Tíminn - 05.11.1994, Blaðsíða 6

6
Laugardagur 5. nóvember 1994
Haavröinaaþáttur
Greinilegt er að einhverjir samferðamanna hafa góða
burði til að yrkja dýrt. Um síðustu helgi birti þátturinn
sléttubandavísu og er ekki að sökum að spyrja að fleiri
fylgja í kjölfarið úr allt annarri átt.
Fyrstu snjóar í Reykjavík og nágrenni
Sléttubönd (hringhend):
Stundir líða, skefur skjótt,
skaflar níða svörðinn.
Grundir víðar fennir fljótt,
fylla hríðar skörðin.
Lesin aftur á bak:
Skörðin hríðar fylla, fljótt
fennir víðar grundir.
Svörðinn níða skaflar, skjótt
skefur, líða stundir.
Sléttubönd:
Fennirgötur, teppasttorg,
tefjast ferðir vagna.
Rennir, skefur, breytist borg,
bömin hríðum fagna.
Lesin aftur á bak:
Fagna hríðum bömin, borg
breytist, skefur, rennir.
Vagnaferðir tefjast, torg
teppast, götur fennir.
31. okt.
Ingvar Gíslason.
Um leið og Ingvari eru þakkaðar þær rímþrautir, sem
hann leysir svona vel af hendi, er skorað á aðra snillinga
að senda þættinum dýrt kveðnar vísur.
En stökur og limrur eru að sjálfsögðu ávallt vel þegnar
eigi að síður.
„Um aldamótin"
Gestur í Vík sendir eftirfarandi:
„Yfirlýsingar Davíðs Oddssonar í Evrópumálum upp á
síðkastið ganga helst út á það að íslendingar hafi frest til
aldamóta að velja eða hafna umsókn um aðild að ESB.
Því var þetta kveðið:
Ýmsum þykir öldin sljó,
andans jálkur staður.
Öðmm meiri einn er þó
aldamótamaður.
Förin hans er fyrirséð,
þótt fresti enn að sinni.
„Um aldamót" hann œtlar með
Evrópuhraðlestinni."
Björgun
Eftir umræðurnar á Alþingi um vantrauststillögu stjórn-
arandstöðunnar á ríkisstjórnina:
Dylst mér ei að Davíð var
drifinn fram afótta,
með bœgslagangi barðist þar,
en bjargaði sér á flótta.
Aðalsteinn Sigurðsson
íhaldskratar
íhaldskrötum enginn má trúa,
allt þeirra tal er marklaust bull,
ýkjum og lygum úr sér spúa,
afódyggðum þeirra sál er full,
hleypidómum þeir hlaða um þig,
hljóta því allir að vara sig.
HG
Meö þessari bænagjörð er réttast að ljúka þættinum að
sinni. Hittumst um næstu helgi.
Botnar og vísur sendist til Tímans
Stakkholti 4
105 Reykjavík P.s. SKRIFIÐ GREINILEGA
Enn meira um jogging-
galla og hvíta sokka
Kona lýsir ánægju sinni yfir
skorinoröum leiöbeiningum
Heiöars um ofnotkun jogging-
galla og biöur um meira af slíku.
Einnig spyr hún hvort þaö sé
viö hæfi aö fólk gangi í hvítum
bómullarsokkum viö næstum
hvaöa klæönaö sem er og viö
hvaöa tækifæri sem er.
Svar: íslendingar eru yfirhöfuö
afskaplega vel klætt fólk og vel
til fara og tískan hefur sem bet-
ur fer breyst undanfarin ár,
þannig aö nú sjást íslenskar
konur ekki vera aö skrönglast
yfir svellbunka á pinnahælum
og bandaskóm og meö blööm-
bólgu. Heldur er fólk farið aö
taka meira miö af veðri og færö
þegar það klæðir sig. Flestir eiga
vandaöan og fallegan klæönað,
sem hæfir veðráttunni eins og
hún er núna á hausti. Framleiö-
endur og innflytjendur hafa
staöiö sig sæmilega vel hvaöa
þetta varöar undanfarin ár.
En það eru tveir hlutir, sem
koma jafnvel betur í ljós á þess-
um tíma en öörum, og það em
bölvaðir skræpóttu jogginggall-
arnir. í þeim eru dömurnar að
ganga í öllum veörum meö rass-
kinnarnar dinglandi alveg niö-
ur undir hnésbætur og pokana
að sjálfsögðu út undan hnján-
um. Síðan kippist þetta upp að
neðan og þá koma hvítir sokkar
í ljós, sem er tyllt ofan í gamla
og snjáða háhæla.
íþróttin aö hræra í
pottum
Þetta á náttúrlega alls ekki að
sjást á almannafæri og ætti
raunverulega ekki að sjást inni í
Hvernig
áég a 5
vera?
Heiðar Jónsson, snyrtir,
svarar spurningum lesenda
í sundur og stytta lappirnar um
marga sentimetra, eins og þeir
sýnast gera þegar þeir eru not-
aöir með flíkum sem þeir passa
engan veginn við.
Því er rétt aö árétta að þótt þaö
sé kominn vetur þá fylgir sokka-
litur skóm og jogginggallar fyrir
bæöi kynin er fatnaður til þess
að „jogga" í eða trimma, eins og
þaö er kallaö á íslensku. Þetta er
klæönaður fyrir íþróttaiökun og
æfingar. Aö öðru leyti eiga jogg-
inggallarnir engan rétt á sér.
Enda verðum við íslendingar aö
fara að passa okkur á því aö
verða svolítiö kynferöislega aö-
laöandi inni á heimilunum
gagnvart þeim hættum sem nú
steðja að.
Að vera fínn fyrir
maka sinn
Fyrr á öldinni var' það hvíti
dauðinn og nú er þaö eyðnin.
Hvíti dauðinn smitaöist eins og
flensa, en eyðnin smitast meö
kynmökum og þá er betra aö
halda sig við þaö heima og
klæöa sig í stíl. Fólk má ekki
gleyma því, þótt þaö sé gift og
búi saman, að þaö verður aö
halda sér dálítið til fyrir makan-
um til aö vera spennandi. Fín
og kynþokkafull föt og góö,
smekkleg snyrting á ekki bara
aö vera fyrir gesti og einhverja
utanaökomandi að glápa á.
En meira um hvítu sokkana,
sem alltof margir halda ab gildi
við öll tækifæri. Þeir passa eng-
an veginn við brúna eöa svarta
leðurskó og teinótt föt eða
jakkaföt yfirleitt.
Ég var eitt sinn viðstaddur jarö-
arför þar sem ungir piltar báru
aldraða ömmu sína úr kirkju.
Þeir voru dubbaöir upp í sín fín-
ustu föt, allir í smóking og fín-
um svörtum skóm, en svo þegar
þeir lyftu kistunni meö ömmu í,
komu allir hvítu sokkarnir í
ljós.
Þá fór ég aö grenja. ■
húsum heldur. Ég vil meina aö
þaö sé kynferðislega niðurbrjót-
andi fyrir fólk aö klæða sig
ósmekldega heima fyrir. Það
hlýtur aö draga úr öllu aödrátt-
arafli fyrir mann, sem þarf að
horfa á afturendann á konu
hræra í pottum meb rasskinn-
arnar svona óskaplega Iélega
sloppnar þarna niöurundir.
Svo eru karlmenn teknir ab
klæöa sig svona í heimahúsum
meö sitt dinglumdangl dingl-
andi fyrir allra manna augum á
fullri hreyfingu þarna inni í
þessum ósköpum.
Hryllileg stílbrot
Svo eru þaö hvítu sokkarnir.
Þeir eru íþróttasokkar sem passa
vel viö íþróttaskó og viö galla-
buxur, en ekki til aö klippa fólk