Tíminn - 19.01.1996, Page 11
Föstudagur 19. janúar 1996
11
Baldur T. Jónsson
Fæddur 14. júní 1932
Dáinn 6. janúar 1996
Baldur T. Jónsson forstjóri, Ás-
búö 30 í Garðabæ, lést þann 6.
janúar sl. Útför hans var gerö frá
Víðistaðakirkju þriðjudaginn
16. þ.m. að viðstöddu miklu
fjölmenni.
Mig langar til að minnast
þessa látna vinar míns meö örfá-
um orðum.
Ég kynntist Baldri fyrst sem
nemanda í Gagnfræðskóla ísa-
fjarðar. Það vakti fljótt athygli
mína hvað hann var miklu
þroskaðri en aðrir jafnaldrar
hans, bæöi andlega og líkam-
lega.
Aö námi loknu í Gagnfræða-
skólanum hélt Baldur til Reykja-
víkur og settist þar í Samvinnu-
skólann hjá Jónasi frá Hriflu, þar
sem hann varö fyrir miklum
áhrifum af eldmóbi skólastjór-
ans.
Árið 1954 voru bæjarstjórnar-
kosningar, þar sem Framsóknar-
flokkurinn á ísafirði bauð í
fyrsta sinn fram lista. Þab kom í
minn hlut að leiða þennan lista,
t MINNING
sem fékk einn mann kjörinn.
Kratarnir og íhaldiö skiptu jafnt
með sér átta' sætum. Eftir nokk-
urt þóf varð niðurstaðan sú að
við framsóknarmenn mynduð-
um meirihluta með krötum,
sem fengu í sinn hlut bæjarstjór-
ann.
í kosningabaráttunni höfðum
við framsóknarmenn deilt mjög
á lélegan rekstur íshúsfélags ís-
firðinga, sem var í eigu bæjarins.
Kratar sögðu því, með þó nokkr-
um rétti, að nú skyldum við taka
að okkur forustu fyrir þessum
rekstri og sýna hvernig hann
mætti bæta.
Við höfðum engan mann á
staönum, sem gat tekið að sér
forstjórastarf hjá íshúsfélaginu
og var mér því falið, af fulltrúa-
ráöi flokksins, að leita eftir
manni í starfiö.
Mér kom strax Baldur Jónsson
í hug. Hann hafði þá unnið hjá
Helga Ben. í Vestmannaeyjum
um stuttan tíma, en var um
þessar mundir starfandi hjá
Kaupfélagi Suðurnesja í Kefla-
vík.
Ég hringdi til Baldurs næsta
dag og spurði hann hvort hann
hefði aðstöðu til aö taka þetta að
sér. Hann svaraði því til að það
mætti skoða málið og að ég
mundi heyra frá sér í eftirmið-
daginn.
Um kl. fjögur þennan sama
dag kom símastúlkan inn til
mín og sagði að þab væri ungur
mabur frammi í afgreiðslu skatt-
stofunnar, sem bæði um að fá aö
tala við mig. Hér var þá kominn
Baldur Jónsson, sem ég hafði tal-
ab vib í síma þá um morguninn
suður í Keflavík. Hér var ekki
ástæba til að velta hlutunum
nánar fyrir sér. Svona snögg við-
brögð hlutu að leiða til skjótrar
afgreiðslu málsins. Baldur snéri
því fljótt aftur meb ráðningar-
samninginn upp á vasann, ef
svo mætti að orði komast.
Einn af eldri og varfærnari fé-
lögum okkar tók mig út í horn
og spurði hvort ég væri ekki hér
að taka of mikla áhættu með því
að taka svo ungan og óreyndan
mann, varla myndugan, í svo
mikilvægt og vandasamt starf.
Ég svaraði eitthvað á þá leið
hvort lífið væri ekki allt eitt lott-
erí? Eftir að Baldur tók til starfa
heyrðust ekki framar slíkar efa-
semdaraddir.
Baldri tókst fljótt að rífa starf
íshúsfélagsins upp úr öldudaln-
um og skilaði því í hóp bestu
fyrirtækja bæjarins eftir um sex
ára starf. En þá tók hann viö
starfi forstjóra Norðurtangans
hf., eins sterkasta fiskvinnslufyr-
irtækis á Vestfjörðum. Þab get ég
fullyrt af þeirri þekkingu, sem ég
fékk af atvinnulífi á ísafirði á
þessum árum, ab það dugbi eng-
in meðalmennska til ab vinna
það traust, sem Baldur hlaut hjá
eigendum Noröurtangans hf.
með ráðningu í þetta starf.
Baldur Jónsson var ætíö einn
af mínum traustustu og bestu
vinum. Viö hittumst oft til að
spjalla saman og ræddum þess á
milli í síma.
Baldur var einn af þessum sí-
virku mönnum, sem lét sér ekk-
ert, sem máli skipti, óviðkom-
andi. Afkoma atvinnuveganna
og þá sérstaklega sjávarútvegsins
voru þó þau mál, sem hann bar
alltaf mest fyrir brjósti. Þekking
hans á því sviöi var ótvíræb.
En þrátt fyrir þennan mikla al-
menna áhuga þá gleymdist ekki
fjölskyldan. Baldur Jónsson var
ákaflega mikill fjölskyldumaður.
Hann bar sterkar tilfinningar til
foreldra sinna og systkina, svo
og sinnar yndislegu konu, barna
og barnabarna.
Með Baldri Jónssyni er geng-
inn mikilhæfur mannvinur og
hæfileikamaður.
Ég votta konu hans, afkom-
endum og vinafjöld mína
dýpstu samúð. Minningin um
góðan dreng mun lifa.
Guttormur Sigurbjömsson
Leitaö ljóöa og lausamáls
Orðsending til þeirra sem eiga í
fórum sínum ljób eba lausavísur
eftir Leif Haraldsson frá Háeyri:
Leifur Haraldsson var fæddur í
Reykjavík 6. júní 1912, en ólst
upp á Eyrarbakka. Hann andaðist
í Reykjavík 2. ágúst 1971, aðeins
59 ára ab aldri. Leifur var lands-
kunnur hagyrbingur og auk þess
lét hann eftir sig nokkurt safn af
ágætum Ijóðum.
Það var háttur Leifs að kasta
fram vísum við ýmis tækifæri, í
hópi vina og kunningja á góöri
stund án þess að festa þær á blaö.
Ýmsir vinir hans urðu svo til þess
að skrifa vísurnar niður. Þannig
bárust þær oft víða vegu á
skömmum tíma. Leifur var hins-
vegar hlédrægur, miklabist aldrei
af einstæðri hagmælsku sinni né
hélt vísum sínum á lofti. Ein af
kunnustu vísum hans er þessi,
sem kennd er vib Ingólfskaffi:
Ótal fávitar yrkja kvœði
áp þess að geta það.
Á Ingólfskaffi ég er í fceði
án þess að éta það.
Einum vinnufélaga sínum
lýsti hann eitt sinn þannig:
LESENDUR
Sína iðju hann sækir fast,
sýður á keiputn níð og brigsl.
Veður á súðutn lýgi og last,
lymskan og fólskan ganga á víxl.
Þær eru ekki margar skamma-
vísurnar á íslenskri tungu sem
taka þessari fram.
Nú er í undirbúningi að gefa
út bók á þessu ári um Leif Har-
aldsson og birta þar úrval af
Upptaka fiskverndarstefnu í EB
Stefna í verndun fiskstofna
þarf að taka tillit til alls haf-
svæöis þeirra til að tilætlaðan
árangur beri. Sagt verbur
þannig, að EB hafi ekki haft
skilyrði til framfylgdar vernd-
arstefnu, fyrr en fiskveiðilög-
saga var færð út í 200 mílur
1977 (nema í Miðjarðarhafi og
Eystrasalti). í skýrslu frá fram-
kvæmdastjórn EB 1967 haföi
þó verið fjallað um fiskvernd.
Og að henni laut reglugerð
2141/70,'sem framkvæmda-
stjórnin gaf út þremur árum
síðar. Þá varð nokkur áherslu-
breyting í þessum efnum eftir
inngöngu Bretlands, Dan-
merkur og írlands. í fyrst-
nefnda landinu hafði fisk-
vernd verið mjög á döfinni frá
því á fjórða áratugnum og
hafbi það sett stærð möskva
lágmark 1937.
I skýrslu frá framkvæmda-
stjórn EB 1976 var fiskvernd-
arstefna sett fram í sjö liðum:
1. Verndun fiskimiða „til
viðhalds og viðkomu fisk-
stofna".
2. Takmörkun veiða, reglur
um veiðar, en sérstakt tillit
tekið til veiða á grunnsævi
(inshore fishing).
3. Mörkun „leyfilegs heild-
arafla" (TAC) og ícvóta.
4. Sériegar rábstafanir vegna
byggðarlaga, sem afkomu eiga
undir fiskveiðum (en aðeins
írland og norðanvert Bretland
EFNAHAGSLIFIP
tilgreind).
5. Reglur um úthlutun kvóta
til aðildarlanda með tilliti til
afla tiltekins árabils.
6. Tilhögun eftirlits og fram-
fylgdar reglna.
7. Uppsetning vísindalegrar
og tæknilegrar fiskveiðinefnd-
ar.
Þörf þótti á, að úthlutun
kvóta til aðildarlanda yrði til
allmargra ára í senn. Fyrir
hendi var ekki vísindalegt mat
á mörgum fiskstofnum. Um
aðra viðmiðun en afla undan-
farandi árabils var þannig ekki
að ræba. Lagði framkvæmda-
stjórnin til, að aðildarlönd
hlytu tiltekinn hundraðshluta
leyfilegs hámarksafla af hverri
fisktegund. Er sá háttur
kenndur við hlutfallslegan
stöðugleika (relative stability).
Jafnframt skyldi tillit tekið til
þarfa byggðarlaga (vital ne-
eds).
Ráðgjafarnefnd um fiskveið-
ar mælti meb kvótum, sem
drægju 10-20% úr dánartíðni í
fiskstofnum, til að þeir næðu
að vaxa. Á það var ekki fallist,
meðal annars sakir þess, að
framkvæmdastjórnin lagði til
aö rýmilegt tillit yrði tekið til
þarfa byggðarlaga. Að kvóta
hlaut írland þannig tvöfaldan
afla sinn 1975, að nokkru
vegna fyrirhugaðrar tvöföld-
unar veiðiflotans. Og tillit var
tekið til missis Bretlands og
Þýskalands vegna útfærslu
fiskveiðilögsögunnar í 200
mílur. Við útreikning kvóta
var fisktegundum skipt í fjóra
flokka, en miöaö vib árabilib
1973-78.
Um þessi efni var samkomu-
lag gert milli aðildarlanda 25.
janúar 1983 með samþykkt 12
reglugerða.
ljóöum hans og lausavísum. Af
því tilefni vil ég beina þeim til-
mælum til allra þeirra, sem eiga
í fórum sínum lausavísur eða
. ljóð eftir Leif, að hafa samband
við mig eða senda mér afrit af
skáldskap hans. Þeir, sem að út-
gáfunni standa, leggja mikla
áherslu á að komast yfir sem
mest af yrkingum hans og taka
síðan til birtingar gott úrval af
því sem safnaö er saman. Þá
væri vel þegið ab fá ýmsar frá-
sagnir af Leifi, því hann var allra
manna orðheppnastur og ýmis
tilsvör hans urðu fleyg á sínum
tíma.
Enn eru margir ofar moldu
sem þekktu Leif og unnu með
honum. Þeim mun hann seint
gleymast. Ég tel líklegt að þeir
hinir sömu eigi einhverjar end-
urminningar um hann, sem
vert væri ab varðveita. Hver vísa
og hvert atvik þarf að koma til
skoðunar, þegar efni er safnað í
fyrirhugaða bók um Leif.
Ég vil því vinsamlegast ítreka
þá beiðni mína til allra þeirra,
sem hér gætu orbið að liði, að
hafa samband við mig sem allra
fyrst og eigi síðar en um miðjan
febrúar n.k.
Daníel Ágústínusson,
Háholti 7, 300 Akranesi.
Sími: 431-1188.
Dæmi úr
Langadal
um bognar
þaksperrur
Herborg Jónsdóttir hafði sam-
band við Tímann vegna vibtals
vib Sigurb Sveinsson sl. laugar-
dag og vildi taka fram ab hún
þekkti til sama byggingarlags
og Sigurbur ræddi um í grein
sinni, þ.e.a.s bognar þaksperr-
ur.
Herborg er fædd 1913 og er
uppalin í baðstofu sem hún segir
ab samkvæmt sínu minni hafi
verið byggð á nákvæmlega sömu
grind og sést á líkani, sem mynd-
ir birtust af í Tímanum, af Hvols-
stöðum í Dölum, bernskuheimili
Sigurðar. Herborg ólst upp í
Langadal í A.-Húnavatnssýslu.
Hún sagðist ekki vita fleiri
dæmi þess aö þaksperrur hafi ver-
ið bognar, en Sigurður Sveinsson
leiddi getum að því að byggingar-
máti Dalabænda hefði verið ein-
stæbur á landsvísu.
„Ég tel að smiður á Blönduósi,
Friðfinnur nokkur, hafi byggt
þennan bæ skömmu fyrir alda-
mótin síðustu, en aðrir bæir frá
þessu tímabili eru ekki eins
byggöir," sagði Herborg. - BÞ
B-listinn biðji Dags-
brúnarmenn afsökunar
í hita kosningabaráttunnar í
Dagsbrún hafa svokallaðir B-
listamenn talað mikið um ab erf-
itt sé að ná sambandi við starfs-
menn og forystumenn Dags-
brúnar, sagt þá vera í fílabeins-
turni og kallað þá og þau sem
skipa lista stjórnar og trúnaðar-
rábs hinum verstu nöfnum.
Þetta, og að kalla félaga sína í
Dagsbrún saubheimska hunda,
sýnir þó ekki annað en málefna-
fátækt mótframboðsmanna á B-
lista og orðbragbiö eykur sannar-
lega ekki traust á þeim. Þá er það
nú ekki til ab bæta það, þegar
LESENDUR
þeir svp þræta í ræðu og riti fyrir
að fara offari í orðavali sínu um
andstæðinga sína. Þeim væri víst
skammar nær að biðja alla Dags-
brúnarmenn afsökunar fyrir
kjaftinn á sjálfum s,ér.
Ég held líka aö formannsefni
B- listans ætti að leita að upptök-
um rógburðar, sem hann segir
vera í gangi um sig og sitt fram-
bob, í eigin röbum og ég fullvissa
hann um að ef hann gerir það,
mun hann finna maðkinn í eigin
mysu, feitan og pattaralegan og
glottandi út í bæði.
Það er alrangt aö halda því
fram að ekki sé hægt að hafa
nein áhrif í Dagsbrún, raunar
hreint bull. Ég hef átt mikil og
gób samskipti vib stjórnina og
skrifstofuna og alltaf fengiö þá
abstoð sem ég bað um, bæði sem
trúnaðarmaður og almennur fé-
lagsmaður.
Guðlaugur Ásgeir Kristþórsson,
starfsmaður Pósts og sima,
Jörfa, ReykjavQt