Tíminn - 03.04.1996, Blaðsíða 9

'mmmm
9
Asgrímur Halldórsson
fyrrverandi kaupfélagsstjóri, Hornafiröi
Mi&vikudagur 3. apríl 1996
Ásgrímur Helgi Halldórsson
fœddist að Bakkagerði í Borgar-
firði eystra 7. febrúar 1925.
Hann lést á Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 28. mars s.l. Foreldrar
hans voru Halldór Ásgrímsson,
kaupfélagsstjóri og alþingismað-
ur, f. 17. apríl 1896 að Brekku í
Hróarstungu í N.-Múlasýslu, og
Anna Guðný Guðný Guðmunds-
dóttir kennari, f. 7. desember
1895 að Litlu-Vík, Borgarfirði
eystra.
Ásgrímur var nœstelstur fimm
braeðra, en peir eru Árni Björg-
vin lögfrœðingur f. 1922, Ingi
Björn starfsmaður hjá íslensk-
um sjávarafurðum f. 1929,
Guðmundur Þórir starfsmaður
hjá íslenskum sjávarafiirðum f.
1932, og Halldór Karl starfs-
maður hjá Olíufélaginu f. 1937.
Ásgrímur kvœntist eftirlifandi
eiginkonu sinni, Guðrúnu Ing-
ólfsdóttur, 7. september 1946
og hefðu pau pví átt gullbrúð-
kaupsafmœli síðar á árinu. For-
eldrar hennar voru Ingólfur Eyj-
ólfsson, f. 8. október 1877, og
Elín Sigfúsdóttir, f. 10. nóvem-
ber 1889, sem bjuggu lengst af
á Skjaldpingsstöðum í Vopna-
firði.
Ásgrímur og Gtiðrún eignuð-
ust fimm börn:
1. Ingólfur, skipstjóri á Höfn.
Maki Ingólfs er Siggerður Aðal-
steinsdóttir skrifstofumaður og
eiga pau fjögur börn: Ásgrímur,
f. 1966, maki lians er Þórgunn-
ur Torfadóttir og eiga pau tvœr
dœtur, Söndru Rán og Iðunni
Töru. Margrét, f. 1968, maki
hennar er Jón Finnsson og eiga
pau prjú börn: Sunnu, Finn Inga
og Ingólf. Aðalsteinn, f. 1969,
maki hans er Ólöf Þórhalla
Magnúsdóttir og eiga pau eina
dóttur, Siggerði. Guðrún, f.
1979.
2. Halldór, utanríkisráðherra.
Maki Halldórs er Sigurjóna Sig-
urðardóttir hvknaritari og eiga
pau prjár dcctur: Helga, f. 1969,
maki hennar er Karl Ottó Schi-
öth og eiga pau eina dóttur,
Lindu Hrönn. Guðrún Lind, f.
1975, ogírisHuld, f. 1979.
3. Anna Guðný, skrifstofu-
maður. Maki Önnu er Þráinn
Ársœlsson matreiðslumeistari
og eiga pau tvœr dætur: Ernu, f.
1982, ogLindu, f. 1986.
4. Elín, leikskólastjóri. Maki
Elínar er Björgvin Valdimarsson
veggfóðrarameistari og eiga pau
prjú börn: Helga Má, f. 1977,
Thelmu, f. 1983, og Brynju, f.
1983.
5. Katrín, ræktunarstjóri.
Maki Katrínar er Gísli Guð-
mundsson garðyrkjufræðingur
og eiga pau tvo syni: Ásgrím
Helga, f. 1989, og Guðmund, f.
1992.
Ásgrímur stundaði nám við
Héraðsskólann á Laugum á ár-
unum 1941-1943 og síðan í
Samvinnuskólanum í Reykjavík
1944- 1946. Hann var starfs-
maður Kaupfélags Vopnfirðinga
á árunum 1943-1953 og var
fulltrúi föður síns á árunum
1946-1953, sem par var kaup-
félagsstjóri.
Mikil kaflaskil urðu í lífi
hans, pegar hann fluttist til
Hafnar í Hornafirði árið 1953
og starfaði par sem kaupfélags-
stjóri samfleytt til ársins 1975.
Hann stjórnaði jafnframt dótt-
urfyrirtækjum kaupfélagsins á
pessum tíma, útgerðarfyrirtæk-
inu Borgey h/f og Fiskimjöls-
verksmiðju Hornafjarðar h/f.
Árið 1968 hóf hann ásamt
t MINNING
syni sínum Ingólfi og Birgi Sig-
urðssyni skipstjóra rekstur út-
gerðarfyrirtækisins Skinneyjar
h/f, sem nú rekur umfangsmikla
fiskverkun og útgerð á Höfn. Ás-
grímur var framkvæmdastjóri
pess fyrirtækis frá upphaft og
starfaði við pað fram til dauða-
dags, en hann lét af störfum
sem framkvæmdastjóri fyrir
nokkru.
Hann tók ríkan pátt í félags-
málum og sat í hreppsnefnd á
Höfn í samtals 11 ár og var
oddviti um nokkurra ára skeið.
Hann sat í hreppsnefnd sem
fulltrúi Framsóknarflokksins og
tók virkan pátt í störfum Fram-
sóknarfélags A.-Skaftafellssýslu
alla tíð.
Hann var um tíma fram-
kvæmdastjóri Skipatryggingar
Austfjarða og átti um nokkurra
ára skeið sæti í stjórn Lífeyris-
sjóðs Austurlands. Hann var
formaður stjórnar Skógræktarfé-
lags A.-Skaftfellinga um árabil
og tók ríkan pátt í skógræktar-
málum.
Ásgrímur var gerður að heið-
ursborgara Hornafjarðar árið
1995, pegar hann varð sjötugur.
Útför Ásgríms verður frá
Hafnarkirkju í dag og hefst at-
höfnin kl. 14:00.
Kveöja frá bæjarstjórn
Hornafjarbar
Fallinn er í valinn Ásgrímur
Halldórsson, fyrrverandi
kaupfélagsstjóri og oddviti
Hafnarhrepps. Fráfall hans í
liðinni viku var afar óvænt.
Hornfirðinga setti hljóða og
þrátt fyrir afar fagurt veður
þennan dag og þá næstu var
eins og ákveðinn tómleiki
einkenndi byggðarlagið.
Ásgrímur var einn þeirra
einstaklinga sem mótuðu
kauptúnið á Höfn í Hornafirði
og átti svo mikinn þátt í vexti
þess og viðgangi að fólki
fannst að hans hlyti að njóta
lengur við og hann ætti aö fá
að njóta efri áranna eftir ann-
ríki starfsævinnar.
Ásgrímur skilaði ævistarfi
sem á sér fáar hliðstæður. Að
loknu samvinnuskólaprófi ár-
ið 1946 starfaði hann um hríð
hjá Kaupfélagi Vopnfirðinga.
Árið 1953 réðst hann ab
Kaupfélagi Austur-Skaftfell-
inga á Höfn sem kaupfélags-
stjóri, tæplega þrítugur að
aldri, og var í forystu þess fyr-
irtækis í rúm tuttugu ár, auk
annarra starfa er tengdust
samvinnuhreyfingunni. Á
starfstíma Ásgríms í kaupfé-
laginu urðu mikil umskipti í
starfsemi félagsins og undir
hans stjórn fór það að byggja
upp þann öfluga sjávarútveg
sem einkennt hefur þetta
byggðarlag allt frá því. Eftir að
Ásgrímur lét af störfum fyrir
kaupfélagið árið 1975 sneri
hann sér að rekstri eigin fyrir-
tækis, Skinneyjar hf., sem í
dag er myndarlegt og vel rek-
ið fyrirtæki með fjölbreyttri
starfsemi tengdri sjávarútvegi.
Auk þessara starfa sinnti Ás-
grímur öðrum verkefnum sem
honum voru falin, og má þar
nefna að hann sat í hrepps-
nefnd Hafnarhrepps í níu ár,
þar af sem oddviti á árunum
1961- 1966. Hann gegndi
einnig formennsku í bygging-
arnefnd sveitarfélagsins 1962-
1966 og umhverfisnefnd
1982- 1986. Þá lét hann skóg-
rækt og umhverfisvernd mik-
ið til sín taka, var meðal ann-
ars lengi formaður Skógrækt-
arfélags Austur- Skaftafells-
sýslu.
Á sjötugsafmæli Ásgríms
Halldórssonar, þann 7. febrú-
ar 1995, ákvað bæjarstjórn
Hornafjaröar að kjósa hann
heiðursborgara hins unga
sameinaða sveitarfélags,
Hornafjarðar. Var það ein-
róma ákvörðun bæjarstjórnar
og endurspeglaði í raun þakk-
læti allra íbúa byggðarlagsins í
garð Ásgríms sem brautryðj-
anda í sjávarútvegi og upp-
byggingu alls atvinnulífs á
staðnum.
Eftirlifandi eiginkona Ás-
gríms er Guðrún Ingólfsdóttir,
sem tekið hefur virkan þátt í
félags- og menningarmálum
þessa byggðarlags, auk þess að
hafa stýrt stóru heimili þar
sem annríki hefur oft verib
mikið. Bæjarstjórn Horna-
fjarðar sendir Guðrúnu, börn-
um þeirra Ásgríms og öðrum
vandamönnum samúðar-
kveðju.
Ég hygg að bak við heiðurs-
skjal frá bæjarstjórn Horna-
fjarðar, sem Ásgrími var af-
hent á sjötugsafmæli sínu,
hafi legið mjög mikil viröing
fyrir því forystustarfi sem
hann lagði af mörkum fyrir
þetta hérað. Minning hans
verður ávallt tengd einhverju
mesta framfara- og fram-
kvæmdaskeiöi í sögu byggðar-
lagsins.
Hafi Ásgrímur Halldórsson
ævarandi þökk fyrir sitt fram-
lag til betri byggðar og mann-
lífs á Hornafirði.
Gísli Sverrir Ámason,
forseti bæjarstjórnar
Hornafjarðar
Fegursta vorveöur ríkti á
Hornafirði fimmtudaginn 28.
mars sl. Himinninn heiður og
lognið slíkt að fánarnir
hníptu hreyfingarlausir,
dregnir í hálfa stöng. Vel var
við hæfi að Hornafjörður
kveddi svo Ásgrím Halldórs-
son. Ekki mun ofsagt, að Ás-
grímur hafi markað dýpst
spor, einstakra manna, á þró-
un og vöxt þessa byggðarlags
síðustu áratugi, eða síðan
hann kom ungur maður til
starfa hjá Kaupfélagi Austur-
Skaftfellinga. Á meðan hann
var á hátindi síns starfsferils
var hann ýmist frumkvöðull
að eða lagði lið flestum fram-
faramálum byggðarlagsins.
Og kraftur hans og orka var
smitandi, abrir hrifust með og
kjarkur og þor einkenndi
Hornafjörð. Elli kerling náði
aldrei að beygja Ásgrím, hann
var að til síðasta dags, þó að
hann hefði að sönnu dregið
úr umsvifum þegar æviárun-
um fjölgaði.
Tilgangur minn með þess-
um greinarskrifum er ekki aö
rekja störf Ásgríms fyrir
byggðarlag sitt og þann at-
vinnurekstur sem hann var
þátttakandi í. Til þess munu
aðrir færari. Mig langar til að
þakka Ásgrími störf hans fyrir
Framsóknarfélag Austur-
Skaftafellssýslu og allan þann
hlýhug og stuðning sem hann
auðsýndi félaginu alla tíð. Sá
stuðningur verður aldrei full-
þakkaður.
Ásgrímur var frá unga aldri
ákveðinn samvinnumaður og
valdi sér starfsvettvang innan
samvinnuhreyfingarinnar.
Stefna framsóknarmanna var
af sömu rót runnin og megin-
markmib samvinnustefnunn-
ar, hafði að leiðarljósi sam-
vinnu, jöfnuð og kraftmikla
uppbyggingu lands og lýðs.
Því var mjög eðlilegt að þeir
sem áttu slíkar hugsjónir
fylgdu bábum þessum hreyf-
ingum að málum. Og þrátt
fyrir margvísleg áföll, sem ís-
lensk samvinnuhreyfing hef-
ur mátt þola á síðustu árum,
þá eru hugsjónir hennar enn í
sínu fulla gildi og eiga örugg-
lega eftir aö verða meira
metnar aftur, þó að síðar
verði.
Ásgrímur sóttist ekki eftir
vegtyllum eða valdastöðum
innan raða framsóknar-
manna. Hann tók reyndar að
sér störf í hreppsnefnd á
Höfn, fyrst sem varamaður frá
1958 til 1961, en sem aðal-
maður frá þeim tíma til ársins
1970. Oddviti hreppsnefndar
var hann á árunum 1961 til
1966. Ab öðru leyti valdi
hann sér stað í hópi almennra
félagsmanna og tók virkan
þátt í starfi félagsins. Á fund-
um framsóknarfélagsins tók
hann ekki oft til máls, en þeg-
ar hann gerði það var hlustað.
Honum var lagib að komast
að kjarna hvers máls í fáum
orðum, en lengdi ekki ræður
sínar með innantómu hjali
um allt og ekkert. Hann var
tilfinningaríkur skapmabur og
gat brugðið skjótt vib, fyndist
honum hallað réttu máli. Aft-
ur á móti var hann fljótur til
sátta og vildi gæta fullrar
sanngirni.
Ásgrími lét raunar betur að
ræba vib menn og túlka skob-
anir á fámennari fundum, eða
í viðræðum við einstaka
menn, en í ræðum. í slíkum
viðræðum fann maður best
þann eldmóð og fram-
kvæmdahug sem brann innra
með honum. Skynjaði kraft-
inn og skildi betur hvílík af-
rek einn mabur getur unnið,
þegar hann kemur til starfa á
réttum stað og stund. Hvernig
honum tekst að laöa fólkið
með sér til átaka, opna því
nýja lífssýn og skapa í sam-
vinnu við það kjarkmikið og
lifandi samfélag.
Nú er miklu og gifturíku
ævistarfi lokið. En merkið
stendur þó maburinn falli og
Ásgríms mun um ókomin ár
verða minnst með þakklæti
og virðingu hér á Hornafirði.
Við framsóknarmenn þökk-
um góbum vini og félaga allt
það starf sem hann vann í
þágu félags okkar og hug-
sjóna. Vib biðjum honum alls
góðs á nýjum tilverustigum.
Eftirlifandi eiginkonu Ás-
gríms, Guðrúnu Ingólfsdótt-
ur, börnum þeirra og fjöl-
skyldum vottum við innilega
samúð okkar.
Fyrir hönd Framsóknarfé-
lags Austur- Skaftafellssýslu,
Guðbjartur Össurarson
Hann afi er dáinn.
Það var okkur mikið áfall að
heyra þessi orb, hann sem var
svo hress síðast þegar við hitt-
umst.
Hann hugsaði alltaf vel til
allra og talaöi aldrei neikvætt
um neinn mann. Hann hafði
gaman af ab rökræða málin,
en á meban hann gerði það
var hann alltaf meb bros á
vör. Eitt af því, sem afi kenndi
okkur, var að sjá fleiri en eina
hlið á málunum og ekki að
dæma of hart.
Tilvera okkar er undarlegt
ferðalag.
Við erum gestir og hótel okkar er
jörðin.
Einir fara og aðrir koma í dag,
pví alltafbætast nýir hópar í
skörðin.
Þá verður oss Ijóst að framar ei
frestur gefst
né færi á að ráðstafa nokkru
betur.
Því alls, sem lífið lánaði, dauð-
inn krefst
í líku hlutfalli og Metúsalem og
Pétur.
(T.G.)
Elsku afi, við kveðjum þig
með miklum söknuði og
þökkum þér fyrir þær stundir
sem við áttum með þér og fyr-
ir allt það sem þú hefur gert
fyrir okkur. Minning þín mun
alltaf lifa í hjarta okkar.
Megi gub styrkja ömmu í
sorginni og um ókomna tíð.
Margrét, Aðalsteinn
og Guðrún
Með nokkrum orðum lang-
ar mig aö kveðja minn kæra
tengdaföður og vin, Ásgrím
Halldórsson frá Höfn. Andlát
hans bar mjög brátt að og
mun þab taka okkur aðstand-
endur tíma að sætta okkur vib
og trúa að svo skyndilega hafi
máttarstólpi fjölskyldunnar
verib kvaddur á brott, en
styrkurinn mun felast í
trúnni, kærleikanum og sam-
heldni fjölskyldunnar.
Ásgrími kynntist ég fyrst
fyrir rúmum 30 árum og
standa þau kynni mér ljóslif-
andi fyrir hugskotssjónum.
Einnig er fyrsta heimsókn
mín til Hafnar ógleymanleg,
þær hlýju móttökur sem ég
fékk þar og hve eðlilega mér
var tekið sem nýjum meölim
fjölskyldunnar. Hafa þessar
hlýju móttökur verið ein-
kennandi fyrir þau hjónin Ás-
grím og Guðrúnu. Ekki get ég
minnst minnar fyrstu heim-
sóknar án þess ab nefna lýs-
andi athöfn Ásgríms þar sem
hann var að fá sér bita úr ís-
skápnum að kvöldi til, en
hann var mikill matmaður,
enda hugsaði hann alla tíð
um að fjölskyldur barnanna
hefðu nægju sína af sjávar-
fangi. Fyrst var tekin köld
baunasúpa og út á hana hellt
mjólk, síðan náð í slátursneið
og ofan á hana sett þykkt lag
af smjöri og þetta borbaö af
bestu lyst fyrir svefninn. Ekki
þótti mér mikiö til um þessar