Tíminn - 17.08.1996, Blaðsíða 8

8
Laugardagur 17. ágúst 1996
Haqyrbingaþáttur
Órímuð ljóð eiga ekki upp á pallborðið hjá hagyrð-
ingum. En þegar léttúðarfullri ritstjórn Tímans
berst fallega orðuð ofanígjöf austan úr Mjóafirði
um hábjargræðistímann er freistandi að láta vís-
urnar flakka, og eru þær fullar upp með minni úr
bókmenntum:
Gamli maðurinn í Bláskógaheiðinni:
Farið ekki með dár og spé, drengir góðir.
Þetta er klukka landsins.
Þessa klukku hefur landið alltaf átt.
Annar öldungur núna:
Farið ekki með dár og spé, drengir góðir.
Þetta er forseti lýðveldisins.
Þennan forseta hefurþjóðin kosið lögmœtri kosningu.
Góð kveðja,
V.H.
Pétur Stefánsson sendir eftirfarandi vísur:
V erslunarmannahelgi
Margur hér að litlu laut,
lagðist í vímuelginn.
Víða um landið var hún blaut
verslunarmannahelgin.
Til sölu
Vindar blása' ei blítt i dag
um borgarstjórafrúna.
Ætlar að laga auman hag,
— allt vill selja núna.
Fíkniefnavandinn hefur verið mikið í fréttum und-
anfarið og hvert bælið af öðru fundist í borginni.
Um það yrkir Pétur, eins og vísurnar hér fyrir ofan:
Fólki þykir ceskan örg
orðin í ríkum mœli.
Héma finnast feiknimörg
fíkniefhabœli.
Óöldin
Afbrot mikil em sögð,
allt í stefnir voða.
Fúlmennska og fantabrögð
fast við marga loða.
P.S.
Langt er síðan hagyrðingar fengu að glíma við
fyrriparta í þættinum og eru þeir flestum gleymd-
ir. En hér koma tveir fyrripartar og botnar við þá
sem Búi orti:
Á lífsins vegi leik ég mér
laus við auð og glingur.
Margir vita að ég er
algjör fáráðlingur.
Hagyrðingar vítt um völl
viðra andans þanka.
Fá að láni Ijóðin snjöll
lífs ígleðibanka.
Nýr fyrripartur, hringhendur:
Grána hlíðar gil og fjöll,
grettir tíðin brúnir.
Botnar og vísur sendist til Tímans
Brautarholti 1
105 Reykjavík P.s. SKRIFIÐ GREINILECA
Þaö er sama þótt hönnubir skapi Konur sem karlar ganga í dökku meb hnyklabar brýr. Skötuhjúin eru í
Ijósar og litríkar flíkur, vibskiptavin- fötum frá sjálfum Armani.
urinn pantar þœr í svörtu.
Engin rúndudúllutíska
ígangi
Ein svartklædd brást ókvæ&a viö
ábendingum Heiðars í síöasta
laugardagsblaði um svarta
klæðaburðinn og sagðist létt-
lynd og lífsglöð þrátt fyrir að
hún klæddist svörtu. En Heiðar
sagði að fataskápurinn dökkn-
aöi með auknu þunglyndi. En
svört föt eru líka notuð sem
virðingartákn og má benda á að
við síðustu forsetakrýningu
voru allir herrarnir í biksvörtum
kjólfötum en kvenþjóðin var
öllu líflegri í klæðaburði, og bar
af sem von var.
Þegar aðfinnslur dökkklæddu
og glaðsinna konunnar voru
bornar undir Heiðar sagði hann
þær réttmætar:
Svört viröing
Virðingin er hin hlið svarta
litsins. En hún er ábyggilega
upprunalega sorgarvirðing. Lík-
lega var það mesta virðing sem
hægt var að sýna manneskju að
henni látinni, þannig að þessi
virðingarbragur svarts og hvíts
er bæði glæsilegur og rökréttur.
En virðuleikinn er ekkert
bundinn við látna eða sorg. Ég get nefnt til dæm-
is að Oddfellowkonur um allan heim mæta ekki á
fundi í sínum félögum nema í svörtu og karlarnir
raunar líka.
Hattar og blúndur eru líka í dökku.
Heiðar
jónsson,
snyrtir,
svarar
spurningum
lesenda
Uppgjöf
Hér á landi eru svartklæddir
áberandi á götum, veitingahús-
um, í vinnunni og hvar sem er
og er ekki mikill munur á körl-
um og konum að þessu leyti.
Svarta tískan virðist ætla að
halda sínum styrk, því miður,
eins og búið er að berjast. Ég
veit ekki nema að þeir fari að
gefast upp á þessu.
Til góös
Ég held jafnvel að ef farið
verður að gefast upp á barátt-
unni gegn svarta litnum, hvort
það verður ekki það besta. En
þetta verður líklegast að hafa
sinn gang eins og annað.
Þessi þrákelkni fólks að ganga
í svörtu hefur viða áhrif og ekki
síst í fataiðnaðinum. Hönnuð-
irnir verða að panta efnin og
þar með litina með tveggja til
þriggja ára fyrirvara. En vanda-
málið er að árum saman þurfa
framleiðendur efna að breyta til
á síðustu stundu og lita svart.
Svona er þetta búið að vera und-
anfarin ár. Alltaf er þetta vegna
beiðni endanlegs viðskiptavin-
ar, þess sem kaupir fötin og
gengur í þeim. Hönnuðir og
framleiðendur eru ekki eins ein-
ráðir í tískuheiminum og al-
mennt er álitið.
Látlaus einfaldleiki
Mögnuð tíska
En að ganga í svörtu dagsdaglega hefur ekkert
með sorg eða virðingu að gera og verð-
ur að leita annarra skýringa á fyrirbær-
inu.
En þessi tíska er svo mögnuö að
hönnuðir um allan heim ráða ekki við
hana. Þeir reyna að kynna flíkur í öll-
um regnbogans litum sem eiga að lífga
upp á mannlífið, en allt kemur fyrir
ekki, svarti liturinn heldur velli og
dökku litirnir magnast heldur en hitt.
Hönnuöir ráöþrota
Það er tímanna tákn að hönnuðir
hanna fötin í alls kyns litum og sýna
þau þannig en svo kemur kúnninn og
pantar hönnunina, en í svörtu, eða
mjög dökku.
Hönnuðir eru að búa til kvölddragt-
ir, kvöldkjóla, eftirmiddagskjóla, eft-
irmiddagsdragtir í litum. Og fólkið
sem selur þeirra vörur alls staðar um
heim og leggur fram pöntun á þessu og
þessu númeri — en í svörtu.
Nýjasta nýtt,
svart og einfalt
En tíska er ekki aðeins litur, hún er líka snið og
í vetur eru þau þannig, að fötin fylgja líkamanum
lauslega. Þar er þessi látlausi einfaldleiki að form
konunnar eru látin njóta sín án þess að strekkja
nokkurs staðar. Þar ræður líka efnis-
þyngdin.
Karlmannafatatískan er áfram mjög
karlmannleg án þess að vera ýkt. Jakk-
ar eru herðabreiðir, en samt ekki
óeðlilega mikið.
Þaö birtir á ný
Karlmaðurinn er sem sagt ímynd
karlmennskunnar og konan er ímynd
kvenleikans. En um leið er konan til-
tölulega sterk. Fatahönnuðirnir eru
allir að búa til beinar ákveðanar línur
í kvenfatnaði.
Það er enginn rúndudúllutíska í
gangi. Það er ekkert verið að gera kon-
una neitt dömm.
Þegar svo fer að birta á ný og bjart-
sýnin eykst förum við að fá liti aftur í
fatatískuna og þá verður gaman að
lifa. ■