Tíminn - 12.04.1996, Blaðsíða 11

Föstudagur 12. apríl 1996

11
íslandsmótiö í sveitakeppni:
Sveit Samvinnuferöa sigraði
Sveit Samvinnuferöa-Land-
sýnar varð hlutskörpust á ís-
landsmótinu í sveitakeppni,
sem fram fór í dymbilvikunni
að Þönglabakka 1. Sveitin
hlaut 173,5 stig í 9 leikjum
eða rúmlega 19 stig úr leik.
Sveit Antons Haraldssonar
varð að láta sér nægja annað
sætið eftir að hafa leitt mest-
allt mótið, en lokaskor sveit-
arinnar varð 164 stig. Sveit
VÍB Ienti í þriöja sæti með
159,5 stig.
Lokastaða næstu sveita:
4. Landsbréf 146
5. Bangsímon 131,5
6. Ólafur Lárusson 131
7. Búlki hf. 122
8. Lyfjaverslun íslands 115
9. Þormóður rammi 107,5
10. Aðalsteinn Jónsson 82
Nýkrýndir íslandsmeistarar
eru Björn Eysteinsson, Einar
Jónsson, Ragnar Hermannsson,
Karl Sigurhjartarson, Helgi Jó-
hannsson og Guðmundur Sv.
Hermannsson. í sveit Antons
spiluðu auk hans Pétur Guð-
jónsson, Magnús Magnússon,
Sigurður Vilhjálmsson, Sigur-
björn Haraldsson og Stefán
Ragnarsson. Fyrirfram vom
sveitir Landsbréfa og VÍB taldar
sigurstranglegastar.
Sveinn R. Eiríksson stýrði
mótinu og Jakob Kristinsson var
honum til aðstoöar.
Lausn á páskaþrautum
AKDG2
Suður er sagnhafi í fjórum
spöðum og vesmr hefur vörn-
ina á að spila þrisvar sinnum
hjarta. Hvernig er besta fram-
haldið?
Allt spilið:
BRIDGE
BJÖRN ÞORLÁKSSON
Suður er sagnhafi í 6 spöð-
um án þess að andstæðingarn-
ir blandi sér í sagnir. Vestur
spilar laufdrottningu sem
drepin er á ás og trompar lauf.
Þá er spaðaás tekinn og báðir
fylgja lit. Hvernig er besta
framhaldið?
Hættan felst í að tígullinn
brotni illa. Ef við gefum okkur
að trompið liggi ekki verr en 3-
1, er hægt að tiyggja slem-
muna. Trompin em tekin.
Tígulás spilað og hjarta síðan
þrisvar sinnum. Vestur getur
ekkert gert.
732
DT53
K9653
Sveit Antons Haraldssonar.
Mynd IS
Suður spilar 6 hjörtu og AV
blanda sér ekki í sagnir. Vestur
spilar út hartasjöu. Hvernig er
best aö spila?
Allt spilið:
spaða. Þá var laufás spilað og
meira laufi, en vestur lagði
drottninguna á. Sagnhafi
gætti sín ekki og stakk upp
kóngnum. Þegar austur fylgdi
ekki lit, var ljóst að spilið var
niður. Lítið lauf eftir ásinn úti-
lokaði yfirslaginn, en tryggði
samninginn. Hvort er betra í
sveitakeppni? ■
Aögeröalaus ár
The Hollow Years, eftir E. Weber. Sinclair
Stevenson, 352 blsv £ 20.
„Fjórði áratugurinn hófst
1914," að Eugen Weber segir.
Frönsk þjóðarvitund bar þá sár
mannfallsins mikla í fyrri heiins-
styrjöldinni. Sakir þess voru ald-
ursflokkar efri ára hlutfallslega
stórir, en fólksfjölgun sáralítil. Á
þessa leið hófst ritdómur í Fin-
ancial Times 29.-30. júlí 1995, sem
í sagði: „í Frakklandi mótaðist
fjórði áratugurinn af kreppu —
eba öllu heldur af einni kreppu af
annarri. Hrunið 1929 olli efna-
hagslegri kreppu, þótt í seinna
lagi, og pólitískri kreppu, þar eð
reikulum og duglitlum stjórn-
málamönnum brást oft forystan;
og sjálf stjórnskipan lýðveldisins
lá undir gagnrýni, sem skóp
stofnunum þess vanda; og á sam-
skipti við önnur ríki reyndi, þegar
Frakkland stóð frammi fyrir borg-
arastyrjöldinni á Spáni og harð-
snúnum framgangi fasismans."
Á fjórða áratugnum fremur en
öðrum sagði ekki einvörðungu til
stjórnmála, efnahagsmála og
samfélagslegra hræringa. í kapít-
ula um menningarmál segir We-
ber stuttlega frá umbótum í skóla-
málum, myndlist, tónmenntum,
leikhúsum og kvikmyndum. Frá-
sögn hans af rithöfundum nær frá
hinum belgíska Georges Simen-
on, sem reit eina Maigret-sögu á
mánuði frá febrúar 1931 til júlí
1932, og frá André Malraux og Je-
an-Paul Sartre, sem þá var að
kveöa sér hljóðs, allt til Jeans
Giraudoux." ■
Fjarar undan þjóbríkjum?
Við borðið tók sagnhafi
trompin, en vestur kastaði
The End of the Nation State, eftir Jean-
Marie Guéhenno. University of Minnesota
Press, 145 bls., $ 19,95.
Bók þessi vakti talsvert umtal
þegar hún kom út í Frakklandi
1993, en höfundur hennar er emb-
ættismaður og stjórnarerindreki. í
fyrra kom bókin út á ensku, og í rit-
dómi í Newsweek, 27. nóvember
1995, sagði: „Guéhenno segir draga
til „stór-keisaradæma". ... Hann
heldur því fram, að í heiminum
„verði á fót komið eiginlegum sam-
félögum, sem landafræði setji ekki
skorður og mótuð verði ekki af
hefðbundnum stjórnarháttum. ...
Bókin bar upphaflega titilinn La fin
de la démocratie. ... Guéhenno tekst
ekki að færa sönnur á mál sitt. ...
Það, sem nú er á dagskrá, er ekki
hvort þjóðríki eigi framtíð fyrir
höndum, heldur lögmæti þess,
svömn þess við tímans kröfum og
dugur þess." ■
*
V
♦
♦
64
ÁKD7
DT72
863
A
V
♦
*
83
954
86543
T54
N
V A
S
♦
♦
♦
K752
T862
KG9
96
ADGT9
G3
AKDG2
Til að missa ekki valdið á
tromplitnum er nauðsynlegt að
fara í trompið áður en laufi er
spilað. Spaðadrottningin er lát-
in rúlla og ef hún er drepin,
verst spaðaáttan í blindum
trompstyttingi. Engu máli
skiptir hvort austur dúkkar.
y 9864
* 842
* 0542
Á2
N
S
* ÁKDGT
* ÁK6
! ÁK98
8
Ester Gígja Guðmundsdóttir
Ester Guðmundsdóttir andaðist á
Landspítalanum fóstudaginn 22.
mars síðastliðinn. Hún var jarð-
sungin í kyrrþey laugardaginn 30.
mars frá Hveragerðiskirkju. Ester
fœddist á Heiði í Gönguskörðum í
Skagafirði 19. mars 1932. Foreldrar
hennar voru Jóhanna Ingibjörg
Bjömsdóttir og Guðmundur Andrés-
son, dýralœknir á Sauðárkróki.
Móðir hennar var dóttir Bjöms
Bjömssonar frá Kolgröf í Lýtings-
staðahreppi í Skagafrði og Margrét-
ar Sigurðardóttur frá Skeggsstöðum í
Svartárdal í A.-Hún. Guðmundur
faðir Esterar var sonur Andrésar Pét-
urssonar, bónda á Öldubakka á
Skaga og víðar, Jónssonar prests
Mikaelssonar, ogseinni konuPéturs,
Lilju Gottskálksdóttur, en móðir
Guðmundar var Kristjana Jóhanna
Jónsdóttir.
Eftirlifandi maður Esterar er Ár-
mann Kristjánsson og eignuðust
þau fjögur böm: Rögnvaldur Rúnar
Dalmann f. 1957, Kristín Inga f.
1962, drengur sem lést fyrir skím
sama ár, oglngólfur Ómarf. 1966.
Tvö böm átti Ester fyrir: Kolbjörg
Margrétf. 1951 og Haraldur Ingiþór
f. 1954. Á heimili þeirra hjóna ólst
upp dótturdóttir þeirra, Bryndís Ár-
nýf. 1987.
Og því varð allt svo hljótt við
helfregn þína
sem hefði klökkur gígjustrengur
brostið
og enn ég veit margt hjarta harmi
lostið
sem hugsar til þín alla daga sína.
(Tómas Guöm.)
Hún mamma er látin um aldur
fram. Þó að vib höfum gert okkur
grein fyrir því síðustu mánuði að
þab stefndi hraðbyri í þessa átt, þá
trúðum vib því innst inni að hún
mundi sigrast á þeim vágesti, sem
að lokum sigraði hana þrátt fyrir
að ekki væri um neina uppgjöf að
ræba. Þegar við hugsum til baka
hellast minningarnar yfir, því
engu að síður verður hún ávallt
snarlifandi í hugskotum okkar.
Minningin um mömmu er tengd
lífsorku hennar og krafti, sem
streymdi úr sál hennar inn í um-
hverfið hvar sem hún fór.
Ester ólst upp að mestu hjá fóst-
t MINNING
urforeldrum sínum, þeim Gub-
mundi Eiríkssyni og Björgu Jóns-
dóttur, en þau bjuggu að Breiða-
gerbi í Lýtingsstaðahreppi. Eftir
ab barnaskóla lauk fór hún í ung-
lingaskóla á Sauöárkróki og lauk
hún þaðan námi með ágætis ein-
kunnum. Ester var tvo vetur á
húsmæðraskóla á Löngumýri í
Skagafirði hjá Ingibjörgu Jó-
hannsdóttur. Ester hafði búsetu
lengst af á Sauðárkróki fyrir utan
fjögur ár sem þau hjón bjuggu í
Hafnarfirði. Árið 1994 fluttu þau
til Hveragerðis þar sem hún bjó til
hinsta dags.
Ester var lengst af húsmóbir,
fyrir utan sex ár er hún vann við
fiskvinnslustörf á Sauðárkróki.
Ester var fyrirmyndar húsmóðir,
skörungur í skapi og sá vel um
sinn þátt innan sem utan heimil-
isins. Hún var úrræbagóð, kjark-
mikil og vel fylgin sér, en tilfinn-
inganæm og hjartalagiö gott.
Börn löðuðust að henni og í hópi
bestu vina hennar voru jafnan
einhverjir af yngri kynslóðinni.
Hún var hannyrðakona mikil og
hafði yndi af ab sauma út myndir
og eins ab prjóna. Blómum unni
hún afar heitt, enda ber heimili
þeirra hjóna þess vott. Ester var
meb afbrigðum greind kona, hag-
orð og ritfær vel og hafði fallega
rithönd. Eftir hana liggja nokkrar
greinar og stökur í tímaritum og
blöbum.
Að lokum viljum við færa
henni hjartans þakkir fyrir stórar
andlegar gjafir til okkar allra. Guð
blessi og umvefji þig alla tíð.
Nú kveðjum við þig í síðasta sinn,
ó mamma elskulega,
með söknuði og sánim trega.
Og lítum yfir liðna tíð.
Við fáum ei þakkað, mamma mín,
hve mikið hjálpfús hugsjón þín
létti oss marga þraut og stríð.
(Ing.Ó.Á.)
Fyrir mína hönd, pabba og
systkina minna.
Ingólfur Ómar Ámiannsson