Tíminn - 02.03.1996, Blaðsíða 18

18
WWIWII
Laugardagur 2. mars 1996
Framsóknarflokkurinn
Framsóknarvist
Félagsvist verbur spilub í Hvoli sunnudagskvöldiö 3. mars nk. kl. 21.
Vegleg kvöldverðlaun.
Þetta veröur slöasta spilakvöld vetrarins. Þökkum góða þátttöku.
Framsóknarfélag Rangœinga
Fundarboö
Eitt það mikilvægasta í starfi þingmanna er að hitta og ráðfæra sig við fólkið f kiör-
dæminu.
Alþingismennirnir Cuðni Ágústsson og ísólfur Gylfi Pálmason biöja sem flesta, sem
því koma við, að hitta sig og spá í framtíðina í heimsókn þeirra í skólana á Laugar-
vatni, mánudaginn 4. mars, og á fundum sem haldnir verða á eftirfarandi stöðum:
Borg í Grfmsnesi, mánudaginn 4. mars kl. 21.00
Aratungu, Bergholti í Biskupstungum, þriðjudaginn 5. mars kl. 21.00 —
Allir velkomnir. Fundarbobendur
Guðni
Aöalfundur
A&alfundur Verzlunarmannafélags Reykjavíkur verbur
haldinn mánudaginn 4. mars kl. 20.30 á Grand Hotel
Reykjavík.
Dagskrá: Venjuleg aðalfundarstörf.
Verzlunarmannafélag Reykjavíkur
/-------------------------------------------------
Eiginma&ur minn, faöir, tengdafa&ir, afi og langafi
Karl F. Thorarensen
frá Cjögri
lést á Sjúkrahúsi Suburlands 28. febrúar sl.
Kvebjuathöfn ver&ur í Selfosskirkju mánudaginn 4.
mars kl. 14.30. Sætafer&ir frá BSÍ, Reykjavík, kl.
13.00.
lar&arförin fer fram frá Eskifjar&arkirkju laugardag-
inn 9. mars kl. 14.00.
Fyrir hönd a&standenda

V.
Regína Thorarensen
Hilmar F. Thorarensen Ingiger&ur Þorsteinsdóttir
Cu&björg K. Karlsdóttir Búi Þór Birgisson
Cu&rún E. Karlsdóttir Rúnar Kristinsson
Emil Thorarensen Bára Rut Sigur&ardóttir
barnabörn og barnabarnabörn.
f---------------------------------------------------------\
if
Mó&ir okkar
Anna Árnadóttir
frá Stóra-Hrauni
Mánagötu 16, Reykjavík
andabist í Sjúkrahúsi Reykjavíkur, Fossvogi, 29. febrúar.
Árni Pálsson
Bjarni Pálsson
Björn Bjarnarson
fv. rábunautur hjá Búnabarfélagi íslands
Hagamel 34, Reykjavík
lést sunnudaginn 25. febrúar sl. Útförin fer fram frá Dómkirkjunni
þri&judaginn 5. mars kl. 13.30.
Blóm eru vinsamlegast afþökkub, en þeim sem vildu minnast hans er
bent á Landgræ&sluna Cunnarsholti.

Ríta Bjarnarson
Ella B. Bjarnarson Helgi Torfason
Sigrún Bjarnarson Magnús B. Eyþórsson
Jón Bjarnarson Cubrún S. Karlsdóttir
og barnabörn

Svavajónsdóttir
frá Snartartungu
Fædd 1. júlí 1908
Dáin 23. febrúar 1996
Amma, afi, „sveitin", hundar,
hestar, kýr og kindur að
ógleymdum hænunum. Ein
órjúfanleg heild. Vib systur vor-
um svo lánsamar að fá að njóta
samvista við ömmu og afa í
sveitinni. Kynnast iiðnum bú-
skaparháttum, þegar hey var
sett í galta, kýrnar handmjólk-
aðar og mjólkin skilin í skil-
vindu o.fl. Það var hlýtt í eld-
húsinu hjá ömmu, þar sem allt-
af liföi á koxvélinni, vélinni
sem rúgbrauðið var bakað í.
Amma svaf aldrei, var alltaf
vöknuð þegar við komum fram
á morgnana, og enn á fótum
þegar við sofnuðum. Ömmu féll
aldrei verk úr hendi, vann öll
sín verk mjög hljóðlega og barst
ekki mikið á. Aðra stundina var
hún kannski í eldhúsinu og þá
næstu komin út í fjós ab
mjólka. Amma prjónabi mikið
og öll barnabörnin nutu þess,
einnig hafði hún gaman af ann-
arskonar hannyrðum. Hún var
barngóð og fylgdi henni oft
hópur af börnum, bæði í eld-
húsinu, í fjósinu eða við önnur
störf. Alltaf vorum við velkom-
in að vera með henni í hinum
daglegu störfum, þó að við
þyrftum stundum að hafa okkur
öll við til að fylgjast meö því
hvab hún var að gera.
Eftir ab amma og afi fluttu í
Alftamýrina þá vorum við alveg
jafn velkomin þangað einsog í
sveitina ábur. Alltaf átti amma
kökur eða annað góbgæti í hin-
um ýmsu kirnum, og endalaust
var hægt ab bæta stólum við
hringborðið í eldhúsinu. Við
systur komum stundum einar í
Alftamýrina til ab bíða eftir
pabba og vera honum samferða
heim. Attum við þá góbar
stundir í rólegheitum hjá
ömmu og afa. Einn fataskápinn
í Álftamýrinni var hægt að opna
úr tveimur herbergjum og var
hann mjög vinsæll og passaði
amma upp á að hann væri nógu
tómur í botninn, svo að við
næðum að hlaupa þarna í gegn
á miklum hraða. Einnig fengum
við að hamast á fótstignu
saumavélina hennar ömmu,
gramsa og skoða allt sem henni
og saumavélarborðinu fylgdi.
Oft var kátt á hjalla í Álftamýr-
inni þegar barnabörnin voru
mörg á sama tíma í heimsókn
og ef lætin urbu of mikil, þá lok-
aði amma yfirleitt inní eldhús
frekar en að sussa mikið á okk-
ur.
Við kveðjum ömmu með
mörgum hlýjum minningum,
sem munu fylgja okkur um
ókomin ár.
Sigurlaug, Svava og Ema Björk
Aðeins örfá kveðju- og þakkar-
orð til Svövu tengdamóbur
minnar. Við fráfall hennar rifj-
ast upp hugljúfar minningar,
eftir rúmlega 35 ára kynni.
Mér er í fersku minni, þegar
ég kom í fyrsta sinn norbur í
Snartartungu, nýgift Sturlu ein-
um af 5 sonum Snartartungu-
hjónanna, ab sjálfsögðu lítib
eitt kvíðin ab koma á æsku-
heimili eiginmanns míns. Sá
kvíði var alveg ástæðulaus. Þeg-
ar í hlaövarpann kom, voru þau
hjón bæði komin út úr bæ sín-
um. Komu þau þá til mín með
bros á vör, svo hlý og mild á
svip, og opnuðu fabm sinn á
móti mér. Var þá sem allur kvíði
væri á bak og burt. Var okkur
boðiö að ganga inn í bæinn.
t MINNING
Fljótlega var bobið til matar,
kynntist ég þá þessari rómuðu
íslensku gestrisni.
Stuttu seinna fórum vib öll út
að skoða umhverfið. Þetta var
fyrri hluta júlímánaðar, þegar
íslenska sumarið skartar sínu
fegursta. Hafði ég þá orð á því
að hér væri fallegt. „Já," sagbi
Svava tengdamóðir mín, „en
Borgarfjörðurinn er líka falleg-
ur." En þar var hún fædd og
uppalin.
Svava taldi það sína mestu
gæfu í lífinu er hún gekk að eiga
Asmund Sturlaugsson frá Snart-
artungu, þann 28. febrúar 1930.
Varð þeim 8 barna auðið,
misstu ungan son er fékk nafnið
Snorri. Barnabörnin eru 25 og
barnabarnabörnin 30.
Sumarið 1963 dvaldi ég í
nokkrar vikur ásamt dætrum
mínum í Snartartungu. Kynnt-
ist ég þá vel störfum húsfreyj-
unnar. í mörg horn var að líta
og margt þurfti að gera á stóru
heimili. Svava vann þessi störf
af alúð og samviskusemi, svo
skipulögð sem hún var. Hún var
mjög handlagin, hafði lært karl-
mannafatasaum sem ung stúlka
í Reykjavík, prjónaði og vann
öll þau verk sem ein húsmóðir
þurfti að gera. Þannig að vinnu-
dagurinn var oft langur og
strangur á mannmörgu heimili.
Sumarið 1966 fórum við
hjónin með tengdaforeldrum
mínum í ferðalag vestur til ísa-
fjarðar, nánar til tekiö viku fyrir
70 ára afmæli Ásmundar. Erind-
ið var að hitta Hjört bróður Ás-
mundar og hans fjölskyldu.
Fegurð vestfirsku fjallanna
heillaði, allt útsýni óvenju fag-
urt, en að sama skapi mjög háir
fjallvegir voru ógnvekjandi. Við
tengdamæðgur, sem sátum hlið
við hlið, vorum hálfhræddar að
horfa niður, en reyndum samt
að bera okkur vel. Við vorum þó
sammála um að þaö var nota-
legt ab vera komin niður á slétt-
lendið.
Mikill fagnaðarfundur varb
þegar þeir bræður hittust ásamt
Gubrúnu eiginkonu Hjartar.
Vorum við þarna í góðu yfirlæti
hjá þeim hjónum og hittum
frændfólkið. Hver stund var vel
notuð og Hjörtur duglegur að
sýna okkur allt sem markvert
var og frásagnargleði hans
fylgdi með. Þetta var í eina
skiptib sem þau komu vestur.
Er til baka var komið, var stutt
í 70 ára afmælið og var það sér-
lega eftirminnilegt. Fjölskyldan
mætti öll, vinir og sveitungar.
Ungir menn, sem höfðu notið
sumardvalar hjá þeim hjónum,
komu til að heilsa og samgleðj-
ast með þeim.
Það kom að því að Snartar-
tunguhjónin brugðu búi, flutt-
ust suður til Reykjavíkur. Sigur-
karl, elsti sonurinn, tók við bú-
inu og þótti þeim hjónum mjög
vænt um það. Þau festu fljótlega
kaup á íbúð í Álftamýri 8,
Reykjavík, eignuðust góba ná-
gránna, Sigrúnu og Pál, sem
héldu tryggð sinni og vináttu
við þau Svövu fram á síðasta
dag. Snartartunguhjónunum
leið mjög vel í Álftamýrinni.
Svava og Ásmundur nutu
samvista í rúm 50 ár. Þau áttu
gullbrúðkaup þann 28. febrúar
1980, sem var haldið upp á í
dýrlegum fagnaði á heimili
þeirra, þar sem gestrisni og
elskulegt viðmót þeirra naut sín
til fulls. Nokkrum mánuöum
seinna, nánar til tekið 1. sept-
ember 1980, andaðist Ásmund-
ur. Það dró ský fyrir sólu hjá
vinum og vandamönnum, en
sárastur var harmur Svövu. Hún
bjó áfram í íbúðinni, en 8 árum
seinna uröu þáttaskil í Iífi henn-
ar. Var farið út í það ab hún
keypti íbúð af Sunnuhlíðarsam-
tökunum að Kópavogsbraut la.
Var hún ánægð með íbúðina,
en saknaði veru sinnar í Álfta-
mýrinni. En eftir vissa aðlögun
fann hún sig, stundaði sína
handavinnu, enda bar heimili
hennar fagurt vitni um hversu
fallega hún vann. Góða ná-
granna eignaðist hún, sem litu
inn til hennar. Fékk hún einnig
hjúkrunar- og aðstoöarfólk til
sín, sem létti undir með henni
er fór að síga á ævikvöldið. Er
því sérlega vel þakkab, einnig
Aðalsteini húsverði og frú.
Börnin hennar og fjölskyldan
öll fylgdust með henni, komu í
heimsókn, spjölluðu, lásu fyrir
hana. Hún var mikill ljóðaunn-
andi, kunni mjög mikið af ijóð-
um, og var Davíð Stefánsson frá
Fagraskógi mikið uppáhald.
Enda ef byrjað var ab lesa eitt af
kvæðum hans, tók hún oftast
við og lauk við kvæðið, og var
spurning um hvor okkar hafði
meira gaman af. Rúmlega tvö
síðastliðin ár dvaldi hún á
hjúkrunardeild Sunnuhlíðar.
Það er komið að kveðjustund.
Eg og fjölskylda mín vottum
Svövu tengdamóður minni
virðingu okkar og þakklæti fyrir
hugljúfar samverustundir í lífi
okkar. Fjölskylda hennar þakkar
öllu starfsfólki á hjúkrunardeild
Sunnuhlíðar fyrir frábæra um-
önnun.
Að lokum bið ég algóðan Guð
að blessa minningu Svövu
tengdamóður minnar.
Far þú í fríöi,
fríöur Guös þig blessi,
haföu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Guörún Ema Narfadóttir
Aðsendar greinar
sem birtast eiga í blaöinu þurfa að vera tölvusettar og
vistaöar á diskling sem texti, hvort sem er í DOS eöa
Macintosh umhverfi. Vélrit-_
aðar eöa skrifaöar greiní
geta þurft aö bíöa birtin
vegna anna viö innslátt