Tíminn - 06.07.1996, Blaðsíða 15

Laugardagur 6. júlí 1996
15
Sums stabar er tekiö
vœgt á glcepum
frömdum í heiftar-
œbi. Sumum þótti
þó nóg um þegar
mabur einn myrti
konuna og fékk
furbu vœgan dóm
Ken Peacock fylltist
ákafri bræöi þegar
hann kom heim til sín
kvöld eitt í febrúar 1994 og
kom að konu sinni Sandy
uppi í rúmi meb öbrum
manni. Peacock hrakti eljar-
ann á brott meb byssu og
næstu þrjár klukkustundir
sat hinn 36 ára gamli vöru-
bílstjóri, drakk áfengi og
skammabi hina 31 árs
gömlu eiginkonu sína, um
leib og hann mundabi veibi-
riffilinn sinn. Ab lokum, um
kl. 4 um nóttina, kvab vib
skot í húsi hjónanna í Park-
ton í Maryland, og Sandy
féll dauð niður, skotin í höf-
ubib. „Þab var blóö á sófan-
um, veggjunum og út eftir
ganginum," sagbi Fran
Chenoweth, leigusali hjón-
anna, sem kom síöar á vett-
vang. „Þetta var hræðilegt."
Furöulegur dómur
Þó átti það, sem á eftir gerð-
ist, eftir að ganga enn lengra
fram af vinum og ættingjum
Sandyar. Þann 17. október
s.á., eftir að Ken Peacock hafði
játað sig sekan um manndráp,
dæmdi Robert E. Cahill Sr.
umdæmisdómari hann til lág-
marksrefsingar, þriggja ára.
Helmingurinn var svo skil-
orðsbundinn, þannig að Pe-
acock gat afplánað í varð-
haldsgeymslu í heimabæ sín-
um í stað ríkisfangelsis. Síðan
mælti Cahill með því að fang-
anum yrði sleppt strax, til að
hann gæti farið til vinnu sinn-
ar. „Mér er það stórlega til
efs," sagði hann, er hann rétt-
lætti vægð sína, „hversu marg-
ir kvæntir menn hefðu getað
sleppt konu sinni við ein-
hverja hirtingu eftir svona
hjúskaparbrot."
Málið hleypti miklum hita í
umræðu um ofbeldi á heimil-
um. Vantrúaðir gagnrýnendur
vom yfir sig hneykslaðir á því
sem þeir álitu stórkostlegt
ranglæti. Þeir litu svo á að Ca-
hill dómari hefði svo að segja
lýst lausgyrtar eiginkonur rétt-
dræpar. „Hjúskaparvottorð
jafngildir ekki heimild til að
drepa," sagði Paula Keefer, for-
maður Baltimoredeildar
bandarísku kvennasamtak-
anna. „Hjúskaparbrot er ekki
dauðasök."
Stormasamt
hjónaband
Peacockhjónin höfðu verið
gift í átta ár og hjónaband
þeirra hafði ætíð verið storma-
samt. Fjómm eða fimm árum
áður hafði Ken, að sögn móð-
ur Sandyar, Mary Lemon,
staðið Sandy að ótrúskap. Þá
hafði hann miðað skamm-
byssu á höfuð hennar í nokkr-
ar mínútur. Í apríl 1993 fluttu
hjónin til Parkton til að reyna
að byrja upp á nýtt. (Synir
Sandyar, Joel, 13 ára, og Just-
in, 12 ára, bjuggu ekki hjá
■
Faöir Sandyar, Nathan Sloan, vib gröf hennar íDaingerfield í Texas. „Hún fékk ekki sanngjarna málsmeöferö," segir hann.
Fékk 18 mánuði fyrir
að drepa konu sína
Sandy Peacock.
móður sinni, þar sem hún
hafði skilið við feður þeirra).
Eins og eiginmaður hennar
var Sandy mjög drykkfelld.
Samt lýstu vinir hennar henni
sem viðfelldinni og fjörugri,
þó hún virtist einmana vegna
þess hve Ken var mikiö fjarver-
andi. „Sandy var ágætis mann-
eskja," segir Ginny Asper, einn
nágranna hennar í Parkton.
„Mjög hlýleg og umhyggju-
söm."
Riffillinn á lofti
Þann 8. febrúar 1994 sat
Sandy við barinn á krá einni í
bænum og rabbaði við bifvéla-
virkjann Bmce Morgan, sem
hún var lítillega kunnug. Um
níuleytið um kvöldið bauð
Sandy Morgan heim til sín og
þau sváfu saman. Ken, hélt
hún að væri enn úti á þjóðveg-
unum. En Ken hafði hætt við
ferð sína vegna hríðarveðurs
og fjórum klukkustundum
seinna kom hann heim og
kom að þeim Morgan og San-
dy berháttuðum uppi í rúmi.
Ken þreif Marlin- veiðiriffilinn
SAKAMAL
sinn og rak hann upp að and-
liti Morgans. „Ég náði varla
andanum," sagði Morgan.
„Hann miðaði byssunni á mig
í 10 til 15 sekúndur, síðan fór
hann að öskra á hana. Loksins
sagði hann við mig: „Ég held
þú ættir að koma þér út með-
an þú stendur enn í lappirn-
ar"."
Þegar Morgan var á burm,
hóf Ken langa sennu við San-
dy. Hann viðurkenndi að hafa
sopið nokkra bjóra og drukkið
vín ótæpilega. Sandy tókst að
hringja til móður sinnar
heima í Texas og segja henni
að hún kæmi heim bráölega.
Mary Lemon segir að Ken hafi
sjálfur komið í símann og sagt:
„Hún er heppin ef ég leyfi
henni að sleppa burt lifandi."
Ken skaut jafnvel kúlu í vegg-
inn fyrir aftan Sandy.
Klukkan var orðin um 4.20
e.m. og Sandy lá á sófanum í
dagstofunni. Ken var að
„fikta" við byssuna, að því er
hann sagði lögreglunni, þegar
skot hljóp úr henni af slysni.
Kona hans varð fyrir skotinu
og dó. Skömmu eftir það
hringdi Ken í neyðarlínuna
911 og tilkynnti um atburð-
inn.
Skilningsríkur dómari
Samkvæmt lögum Mary-
landfylkis getur einstaklingur,
sem stendur maka sinn að
augljósu hjúskaparbroti og
drepur af „ástríðuheift", með
því að játa á sig verknaðinn
Robert Cahill dómari.
sloppið með dóm fyrir mann-
víg af fyrstu gráðu (sem telst
ekki morð). Refsing fyrir slík-
an glæp getur verið frá þriggja
til átta ára fangelsi
fyrir fyrsta brot.
Þegar hann kvað
upp dóm sinn,
virðist Cahill dóm-
ari hafa tekið tillit
til áskorana bræðra
Kens, Brian og
Bruce, en þeir em
báðir lögreglu-
menn. Einnig mun
hann haft hliðsjón
af að Ken Peacock
hafði aldrei áður
komist í kast við
lögin. Cahill viður-
kenndi jafnvel að
við svipaðar kring-
umstæður kynni
hann að freistast til
að gera það sama
og Peacock gerði.
„Ég vil varia hugsa
til þess hvað ég gæti gert,"
sagði hann. „Ég er ekki kunn-
ur fyrir neina sérstaka geð-
prýði."
Og vissulega kann hann að
hleypa öðru fólki upp. Þeir,
sem gagnrýna dóminn sem
Peacock hlaut, draga í efa að
glæpurinn hafi verið framinn í
neinni „ástríðuheift". „Maður-
inn situr og miðar byssu á
konuna sína í tvo eða þrjá
klukkutíma. Það hlýtur að
vera nógu langur tími til að
gera það upp við sig, hvort
hann ætli að drepa hana eða
ekki," segir Judith Wolfer, lög-
maður í Maryland.
Mary Lemon, móðir hinnar
látnu, veltir ekki vöngum yfir
því hvort dómurinn hafi verið
réttlátur eða ranglátur. „Ken á
skilið refsingu, en hann er líka
fórnarlamb kringumstæðna,"
segir hún. „Aðalsökudólgur-
inn í þessu máli var áfengi." ■