Tíminn - 08.05.1996, Síða 5

Mi&vikudagur 8. maí 1996
MlK
5
Guövaröur Jónsson:
Snæfj allas trandarvegur
Akveöið hefur veriö aö
breyta Snæfjallastrand-
arvegi á kaflanum frá
Hvannadalsárbrú aö Þverár-
brú.
Samkvæmt teikningu, sem
Vegagerðin hefur lagt fram af
fyrirhuguðu vegarstæði á
þessu svæði, sýnist mér að
ekki sé horft til framtíöar varð-
andi möguleika jarðarinnar
Rauðamýri til ræktunar á því
svæði, sem nýi vegurinn á að
liggja um.
Rétt er að hafa það í huga að
Rauðamýri er sú jörð, sem hef-
ur mesta möguleika til sam-
felldrar túnræktunar á Langa-
dalsströndinni. Ef í framtíð-
inni kæmi upp sú staða að
ábúandi jarðarinnar þyrfti á
því að halda að nota allt svæð-
ið undir túnrækt, þá væri
óskemmtilegt að hafa þjóð-
veginn í gegnum mitt túnið.
Þó að við íslendingar virð-
umst aldrei geta eignast ráð-
herra nema með einlínuforrit í
höfðinu fyrir suðvesturhorn-
ið, er ekki ólíklegt að erlendir
aðilar, sem búa við land-
þrengsli, mengað vatn, loft og
jarðveg, renni hýru auga til
hinna lítt spilltu íslensku
landsgæða. Það gæti verið
fremur stutt í þá þróun.
Mín skoðun er sú að það eigi
að færa veginn, sem liggur fyr-
ir ofan túnið á Rauðamýri, um
breidd sína inn fyrir túngirð-
inguna. Þá væri sá vegarkafli
laus við snjóþyngslin í nátt-
hagalautinni. Síðan áfram
beina stefnu á Þverárbrú, niö-
ur yfir Reiðhjalla, Efribjálfa og
Söðlaholt. Eða að öðrum kosti
fara niður Móagötur, niður
fyrir Sláttumó og út Eyjabrekk-
ur, út fyrir Neðribjálfa og það-
an á brú.
Fyrir þá sem vilja varðveita
örnefni er kannski rétt að taka
það fram að á Reiðhjalla eru
tveir melhólar, sem kallaðir
eru Barnahólar. Þar eiga að
vera grafnir útburðir og heyr-
ast frá þeim útburðarvæl, þeg-
ar vont veður er í aðsigi.
Breytingar á brúm
Þegar Hvannadalsárbrúin
var byggð, var hún sett á
klöppina ofan við Rauðbergs-
fljótið og neðan við Rauð-
bergsfoss. Þetta var eina svæð-
ið sem brúin passaði ekki fyrir,
Vib Hellisgjótu í Æbey. Fjœr er Snœfjallaströnd meb Innra-Skarbi fyrir mibju.
hún var bæði of stutt og of lág
og alveg öruggt að hún færi í
kaf í snjó. Hefði brúin verið
sett fyrir neðan fljótið, færi
hún aldrei í kaf, hæð og lengd
hefðu einnig passað. Væri brú-
in uppi á fossinum, færi hún
heldur ekki í kaf. Þetta vissu
heimamenn, en á þá var ekki
hlustað.
Nú, um sextíu árum síðar, á
að setja upphækkun á brúna
til þess að hún standi upp úr
snjónum. Hvort það leysir
vandann veit ég ekki, því þeg-
ar áin ryður sig fer jakahröng-
lið yfir brúna og eftir hlaupið
hafa oftast verið á brúnni
VETTVANCUR
mannhæðarháir jakar. Ef upp-
hækkun verður sett á brúna,
má búast við að framrás jak-
anna stöðvist á upphækkun-
inni, og þá verður annað hvort
að gefa sig, upphækkunin á
brúnni eða uppfyllingin
Tungumegin.
Þverárbrúin er líka vanda-
mál. Fyrir henni var upphaf-
lega mælt þar sem trébrúin var
yfir ána, beint á móti melend-
anum Nauteyrarmegin, rétt
fyrir neðan núverandi brúar-
stæði. Þegar farið var að grafa
fyrir brúarsökklinum Nauteyr-
armegin, kom í ljós að þar var
djúp sandkvika og engin tæki
til þess að komast á fast. Við
þessu höfðu heimamenn var-
að, á það var ekki hlustað. Síð-
an var fundinn staður sem
passaði fyrir teikninguna án
breytinga. Afleiðingin vanda-
mál.
Vonandi búa menn ekki til
þriðja vandamálið á þessum
rúmlega tveggja kílómetra
kafla, með vegarlagningu á
milli brúnna.
Höfundur er bifreiöastjóri.
Magnús H. Gíslason:
„Nú er það svart, maður..."
Fyrir Alþingi liggja nú tvö
frumvörp um fjármagns-
tekjuskatt. Að öðru standa
stjórnarflokkarnir, en að hinu
formenn stjórnarandstöðu-
flokkanna nema Kvennalistans,
sem fyrir vikið verður þess heið-
urs aðnjótandi að vera kjassaður
af leiðarahöfundi Tímans.
Fyrir nokkru fóru fram á Al-
þingi útvarps- og sjónvarpsum-
ræður um þessi frumvörp. Þar
var að því vikið af einhverjum
ræðumönnum, að með fmm-
varpi sínu væm flokksformenn-
irnir að bregða fæti fyrir frum-
varp ríkisstjórnarinnar með
þeim afleiðingum, eins og leið-
arahöfundur Tímans hefur eftir
Kristínu Ástgeirsdóttur, að
„með því að rjúfa þá sátt sem
náðst hefur í málinu sé því
beinlínis stefnt í hættu að fjár-
VETTVANGUR
magnstekjuskattur sé lagður á
hér á landi í fyrirsjáanlegri
framtíð. í þeim skilningi væri
um hreint skemmdarverk að
ræða." Og ekki verður annað
séð en að undir þennan vísdóm
taki leiðarahöfundur Tímans.
„Mitt er að yrkja, ykkar að
skilja," var haft eftir Gröndal
sáluga. Mér kemur nú í hug það,
sem einn orðhagur maður sagði
einn síðsumarmorgun er hann
leit út um bæjardyrnar og sá að
snjóað hafði um nóttina: „Nú er
það svart, maður, allt orðið
hvítt." Hvernig má það vera, að
mikill meirihluti á Alþingi —
stjórnarliðið, og skiptir þá engu
máli hvorum megin hryggjar
Kvennalistinn liggur — geti ekki
komið í gegnum þingið frum-
varpi sínu um fjármagnstekju-
skatt hvað sem afstöðu minni-
hlutans líður? Þá er það „nú
orðið svart", ef svo er.
Já, það er ekki ofsögum sagt
að hún er orðin dularfull, pólit-
íkin á íslandi. Ég veit ekki betur
en meirihluti hafi hingað til
jafnan ráðið för, hvað sem líður
múðri minnihluta. Og ég veit
ekki betur en um það séu ýmis
dæmi frá því þingi, sem nú
stendur yfir. Hversvegna gildir
það þá ekki einnig um frum-
varpið um fjármagnstekjuskatt-
inn? Á því hef ég enga skýringu
heyrt né séð hingað til. Því
langar mig til að biðja einhvern
stjórnmálaspekinginn að skýra
það fyrir mér — helst á síðum
þessa blaðs — hvernig standi á
þessu skyndilega getuleysi
stjórnarliðsins.
Höfundur er fyrrum blabamabur.
Sigriöur Guöbjartsdottir:
Hugleiðingar um forsetaembættið
Astæða þess að ég, penna-
löt manneskjan, set
nokkur orð á blað er for-
ystugrein sem birtist í Tímanum
frá 17. apríl sl. um hlutverk for-
seta íslands.
Ég er sammála því að forseta-
embættið hefur notið virðingar
með þjóðinni og valist í það
færir menn, sem hafa verið
þjóðinni til sóma víða um lönd.
Aftur á móti er ég algerlega
ósammála þeirri skoðun grein-
arhöfundar að það ákvæði
stjórnarskrárinnar, sem heimil-
ar forseta að neita að undirrita
lög þótt þau hafi verið sam-
þykkt á Alþingi fyrr en þjóðarat-
kvæði hefur farið fram um mál-
ið, sé marklaust.
Ég hef það fyrir satt að Gunn-
ar Thoroddsen, einn lögfróðasti
maður íslendinga, hafi á sinni
tíð átt tillögu um það í stjórnar-
skrárnefnd að þetta ákvæði var
sett í stjórnarskrána og örugg-
lega ekki sem marklaust fjas.
Að sjálfsögðu yrði þessu ekki
beitt nema við lægju brot á
stjórnarskránni, og þá ekki
endilega „fortakslaust" brot eins
og segir í nefndri forystugrein.
Mér virðist augljóst að enginn
vafi megi vera á að ekki sé um
stjórnarskrárbrot aö ræða og
verði hún þá að njóta vafans.
Ennfremur er ég því engan
veginn sammála að inngrip for-
VETTVANCUR
seta lýðveldisins í pólitískar
deilur myndi eyðileggja þetta
embætti.
Forseti tekur enga pólitíska af-
stöðu með þessu, heldur lætur
hann þjóðina um að úrskurða í
málinu.
Þar sem þjóðinni telst treyst-
andi til að kjósa sér forseta,
hlýtur sú sama þjóð að hafa vit
og þroska til að taka afstöðu í
grafalvarlegu lífsspursmáli, jafn-
vel um tilverurétt sinn sem
sjálfstæðrar þjóðar í þessu landi.
Þeirri skoðun var haldið að
þjóðinni þegar hún vildi fá að
kjósa um inngöngu í EES, að
hún hefði ekki vit til að mynda
sér skoðun.
Gengu ýmsir ráðherrar þáver-
andi stjórnar hart fram í því að
halda fram þeirri skoðun og
notuðu öll meðul.
Ekki sé ég betur en að skörð
hafi komið í fullveldið eftir inn-
göngu í EES, að nú þurfi að bera
flesta hluti undir stjórnkerfi
Evrópubandalagsins.
Og hvað íslenskar útflutning-
svömr snertir, þá virðast Evr-
ópuríki oft nokkuð lagin við að
beita okkur sínum höftum,
a.m.k. landbúnaðarvörur okkar,
enda er helsta vonin um út-
flutning í Bandaríkjunum.
Evrópa er ekki eina vonin um
hagstæðan útflutning, enda
standa ráðamenn í samningum
við Kínverja og Japani og fleiri.
Ekki virðist heldur svo friðsælt
milli ríkja Evrópu eða allir þar
ánægðir með þessi nýju ráð-
stjórnarríki.
Við skulum vona að stutt-
buxnalið krata og sjálfstæðis-
manna vitkist áður en þeir eign-
ast aðild að stjórnartaumunum
eða að þetta Evrópu-ofurvald
gliðni sundur áður en þeir, sem
standa grátklökkir hér af ílöng-
un í þá sælu, fái aðstöðu til að
koma okkur í foraðið.