Alþýðublaðið - 05.10.1922, Qupperneq 1

Alþýðublaðið
O-eflO át kí Alþýðiifloklmi

igas
SanðbúeaSarinn
og jafnaöarstefnan.
----- Nl.
Þetta dææi týnir mjög ve),
hvaða skaðræði það err þegar ein
stskir menn fara a§ kaupa upp
heilar og kálfar sveitir eini og
fullar líkur eru fytir, að verði
innan skamms tíma.
Það eru nú þegar nokkrir menn,
setn eiga þetta um tíu jatðir og
sumir þar yfir, og alstaðar má
þekkja þessar braskara jarðir frá
jörðum, sem eru þjóðaréign eða
< ijáifsábúð, vegna þess, hvað þær
eru niðurnfddar
í öðrum löndum feefir þetta
gengið á svipaðah hátt; mestur
hluti bændanna hafa orðið þrælar
nokkra auðmanna, sem hafa kló
fest jaiðirnar. Eftir því sem stór-
dgnamennirnir i borgunum verða
-fleiri og auðugri, eftir því fara
þeir ver með bændastéttina.
Það, sem fyrst og fremst þarf
þvi að gera, er að koma í veg
fyrir það, að eimtakir menn geti
náð undir sig svo og svo mörgum
jörðum, og f öðru lagi að kenna
bæudum að nota sér aliar nýjuitu
og fljótvlrkustu aðferðir í Iand
búnaði. Það er árfðandi, því fram-
leið ilukostnaður landbúnaðarafurð
anna þarf að lækka roikið. En
til þess þarf mikið fé, og
það eru Iitlar líkur íyrir þvf, að
það íé íáist undir þessu stjórnar*
iyrirkomulagi.
Nú er það ijóst af þvi sem að
framan er ritað, að auðœennirnir
og auðsöfaunsn. er engu sfður skað
leg fyrir bændastéttiua en verka
lýðina f sjávarþorpusum, það er
því ekkert vafamál, að íslenzku
bændurnir hafa hag af því, að
fyigja jafnaðarmönnum að rdálum.
jafnaðarmenn berjast fyrir auk
inni og skipuiagðri framleiðslu, og
það er eimnitt sem iandbúnaðina
vántar til þess, að geta gefið þann
arð, sean nauðsynlegt er.*
Það hefir verið tekið fram áður
hér í greininni, að bændurnir þarfi
Fimtudagins 5 okt.
aukna fræðslu. Það er að vfsu
verið að leitask við, að fræða
bændur um búmðarmál, ; en bæði
er það of litið og auk ’þess ekki
heppiiegar aðferðir notaðar. Það
er til dætnis ekki rétt, þegar verið
er áð fræða baendur um þa§,
hvernig votheysgiyíjar eigi að vera,
að telja upp kanske 4—5 gryíjur
mismunandi að lögun, f stað þess
á að eitss að skýra frá þvf, sem
reýnsia er fengin fyiir, að bezt
sé á þelm tima. Það á að gera
tilraunirnar á sérstökum stöðum
og skýra svo frá árangrinum, en
ekki láta bændurnar sjálfa gera
tilraunirnar, þvl bæði er það of
kostnaðarsamt fyrir þá og auk
þest hafa þeir venjuléga ekki á-
stæðor til þesi, að hafa tilraun
irnar nógu fullkomnar, og þvf
frekar áitæða til þess, að þær
misheppnist
Samvinnuitefnan getur dálltið
bætt aðstöðu bænda, en það er
langt frá því að vera fullnægjandi.
Samvinnuhreyfingin er ekki nema
eins og einn steinn í þsirri nýju
þjóðfélagsbyggingu, sem jafnaðar-
menn ætla að reisa. Með þeirri
gerbreytingu á þjóðfélaginu, sem
jafnaðármenn ætla að gera, verða
mezm allra þe’rra umbóta aðnjót
andi, sem samvinnuhreyfingin hefir
að bjóða. Þetta er mjög sklljan
legt, þar sem samvinnuhreyfingin
er aðeins umbætur á núverandi
þjóðfélagsfyrirkomulsgi. En jafn
aðarstefnan er nýtt og gerbreytt
skipulag frá því sem nú er. Þar
sem hver maður fær fullan arð af
vinnu sinei, mótsett við það sem
nú er, þar sem núkkrir auðmenn
hafa tækifæri til þess að sölsa
unðir sig mestan hlutann af þvf
verðœæti sem verkalýðurian fram-
leiðir. Aiveg sama máli er ?ð
gegna eneö bændurna. Þeir fá
aldrei fullátt arð af vitmu sinni.
Mikill htuti hans geagur tii ýmsra
milliiiða, aem eru venjulega ger-
samiega óþarfir.
Það sena gerir núveiándi þjóð-
sklpulag ómögulegt, er skipulags
229 tölublað
I
I
| Trygglð yður I eint. af Bjarnar-
greifunum i tfma. G. 0. Guðjóns-
son. — Sími 200.
ieysið í framleiðslusni og verzl-
uninni. Það er uppspretta fátækt-
arinnar og auðssöfnunar einstakra
manna, og allar stefnur f þjóð-
fébgsmáium aema jafnaðsrstefa-
an, enn jafn gersamlega máttlausar
til þess að koma sklpuiagi á fram-
léiðsiuna.
Fjárkreppurnar sem koma ( nú-
verandi þjóðféiagsfyrirkomuiagi,
með stuttu miilibili, koma aiveg
jafnt fyrir þvf hversu langt sem
samvinnustefnan kemat, vegna
þess að hún getur ekki útrýmt
kapitalismánum. FJárkreppunum
verður þvi ekki útrýmt fyr en
jafnaðarstefnan er komin á, og
þá hlýtur fátæktinni að verða út-
rýmt jafnhliða.
Það eina sem getur komið iaud-
búnaðinum f gott horf er þvf jafn-
aðarstefnan.
ísleczkir bænduri Fylkið ýkk-
ur undir merki jafnaðarmanna.
Það er ykkar hagsmunaitefna.
Látið þá misklíð, sem verið hefir
miili verkamanna i sjávarþorpun-
um og ykkar hverfa, því hún er að-
eins sprottin at misskllningi, enda
hafa kaupmenn og aðrir miliiliðir
óspart reynt að ala á þessum mis-
skilningi.
Þiir sem hafa sameiginlega hags-
muni, eiga að viaaa ( sameiningu,
að þvf að bæta kjör sín. Það
eiga verk&mcnn og bændur að
gerá.
Þegar fslenzku bændurnir eru
búnir að kynnait jáfnaðarstefnunni,
er það ekkert vafamái að þeir
munu fylgja henni. Tii þessa hef
ir auðvaldsblöiunum tekist að
ausa svo ryki f augu bænda sð
þeir hafa pkki náð að sjá jafnað-
arstefnuna f. réttu Ijósi, cn það
tekst ekki Iengi, Aður en langt
líður, fá þeir tækifæri til þess, að
fá nsuðsyniega þekkingu á aðal-
atriðum jafnaðarstefnunuar. Þá
i