Tíminn - 06.01.1996, Blaðsíða 16

16
fflÍMlWtlMfM
Laugardagur 6. janúar 1996
JONA RUNA á mannlegum nótum:
Stubningur
Ekki er ósennilegt aö viö þurf-
um flest á einhvers konar styrk-
ingu aö halda á vissum tímabil-
um í lífi okkar og tilveru. Og þá
kannski helst þegar viö erum
langt niöri og leiö. Þaö getur þó
reynst okkur erfitt aö þiggja aö-
stoö velviljaöra og hjálpfúsra.
Jafnvel þótt okkur gangi illa og
við erum sökum þess þjökuö og
þreytt, og því stuðningsþurfi.
Við, sem erum t.d. stolt og
sjálfstæð, erum iðulega fráhverf
flestri aöhlynningu og stuðn-
ingi góðgjarnra. Ekki síst vegna
þess aö okkur er eðlilegt aö álíta
sem svo aö við getum auöveld-
lega leyst alla hluti sjálf. Við
sem svona hugsum forðumst af-
skipti þeirra sem vilja okkur vel
og kjósa aö styðja okkur eftir at-
vikum og aðstæðum.
Best er aö viö, sem eigum erf-
itt með að þiggja aðstoð ann-
arra, breytum því viðhorfi. Ein-
mitt sökum þess aö þaö getur
verið nauðsynlegt aö leyfa öðr-
um að rétta okkur hjálparhönd
í ákveðnum tilvikum til að auð-
velda okkur vissa hluti. Sam-
hjálp skiptir máli og við höfum
öll gott af því að læra bæði að
gefa og þiggja. Það er vissulega
þroskandi að rétta öðrum hjálp-
arhönd, þegar þannig vill til.
Við lærum og þroskumst m.a.
í gegnum slíka viðleitni í sam-
mannlegum samskiptum og
sem manneskjur. Við eflum t.d.
samúðarkennd okkar og ábyrgð
gagnvart öðrum, ef við erum vel
vakandi gagnvart þeim tækifær-
um sem bjóðast til þess að veita
öðrum styrk og stoð, ef þeir
þurfa þess með. Það er á margan
hátt áríðandi að við reynum að
þjálfa okkur upp í að styðja þá
sem geta ekki byggt sig upp og
þrifist svo vel fari án hvatningar
og umhyggju frá öðrum. An
heppilegs bakhjarls geta vissar
aðstæður og samneyti í aðstæð-
um og samskiptum orðið okkur
ofviða.
Ágætt er að við venjum okkur
á að veita þeim styrk sem
minna mega sín. Hvers kyns
samhjálp er af hinu góða og
hlýtur alltaf að virka vel og
hvetjandi á þann sem nýtur
hennar. Það er hins vegar afleitt
ef við erum að eyða kröftum í
tilgangslausa hjálp við þá sem
nenna ekkert að leggja á sig
sjálfir. Ekki síst við þá sem
heimta fyrirgreiðslu og hvatn-
ingu af öðrum án þess að leggja
nokkuð á sig sjálfir.
Hyggilegast er að við séum
hjálpfús og velviljuð. Eins er
áríðandi að við hikum ekki við
að veita hvert öðru þann stuðn-
ing sem er ákjósanlegur og upp-
byggilegur á augnablikum
vandræða og vanmáttar. Við,
sem þetta gerum, vitum að það
er járænt og mikilvægt að vera
skilningsríkur og velviljaður
þegar það á við. Höfnum því
þeirri framkomu sem er afskipt
og áhugalítil um velferð þeirra
sem gætu haft gagn og þörf fyr-
ir góðvild okkar og stuðning.
Við ættum eftir föngum að
styðja við bakið hvert á öðru.
Allur heilbrigður og uppbyggi-
legur stuðningur er af hinu
góða. Ekkert okkar er svo al-
sterkt að það skipti ekki máli að
eiga aðgang að styrk og vin-
semd annarra. Sérstaklega þó ef
við finnum til vanmáttar og
óöryggis. Styðjum því, af og til,
við bakið hvert á öðru.
WHWW KROSSGATAN NR. 1
menntamálarAðuneytið
'iH Styrkur til háskóla-
“ ' náms í Hollandi
Hollensk stjórnvöld bjóba fram styrk handa íslendingi til
háskólanáms í Hollandi námsárib 1996-97. Styrkurinn
mun einkum ætlabur stúdent sem kominn er nokkub
áleibis í háskólanámi eba kandídat til framhaldsnáms.
Nám vib listaháskóla eba tónlistarháskóla er styrkhæft til
jafns vib almennt háskólanám. Styrkfjárhæbin er 1.275
gyllini á mánubi í tíu mánubi.
Umsóknir um styrkinn, ásamt staðfestum afritum próf-
skírteina og meðmælum, skulu sendar menntamála-
rábuneytinu, Sölvhólsgötu 4, 150 Reykjavík, á sérstökum
umsóknareybublöbum sem þarfást. Umsóknarfresturer
til 5. febrúar nk.
Menntamálaráöuneytið,
4. janúar 1996
LAUSN A GATU NR. 52
. VV iAOf' 'S pn rö * Auuf T ÍE fil. HAÁIÚA ir 1'o F( 7TKT1 0 -.>v. 7 T w
- r-.gj P ft 6 6 i N r! L ft G ft k T R
.c m tf- m Þola fí f 6 5 ft fí AHOl 6u0 S 'A L HÍSTuA HALA f 0 L 1
*: Wí m WK u T ft fi HEiT UlKih' f 'A K ÍLÆMT iKlrlJA 1 L L T ú TiittMCS
Lifrir. 7 fí a ft T’iOun 0 f Y S 1 bl H 1 S ÍEirt ADHu- WAÍH '0 ?
'H B. f u R Kdma HLOffi'C K t R L ft umuiti HKruo ? £ N T Mv r/ni JÖAO ’o s A
k 'A SM MÍLTI s fí Gc é 1 íKirtfl KMAPf’T ft fí M TíiOlA ÍTKTA- AIARK fí\ f L 1 R
^TIAÍA áMSTuf 45 H 1 F T T/LLA ’imOM G i N A FLA S A H ftu r/A SIFA V 6 ÚBúi
"5 K Ý lArlrll (AT T '0 N 1 6 R'iPA K A- M TlL-lfl tfíLA 'o'° H '0 F HLASS G
nAMrii- HAffi ‘LlSluh 0 TT 'o IASAK.A £ K H ;as la A'Af. u M 0 N H U W ÓOuA FAuhA Æ R
"A N Tiori A/SKA u s L / TR.Í r.a 'A isr Gr 'A 1* TA~ <£ i s K A
1 'ÍRt 1 H Biih.fi ■.r/í ,v n s' T MAMln ÍMJc '1 T fí ? A £ G STÖK SHAíF £ 1 N
■X 0 ð u N /W T u s K 5 u STAfri Gr ft f l! TITILL Jf
S R fí- f ft Gc N HAOih ... K 7 M 1 t/ rM)A(/W| jp L 0 1
w ú L ~ L A £ «A£'.LA ít p R A L fí 5 T A f5 ý J