Tíminn - 25.03.1995, Síða 18

18
Wúmmu
Laugardagur 25. mars 1995
Ingólfur Ingvarsson
frá Neöri-Dal
Ingólfur Ingvarsson fœddist i Sels-*
hjáleigu í Austur-Landeyjum 12.
september 1904.
Foreldrar hans voru Ingvar Ing-
varsson frá Neöri-Dal og Guðbjörg
Ólafsdóttir frá Hellishólum.
Systkini Ingólfs urðu fimmtán.
Tólf komust til fullorðinsaldurs,
fjögur lifa nú bróður sinn: Lilja,
Lovísa, Leo og Ingibjörg.
Ingólfur giftist eftirlifandi konu
sinni, Þorbjörgu Eggertsdóttur frá
Dœldarkoti í Helgafellssveit, 9.
desember 1939.
Böm þeirra em: Eggert Ingvar,
giftur Helgu Fjólu Guðnadóttur;
Guðbjörg Lilja, gift Viggó Páls-
syni; Svala (dáin 11. janúar
1992), gift Þórhalli Guðjónssyni;
andvana dóttir; Tryggvi, giftur El-
ísabetu Andrésdóttur. Einnig ólu
þau upp systurdóttur Ingólfs, Ástu
Grétu Bjömsdóttur, gifta Baldvini
Ólafssyni. Bamabömin em 20,
bamabamabömin 11.
Ingólfur var bóndi í Neðri-Dal
frá 1940-1973. Jafnframt fór
hann á vertíðir og vann við vega-
vinnustörf.
Frá 1973 hafa þau búið að
Hvolsvegi 9 á Hvolsvelli og vann
Ingólfur þá hjá Vegagerð ríkisins.
Hann andaðist á sjúkrahúsi
Suðurlands 16. mars síðastliðinn,
og fer útfór hans fram frá Stóra-
Dalskirkju, Vestur-Eyjafjöllum, í
dag kl. 1S.
Tengdafaðir minn er látinn.
Með honum er genginn góður
vinur og sannur Rangæingur.
Hann ólst upp í hinni fögru
Eyjafjallasveit, en var fjögurra
ára gamall er foreldrar hans
fluttu bú sitt að Neðra-Dal í
Vestur- Eyjafjallahreppi.
Æskuárin liðu í starfi og leik á
mannmörgu heimili í stórum
systkinahópi, þar sem skiptust á
skin og skúrir í erfiðri lífsbar-
t MINNING
áttu. Börnin lærðu fljótt að taka
þátt í störfum heimilisins.
Skólaganga var lítil, heima
lærði hann til munns og handa,
sem hann naut á lífsleiðinni.
Ingólfur var svipfallegur og
léttur í lund. Fljótt tók ég eftir
því hve stundvís hann var og
traustur.
Árið 1939 giftist hann Þor-
björgu Eggertsdóttur og hófu
þau búskap í Neðri-Dal, fyrst
með foreldrum sínum. Frá 1945
tóku þau við búinu, en faðir
hans var hjá þeim til dauöa-
dags.
Börnin voru fimm, fjögur
komust til fullorðinsára og syst-
urdóttir Ingólfs ól þau upp.
Það voru þungbær spor þegar
Svala dóttir þeirra lést, en harm
sinn í brjósti bar Ingólfur af
stakri ró.
Ingólfur var góður bóndi og
naut þess að vera með skepnun-
um.
Oft fór hann til vers til að
sækja björg í bú og einnig vann
hann viö vegagerö. Oft hefur
verið erfitt heima hjá húsmóð-
urinni með börnunum, en Þor-
björg er dugleg og traust kona,
sem stóð við hlið manns síns.
Árið 1973 hættu þau búskap í
Neðri- Dal og flytja að Hvols-
vegi 9 á Hvolsvelli. Þangað
fluttu þau með sér heimilisbrag-
inn, þar sem gestrisni og hlýja
tók á móti gestum.
Alltaf þótti mér Ingólfur vera
Eyfellingur, þótt hann hafi un-
að sér vel á Hvolsvelli. Ófáar
voru ferðirnar sem þau fóru
austur undir Fjöll, svona til að
sjá sveitina og hitta sveitung-
ana. Tryggð hans við sveitina
sína var einstök.
Gaman er að minnast stund-
anna þegar hann kom við hjá
mér. Þá leit hann í blöðin og við
spjölluðum aðeins um pólitík
og stöðuna í þjóðfélaginu.
Hann sagði mér jafnvel eina
góða sögu af körlunum austur
undan fjöllum, eða fór með
eina vísu sem hagmæltir fjalla-
menn höfðu samið.
Það var ánægjulegt þegar fjöl-
skyldan kom saman inni á Þórs-
mörk í september síöastliðnum
í tilefni af 90 ára afmæli Ingólfs.
Þar naut hann sín umvafinn af-
komendum sínum, því alltaf
hafði hann gaman af að gantast
aðeins við unga fólkið, jafnvel
að spyrja um hvernig staðan
væri gagnvart hinu kyninu og
athuga hvort kraftarnir væm
ekki ab aukast hjá þeim yngri.
Góbar minningar eiga mínir
drengir í smá áflogum við afa,
nú síðast á aðfangadagskvöld
þegar níræður strákurinn var aö
fljúgast á vib fermingarstrák.
Við þökkum líf og störf Ing-
ólfs.
Ég vil ab lokum þakka þér,
aldni vinur, góð kynni og allt
það sem þú hefur gert fyrir mig
og mína.
Ég bið guð að varðveita Þor-
björgu og fjölskyldu Ingólfs.
Blessuð sé minning hans.
Helga Fjóla Guðnadóttir
í dag verður hann afi jarðaður
í Stóra-Dalskirkju í sveitinni
sem honum þótti svo vænt um,
umvafinn fjöllunum sínum.
Þab er erfitt að hugsa til þess að
afi verði ekki hjá okkur á ferm-
ingardaginn, hann sem alltaf
var svo skemmtilegur og fylgd-
ist svo vel með öllu sem við vor-
um að gera.
En amma verður hjá okkur.
Við verðum að vera glöð, því
við vitum ab hann er þakklátur
að hafa fengið hvíldina þegar
heilsan var búin.
Við kveðjum afa og þökkum
með ljóölínum Einars H. Kvar-
an.
Já, ótal margs nú að minnast er
og margbreyttar kœrleikans sýnir.
Og brennandi þökk nú við bjóðum þér,
öll bóm þín og vinimir þínir.
Erlendur og Guðni
Einn af öðrum hverfa sam-
íerðamennirnir úr hópnum. í
dag verður kvaddur frá Stóra-
Dalskirkju, Ingólfur Ingvarsson,
sem lengst af sínu lífsstarfi var
bóndi að Nebra- Dal í Vestur-
Eyjafjallahreppi. Hann var
fæddur að Selshjáleigu í Austur-
Landeyjahreppi 12. september
1904, en þar hófu foreldrar
hans búskap aldamótaárið.
Móbir hans hét Guðbjörg Ólafs-
dóttir og var ættuð frá Hellis-
hólum í Fljótshlíðarhreppi.
Hún var kona af þeirri gerö að
hún gat ekki hugsað öðruvísi en
fallega, veraldarauðurinn var
löngum af skornum skammti,
en auðlegö hjartans átti sér eng-
in takmörk. Faöir hans hét Ing-
var Ingvarsson og var hann ætt-
aður frá Nebra-Dal, kominn af
traustum bændaættum úr
Skaftafells- og Rangárvallasýsl-
um. Hann var verklaginn, ljóð-
elskur, vel hagmæltur og hafði
næmt auga fyrir hinum bros-
legu hliðum tilverunnar. Um-
hyggju og ástúðar þessara heið-
urshjóna naut svo sannarlega
sá, sem þessar línur skrifar. Þessi
umhyggja og hjartahlýja gekk
svo áfram til afkomendanna.
Neðra- Dalshjónunum varð sex-
tán barna auöið, en fimm þeirra
dóu í æsku. Af þessum mann-
dómslega systkinahópi eru fjög-
ur á lífi.
Ekki var Ingólfur í Neöra-Dal
hár í loftinu, þegar hann fór
fyrst á vertíð til Vestmannaeyja.
Hann réðst á aflabáta hjá þekkt-
um formönnum.
Allstaðar var rúm hans vel-
skipað, hvort heldur beitt var
bjóð eða greitt úr netum, meö
þessum velvirka og hressilega
manni þótti mönnum gott að
starfa, nærvera hans var notaleg
og góð. Hann var síðar háseti á
togumm frá Reykjavík með
þekktum aflakóngum. Það var
einmitt á þeim árum, sem eftir-
sóknarvert þótti og happafeng-
ur að komast í góð skipsrúm og
dugnaðarforkar gengu fyrir. Það
segir sína sögu.
Eftir að Ingólfur fór að reskj-
ast réri hann á vélbáti frá Þor-
lákshöfn og þótti enn taka vask-
lega til hendi. Sjómennskan átti
vel vib hann og hugurinn var
oft úti í Vestmannaeyjum, þar
sem hann fylgdist ótrúlega vel
með formönnum, bátunum og
aflabrögðum þeirra, en bændur
undir Eyjafjöllum sóttu á ámm
áður björg í bú til Vestmanna-
eyja. Ættar- og vináttuböndin
hafa löngum verið sterk milli
lands og Eyja, en á fyrri tugum
þessarar aldar flutti margt af
„fjallafólki" til Vestmannaeyja
og festi þar djúpar rætur.
Þótt sjósókn ætti vel við Ing-
ólf, dró æskudalurinn hann á
heimaslóöir á hverju vori, utan
eitt sumar, sem hann vann
norður á Siglufirði.
Ingólfur í Neðra-Dal var mik-
ill dýravinur. Fóbraði allan bú-
pening vel. Dýravinum líður
ekki sjálfum vel, nema þeir viti
að vel fari um allan búfénaðinn.
Ingvar, faðir hans, var og þekkt-
ur fyrir að fóðra vel og eiga fal-
legar skepnur.
Ingólfur átti úrvals gæðinga
og naut þess að spretta úr spori
og ekki var hann í vandræðum
meö að smíða skeifur undir
hestana sína. Hann var hagvirk-
ur bæbi á tré og járn. Það var
stundum á árum áður kallað að
vera vel búhagur. Lögg í glasi
leyndist oft í hnakktöskunni,
en áfengismál væru ekki til á ís-
landi ef menn almennt kynnu
að umgangast drottinsdropana
eins og hann gerði.
Austan viö Dalsás í Vestur-
Eyjafjallahreppi er dalur, sem
snýr mynni til vesturs og mark-
ast að sunnan af Kattarnefi. í
dalnum eru bæirnir Stóri-Dalur,
Miðdalur og svo Neöri-Dalur,
en sá bær er undir suöurhlíð-
inni. En yfir þessum grösuga
dal, þar sem straumharbir silfur-
tærir lækir falla niður brekkurn-
ar, rís Fagrafellið, móbrúnt og
yfirbragðsmikið. í Dalshverfinu,
Framsóknarflokkurinn
Aðalfundur
Abalfundur Framnes h.f., Kópavogi, verbur haldinn mánudaginn 27. mars n.k. kl.
21.00 ab Digranesvegi 12.
Dagskrá:
1. Venjuleg aöalfundarstörf.
2. Lagabreytingar.
3. Önnur mál. Stjórnin
Kópavogur
Kosningaskrifstofan ab Digranesvegi 12 er opin kl. 12-19 virka daga, og 10-12
laugardaga.
Kosningastjóri er Svanhvít Ingólfsdóttir.
Síminn er 41590 og 41300. Fax: 644-322.
Léttspjall á laugardegi
veröur haldib í Kosningamibstöb Framsóknarflokksins vib Hverfisgötu 33, laugar-
daginn 25. mars og hefst kl. 10.30. Gestur verbur Alfreb Þorsteinsson borgarfull-
trúi. FUF Reykjavík
Kjördæmakvöld
Frambjóbendur Framsóknarflokksins í Reykjavík ásamt Valgerbi Gubmundsdóttur
alþingismanni bjóba Norblendingum (eystri), sem flutt hafa til Reykjavíkur á und-
anförnum árum, ab koma í kaffispjall í kosningamibstöbinni ab Hverfisgötu 33,
mánud. 27. mars næstkomandi, klukkan 20.30. Frambjóbendur
Eldri borgarar bobnir í Glæsibæ
Frambjóbendur Framsóknarflokksins í Reykjavík bjóba eldri borgurum til skemmtunar á
skemmtistabnum Glæsibæ, laugardaginn 1. apríl 1995 kl. 14.00. Bobib verbur upp á kaffi
og meblæti.
Mebal efnis í dagskrá: nemendur úr Tónskóla Sigursveins flytja nokkur lög, Vilhjálmur
Hjálmarsson fyrrverandi menntamálarábherra og frambjóbendurnir Ólafur Orn Haralds-
son og Arnþrúbur Karlsdóttir flytja ávörp. Jóhannes Kristjánsson eftirherma lætur Ijós sitt
skína og Aubunn Bragi Sveinsson rithöfundur og kennari verbur meb frásöguþátt.
Rútuferbir verba frá eftirtöldum stöbum kl. 13.30:
Hraunbæ 103
Foldaskóla
Kaupstab í Mjódd
Lönguhlíb 3
Ab skemmtan lokinni fara rútumar aftur frá Glæsibæ og til sömu áfangastaba. Mætum öll
hress og kát. Frambjóbendur
eins og þetta bæjahverfi er
nefnt, voru aðeins tvær fjöl-
skyldur á fyrri hluta þessar ald-
ar, tvær stórar og mannmargar
fjölskyldur: frændsystkinin í
Stóra-Dal og Neðri- Dal. Hugur-
inn hvarflar stundum til hins
kyrrláta samfélags kreppuár-
anna, þar sem samhjálpin réð
ríkjum og hönd studdi hendi.
Kafloðnar mýrar slegnar meö
hestasláttuvélum eða orfum,
baggarnir fluttir heim i hey-
garð, eða til fjárhúsanna í
klyfjaflutningi. Kröfurnar væg-
ar, velferðarríkið enn ekki í
sjónmáli.
Fólkið í Dalshverfinu var sælt
í sinni, þrátt fyrir erfiða vinnu
og fábrotna fæðu miðað við það
sem er í dag. Lesefni á bæjum
var víða takmarkað, en fólk las
sér til gagns og ræddi innihald
blaða og bóka.
Sjálfsagt þótti að sækja messu
upp að Stóra-Dal. Lengi komu
prestarnir ríðandi alla leið aust-
an frá Holti. Fólkinu þótti vænt
um og virti klerkana sína.
Kirkjukaffið eftir messu var kap-
ítuli útaf fyrir sig.
Heimilisfólkiö í Stóra-Dal var
þekkt fyrir að fagna gestum og
veita þeim rausnarlega og ekki
skorti umræðuefni undir borð-
um, skoðanaskipti urðu ekki að
sundurþykkju, en blésu lífi í til-
veruna. Slíkar stundir voru einn
þátturinn í gömlu sveitamenn-
ingunni, sem sameinaði skóla-
börnin. Heimilisfólkið í Neðri-
Dal hlúði alla tíð vel að kirkj-
unni sinni.
Ingólfur í Neðri-Dal giftist
mikilli dugnaðarkonu, Þor-
björgu Eggertsdóttur, sem ekki
lét sitt eftir liggja við bústörfin.
Hún ólst upp í Reykjavík, en á
ættir að rekja vestur í Breiða-
fjörð. Þeim hjónunum varb
fjögurra efnilegra barna auðið:
Ingvars, vélvirkja á Hvolsvelli,
Lilju, húsmóður í Reykjavík,
Tryggva, verktaka á Hvolsvelli,
og fyrir fáum árum misstu þau
hjónin yngri dóttur sína, Svölu,
sem búsett var í Vestmannaeyj-
um. Hún dó í blóma lífsins,
metin og virt mannkostakona,
sem elskuö var af öllum, sem
hana þekktu. Þeim þungu bob-
um tóku hjónin af æðruleysi,
stillingu og sálarstyrk eins og
öðru á langri, traustri samleið.
Auk sinna eigin barna ólu þau
hjónin upp systurdóttur Ing-
ólfs, Ástu Grétu, sem búsett er
nú í Noregi.
Fyrir nærri aldarfjórðungi
hættu hjónin sveitabúskap og
fluttu í Hvolsvallarkauptún. Þau
aðlöguðust fljótt gjörbreyttum
aöstæðum og umhverfi. Þar,
sem í Eyjafjallasveit, urðu þau
vinsæl og vinmörg, enda bæbi
félagslynd og gestrisin. Þorbjörg
fékk tíma til að sinna sköpunar-
gáfu sinni og nýtast handlagn-
in. Aftur á móti læröi Ingólfur á
bíl, þótt kominn væri um sjö-
tugt, og hélt áfram sambandi
við sveitunga sína og vini í nær-
sveitunum. Hann fór aö vinna á
sumrum hjá Vegagerð ríkisins
og eignaðist nýja vini af yngri
kynslóðinni, sem þótti gott og
skemmtilegt að vinna með
gamla bóndanum, sem enn var
ungur í anda, jákvæður og létt-
ur í máli.
Allt á sér enda, hver dagur, ár
og ævi manna. Austur í Stóra-
Dal verbur hann Ingólfur Ing-
varsson borinn til hinstu hvíld-
ar í dag. í trúmennsku við Guð
og lífið lifði hann langan og
bjartan starfsdag. Á kveðju- og
saknabarstund viljum við
Margrét og börnin okkar þakka
áratuga tryggð og vináttu. Guð
blessi ástvini og niðja mann-
kostamannsins, sem nú er kom-
inn aftur heim í dalinn sinn,
sem bráðum grænkar á ný.
Pálmi Eyjólfsson