Tíminn - 16.08.1996, Blaðsíða 9

Föstudagur 16. ágúst 1995
SWiteffi LANDBÚNAÐUR
9
bökkum Þjórsár þá væri þetta
ekki framkvæmanlegt.
„Þaö má segja aö þetta byggist
á fjölskyldusamheldni og aö vera
heppin meö starfsfólk sem viö
höfum veriö og mér finnst einn-
ig nauösynlegt aö ungmennin
eigi þess kost aö starfa í heima-
héraöi en þurfi ekki aö sækja
vinnu um lengri leiö og slitna þá
einnig oft úr tengslum viö
heimahagana, segir Sveinn.
Reglugeröirnar komu
á óvart
Jórunn og Sveinn segja að
komiö hafi á óvart hvaö allt sé
bundið í reglugeröir þegar koma
eigi nýrri atvinnustarfsemi á fót.
Þannig hafi þau orðiö aö fá sam-
þykki hinna ýmsu aðila fyrir
stóru og smáu er ferðaþjónust-
una varðar. Sveinn segir að ef-
laust gangi mönnum gott til með
þessum reglugerðum og þær eigi
að vera til þess að tryggja gæöi.
„Þó verður ekki komist hjá því
aö líta þannig á málin að þessi
frumskógur reglugeröa dregur úr
fólki við að efna til nýjunga. Það
gefist upp þegar þaö sér fyrir sér
langa göngu frá manni til manns
til aö fá leyfi fyrir hinu og þessu.
Oft taka þessi mál tíma í kerfinu
og ganga þarf eftir úrlausnum
þar sem þeir sem vinna eiga við
málin hafa ekki alltaf skilning á
aö hlutir þurfa að ganga hratt
fyrir sig í hinu almenna atvinnu-
lífi."
Sveinn nefnir dæmi um sér-
stööu vegna íslenskra reglna sem
þau standi frammi fyrir varðandi
rekstur Hrauneyja. „Viö erum
meö svonefnt léttvínsleyfi, sem
byggist á heimild til þess aö selja
bjór og áfengi meö mat en ekki
aö hafa opinn bar. Þetta leyfi er
háö því að selja ekki bjór fyrr en
eftir ákveöinn tíma á daginn. Út-
lendingum gengur afskaplega illa
að skilja þessa tímasetningu. Þeir
koma ef til vill úr feröum um
miðjan dag og vilja þá gjarnan fá
sér einn bjór. Þetta er fólk sem er
í fríum og er einnig ef til vill
vant þessu. Þarna er ekki verið að
tala um víndrykkju í þeim skiln-
ingi sem sumir virðast ætíð
•leggja í meðferö bjórs og áfeng-
is."
Reglur skekkja sam-
keppnisstööu
Taliö snýst áfram um reglu-
geröir en þau hjónin hafa ferðast
nokkuö til annarra landa og
finnst aö íslendingar umgangist
ýmsar reglugeröir með öðrum
hætti en nágrannaþjóðirnar. Þau
velta fyricisér samkeppnisstöðu
íslenskrar atvinnustarfsemi sem
virðist þurfa að aðlaga sig meira
eftir reglugerðum en gengur og
gerist á meöal annarra þjóöa. „Ég
er ekki að segja aö sambærilegar
reglugerðirnar séu ekki til á meö-
al annarra þjóða en þaö virðist
vera unnið eftir þeim á annan
hátt. Þaö eru gerðar strangar
kröfur um afuröastöðvar land-
búnaðarins af hálfu erlendra inn-
flutningsaðila. En þar er fyrst og
fremst um tæknilegar hindranir
aö ræöa því fæst sláturhús og
vinnslustöðvar í Evrópu standast
þessar kröfur. Aðbúnaður og
starfsumhverfi þar er jafnvel
langt fyrir neðan það sem við
sjálfir gerum varðandi þær stöðv-
ar sem aðeins framleiða á inn-
lendan markað. Og við fylgjum
því fast eftir að þessum kröfum
og reglum sé framfylgt. Þetta er
ekki gert á sama hátt í viðskipta-
og samkeppnislöndum okkar.
Með þessu er ég ekki að segja að
við eigum að slaka á gæðakröfum
heldur að benda á það misræmi
sem virðist vera á framkvæmd og
þar með samkeppnisstöðu."
Sveinn nefnir sem dæmi
bóndabýli sem hann kom á í
jórunn Eggertsdóttir og Sveinn
Tyrfingsson viö gömlu Fordson
dráttarvéina sem Sveinn kvebst
hafa byrjab búskapinn meb. Hún
hefur ekki verib sett ígang í um
tvo áratugi en var málub fyrir
nokkrum árum mebal annars til
þess ab hafa hana til sýnis á
Töbugjöldum. Sveinn segir þab
áhugamál sitt ab gera hana
gangfœra ab nýju. Þab muni ekki
vera svo mikib mál.
Tímamynd: Þl
Sviss fyrir nokkrum árum. „Þar
var allur húsakostur sambyggður.
Hlaðan var ofan á og íbúðarhúsið
við enda útihúsanna. Þetta hefði
aldrei fengist viðurkennt hér á
landi vegna brunavarnareglu-
gerða og trúlega hefði þessi húsa-
skipan einnig strítt gegn heil-
brigðiskröfum. Engu að síður eig-
um við aö keppa við framleiðslu
sem verður til við mun ódýrari
aðstæöur þar sem reglugerðum
virðist ekki vera framfylgt með
sama hætti."
Fyrsta viburkenningin
fyrir hreint Suburland
Þótt þau hjónin deili nokkuð á
framkvæmdir reglugerða þá hafa
þau sjálf hreinlæti og gæði í há-
vegum í starfsemi sinni. Til
marks um það má nefna að ný-
lega fengu þau viðurkenningu
heilbrigðisfulltrúa Suðurlands
fyrir umhverfisvæna ferðaþjón-
ustu og eru fyrsti aðilinn sem
hlýtur slíka viðurkenningu. Mikl-
ar kröfur eru gerðar til þeirra sem
hljóta slíka viðurkenningu og ná
þær til alls starfssviðs og um-
hverfis ferðaþjónustuaðilans. Jór-
unn segir nauðsynlegt að gera
miklar kröfur í þessu efni en
bendir jafnframt á að þegar rætt
sé um aukin gæði þá verði menn
einnig að gera sér grein fyrir í
hverju þau eigi að liggja. For-
svarsmenn ferðaskrifstofanna
haldi gæðamálunum fast á lofti
en engu aö síður sé eins og menn
hafi oft ekki gert sér grein fyrir
hvar skóinn kreppi ab.
„Aukin gæöi og þjónusta kost-
ar peninga og starfsemin verbur
þá að skila meiri verðmætum til
baka. Enginn borgar þann kostn-
að sem hlýst af aukinni gæða-
starfsemi abrir en viðskiptavin-
irnir. Til þess verður ab vita eftir
hverju þeir óska og kröfur ferða-
fólks eru misjafnar í þessum efn-
um. Spurningin er hvort gæðin
verða aukin með sífellt strangari
reglugerðum, sem oft eru unnar
af fólki sem er í engum tengslum
vib viðkomandi atvinnuveg, eða
hvort leita beri eftir því hvað fólk
vill kaupa og reyna að koma til
móts við það á þann máta." Jór-
unn segir að þau hafi verið búin
ab fá leyfi fyrir ferðaþjónustunni
á hálendinu þegar lög um um-
hverfismat hafi tekið gildi vorið
1994. „Ég veit ekki hvort við
hefðum farið út í þessa starfsemi
ef við hefbum þurft að fá um-
hverfismat. Slíkt mat er dýrt og
fyrirfram er ekkert hægt að segja
um til hvaða niðurstöðu það
leiðir. Verði niðurstaða úr slíku
mati neikvæð þá er búið að verja
fjármunum til einskis. Þótt verja
verði umhverfið og náttúruna þá
mega opinber ákvæbi ekki verða
til þess að sporna gegn atvinnu-
starfsemi í greinum sem verið er
að byggja upp til hagsbóta fyrir
þjóðarbúið."
Þau segja að svo virðist sem
sveitirnar sitji ekki við sama borö
og þéttbýlið hvað reglur um
ýmsa starfsemi og þjónustu varð-
ar. Slíkt sé raunar ekki til annars
en að hamla á móti því ab nýrri
atvinnustarfsemi verbi komið á
fót því fólk veigri sér við löngum
frumskógargöngum í gegnum
kerfið.
-ÞI
TÖDUGJÖLD1996
HELLU, RANGARVÖLLUM
Sýnum mikið úrval véla 16.-18. ágúst á Gaddstaðaflötum
Silomac rúllugreip
- Lyftigeta 1100 kg
- Þyngd 185 kg.
- Með rúllubaggaspjótum
Silomac rúlluhnífur
- Lyftigeta 1000 kg.
- Þyngd 230 kg.
- Fyrir allar rúllustærðir
Silomac rúllupökkunarvél
- Ein sú afkastamesta hér á landi.
- Filmuhaldari fyrir 500/750 mm
filmu.
- Breið flotdekk fyrir gljúpan jarðveg.
- Stjórnað úr ökumannshúsi.
- Búvélaprófun 640/93 og 664/95.
- Mest selda pökkunarvélin 1995.
VÉLAR&
PJéNUSTA hf
JARNHALSI 2, 110 REYKJAVÍK, S[MIS87 6500, FAX 567 4274