Alþýðublaðið - 05.10.1922, Page 4

4
ALÞÝÐUBl, aðið
Kryddsíld
er bezta ofanálagið.
fæsi í
V erzl. Grettir.
Aliar ísleiziar
skólaáhöld og allskonar ritföng
o. fl. þar til heyrandi ættuð þið að kaupa í
Bóka- og ritfangaverzluninni á Laugaveg 19.
Siifurbiýantur, með
áietíuðu H O tapaðist í gær.
fionahdi beðion að skila boaum á
afgreiðslana gegn góðurn fundar
launuoi.
íBárunni
verður frá í dag selt gott
faeði, hvo'fc heldur yfir
lengri eða skemri tioia,
og einstakar máltiðir.
Jónas H. Jónsson.
Sigurjón Jónsson.
Ódýr fatnaður.
Karlmaimsföt frá kr. 29,50
"V etrarfrakkar — — 35,00
Nærfatnaður (skyrta og buxur) kr 8,00
Mikill afsláttur gefinn af öðrum vör-
um. Mikið af nýjum vörum. Óefað
beztu og ódýrustu fatakaupin á þessu ári.
Helgi Jónsson
Laugiveg 11.
Kaupid
Alþýðublaðið!
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Ólajur Friðriksson.
PrantamiÖjan Gutenberg.
JEdgar Rice Burroiighs: Tarzan snýr aftnr.
Jafnskjótt ljómaði andlit hans af brosi, sem sannaði
það, að hann hafði fult vit, og stúlkan varp öndinni
léttara, og brosti líka.
„Hverskonar maður ertu?“ spurði hún. „Það sem þú
hefir gert er einsdæmi. Eg trúi því einu sinni ekki enn,
að manni hafi tekist að berjast við cl adrea 1 návígi,
með einan hníf að vopni, og sigrað hann — gersigrað
hann. Og ópið — það var ekki mannlegt. Hvers vegna
gerðirðu þetta?“
Tarzan roðnaði. „Það er vegna þess að eg gleymi
stundum“, sagði hann, „að eg er mentaður maður. Eg
hlýt að vera annað dýr, þegar eg drep“. Hann reyndi
ekki að skýra þetta nánar, því honum fast, að kona
mundi ætíð l(ta með lítiisvirðingu á mann, sem enn þá
var svo nærri þvl að vera dýr.
Þau héldu áfram göngu sinni. Sólin var búin að vera
stundu á lofti, er þau komu aftur út á eyðimörkina.
Þau fundu hestana á beit hjá litlum læk. Þeir voru
komnir svona langt, og þegar hræðsan fór úr þeim,
höfðu þeir gripið þarna niður.
Tarzan og stúlkan náðu hestunum auðveldlega, stigu
á bak og riðu út á eyðimörkina í áttina til bústaðar
Kadour ben Saden.
Ekkert bar á eftirför, og þau komu heilu og höldnu
tjm klukkan níu á ákvörðunarstaðinn. Skeikinij var ný-
kominn heim. Hann var hamstola af harmi yfir hvarfi
dóttur sinnar, sem hann hélt að ræningjar hefðu f ann-
að sinn numið á brott. Hann var stiginn á bak, við
fimtugasta mann, og ætlaði að fara að leita, þegar þau
riðu 1 hlað.
Hann varð enn þá gl»ðari, er hann vissi að hún hafði
komið í tæka tíð til þess að bjarga manninum, sem
eitt sinn hafði bjargað henni.
Kadour ben Saden sparaði ekki að sýna Tarzan alla
þá virðingu er hann gat. Þegar stúlkan hafði sagt frá
drápi d adrea, þyrptust Arabarnir utan um Tarzan og
dáðust að honum.
Höfðinginn skoraði á Tarzan að dvelja hjá sér sem
gestur. Hann óskaði þess jafnvel, að taka hann í flokk
siun, og um skeið var Tarzan á báðum áttum. Hann
hálflangaði til þess að taka boðinu og dvelja framvegis
hjá þessu hálfvilta fólki, sem hann skyldi og sem virt-
ist skylja hann. Vinátta hans við stúlkuna mæli með
því.
Hefði hún verið karlmaður, hugsaði hann, hefði hann
ekki hikað, því þar hefði hann eignast vin að sínu
skapi, sem hann hefði getað verið með á veiðum hve
nær sem var. En eins og á stóð, mundu þau vera heft
af siðvenjúta þeim, sem voru enn þá strangari meðal
Araba 1 eyðimörkinni en meðal siðaðri frænda þeirra.
Og innan skams mundi hún giftast einhverjum þessum
dökka hermanni, og vinátta þeirra væri á enda. Hann
hafnaði því boði höfðingjans, þótt hann dveldist þarna
í eina viku.
Þegar hann fór, reið Kadour ben Saden og fimmtlu
hvitklæddir hermenn með honum til Bou Saada. Þegar
þeir stigu á bak, kom stúlkan til þess að kveðja Tarzan.
„Eg hefi beðið Allha, að þú yrðir kyr hjá okkur“,
sagði hún blátt áfram, er hann hallaðist áfram 1 hnakkn-
um til þess að rétta henni hendina, „og nú bið eg þess,
að þú komir aftur".
Úr hinum íögru augum hennar lýsti þrá, og hrygðar-
drættir komu í kringum munninn. Tarzan var hrærður.
„Hver veit?“ og hann sneri sér við og reið á eftir
Aröbum.
Fyrir utan Bou Saada kvaddi hann Kadour beD Saden
og menn hans, því hann vildi af vísum ástæðum láta