Tíminn - 17.02.1996, Blaðsíða 6

Laugardagur 17; febrúar 1996
Borgarleikhúsib.
Borgarleikhúsið skapi
sér eigin prófíl skapandi listaafl
„Þa& eina, sem ma&ur getur stóla& á í
leikhúsi, er a& þar er aldrei á vísan a&
róa," segir Vi&ar Eggertsson, sem ný-
lega var rá&inn leikhússtjóri Borgar-
leikhússins. Ásamt samstarfsfólki hefur
hann byrja& a& móta verkefnaskrána
fyrir næsta vetur, en formlega tekur
Vi&ar ekki viö fyrr en í haust.
Sú stefna hefur verið mjög greinileg í
Borgarleikhúsinu í vetur a& setja upp svo-
nefnd „aösóknarvæn" verk, leikrit í léttari
kantinum og íslensk leikrit. Auk þess hef-
ur húsnæ&iö verið notað undir ýmsa aöra
starfsemi, tónleika o.fl. Einhverjir gagn-
rýnendur hafa farið heldur ómjúkum
höndum um leikhúsib og þótti nokkrum
tíðindum sæta í vetur, þegar gagnrýnend-
ur einstakra leikverka tóku upp á því að
gagnrýna leikhússtefnu Borgarleikhússins
í heild sinni. Ab hinu leyti hefur fjöl-
breytt starfsemin skilað sér í ágætri að-
sókn að leikhúsinu. Viöar sagði, abspurb-
ur undir hvaða formerkjum hann hygbist
reka leikhúsið á næsta ári, aö hann
myndi og gæti einungis stólað á sína eig-
in tilfinningu fyrir því hvað sé góð leik-
list. „Mabur verður ab byggja á því inn-
sæi sem maður hefur, þegar maður velur
verkefni. Ég tel að eftir 25 ára reynslu í
leikhúsi hafi ég innsæi sem ég get notað
sem leiðarljós í starfseminni. Fyrst og
fremst hlýtur leikhúsrekstur ab byggjast á
því sem maöur hefur sjálfur trú á. Auövit-
að reynum við eins og ábur að setja á svið"
ný íslensk verk, en þau verða að falla
undir sama gæðastaðal og önnur verk.
Þau verba ab vera samkeppnisfær við það
besta sem gerist annars staðar. Það hlýtur
að vera eftirsóknarvert fyrir leikhús að
geta speglað sinn samtíma með nýjum ís-
lenskum verkum."
Gott leikhús er teygjanlegt hugtak og
þar hlýtur einstaklingsbundinn smekkur
að ráða miklu um, en Viðar segir erfitt að
ákvarða það nákvæmlega hvað honum
finnist gott leikhús. „Ef til væri slík upp-
Vibar Eggertsson.
Tímamynd CVA
skrift, þá myndi ég dreifa henni til allra
íslenskra leikritahöfunda."
Prófíll leikhúsanna
„Sú verkefnaskrá, sem ég hef verið ab
smíða fyrir LR næsta vetur, verbur tölu-
vert öðruvísi en hefur verið hér síbustu
árin og mun væntanlega líta dagsins ljós
með vorinu. Það verða töluvert aðrar
áherslur, enda ekki ástæba til annars. Við
erum hér meb tvö stór leikhús í Reykja-
vík, Þjóðleikhús og Borgarleikhús, og það
hlýtur alltaf ab vera spurning um hversu
lík þau eigi að vera í verkefnavali."
Viðar vill ab leikhúsin tvö skapi sér
meiri sérstöðu en nú er, „þannig að þab
sé ákveöinn prófíll á hvoru leikhúsi, þau
hafi ekki sama andlit. Ég hef fullan hug á
því að skapa LR svolítið öðruvísi andlit."
Viðar segir erfitt að skýra væntanlegan
prófíl Borgarleikhússins nokkuð nánar,
þar sem það verði verkin sem tali fyrir
stefnu leikhússins og því verður þab lagt í
dóm áhorfenda hvort til hafi tekist á
næsta ári.
Aðsóknarfjandsamleg verk
Aðsóknarvæn verk reynast stundum
aðsóknarfjandsamleg á fjölunum, en Við-
ar segir að meðal leikhúsfólks sé oft rætt
um hvers konar verk geti laöað fólk ab
leikhúsinu. „Smekkur fólks breytist sem
betur fer, bæði áhorfenda og listamanna,
þannig ab það sem var vinsælt fyrir tíu
árum þarf ekki endilega að vera vinsælt í
dag. Við þurfum aö fylgja æðaslætti
mannlífsins, þess þjóblífs sem við erum
hluti af."
Má ekki misbjóða áhorf-
endum vitsmunalega
Ýmsir hafa orbið til ab tortryggja þá
hugmynd ab aðsóknarvæn verk séu ein-