Tíminn - 20.06.1996, Blaðsíða 10

10
Fimmtudagur 20. júní 1996
Kafteinn ísland.
kr. 1480, en tímabundið fæst
hún á sérstöku tilboðsveröi með
20% bónusi á kr. 1150.
í sinni fyrstu mynd í fullri
lengd kemur síðan ungur leik-
ari, Edward Norton, og stelur
senunni svo um munar. Þetta er
náungi sem vert er að fylgjast
með í framtíðinni. Hann leikur
sakborninginn, óframfærinn og
stamandi sveitastrák sem á viö
geðræn vandamál að stríða, og
tekur Richard Gere í nefið, en sá
síðarnefndi stendur sig þó með
prýði.
Innsti ótti er formúlumynd,
en afþreyingargildið er talsvert
og það er þess viröi að sjá hana,
þó ekki nema væri til að sjá ný-
liðann stela senunni af stjörn-
unni. ■
Forsetaslagurinn
Vi6 viljum Villa!
ríkjunum og þjálfað sig og
starfað að teiknisagnagerð. Er
bókin litprentuð með miklum
fjölda teikninga, en venjulegur
texti fylgir þeim.
Bók Kjarnós er í bókaflokkn-
um um Kaftein ísland, einskon-
ar Súpermann íslendinga sem
stendur jafnan trúan vörð um
frelsi og velferð þjóðar sinnar,
en margar hættur steðja að,
einkanlega fjandskapur illúð-
legs náunga að nafni Illugi
Ógeðan, sem setur sig ekki úr
færi aö spilla fyrir íslandi á öll-
um sviðum.
í bókinni lýsir ættjarðarvinur-
inn Kafteinn ísland því að land-
ið hans er yndislegt og gott og
íslendingar hamingjusamasta
þjóð í heimi. Nú ætla þeir að
efna til forsetakosninga og eru
svo glaðir og allir frambjóðend-
urnir eru svo elskulegir og
mannlegir. Allt bendir til þess
að forsetakosningarnar verði
eins og fegursta þjóðhátíð.
En þá skellur fárviðrið á.
Fjandmaður íslands stígur á
land í laumi og tekur svo að
segja öll völd með takmarka-
lausu fjármagni frá rússnesku
mafíunni. Hann er fljótur að
notfæra sér einkavæðingu ríkis-
útvarpsins og kaupir heila
klabbið og áður en við er litið
ræður hann yfir öllum íslensk-
um fjölmiblum og einokar þá,
þangað til enginn veit af hinum
frambjóðendunum og hin and-
varalausa íslenska þjóð hrópar
öll í kór Við viljum Villa! Við
viljum Villa! o.s.frv., en þab er
dulnefni hans.
Nýliðinn
stelur
senunni
Innsti ótti (Primal Fear) ★★ 1/2
Handrit: Steve Shagan og Ann Bider-
man. Byggt á samnefndri skáldsögu
Williams Diehl
Leikstjóri: Cregory Hoblit
A&alhlutverk: Richard Cere, Edward
Norton, Laura Linney, John Mahoney,
Alfre Woodard, Frances McDormand,
Andre Braugher og Maura Tierney.
Háskólabíó
Bönnub innan 16 ára
Þab er í sjálfu sér ekki margt
ýkja frumlegt á ferðinni í Innsta
ótta — aö flestu leyti dæmi-
gerðu lögfræöidrama — en hún
hefur tvennt til brunns að bera
sem gerir hana að þokkalegustu
afþreyingu. Fyrir þaö fyrsta er
hún mjög spennandi á köflum
og síban er það stjörnuleikur
nýliðans Edwards Norton í hlut-
verki sakbornings í málinu sem
lyftir henni upp á við.
Það er annars ofursjarmörinn
Richard Gere sem er hin opin-
bera stjarna myndarinnar, en
hann leikur verjandann Martin
Veil. Sá er meðal þeirra fremstu
á sínu sviði og þegar ungur
maður, Aaron Stampler (Nor-
ton), er handtekinn á hlaupum
frá bústað myrts erkibiskups er
hann ekki lengi að taka að sér
Richard Cere og Edward Norton leika abalhlutverkin í Innsta ótta.
KVIKMYNDIR
ÖRN MARKÚSSON
málsvörnina. Veil, sem er
venjulega skítsama um sekt eða
sakleysi umbjóðenda sinna, get-
ur ekki annað en trúað á sak-
leysi Stamplers, enda kemur
fljótt í ljós að erkibiskupinn var
ekki allur þar sem hann var séð-
ur og valdamiklir aðilar, m.a. yf-
irsaksóknarinn, eru flæktir í
málið.
Handritið byggir á ágætum
reyfara Williams Diehl, en eins
og Bandaríkjamönnum er ein-
um lagið er sumum persónun-
um breytt eða þær aðlagaðar til
að þær samræmist pólitískum
rétttrúnaði. Þetta er leiðinlegur
ávani hjá þeim, því þetta gerir
flestar persónur staðlaðar og
óspennandi. Viðkvæðið virðist
vera að formúlan selji og ekkert
múður með það. Þetta er uppi á
teningunum í Innsta ótta, en
ágæt flétta og ýmis bolabrögð til
að afvegaleiða áhorfandann ná
þó að gera hana spennandi á
köflum. Endirinn ætti þó ekki
að koma nokkrum manni á
óvart.
Fjölvaútgáfan hefur nú þeytt
frá sérkennilegri spébók um
forsetakosningar á íslandi, sem
kallast Forsetaslagurinn, þar sem
óspart er gert grín að öllu til-
standinu og veitir þjóðinni
ekki af aö brosa soldið í laumi,
þegar allir þurfa að vera svo al-
varlegir. Nýja bókin er einskon-
ar teiknisögukómidía eftir
Kjarnó (öðru nafni Kjartan
Arnórsson) sem hefur á undan-
förnum árum dvalist í Banda-
Fréttir af bókum
En sem betur fer er Kafteinn
ísland reiðubúinn að fórna lífi
sínu í þágu fósturjarðarinnar og
vonandi tekst honum að hrinda
þessari atlögu áður en Villi, alias
Illugi, nær kosningu.
Við sjáum til 29. júní, hvort
Villi nær völdum eða hvort Kaf-
tein íslandi tekst að afstýra
þeirri ógæfu og bjarga þjóbinni
frá glötun.
Bókin Forsetaslagurinn er 32
bls. í stóru broti, innbundin, öll
í fullum litum, óvenjulega fögur
og vönduð. Þorsteinn Thorar-
ensen hjá Fjölva gekk til liös við
Kjarnó (Kjartan Arnórsson).
Kjarnó við frágang bókarinnar,
en hún er unnin hjá PMS hf.
Súðarv ogi og Prentsmibjunni
Grafík hf. Fullt verð er áætlað
Guðmundur Jóhannesson
Látinn er tengdafaðir minn, Guð-
mundur Jóhannesson, en honum
kynntist ég fyrir rúmum 17 ámm,
er við Sæunn dóttir hans rugluð-
um saman reitum okkar.
Við andlát hans kallar hugurinn
á margar minningar og langar mig
til að segja frá fáeinum sundurlaus-
um brotum.
Mér er minnisstæður 20. ágúst
1994, þegar Berglind dóttir Sæunn-
ar og Olafur gengu í hjónaband. Þá
fór Guðmundur í pontu samkomu-
salarins, fór með vísur eftir sjálfan
sig, hló, gerði að gamni sínu og fór
á kostum svo salurinn lá í hlátri,
allt blaðlaust, 96 ára gamall með
yfirbragð sextugs manns. „Viljið
þið heyra meira?" sagði hann.
Ég man líka í október 1991, þeg-
ar við fómm saman út úr íbúð
hans á fimmtu hæð í Ljósheimum
4, ég fór í lyftunni (hafði fengið í
bakið), en nann skokkaði (þá 94
ára) niður stigann og stóð svo
skælbrosandi með útidyr opnar
t MINNING
þegar ég kom niður.
Guðmundur las og smndaði jóga
eftir að hann hætti búskap 1958.
Ég held aö hann hafi verið endur-
fæddur jógi, því hann læknaði
sjálfan sig af öllum kvillum sem
sótm að, sagöist hugsa þá frá sér.
Aldrei fékkst hann til þess ab upp-
lýsa hvernig hann tók á heilsufari
sínu alla ævi, en hann vann á móti
elli og hmmleika með hugsun
sinni og lét ekkert undan Elli kerl-
ingu fyrr en rétt áður en hann dó.
Guðmundur var heimspekilega
sinnaður, eins og þessi vísa hans
ber meb sér:
Rúm og tími reynast blekking,
efreynt er takmark hvors að fá.
Aldrei mun vor mannleg þekiáng
mega uppsprettu Ijóssins sjá.
Og hans útskýring á vísunni var:
Rúmið var, er og verður, og eins
tíminn; höfðu ekki upphaf eða
endi, aðeins hugtakið er. Líklega
hefur hann fundib til skyldleika
vib skáldjöfurinn Einar Benedikts-
son, enda kunni hann (að ég held)
öll ljóðin hans utan að, og fór oft
meb þann kveðskap fyrir mig og
síðast 11. maí sl. uppi í sumarbú-
stað.
Já, Guðmundur var ógleyman-
legur maður, lífsglaður, víölesinn,
fjölfróður og þannig gerður ab öll-
um leið vel í návist hans. Hann
var hár og grannur, teinréttur í
baki, létmr í spori, með kolsvart
hár sem ekki gránaði. Hann tók líf-
inu með karlmennsku og rólyndi
og virtist vaxa með hverjum degi.
Hann hélt ávallt ró hugans, kvart-
aði aldrei og undir niðri var seigla
og æðmleysi sem gerði hann aö
þeim ágæta manni er hann var.
Aldrei hallmælti hann nokkmm
manni og enga átti hann óvini.
Guðmundur var tvo daga í viku
í dagvist í Múlabæ og færi ég
starfsfólki þar þakkir fyrir góðvild
og hlýju sem það sýndi honum og
hann oft minntist á þegar við hitt-
umst. Kunni Guðmundur vel að
meta þessa alúð og þakkaði oft fyr-
ir sig með vísum sem hann kastaði
fram við ýmis tilefni. Það yrði ekki
erfitt að veröa gamall, ef maður
yrði þess aðnjótandi sem hann, að
hafa góba heilsu, óbilað minni,
vera ferðafær, lesa gleraugnalaust,
yrkja vísur og vera létmr í lund al-
veg fram á lokadag. Sæunn dóttir
hans sat hjá honum milli kl. 3 og
4, sex tímum fyrir andlát hans, og
var hann þá andlega hress og
ræddu þau þá saman um heima og
geima. Þá rétti hann opna lófa yfir
rós, sem Katrín dóttir Sæunnar
hafði gefið honum, og sagði Sæ-
unni að kraftur streymdi frá rós-
inni í lófana. Þannig nýtti hann
sér kraftinn úr blómum, náttúr-
unni og fegurð fjallanna. Allt þetta
gaf honum heilsu. Gamli jóginn
var þarna enn á feröinni. En mað-
urinn með Ijáinn haföi knúið á
dyr tveim dögum fýrr og þeim dyr-
um upplokið að kvöldi 6. júní sl.
Ég sakna Guömundar, en mun
eiga hann í minningunni. Það
sannast hið fornkveðna aö „eng-
inn veit hvað átt hefur fyrr en
misst hefur". Aðstandendum
votta ég mína dýpstu samúð.
Sigurður Mar