Tíminn - 09.02.1996, Blaðsíða 11

Föstudagur 9. febrúar 1996
11
eldri borgurunum þar á föstu-
dögum.
Asta var hlý og glaðleg við
börnin, enda leituðu þau oft
til hennar í eldhúsið til að fá
smá spjall og stundum bita í
munn, að launum fékk hún
fallegt bros og hlýjan hug
barnanna.
Ásta tók ætíð vel á móti
gestum að húnvetnskum sið,
hvort sem það var í eldhúsinu
í Skógarborg eða heima. Var
ýmsu vön í þeim efnum,
hafði verið húsmóðir í sveit
að Ljótshólum í Svínadal, A,-
Hún., fram yfir miðjan aldur.
Þar var mjög gestkvæmt, enda
ríkti þar rausnar- og rnyndar-
skapur þeirra hjóna Ástu og
Gríms Eiríkssonar. Grímur
lést 22. maí 1993.
Það reyndist þeim hjónum
erfitt, þegar þau þurftu að yf-
irgefa dalinn sinn og flytja á
mölina. Þrátt fyrir þessa breyt-
ingu var Ásta alltaf sannur
Húnvetningur og framsóknar-
maður, hélt því óspart á lofti
við samstarfsfélaga, svo oft
var haft gaman að og hló Ásta
þá manna mest. Þessu til stað-
festingar fékk hún alltaf
grænan kartonhatt, þegar þeir
voru gerðir við „hátíðleg tæki-
færi" í leikskólanum, og
grænan penna til að skrifa
með öll þau þrettán ár sem
hún vann meö okkur.
Ásta og Grímur eignuðust
tvö börn, Önnu og Eirík, og
eru barnabörnin fimm. Allt er
þetta mesta myndar- og dugn-
aðarfólk og bar Ásta hag
þeirra mjög fyrir brjósti. Síð-
ast en ekki síst má nefna
tengdasoninn Runólf, sem
hún dáði mjög. Ásta hefur
staðið við hlið afkomenda
sinna og hlúð að þeim á lífs-
brautinni og þau að henni.
Aðdáunarvert hefur veriö að
sjá þann stuðning sem þau
hafa sýnt henni í erfiðum
veikindum, sem og öll stór-
fjölskyldan, en hún var úr
sautján systkina hópi.
Ásta var heilsuhraust þar til
síðustu mánuðina og alla tíö
lítið gefin fyrir kvart og kvein.
Til marks um það mætti hún
öll árin, sem hún starfaöi með
okkur, til vinnu hvern einasta
dag, nema í tvær vikur þegar
hún datt á leið til vinnu og
handleggsbrotnaði. Þetta er
einstök samviskusemi í starfi,
því oft var mætt þó í raun
væri ekki geta til þess.
Þegar Ásta fékk þær fréttir í
júlí síðastliönum að hún væri
með krabbamein og ekki útlit
fyrir langt líf, var hún ákveð-
in í að láta það ekki brjóta sig
niður. Heldur njóta lífsins
meðan stætt væri og viö það
stóð hún, var af þeim meiði
komin þar sem mótlæti var
tekið með ró og stillingu.
Við, sem eftir sitjurn og
syrgjum einstakan vin, mun-
um hneigja höfuðið í þökk
fyrir lífshlaup góðrar konu og
sanns vinar og láta okkur
dreyma urn endurfundi á veg-
um eilífðarinnar, þegar sú
ferö verður farin sem okkur er
öllum ætluð. í þeirri ferð
verður gott að tylla sér niður í
brekkunni í „dalnum" hennar
Ástu og anda að sér angan
blómanna.
Viö biðjum almættiö aö
milda sorg fólksins hennar og
leitum sjálf huggunar í þeirri
staðreynd að hun liföi með
bros á vör og endurminning-
in um hana verður aldrei dap-
urleg.
Megi guð geyma Ástu okkar
og þökk fyrir samfylgdina.
Fyrir hönd starfsfólks og
barna í Skógarborg,
Sigrím Björg Ingþórsdóttir
og Olga Guðmundsdóttir
Helga Pálsdóttir
Helga Pálsdóttir fœddist að Selja-
landi í Fljótshverfi 24. maí 1908.
Hún lést í Landspítalanum að-
faranótt 27. janúar s.l.
Helga var hin sjöunda í röð
fimmtán systkina, auk eins hálf-
bróður. Foreldrar Helgu voru Mál-
fríöur I’órarinsdóttir (f. 1877, d.
1946) og Páll Bjamason (f. 1875,
d. 1922). Systkini Helgu voru:
Þórarínn (eldri), f. 1899, d. 1969;
Jón, f. 1902, d. 1991; Kristín, f.
1903,. d. 1983; Helgi (eldri), f.
1904, d. 1993; Bjami, f. 1905, d.
1990; Helgi (yngri), f. 1907, d.
1970; Valgerður, f. 1909; Guðríð-
ur, f. 1911; Páll, f. 1912, d.
1983; Þórarinn (yngri) f. 1913;
Sigurður, f. 1915; Elías, f. 1916;
Málfríður, f. 1918; Pálína, f.
1919, og hálfbróðir Valdimar
Pálsson, f. 1905, en móðir hans
var Ragnhildur Ólafsdóttir, f.
1868.
Móðir Málfríðar var Kristín
Jónsdóttir bónda á Dalshöfða í
Fljótshverfi Magnússonar Jóns-
sonar hreppstjóra og meðhjálpara
(„klausturhaldara") á Kirkjubæj-
arklaustri Magnússonar, en faðir
Málfríðar var Þórarinn Þórarins-
son bónda á Seljalandi Eyjólfs-
sonar, en með honum kom œttin
að Seljalandi árið 1835. Páll var
sonur Bjarna bónda og hrepp-
stjóra í Hörgsdal á Síðu Bjarna-
sonar hreppstjóra á Keldunúpi og
Helgu, yngstu dóttur sr. Páls Páls-
sonar prófasts í Hörgsdal.
Eiginmaður Helgu var Guð-
bjartur Magnús Björnsson (f.
1903, d. 1957), sonur Björns
Jónssonar bónda að Álftavatni í
Staðarsveit á Snœfellsnesi og
konu hans Rannveigar Magnús-
dóttur. Dóttir Helgu og Guðbjarts
er Krístín, f. 1935, leikari og leik-
hússtjóri. Vegna leikstarfa í Eng-
landi tók hún sér nafnið Kristín
G. Magnús. Eiginmaður Kristínar
er Halldór Snorrason forstjóri, f.
1924. Sonur þeirra er Magnús
Snorri rafmagnsverkfrœðingur, f.
1964. Hann er búsettur í Cam-
bridge við Boston í Bandaríkjun-
um, með eiginkonu sinni Adine
Storer og syni þeirra Ian Helga, f.
1990.
Helga Pálsdóttir fluttist til
Reykjavíkur um tvítugt. Hún hóf
nám í Samvinnuskólanum 1932
og útskrifaðist þaðan 1934. Hún
vann ýmis störf við kennslu, fisk-
verkun og afgreiðslu. Árið 1945
tók Guðbjartur við rekstri á Hafn-
arböðunum í Reykjavík. Þar ráku
þau hjónin verslun fyrir sjómenn
og þvottahús í tengslum við Hafii-
arböðin og Reykjavíkurhöfn.
Heimili Helgu var lengst afí Stór-
holti 30 í Reykjavík.
Útfór Helgu verður gerð frá Há-
teigskirkju í dag og hefst athöfnin
kl. 15.
í byrjun aldarinnar var margt í
heimili víða til sveita. Aðdrætt-
ir voru erfiöir og býlin sjálfum
sér nóg um flesta hluti. Þannig
var um Seljaland í Fljótshverfi
þar sem Helga Pálsdóttir fædd-
ist 24. maí 1908. Foreldrar
Helgu, Málfríður og Páll, byrj-
uðu sinn búskap á Seljalandi í
tvíbýli viö foreldra Málfríðar.
Efni voru góð á Seljalandi á
þeim árum, en í hönd fóru erf-
iðir tímar. í páskaáhlaupi 1917
tapaðist nær helmingur fjár-
stofnsins. Bóndinn lagðist í
brjósthimnubólgu um sumarið
og lá rúmfastur í hálft annað
ár. Vorið 1918 var með ein-
dæmum kalt og sumarið gra-
slítið. Kötlugos í október 1918
bætti gráu ofan á svart og eyöi-
lagði alla beit. Bústofninn
komst niöur í 60 kindur, 2 kýr
t MINNING
og nokkur hross til að fram-
fleyta þrettán barna heimili.
Heilsa bóndans var brostin, en
elstu börnin léttu nú undir, og
með seiglu, útsjónarsemi og
æðruleysi komst heimiliö gegn-
um þessar þrengingar án nokk-
urra opinberra styrkja. Börnin
komust öll á legg og döfnuðu
vel. Bræöurnir réðust sem ung-
lingar í vinnu á næstu bæi, og
hinir elstu fóru til sjós á vetr-
um, gangandi um langan veg.
Þannig lögðu þeir heimilinu
drjúgt til og því var veitt eftir-
tekt, að systkinin frá Seljalandi
báru meö sér þann brag, sem
einkenndi fólk frá góðum
heimilum. Þar var risna og
hjálpsemi í heiðri höfð og allar
veitingar með sönnum höfð-
ingsbrag.
Helga fór að heiman um tví-
tugt til Reykjavíkur og bjó
fyrstu tvö árin á Laufásvegi 4
hjá föðursystur sinni Guðrúnu
og Guðmundi Breiöfjörð. Hún
vann um tíma viö fiskverkun
og afgreiöslustörf, en réðst síð-
an í vist hjá Arent Claessen,
stórkaupmanni og konsúl. Á
þeim árum þótti það eftirsókn-
arvert fyrir ungar stúlkur að
komast til slíkra heimila að
læra heimilisstörf, en Claessen-
fjölskyldan mun einnig hafa
sannreynt ab Helga kunni
margt fyrir sér frá stóru heimili
á Seljalandi.
Hún haföi löngun til að
ganga í skóla og þrátt fyrir lítil
efni innritaðist hún í Sam-
vinnuskólann áriö 1932 og út-
skrifaðist þaðan 1934. Þar
kynntist hún Ingibjörgu Guð-
mundsdóttur frá Fjalli á Skeið-
um. Þær leigðu saman tvö her-
bergi skólaárin og urðu vinkon-
ur ævilangt. Strax aö loknu
námi var Helga ráðin sem
kennari í bókfærslu og ensku
við Samvinnuskólann.
Hún giftist Guðbjarti Magn-
úsi Björnssyni frá Álftavatni í
Staðarsveit á Snæfellsnesi árið
1935. Þeim fæddist dóttirin
Kristín síðla það ár. Árið 1939
lagðist Helga á Landakotsspít-
ala vegna meiðsla sem hún
hafði hlotið í æsku. Eftir erfið
veikindi og langa legu komst
hún aftur til heilsu árið 1940,
en þessi lífsreynsla setti mark
sitt á viðhorf hennar til and-
legra efna.
Guöbjartur vann í fyrstu ým-
is störf við Reykjavíkurböfn og
var virkur þátttakandi í félags-
störfum verkamanna, meðal
annars einn af stofnendum
málfundafélagsins Óðins. Helga
var endurskoðandi hjá Verka-
kvennafélaginu Framsókn frá
árinu 1942 og gegndi því starfi
í áratugi. Árið 1945 tók Guð-
bjartur við rekstri Hafnarbað-
anna í Reykjavík og ári síðar
settu þau hjónin upp verslun á
sama stað. Verslunarstörf áttu
mjög vel við þau bæði og naut
verslunin mikilla vinsælda
meðal sjómanna, sem kunnu
vel að meta hlýlegt viðmót og
vingjarnleika þeirra í allri þjón-
ustu. Einnig ráku þau hjónin
þvottahús í sambandi við Hafn-
arböðin og Reykjavíkurhöfn.
Heimili þeirra stóð opið öll-
um ættingjum sem dvelja vildu
í Reykjavík. Þar var því oft
margt í heimili, þótt þröngt
væri búiö. Líkt og á Seljalandi
var þar hvergi sparað í gestrisni.
Málfríður móðir Helgu kom til
Reykjavíkur vegna veikinda
síðla árs 1945 og dvaldi þar til
dauöadags 1946. Páll bróðir
Helgu kom oft til vinnu í
Reykjavík um vetur og bjó þá
hjá þeim hjónum. Áriö 1947
hóf hann störf viö umsjón með
Hafnarbööunum ásamt Gub-
bjarti.
Þegar dóttirin Kristín full-
orðnaðist, stóð hugur hennar
til listnáms. Hún hélt árið 1956
til London og lagöi þar stund á
ballett.
Guðbjartur veiktist í desem-
ber 1956 og barðist við krabba-
mein á Landspítala þar til yfir
lauk í maí 1957. Stuttu síðar
andaðist Margrét systir Guð-
bjarts, en þær Helga voru miki-
ar vinkonur. Þetta voru erfiðir
tímar fyrir Helgu, sem nú var
ein eftir í heimili þessarar sam-
rýndu fjölskyldu. Helga hvatti
Kristínu þó til að halda áfram
námi og styrkti hana til þess á
alla lund. Kristín innritaðist
síðan í leiklistarnám viö Royal
Academy of Dramatic Art í
London og lauk þaðan prófi í
árslok 1959 með slíkum glæsi-
brag aö hún hlaut bæöi verð-
laun og styrk.
Helga skildi vel gildi þess að
dóttir hennar sækti sér bestu
menntun erlendis, en sjálf fór
hún aldrei út fyrir landstein-
ana. Hún var mikill íslandsvin-
ur og naut þess að rækta jörö
og sinn garð. Til þess hafði hún
gott tækifæri í sumarbústað
þeirra hjóna, Reynisstað að
Laufskógum 10 í Hveragerði.
Þar dvaldi hún nær öll sumur,
meðan hún hafði heilsu til, og
oft með henni dóttursonurinn
Magnús Snorri, meðan hann
haföi ekki aldur til aö hjálpa
foreldrum sínum á sumrin við
rekstur Feröaleikhússins. Þegar
hann óx úr grasi og vildi leita
sér menntunar, lagði hún einn-
ig sitt af mörkum til þess ab
hann gæti leitaö til bestu skóla
í Bandaríkjunum, og 1988 út-
skrifaöist Magnús Snorri úr
Harvard College.
Helga var trygg vinum sínum
og laus við að öfunda nokkurn
mann. Erfiðleikum tók hún
meö stillingu og leysti sjálf úr.
Henni þótti gaman að gefa öðr-
um, en átti erfitt með ab þiggja.
Hún vildi ekki skulda öðrum
neitt né láta þá hafa fyrir sér.
Hún var ekki mannblendin, en
þó glöð og ræðin í góðra vina
hópi. Helga hafði gott lag á
dýrum og nánustu félagar
hennar síðustu árin voru páfugl
og kettir, sem hún tók í fóstur
af Magnúsi Snorra og nágrönn-
um. Þeim hélt hún heimili síb-
ustu árin, sátt viö guð og
menn.
Sveinbjöm Bjömsson
Húsbréf
Utdráttur
húsbréfa
Nú hefur farið fram útdráttur
húsbréfa í eftirtöldum flokkum:
1. flokki 1991 - 17. útdráttur
3. flokki 1991 - 14. útdráttur
1. flokki 1992 - 13. útdráttur
2. flokki 1992 - 12. útdráttur
1. flokki 1993 - 8. útdráttur
3. flokki 1993 - 6. útdráttur
1. flokki 1994 - 5. útdráttur
1. flokki 1995 - 2. útdráttur
Koma þessi bréf til innlausnar 15. apríl 1996.
Öll númerin verða birt í næsta Lögbirtingablaði.
Auk þess eru númer úrfjórum fyrsttöldu flokkunum
hér að ofan birt í DV föstudaginn 9. febrúar.
Upplýsingar um útdregin húsbréf liggja frammi í
Húsnæðisstofnun ríkisins, á Húsnæðisskrifstofunni
á Akureyri, í bönkum, sparisjóðum og verðbréfa-
fyrirtækjum.
cSn HÚSNÆDISSTOFNUN RÍKISINS
I I HÚSBRÉFADEILD • SUÐURLANDSBRAUT 24 • 108 REYKJAVÍK • SÍMI 569 6900