Tíminn - 07.02.1996, Blaðsíða 10
10
Mibvikudagur 7. febrúar 1996
Frá fjórbungsmótinu á Fornustekkum.
Fjórbungsmótin hverfa
Nokkur umræba hefur orbib
um þá ákvörbun ársþings LH á
síbasta hausti ab halda lands-
mót annab hvert ár og fella nib-
ur fjórbungsmótin. Fjórbungs-
mótin hafa sem kunnugt er ver-
ib haldin til skiptis í landsfjórb-
ungunum þau ár sem landsmót
er ekki. A síbasta sumri var
haldib fjórbungsmót á Austur-
landi. Þab mót var haldib á
Fornustekkum í Hornafirbi.
Mót þetta tókst vel og fékk
mikla umfjöllun hjá þeim fjöl-
miblum sem á annab borb
sinna hestamennskunni eitt-
hvab. Meira ab segja sjónvarps-
stöbvamar fluttu fréttir af þess-
um mótum og sýndu myndir
þaban. Myndband var einnig
gefib út af þessu móti og tókst
þab vel og var gób kynning fyr-
ir svæbib þar sem mótib var
haldib svo og gott sjónarhorn á
skaftfellska náttúru.
Þarna gafst austfirskum og
skaftfellskum hestamönnum og
ræktendum tækifæri til ab
koma sínum hrossum á fram-
færi og kynna þab sem þeir hafa
verib ab gera í þeim efnum. Slík
auglýsing fyrir þá, sem vinna ab
þessum málum heima í hérabi,
er ómetanleg. Þessi kynning
nær langt út fyrir Hornafjörb og
Austurland. Hún nær til lands-
ins alls og einnig til útlanda. í
kjölfar mótsins hefur fyrir-
spurnum um hesta og ræktend-
ur á Austurlandi aukist verulega
og sala á hestum af Austurlandi
fylgt í kjölfarib.
Verbi þessi kynning, sem
fram hefur fariö fjóröa til
fimmta hvert ár, lögb niöur, er
þab mikill skaöi fyrir Austur-
land. Þaö yröi ekki aöeins skabi
fyrir hestamennskuna þar og
ræktunina, heldur einnig fyrir
allan fjórbunginn, sem þá verö-
ur án þeirrar kynningar sem
svona mót er.
Sérstaða fjóröung-
anna hverfur
Landsmótin annaö hvert ár
koma ekki í staöinn fyrir fjórb-
ungsmótin hvað þetta varðar.
Austfirbingar munu aö sjálf-
sögðu taka þátt í landsmótun-
um, en þar fá þeir ekki neina
sérstaka kynningu. Bestu hestar
þeirra blanda sér trúlega í raöir
efstu hesta (ef þeir verba þá ekki
þegar seldir til Reykjavíkur), en
þab mun ekki vekja svipaða at-
hygli á austfirskum hrossum þó
einn eöa tveir komist í rabir
þeirra bestu, eins og fjórbungs-
mótið geröi á síbasta ári, því
ekki er líklegt aö landsmót veröi
haldið á Austurlandi í náinni
framtíð.
Austurland er tekið hér sem
dæmi vegna þess hve skammt
er umliðið síðan þar var fjórö-
ungsmót. En þetta gildir einnig
HEJTA
MOT
KARI
ARNÓRS-
SON
um abra fjórðunga, nema þá
síst Suðurland þar sem fjórö-
ungsmótin eru landsmóts
ígildi. Hlutverk landsmótanna
hefur verið að fá fram bestu
hrossin úr hverjum fjóröungi
fjórba hvert ár. Þau, sem kom-
ast þar í úrslit, vekja verulaga
athygli, en önnur litla, þó góð
séu. Því má segja ab gott sé aö fá
þennan samanburð fjórba hvert
ár. Þab verður auk þess talsvert
kostnaðarsamara fyrir ræktend-
ur og keppendur aö þurfa í
hvert skipti sem þeir taka þátt í
stórmóti aö flytja hross sín ann-
ab hvort til Suðurlands eba
Noröurlands.
Ég held því aö landshlutarnir
Vesturland (Vestfirðir taldir þar
meb) og Austurland ættu aö
hugsa sig um tvisvar ábur en
þeir fella nibur fjórbungsmótin.
Þeir gætu haldið þau þaö ár sem
landsmót er ekki og yrbu þann-
ig meö fjórðungsmót hvor um
sig fjórða hvert ár. Þaö er að
vísu erfitt að ætla sér ab taka
þátt í landsmóti annað hvert ár
og svo fjórðungsmóti áriö á
rnilli, en sú spurning hlýtur aö
vakna hvort ekki sé meira viröi
fyrir hestamennskuna og rækt-
unina heima í héraöi aö leggja
meiri áherslu á fjórðungsmót
eitt árib, en rninni áherslu á
landsmót áriö á undan.
Fleiri aðilar standi
bakvið mótin
Á þessari stundu sjá menn
ekki hver áhrif sú ákvörbun
hefur á þróun mótahalds eða
þróun hestamennskunnar í
næstu framtíð, ab halda lands-
mót annað hvert ár. Þab eru
markaðsmál frarnar ööru sem
ráða því ab fjölgun móta er
ákveðin. Menn gefa sér þær
niðurstöður að landsmót annað
hvert ár muni auka aðsókn út-
lendinga til landsins og þar
með skapa meiri tekjur. Það er
reyndar ekki ólíklegt að tvö
landsmót á fjórum árum muni
draga að fleiri gesti en eitt mót.
En þetta verður að skoba frá
fleiri hliðum en einni. Til þess
að landsmót geti staðið undir
sér þarf lágmarksfjölda móts-
gesta. Það er ekki Iíklegt ab sá
fjöldi aukist á hvert mót, verði
þau haldin annað hvert ár.
Um þaö hefur verið rætt ab fá
þurfi fleiri abila en Landssam-
bandið eitt til þess ab taka fjár-
hagslega ábyrgð á mótunum. í
því sambandi er talað um
Bændasamtökin eða ný hrossa-
ræktarsamtök í þeirra nafni,
ferðamálageirann og hugsan-
lega þau svæði þar sem mótin
verða haldin hverju sinni. Þessi
þankagangur er ekki óeðlilegur
þegar markaðssjónarmiðið er
ráðandi, en þá verða menn
einnig ab gera sér ljóst að þessir
abilar munu þá fljótlega vilja
hafa um það að segja hvernig
þessi mót eru rekin. Þá kemur
að því að meta þann félagslega
þátt sem landsmótin hafa skip-
að í röðum hestamanna. Sú
krafa gæti komið fram að lands-
mótin yrðu aðeins mót fyrir
sýningar á topphrossum og há
verðlaun í boði. Slík mót geta
vel átt rétt á sér, en þá er til-
gangurinn orðinn allur annar
en verib hefur varðandi lands-
mótin. Hverfi félagslegi þáttur-
inn út úr dæminu vegna þess að
hann þyki ekki hentugur til að
fullnægja markaðssjónarmið-
inu, þá má við því búast ab stór-
mót fari að sjá dagsins ljós á ný
heima í héruöunum, sem aftur
leiðir til minni þátttöku í lands-
mótum.
Landsmót opnub
fyrir útlendingum
Ef það svo bætist viö ab hross
í eigu erlendra ríkisborgara fá
þátttökurétt í landsmótum, þá
er enn komin upp ný staða og
spurning hvort nrótin verða þá
landsmót. Það er alls ekki frá-
leitt að hugsa sér að útlendingar
sæki eftir því að vera með góða
hesta hér í keppni, því vitað er
að hestar, sem náð hafa langt á
mótum á íslandi, eru góð sölu-
vara erlendis. Þetta eru allt
þættir sem Landssamband
hestamannafélaga þarf ab hug-
leiða, t.d. hvort þab vill standa
ab mótum meb þessum hætti
og finna þá félagslega þættin-
um annan farveg. Peningar
munu í náinni framtíð gegna
stóru hlutverki í móta- og
keppnismálum, eins og and-
rúmsloftið er í samfélaginu í
dag. Því er ekki ólíklegt að það
form komi upp að stór verðlaun
verbi í boöi, en jafnframt há
þátttökugjöld. Á slíkum mótum
verður atvinnumennskan alls-
ráðandi. Þetta sjáum við í
keppnum erlendis. Þá má búast
við því að ræktun keppnis-
hrossa verði tekin framyfir
ræktun á hinum vinsæla fjöl-
skyldu- og ferbahesti, en það er
annað mál sem bíbur seinni
tíma að fjalla um.
Opið hús hjá
Stóðhestastöðinni
Stóðhestastöbin í Gunnarsholti
verbur meb opib hús sunnudaginn
11. febrúar kl. 14 til 16. Starfsemi
stöbvarinnar verbur þá kynnt.
Formaöur stöðvarinnar, Hrafn-
kell Karlsson, mun ávarpa gesti, en
Þorkell Bjarnason hrossaræktar-
ráðunautur, sem er faglegur rábgjafi
stöbvarinnar, mun gera grein fyrir
starfinu. Þá munu starfsmenn
stöbvarinnár vera til stabar og svara
fyrirspurnum.
Fólk getur gengið um húsið og
skobaö einstök hross. Ef vebur leyf-
ir, verba nokkrir af eldri hestunum
sýndir í reiö. Kaffisopi verbur fram-
reiddur á stabnum. Gert er ráð fyrir
því ab opið hús verði einnig á stöb-
inni í mars. Þá er fyrirhugaö aö
koma á keppni milli stóbhesta og
ab sú keppni verbi opin. Nánar
verður sagt frá því síðar.
Á stöbinni eru nú yfir 30 hestar.
Aðsókn hefur verið þab mikil að séb
er fram á að bæta verður við tamn-
ingamanni, ef hægt á aö vera ab
anna eftirspurn. Stjóm stöövarinn-
ar er nú ab skyggnast um eftir
tamningamanni og ættu vanir
tamningamenn, sem eru á lausu og
áhuga hafa á þessu starfi, að hafa
samband vib stjórnarmenn eba for-
stöðumann stöbvarinnar hib fyrsta.
Formaður Stóbhestastöbvarinnar
er Hrafnkell Karlsson, Hrauni í Ölf-
usi.
Aörir í stjórn eru: Haraldur
Sveinsson, Hrafnkelsstöbum Hruna-
mannahreppi; Sigurbjörn Báröar-
son, Reykjavík; I’áll Dagbjartsson,
Varmahlíb, Skagafiröi, og Anna
Bryndís Tryggvadóttir, Brekku,
Fljótsdal.
Forstöbumabur Stóöhestastöðv-
arinnar er Páll Bjarki Pálsson. ■
Hrynjandi frá Hrepphólum, einn
efniiegasti hesturinn á stööinni.
Knapi Eiríkur Cubmundsson.