Aðventan var að hefj-
ast og virtist hún vekja meiri
áhuga borgaranna, ungra sem
aldinna, sem streymdu um
stræti og torg, og ekki síst
verslanirnar. Börnin voru, rétt
eins og jafnaldrar þeirra hérna
heima, farin að lifa sig inn í
jólahátíðina og mátti jafnvel
heyra smárollinga í kerrum
syngja fullum hálsi „0, Tannen-
baum, o Tannenbaum".
Kannski veldur einhverju um
þetta áhugaleysi að það þótti
nokkuð liggja ljóst fyrir fyrir-
fram á hvaða veg kosningarnar
færu. Skoðanakannanastofn-
unin Allensbach hafði í ellefu
vikur gert vikulega skoðana-
könnun á afstöðu kjósenda,
bæði í austur- og vesturhluta
landsins, og sýndu þær jafnt og
þétt þau úrslit sem síðar urðu
ljós. Að vísu vantaði eitthvað
upp á upplýsingar um smá-
muni eins og að Græningjar í
vesturhlutanum dyttu út af
þingi og samsteypustjórnin
rauð/græna félli í Berlín. En á
heildina litið voru skoðana-
kannanamenn ánægðir með ár-
angurinn. Þeir höfðu reyndar
spurt margra annarra spurn-
inga í leiðinni og var t.d. eftir-
tektarvert að þegar íbúar í aust-
urhlutanum voru spurðir hvað
þeir óttuðust mest, settu þeir
flestir öryggislögregluna,
STASI, í efsta sæti, á undan at-
vinnuleysishræðslunni.
Nú tekur alvaran við
Að loknu þessu næstum sam-
fellda hátíðaári í Þýskalandi,
þar sem hver fagnaðaratburð-
urinn hefur rekið annan í átt til
sameiningar landsins og kosn-
inga í því öllu, tekur nú hvers-
dagsleikinn við. Nú skiptir öllu
hvernig til tekst að ráða við
þann mýgrút vandamála sem
auðvitað er enn eftir að leysa
úr. En Þjóðverjar hafa löngum
sýnt fádæma dugnað og er eng-
in ástæða til að halda að þeim
takist ekki að vinna sig fram úr
þessum vanda, enda vitna þeir
oft í endurreisnarstarfið eftir
síðari heimsstyrjöld, sem var
kraftaverki líkast. Og þó að þeir
hafi verið önnum kafnir við að
fagna stórmálum heima fyrir
hafa þeir ekki vanrækt vini
sína. Þannig hafa þeir brugðist
fljótt og stórmannlega við að-
steðjandi vanda og jafnvel
hungursneyð í Sovétríkjunum,
enda vilja þeir að Gorbatsjov
haldist þar við völd í lengstu
lög. Allir stjórnmálamennirnir
sem við hlýddum á þökkuðu
Gorbatsjov sérstaklega fyrir
hlut hans í því að sameining
Þýskalands gekk svo hratt og
áfallalaust fyrir sig. Þeir þökk-
uðu reyndar líka Ungverjum,
Tékkum og jafnvel Pólverjum
fyrir þeirra hlut. En það var
fýrst og fremst Gorbatsjov sem
þeim fannst sérstök ástæða til
að þakka.
Kristín Leifsdóttir
Haust í Eyvindarveri
Yfirbragðsmikið er Amarfell,
upp yfir landinu skartar.
Hofsjökull með sín hvítu svell,
hlíðar í kvöldsól bjartar.
Iðjagræn mýrin við Eyvindarver,
ástin og kvíðinn lifðu hér
við melöldur máðar og svartar.
Lágar rústir við lindardrag,
lækur með kliðinn mjúka.
Haustvindar fara sér hægt í dag,
hljóðlega auðnina strjúka.
Eilífðarkyrrð er við Eyvindarver,
ekkert mannsauga framar sér
upp frá eldstónni rjúka.
Pálmi Eyjólfsson