Tíminn - 15.06.1996, Blaðsíða 10
10
Laugardagur 15. júní 1996
jón Adólf Steindórsson stendur hér w'ð hliö Cunnars R. Cunnarssonar
sem einnig er í Félagi áhugamanna um tréskurö.
Fyrsta samtímasýningin á íslenskum
alþýöuútskuröi:
Alþýðuútskuröur
enn við lýði
„Þetta er búiö að vera
draumur minn lengi að
stofna samtök tréskera. Ég
vissi ab þaö er gífurlegur
fjöldi af fólki aö skera út,"
sagöi Jón Adólf Steinólfs-
son, varaformaöur Félags
áhugamanna um tréskurö
sem stofnaö var þann 1.
mars síöastliöinn.
Sagðist Jón hafa búist við
um 30 manns á stofnfund-
inn en þeir reyndust um 90
og nú vaeru um 140 skráðir
meðlimir. „Mig langaöi til
að þetta fólk kæmi saman og
héldi sýningar, fengi t.d.
hingað erlenda gestatréskera
og gæfi út blað," sagði Jón
og bætti því við að félagið
væri ekki síst stofnað til að
hefja þessa gömlu listgrein
aftur til vegs og virðingar og
reyna að gera fólki grein fyr-
ir gildi þessara hluta. Enda
væri fólk líklegra til að
kaupa frekar postulínsstytt-
ur en „eitthvert trédrasl."
Flestir félagsmanna eru í
skuröi á hefðbundnum ís-
lenskum hlustum svo sem
öskum, lágmyndum af
sveitabæjum, stöðum eins
og Gullfossi og Geysi. „Ann-
ars er þetta mjög fjölbreytt."
Fæstir félagsmanna selja
hluti sína, helst er þaö fólk
úti á landi sem selur út-
skorna hluti á ferðamanna-
vertíðinni.
„Þetta er mikið fólk frá
sextugu og uppúr, eftir-
launafólk. Margir fara á
námskeið þegar þeir hætta
að vinna til þess að láta
gamlan draum rætast."
Jón sagði karlmenn alls
ekki í meirihluta heldur
væru kynjahlutföll nokkuð
jöfn. „Við eigum mjög góða
kvenkyns tréskera og ein er
með þeim allra bestu."
Fræðimenn hafa haldiö
því fram að íslenskur al-
þýðuútskurður hafi liðib
undir lok um aldamótin síð-
ustu. Sýningin sem félagib
heldur í húsakynnum íspan
að Smiðjuvegi 7 í Kópavógi
um helgina mun væntan-
lega sanna að enn lifi í glæð-
unum. Sýningin verður opin
kl. 13-18 laugardag og
sunnudag. LÓA
?>ÍV MENNTAMÁLARÁÐUNEYTIÐ
■^ll^ Rannsóknastyrk-
® " Ir EMBO í sam-
eindalíffræ&i
Sameindalíffræöisamtök Evrópu (European Molecular
Biology Organization, EMBO) styrkja vísindamenn, sem
starfa í Evrópu og ísrael, til skemmri eða lengri dvalar vib
erlendar rannsóknastofnanir á svibi sameindalíffræbi.
Nánari upplýsingar og umsóknareybublöb fást hjá Pro-
fessor Frank Gannon, Executive Secretary, European
Molecular Biology Organization, Postfach 1022.40, D-
69012 Heidelberg, Þýskalandi. Límmibi meb nafni og
póstfangi sendanda skal fylgja fyrirspurnum.
Veffang EMBO er: http://www.embl-heidelberg.de/
Externallnfo/embo/.
Umsóknarfrestur um langdvalarstyrki er til 15. febrúar
og 15. ágúst, en um skammtímastyrki má senda um-
sókn hvenær sem er.
Menntamálarábuneytib,
14. júní 1996.
Feit og falleg hefur lengi veriö samheiti á suöurhafseyjunni Tonga þar sem menningin hefur í aldanna rás tengst
þvíaö boröa og aö svariö „nei takk" þótt ruddalegt. En af heilsufarsástœöum hefur FAO nú gengist fyrir þjóöar-
samkeppni um megrun á Tonga, þar sem aöalverölaunin eru utanlandsferö.
Feguröarsmekkur kvenna töluvert breytilegur frá einni heimsálfu til annarrar:
Rússneskar konur fóru á
„fegrunarmebalafyllerí"
„Hjörtum mannanna svipar saman í
Súdan og Grímsnesinu", kvað Tómas.
En á þetta einnig við um tískuna? Hafa
súdanskar konur t.d. jafnan sama
smekk fyrir því og íslenskar hvað sé al-
veg æðislega flott í fatnaði og fegrunar-
meðulum, hverju sinni. Er okkar vest-
ræna tíska svo allsráðandi, að konur
sækist eftir sama fatnaði, í sömu litum,
sömu fegrunarvörum og sama útliti um
heim allan? Er Heiðari kannski kunnugt
um þetta eins og flest annað sem að
kvenlegri fegurð lýtur?
Heiðar: „Vestræn tíska er ennþá ekki
orðin allsráðandi, þótt vissulega hafi
hún víðast hvar mikil áhrif. í Afríku er
þetta fegrunar/megrunaræði í rauninni
rétt að byrja. Þar er það ennþá svo að til
dæmis hjá vel menntuðum fjölskyldum
í Höfðaborg og Jóhannesarborg væri
stúlka sem fer í líkamsræktarstöö og sól-
arbekk gjarnan spurð hvort hún ætli
aldrei að giftast. Hvort hún ætli ekki að
hafa hold á lendunum. í Afríku, jafnvel þarna niður
frá, mundi venjuleg íslensk kona vera fremur ósátt
með hvaða snyrtivörur hún ætti völ á, jafnvel í fín-
ustu Kringlunum þeirra. Því úrvalið er ámóta og það
var hér fyrir um áratug eða svo.
Um miðja álfuna er ekkert af þessu komið — nán-
ast engin fegrunarmenning nema það að bera á sig
eitthvað til að verjast sterkustu sólargeislunum. En
væru konur í löndum Mið-Afríku spurðar hvort þær
hefðu fariö í fitusog mundi varla hokkur þeirra skilja
hvab viðkomandi væri að spyrja um.
Pamela Anderson konuímynd
Argentínu
í Argentínu er aftur á móti gífurlegur bisness í fitu-
sogi, augnpokaaðgerðum, brjóstastækkunum og ljósu
lituðu hári. Þetta er land ljóskunnar, sem karlmaður
horfir á eftir og hugsar ýmislegt, þangab til hún snýr
sér við. Þá finnst honum hún oft -----------
farin að eldast ansi mikiö. Þetta er
hefð sem tengist Argentínú tölu-
vert, meðan brasilískar konur hafa
ekki fallið eins í þessa gryfju. Brasil-
íubúar gera því talsvert grín ab Arg-
entínumönnum fyrir að vera svona
nýríkir og aö argentíska konu-
ímyndin sé fyrst og fremst stór Pa-
mela Anderson.
í Tókíó finnum vib aftur á móti
að þar er komin gífurleg snyrti-
vörumenning og sérstaklega mikil
áhersla lögð á hreinsun húðarinn-
ar. Og þótt vestræn tíska ryðji sér
þar til rúms virðast Japanir samt
ætla að kunna að nýta sér sína jap-
önsku hönnuði, sem skapa vest-
ræna tísku með ívafi japanskrar
Imynd margra Argent-
ínubúa um kvenlega feg-
urö.
menningar. Þannig að Japanir fá mjög
góða einkunn í sambandi við tísku og út-
lit.
Eins og börn í dótabúb...
Allt annað blasir vib í Rússlandi. Rúss-
neskar konur höfðu tæpast séð snyrtivör-
ur eða tískuvörur af neinu tagi meban
búðir voru ríkisreknar. En þegar Sovétrík-
in liðu undir lok var markaðssett þar
heilmikið af fegrunarvöru og rússneskar
konur brugðust við eins og börn í dóta-
búb og fóru eiginlega á algert „fyllirí".
Jafnvel vel menntaðar konur vita ekkert
hvað þær eru að gera, heldur kaupa bara
og kaupa og hlaöa og hlaða á sig. Utkom-
an verður sú sorglega ímynd, að þab er
fullt af fallegum stúlkum sem fólk gæti
haldið að væru klæbskiptingar, vegna
þess ab þær ofgera svo. Þær virðast ekk-
ert ráða við þetta og litasamsetningar eru
alveg stórsérkennilegar vægast sagt. Að
vísu mun þetta nú eitthvað vera að byrja að lagast.
Heiðar
jónsson,
snyrtir,
svarar
spurningum
lesenda
Ekkert pastel á Indlandi....
Á Indlandi mundum við sjá allt aðra liti en hér. Þar
dettur allt sem heitir litgreining og litasans algerlega
út. Indverjar nota bara skæra liti og hafa alltaf gert
það. Snyrtivörufyrirtæki hafa því ekkert sent þangað
af tísku síðustu ára í varalitum og augnskuggum —
þessa brúnu tóna, sandtóna og beis varaliti — því
það kaupir þetta ekki ein einasta indversk kona, ekki
einu sinni sýningarstúlkur. Indverskar konur eru
með bláa, bleika og orange augnskugga og eldrauða
og bleika varaliti. Margir álíta að það sé indverski
búningurinn sarí sem stjórnar þessari hefð, að ind-
verskar konur hunsa jarðliti alfariö. Sarí er alltaf í
mjög skærum litum, þeir fínustu úr mjög sterklitu
silki, en þú sérð aldrei dauflitan sarí. índverskar kon-
ur fara samt yfir í vestræna tísku, og klæðast vestræn-
um fötum, sem falla að þeirra smekk. Tískuhús eins
og Escada er þannig mjög vinsælt á
Indlandi, vegna þess að það fram-
leibir skærgular, skærbleikar og skær-
grænar dragtir.
Arabískar konur eru líklega hærð-
ustu konur í heimi og hafa þannig
litarhátt að það er mjög áberandi. Og
af því, eða þrátt fyrir það, þykir það
mikiö fegurðar- og hreinlætismerki
að vera hárlaus á líkamaum. Háreyð-
ing er því eftirsótt fegrunaraðgerð. Á
snyrtistofum eru langir bekkir þar
sem konurnar eru einfaldlega settar í
vax frá hálsi og niður úr, sem síðan er
allt rifib af í einu lagi. Yfirstéttarkona
í Saudi Arabíu er því ekki meb eitt
elhasta hár á líkama sínum, nema
höfuðhárið." ■