Tíminn - 11.05.1996, Blaðsíða 10

10
Laugardagur 11. maí 1996
Hagyrðingaþáttur
Þab er greinilegt að Búi er að komast í Júróvisjón stemmn-
ingu en eins og menn vita er keppnin haldin um næstu
helgi. Og það er íslenska framlagið sem verður honum að
yrkisefni að þessu sinni:
Sjúbbídú
Júrasjón með blíðu breimi
byrjar nú,
einum rómi, í öllum heimi;
Sjúbbidú!
Tunga Egils, okkar sómi,
ómar nú
í öllum heimi, einum rómi;
Sjúbbidú! Sjúbbidú!
Og norsku kýrnar og þær íslensku eru að sjálfsögðu á dag-
skrá í hagyrðingaþættinum eins og víðar. Pétur Stefánsson
sendir okkur þessar vísur um kýrnar og lætur tvær í viðbót
fljóta með:
Kúabóla
Núna bjóðast norskar kýr,
nú skal hagur rísa.
— Ennþá fceðist œvintýr,
og illa samin vísa.
Barlómur
Hver einn sínar byrðar ber,
berja sumin lóminn.
Ég á ekkert undir mér,
utan helgidóminn.
Sléttuband
Scera frjálsa anda enn
atóms söngvar landans.
Hrcera snauðir mannvits menn
mcerðar tungu fjandans.
Og enn heldur áfram einvígi þeirra Kára Arnórssonar og
Árna Gunnarssonar aðstoðarmanns félagsmálaráðherra
sem verið hafa ab kveðast á hér í þættinum. Árni sendi
Kára vísukorn fyrir skömmu og segir Kári að þar megi lesa
á milli lína að líðan Árna sé ekki sem best enda ákalli hann
mjög Drottinn, og Kári byrjar á sama hátt og Árni en
kemst að ólíkri niðurstöðu þegar hann yrkir í orðastað
Árna:
Mikil er dásemd þín Drottinn,
þín dýrð er frá himnum sþrottin.
Ég fcerði þá fóm
að fara í stjóm
og faðma nú frjálshyggjuþottinn.
Ég öðmm vil á þetta benda
sem íþessu kunna að lenda.
En Framsókn er fín,
hennar framtíðarsýn
er opin í báða enda.
Jón Bergsteinsson úr Reykjavík hefur öllu alvörugefnari
undirtón í sinni sendingu:
„De profundis clamavi „
eba Harmakvein úr djúpunum
Hvort ráða megir rökum dýmm
þó rofin deili gríð kosti.
Á djúpu C-i drynur ýtum snjöllum
daggarhylur tcer og ymur í fjöllum.
(Fagrar heyrði ég raddimar úr Niflungaheim
éggat ekki sofið fyrír söngvunum þeim.)
Og við látum aðra frá Jóni Bergsteinssyni fylgja með og eft-
irlátum lesendum að túlka við hvern er átt:
Goðgremi
Einherjar á Iðavelli
efna í feikna hurðaskelli.
Snarast um gcettir snilldar halur
snefsinn mjög og guði falur.
Botnar og vísur sendist til Tímans
Brautarholti 1
105 Reykjavík P.s. SKRIFIÐ GREINILEGA
Fjölmargar stórglœsilegar konur þurfa mjög stór fatanúmer:
„Aumingja mjónurnar"
Tvær góðar vinkonur — stórar
stelpur — greinir á um það
hvernig fatnaður klæði þær
best. Önnur hallast að því að
stórar stelpur eigi að klæðast lít-
ið áberandi fötum í daufum lit-
um eða dökkum litum. Hin af-
tekur að þær þurfi að fela sig í
einhverjum sniðlausum, dökk-
um pokum. Sterkir litir og stór
munstur em hennar uppáhald.
Vinkonurnar eru áhugasamar
að heyra álit Heiðars snyrtis í
þessu efni.
Heiðar: Hér langar mig að
leyfa mér að sletta, „big is
beautiful", en það þýðist nefni-
lega ekki nógu vel á íslensku. Á
íslandi og úti um allan heim er
til mikill fjöldi stórglæsilegra
kvenna, sem þurfa mjög stór
fatanúmer. Það er þess vegna
sem tíðarandinn hefur alltaf
orðið meira og meira á móti
þessum konum — alltaf verið að
lítillækka þær. En vísindin hafa
verið að leiða í ljós að genin
eiga þarna stundum hlut að
máli. Það er því oft Guð almátt-
ugur sem ræður þessu, en ekki
alltaf að konurnar borði bara of
mikið.
Það getur verið vandamál fyr-
ir þessar konur að klæða sig. Ég
hef gegnum árin haft mikla
samvinnu við verslun fyrir stór-
ar stelpur, sem hefur umboð
fyrir fyrirtæki sem hannar ein-
göngu föt í stórum númerum.
Þar koma bara inn snið fyrir
stórar konur, en í framleiðsl-
unni er ekkert verið að hugsa
um konur sem almennt eru
kallaðar í normalstæröum —
sem ég er mjög mikið á móti, af
því mér finnst stór kona ekki
ónormal. Þykir slíkt rangur
hugsunarháttur.
Axlasauma á öxlum
og ermar ísettar
Hvar saumarnir á flíkunum
eru skiptir mjög miklu máli fyr-
ir stórar konur. Á konu sem er
stór yfir um sig alla, þurfa axla-
saumar að sitja á öxlunum og
ermar að vera ísettar, þannig að
flíkin geri dálítinn kassa. Því um
leið og flík gerir rúnnaðan axla-
svip á stóra konu, þá verður hún
öll rúnnaðri.
Síðan þarf stóra konan — og
þar kem ég að máli sem innflytj-
endur þyrftu að standa sig betur
í — hún þarf að vera í mjög góð-
um brjóstahaldara. Því stór
kona er mjög gjarnan með stór
brjóst og góöur brjóstahaldari
skiptir hana því enn meira máli
en aðrar. Að barmurinn komi
lengra fram en maginn er frum-
skilyrði fyrir stórar konur.
Margar stórar konur þurfa,
vaxtar síns vegna, að sleppa
mittislínu, sem þýðir að þær
eiga að klæðast flík sem er heil
niður úr, eða skiptist á þeim
stað þar sem þær eru grennri.
Sumar konur eru mjög breiðar í
mitti, aðrar um efri mjöðm,
margar um neðri mjöðm og enn
aðrar eru ekkert grennri fyrr en
kemur niður á læri. Þannig að
skiptingin á flíkinni má ekki
sitja þar sem konan er afgerandi
breið. Allar buxur og öll pils
þurfa helst að hafa mjög beinar
línur. Um leið og stór kona fer í
pils með beinar línur eða gott
fall, þá getur það farið að fita
hana.
Stóra konan þarf síðan að
draga fram sína glæsilegustu
punkta. Er hún t.d. grönn um
ökklann? Þá er upplagt aö fara í
styttra pils. Er hún grönn upp
Elísabet Taylor er meöal allra
frœgustu „stórra stelpna", en hún
er hreint ekki á því ab klœbast
felulitum. Kannski mundi Heibar
þó rábleggja henni ab sleppa
slaufunni á maganum.
fyrir hné? Þá er sjálfsagt að sýna
hnén. En kona, sem hefur
breiðan ökkla, á aftur á móti að
varast það að hafa pilssíddina
um ökklann.
Bretta upp
ermarnar
Það er grennandi fyrir konu
aðkippa ermum upp eða hafa
einhvers konar léttleika á erm-
unum. Það dregur athyglina frá
breiðu mitti. Saumar á flíkum
skipta líka miklu máli. Almennt
er klæðilegast að saumar liggi
sem mest langsum og gjarnan
stungnir. Nýlega sá ég t.d. galla-
buxur fyrir stórar stelpur, alveg
Heiðar
Jónsson,
snyrtir
svarar
spurningum
lesenda
Hvernig
áégab
vera?
venjulegar gallabuxur nema
þær eru með tveim stungnum
saumum á hliðinni, sem virkar
mjög grennandi.
Stór kona þarf að passa sig að
vera ekki með mjög lítið veski, .
heldur ekki með mjög litla og
fínlega skartgripi og ekkert með
lítilli slaufu á. Öll smáatriði og
allir fylgihlutir eiga að vera í
einskonar hlutfalli við stærð
konunnar.
Ekki foröast
sterka liti
Varðandi litina gildir það
sama, hvort sem kona er 50 kíló
eða 150. Stór kona á alls ekki að
forðast sterka liti, ef þeir eru
hennar litir. Ein mjög stór vin-
kona mín er „vetur". Þegar ég
kynntist henni, klæddi hún sig
mest í pastel og aðra feluliti og
virkaði mjög feit. En um leið og
hún fór í svart, hárautt og silfur
og aðra glannaliti vetrarins,
fóru allir að taka eftir allt öðru
en kílóunum. Þá fóru allir að sjá
hvað hún er sæt.
Munstur og efnisáferð skipta
einnig máli. Munstur fer stórri
konu vel, ef það er ekki smágert.
Stór kona þarf þó að forðast
blómamunstur með rúnnuðum
blómum — og raunar að passa
að í munstri sé ekkert sem er
hringlaga, því það gerir hana
sjálfa hringlaga. En allt sem
heitir afstrakt er mjög sniðugt á
stórri konu.
Mín skilaboð til stórra kvenna
eru: Þær eru alveg jafn fallegar
konur og þær sem grennri eru.
Það liggur ekkert fyrir öllum
konum að taka þátt í fegurðar-
samkeppni. Margar konur eru
175 cm og 56 kíló og jafnvel
mjög fallegar, en hafa samt eitt-
hvað það til að bera að þeirra
verður ekki óskað í fegurðar-
samkeppni. Ég vil að allar stóru
konurnar komi út úr sínum
húsum, fari í sín fínu föt og
strunsi sjálfsánægðar um götur
bæjarins. Og þegar þær stoppa
annaö slagið við glugga fata-
búðanna, hugsi þær sem svo:
Aumingja mjónurnar, mikið er
þetta lítið spennandi. ■