Alþýðublaðið - 04.10.1922, Page 1

tgs*

MðvikudagiiiE 4. okt.
Khofn, 3. okt.
Frá' Grikklandi.
Frá Aþenu er r,(mað, að Veni
zelos hafi svarað byltinganefndinni,
að hann vilfi gera það sem hann
geti tti að frelsa föðuriandið, eta
að hann geti ekki tekið þátt i
pólitdc, og sé eina staðaa, scm
hann geti tekið, að verða auka>
sendiherra hjá Bandamönnum.
Frá Tyrkjum.
F/á Konstantinopel er sfmað,
að tyrkneskt herlið hs.fi haldið
yfir Heliusund Kemal pascha hefir
skipað að kaiia saman alia her
skylda mena i Konstantinopel.
Reuters fréttastofa tilkynnir, að
Angorastjórnin (stjórn Kemals)
hafi sklpað að stóðva alla framrás
gegn Konstantinopel, og jafnframt
farið fram á, að Bandamenn og
Grikkir verði burtu úr Þraklu, ait
að Maritzi.
Herforingjar Bandamanna og
sendimenn frá Kemal Pascha ætia
að hittast í Mudania á fimtudag-
iun
£att ðbúnaðurinn
og jafnaðarstefnan.
t ölium löndum hcfir það verið
-verkaiýðurinn i borgunum og bœj-
unum, sem fyrstar hefir orðið tii
þess, a'ð' gang'a undir merki jafn
sðarmanna, Öreigarnir í borgun
um velttu þvf fyrst eftirtekt, að
það voru þeirra hagsmusir, að
fylgja jafnaððrstefnunni. Öðru máli
er að gegua með bændurnar.
Msrgir haía haldið þvi fram, að
erfitt mundí verða að fá þá tii
þess, að aðhyilast skoðanir jafn
aðaimaana vegna þess, að jafc-
aðarstefnan væri e'cki þdrra hags-
muna stefna. Þeir væru íramleið-
tndur 0. s. írv.
Þeisar staðitæfingar eru mikið
bygðar á misskilnicgi og ónógti
þekkingu á iifnaði og starfshátt
um bænda.
Við skuluoa sthuga bændastétt
ina fsleEzku, hvaða skiiyrði eru
fyrir hendi ti! þess, að hún geti
genglð í fiokk jafnaðarmanna.
íslenzku bænduráir eru fiestir
fátækir menn. Bústofn þeirra er
ekki stærri en það, að áisarður
inn af búlnu gerir ekki betur en
nægja tii ailra nauðsynlegustu þacfa
Komi h*rður vetur eða siæmt
aumar, eiga ísienzku bændurnir
ávalt á hættu, að verða að mitsa
eiahvern hluta af búsatofni sfnum
og afieiðingin verður sú, að rekst
ur búsins ber sig ekki.
Nú á siðustu árum hafa mjög
margir bændur orðið að reka bú
skap sinn með reksturshalla, sem
bæði hefir komið af því, að fjár
kreppa og dýrtíð hefir gengið hér
yfir iandið og eins það, að bænd
ur hafa ekki haft ástæður tii þess,
að taka á móti hörðum vetrum
og óhagstæðum sumrum.
Ait þetta hefir orðið til þesi,
að iandbúnaðinum hefir farið aftur
á þeisum síðustu tímum.
Aður en eg fer lengra útfþað,
að Iýsa ástandinu, eins og það er
nú á meðal isienzkra bænda, þá
ætla eg að benda á þau ráð, sem
eg átit, að séu öruggust fyrir bænd
urnar tii þess að geta tekið á móti
mismunandi góðum árstiðuoo.
Það, sem helzt spiíiir sumrunum
fyrir bændum, er acnaðhvort gras-
leysi eða óþurktr.
Úr grasieysinu verður að bæta
með því, að rækta bstur tún og
engi en aiment er gert nú. Það
þarf bæði að sitækka túuin og
bera betur á þau. á tún ætti heist
aldrei að bera annan áburð en for
eða tilbúinn áburð. Reynslan er
búin að aýna það, að tún aem
þannig er borið á spretta ávalt
betur en tún sem borinn er á
venjuiegur áburður, og jsfnframt
er iangtum minni hætta á því,
að grasvöxtur bregðist á túaum
228 töinblað
■ - . 1 1 "
0
sem eru siétt og vel borið é. —
öl! tún- þurfa að vera vei girt,
svo þau séu hvorki beit.t aé troðin.
Á allar engjar þarf að veita vatni,
þar sem hægt er að koma þvl
við og bera á þær ifka, svo fram-
ariega, sem nógur áburður er ekki
I vatninu sjálfu. A engjar, sem
ekki er hægt að veita vatni á,
þarf að flytja áburð, þvf áburðar
iaust er varia hægt að búast við,
að tún eða engjar geti sprottið.
Á móti óþurkunum er hægt
að strfða með ýmsu móti, tii
dæmis með aukinni votheysgerð
og fleifi ráðum, sem ekki er hér
rúm tll að telja upp.
En tii þess að koma öilum
þetsum umbótum fram f iandbún-
aðinum þarf fyrst og f/emst mikla
fræðsiu og tnikia fjármuni.
Eins og nú stánda sakir eigá
bændur mjög erfitt með að fá fé
til þeis að gera nauðsynlegar end-
ucbætur i búnaði Þó bsnkarnir
hér hafi lánað fieiri miljónir til
vafasamra spekulationa hafa bæad-
ur ekki getað fengið nauðsynleg
ián hversu vel sem þeir hafa get-
að trygt þau, Útgerðarmenn og
bráskarar í sjávarþorpunum hafa
ávait verið látnir sita fyrir bænd-
um með lán. Alt hefir þetta hjálp-
að til þeis að gera afleiðingar
strfðsins sem erfiðsstar fyrir bænd
urnar eins og annan verkaiýð á
þessu iandi, svo hafa braskararn-
ir fleytt rjómann af striti aiþýðu-
manna tii lands og sjávar.
Syo hafa bændurnir hver á fæt-
ur öðrum orðlð að seija stóreigna-
mönnum úr Reykjavté og vfðar
aí iandinu, jarðir sfnar vegna þeis
að þeir hafa ekki getað fenglð
peninga á annan hátt, enda hefir
búskapurinn gengið svo ilia hjá
mörgum bændum að þéir hafa
selt bú sitt og jarðlr (as fi þeir
átt þær) einhverjum, sem gera það
má&ke að atvinuu sinni a@ k&upa
og selja. Á þennan hátt komást
jarðirnar smátt og smátt, að mestu
ieiti f fárra macna hendur, Það
er í sjálfu aér mjög skiðlegt fyr»