Tíminn - 17.08.1996, Blaðsíða 14

14
Laugardagur 17. ágúst 1996
Magnús Hákonarson
Magnús Hákonarson fœddist í Vík
í Mýrdal 30. desember 1931.
Hann lést 2. ágúst sl. Foreldrar
hans voru Hákon Einar Einarsson,
f. 9. júlí 1898, d. 1. desember
1987, og Karolína Magnúsdóttir,
f. 9. nóvember 1906, d. 30. ágúst
1950. Magnús átti eina systur,
Hrefnu Sigurbjörgu (Ebbu), f. 13.
september 1927, búsett í Vík.
Magnús kvœntist eftirlifandi
eiginkonu sinni Tove ÖderHákon-
arson, f. 17. september 1995 í
Danmörku. Þau eignuöust þrjú
böm: 1) Karen Öder, hjúkrunar-
frœðingur, f. 2. september 1956,
kvœnt Kristni Símoni fósepssyni
bifreiðastjóra, f. 27. september
1954, þau eiga tvö böm, Magnús
Áma, f. 26. nóvember 1980, og
fósturbam, Dagbjörtu Ósk, f. 4.
ágúst 1986. 2) Einar Öder reið-
kennari og tamningamaður, f. 17.
febrúar 1962, sambýliskona
Svanhvít Kristjánsdóttir kjóla-
meistari og tamningakona, f. 30.
október 1965, þau eiga eina dótt-
urHildi Öder, f. 30. október 1991.
3) Óli Öder hljóðtœknimaður, f.
30. október 1966, sambýliskona
Helga Bjömsdóttir deildarfulltrúi,
f. 11. nóvember 1966, þau eiga
einn son, Bjöm Öder, f. 3. ágúst
1993.
Magnús byrjaði 13 ára gamall
í símavinnu. Lauk námi í raf-
vélavirkjun 1953 frá Iönskólan-
um í Reykjavík og hlaut meist-
araréttindi. Var verkstjóri á Raf-
magnsverkstæði K.Á. á Selfossi
frá 1958-1986 fyrir utan eitt ár
sem hann starfaði sem rafvéla-
virki í Danmörku. Hafði umsjón
með eignum Hótels Selfoss frá
1986 til dauðadags. Var stofnfé-
lagi Lionsklúbbs Selfoss. Sinnti
ýmsum störfum fyrir Hesta-
mannafélagið Sleipni. Var
t MINNING
kunnur hestamaður og hrossa-
ræktandi.
Útförin fer fram frá Selfoss-
kirkju laugardaginn 17. ágúst
kl. 13.30.
í morgunljóma er lagt afstað.
Allt logar afdýrð, svo vítt sem er séð.
Sléttan, hún opnast sem óskrifað
blað,
þar akur ei blettar, þar skyggir ei tré.
— Menn og hestar á hásumardegi
í hóp á þráðbeinum, skínandi vegi
með nesti við bogann og bikar með.
Betra á dauðlegi heimurinn eigi.
(E. Ben.)
Mér kom þetta meitlaða er-
indi í hug þegar ég frétti að nátt-
úrubarnið, hestamaðurinn og
vinur okkar hjóna til margra
ára, hann Magnús Hákonarson,
væri látinn og það hafði gerst
meðal hestanna og góðra vina
hans. Ótímabært kall.
Magnús fór til náms í Iðnskól-
ann í Reykjavík, nam þar raf-
vélavirkjun og var eftirsóttur til
þeirra starfa. Árið 1958 réðst
hann til forstöðu fyrir raf-
magnsverkstæði Kaupfélags Ár-
nesinga. Þá var endurreisn Skál-
holtsstaðar nýhafin, búið að
steypa upp kirkjuna. Kaupfélag-
iö haföi tekið að sér raflagnir og
sá um allt er því viö laut til árs-
ins 1985. Það fór því ekki hjá
því að náið samstarf leiddi til
vináttu. Oft var hann daglegur
gestur við eftirlit og vinnu. Skál-
holt eignaðist í honum velunn-
ara sem entist til hinstu stund-
ar. Meðan Magnús veitti raf-
magnsverkstæðinu forstöðu jók
það hróður Kaupfélagsins fyrir
góð og vönduð vinnubrögð.
Það má þakka Magnúsi. Hann
var lærifaðir og meistari fjöl-
margra ungra manna, sem
lærðu þessa iðngrein. Þeir áttu
eftir að vinna með honum og
virba að verbleikum. Sérstaklega
gekk þetta vel meðan hann fékk
að afla verkefna sjálfur, urðu
þau oft svo mikil að erfitt gat
orðið að anna þeim.
Hann kappkostaði að hafa lif-
andi samband við viðskiptavin-
ina, var virtur og dáður fyrir
verk sín og þjónustulipurð,
hann þekkti því vel litróf mann-
lífsins í héraðinu. Einkum að ég
hygg meðal bænda. í þeirri stétt
átti hann góba vini. Margir af
þeim hafa þegar kvatt þennan
heim.
Magnús var landsþekktur
meðal hestamanna, ræktabi og
tamdi sín hross sjálfur. Margir
þeir sem voru á síðasta lands-
móti fylgdust meb Magnúsi
sýna Leiru frá Þingdal með af-
kvæmum og sitja gæðing sinn
Mími. Þar sáu allir hversu góður
tamningamaður hann var.
Knálegur og snyrtilegur knapi.
Lét hann einnig félagsmál
hestamanna til sín taka, eink-
um í félagi sínu Sleipni. Þegar
komið var í morgunsopann á
laugardagsmorgnum í félags-
heimili þeirra var Magnús ævin-
lega miðpunkturinn í umræð-
unni, átti þátt í því að skapa
skemmtilega stemmningu.
Gaman var ab koma í hesthúsiö
og sjá stríðalda og vel hirta gæð-
ingana.
Einu sinni gerði Magnús og
félagi hans sér ferð á hestum frá
Selfossi í Skálholt. Þetta var í
byrjun maí, ég lagbi á minn
reiðhest og við fórum að Þor-
lákshver, þar sem félagar mínir
höfðu oft komið til viðgerða á
hitaveitunni. Nú skyldi njóta
fegurðarinnar sem náttúran
hafði upp á að bjóða. Sólin var á
lofti yfir Mosfelli, hellti geislum
á Brúarána spegilslétta, þab gár-
aði hvergi vatnið nema þar sem
yndisleg andarhjón syntu á vík-
ina fyrir neðan hverina.
Við lágum þarna í fallegri laut
þar sem angan lék um vit okkar
af nýgræðingnum sem var að
teygja sig mót Ijósinu.
Þá kallar Magnús stundarhátt:
„Strákar, heyrið þið þögnina.
Þessi undra kyrrð er dýrðleg."
Ég gleymi aldrei þeirri birtu
sem brá yfir andlitiö. Ég sá að
stundin var honum fullkomin.
Þetta er þó ekki eina sem er
okkur í minni. Hver heimsókn
var sérstök sem börn og full-
orðnir vildu njóta. Húsib bók-
staflega fylltist af lífi og ferskri
geislandi gleði sem jafnan
fylgdi honum. Honum lék frá-
sagnarlistin lifandi á tungu.
Margar fleygar setningar frá
Arni Guðmundsson
Árrú Guðmundsson fceddist á
Núpi undir Vestur-Eyjafjöllum 23.
september 1929. Hann lést í Land-
spítalanum 25. júlí sl. og fór útfór
hans fram frá Fossvogskirkju 7. ág-
úst sl.
Mér datt ekki í hug að ég hefði
verið að tala við Árna vin minn
og nágranna í hinsta sinni þegar
við sáumst síðast. Ég var nýkom-
inn heim af sjúkrahúsi vegna
krankleika sem ég hafði áunnið
mér og skrapp því út í garð til að
líta á gróðurinn þegar Árni heit-
inn kom út. Það urðu fagnaðar-
fundir ab venju því ég hafði ekki
séð Árna í allnokkrun tíma. Mér
t MINNING
var brugðið þegar ég sá hve hinn
illvígi sjúkdómur hafði herjað á
hann. Kunningsskapur okkar
Árna hófst fyrir um 30 árum þeg-
ar við fluttum í Breiöholtiö. Við
vomm nokkurskonar frum-
byggjar þarna, vorum með þeim
fyrstu sem fluttu í hverfið.
Mér er bæði ljúft og skylt ab
minnast á nokkur atriði sem
urðu til þess að kunningsskapur
tókst eiginlega strax og vib sá-
umst. Árni bjó að Skriðustekk 1
en ég bjó að Lambastekk 2 og
lóðir okkar lágu saman. Við sá-
um fljótt að þessar lóðir voru
ekkert annað en óstandsett leir-
flag með klöppum, þar var ekki
stingandi strá nema Snarrót ef
eitthvað var. Við sáum strax ab
við þetta yrði ekki unað. Góður
vinur okkar, stórvélamðurinn
kunni og jarðýtustjórinn Sigurb-
ur Ólafsson, kom okkur til hjálp-
ar með 16 tonna jarðýtu og rétti
flagið af og stallaði. Síðan feng-
um vib tugi tonna af gróbur-
mold sem viö dreifðum um
svæðið. Ég minnist þess ekki að
hafa nokkurn tíma séð kappsam-
ari mann taka til hendinni við
þetta þrælaverk eins og Árna
heitinn.
Árni vann hjá B.M. Vallá á
þessum árum og kom víða við á
steypubílnum stóra. í einni ferð-
inni sá hann dágott tún sem
hann festi kaup á fyrir okkur
báða og fleiri. Vib fluttum túnið
upp í Breiðholt og tyrfbum garða
okkar með því. Þá breyttist
mannlífib, smáfólkið okkar gat
nú leikib sér á grasi og túni.
Einnig var þarna rokbæli hið
mesta sem dundi á okkur. Viö
fengum góð tré sem við gróbur-
settum, og nú áratugum seinna
sitjum vib í skjóli vel gróinna og
fallegra trjáa. Rokið sem áður var
sést nú aðeins sem smágola á
toppi trjánna. Við vorum ein-
mitt að rifja upp þessa daga o.fl.
eins og oft ábur þegar við sáumst
síðast.
Okkur nágrönnum þótti mikill
sjónarsviptir að sjá ekki Árna og
eiginkonu hans, Laufeyju Ólafs-
dóttur, úti í garbi við vorannir
að þessu sinni, en þau voru yfir-
leitt alltaf fyrst út í garð á vorin.
Laufey varð fyrir bílslysi fyrir
nokkrum árum og hefur ekki
beðiö þess bætur nema síöur sé,
því miður.
Árni var mikill fjölskyldumaður
og fjölskylda hans var honum
mjög kær, hún var honum allt.
Þau hjónin Árni og Laufey eign-
uðust 5 mannvænlega syni sem
allir eru uppkomnir og giftir og
eiga börn sem vora þeim hjónum
mjög kær. Það var gaman að sjá
Árna gantast við þessa litlu auga-
steina sína, hann var sérfræðing-
ur í þessu, og sá kærleikur sem var
þar ab baki fellur aldrei úr gildi.
tt
BORGARSKIPULAG REYKJAVIKUR
BORGARTÚNI3 .105 REYKJAVÍK . SÍMI 563-2340. MYNDSENDIR 562-3219
Efstaleiti og hús R.K.Í.
Nú stendur yfir í sýningarsal Borgarskipulags og bygg-
ingarfulltrúa kynning á breyttri afmörkun lóðanna Efsta-
leiti 1-3-5-7 og 9.
Jafnframt er þar til sýnis tillaga sem hlaut 1. verðlaun í
samkeppni um skrifstofuhús fyrir Rauða Kross íslands.
Kynningin er á 1. hæb ab Borgartúni
3 til 27. ágúst nk.
honum lifa í minni vinanna.
Glettinn, spaugsamur og marg-
fróður um allskonar málefni,
hafði fastmótaðar skoðanir á
flestum hlutum.
Hann var félagshyggjumaður,
gallharbur framsóknarmaður,
samvinnustefnan var honum
hugsjón þar sem hann hafði séð
að öflug samstillt fjöldahreyfing
gat lyft stærri „Grettistökum"
en einstaklingurinn.
Maðurinn einn er ei nema hálfur,
með óðrum er hann meir en hann
sjálfur.
Og knapinn á hestbaki er kóngur um
stund.
Kórónulaus á hann ríki og álfur.
(E. Ben.)
Magnús sóttist aldrei eftir kór-
ónu né öbrum vegtyllum. En
mér þætti ekki ólíklegt að þegar
hann, hesturinn og náttúrann,
einkum öræfin, urðu eitt, gæti
sú hugsun hafa læðst að honum
að hann væri kóngur um stund
sem átti ríki og álfur. Slíkt nátt-
úrubarn átti sannarlega skiliö
slíka hugsun, svo hrifnæmur
sem hann var.
Þegar hann fer að þeysa um
víbáttur eilífðarinnar á gullfák-
um verður örugglega búið að
sæma hann kórónu.
Magnús fór ungur að árum til
Danmerkur til að auka vib þekk-
ingu sína og víðsýni. Þá kynnt-
ist hann danskri stúlku, Tove
Öder er nafn hennar. Hún varð
hinn trausti lífsförunautur sem
ól honum þrjú mannvænleg
börn og varð góður íslendingur.
Tove, fjölskyldunni og öðrum
ástvinum sendum við innilegar
samúðarkveðjur og biðjum Guð
að blessa ykkur.
Ég og fjölskyldan þökkum
Magnúsi fyrir trausta vináttu og
margan greiðann. Við kveðjum
hann hinsta sinni með virð-
ingu.
Bjöm Erlendsson
Árni var hár og karlinannlegur
á velli, hann iðkaði íslenska
glímu á yngri árum, enda kom
hann vel og karlmannlega fyrir.
Árni hafði áhuga og ákveðnar
skobanir á þjóömálum almennt.
Hann hafði samúð með þeim
sem minna máttu sín, enda
maðurinn hreinn og beinn í öll-
um samskiptum og gerði ekki
mannamun. Yfirborbsmennska
var honum með öllu framandi.
Árni keyrði steypubíla hjá
B.M. Vallá um áratuga skeið og
þótti meb afbrigöum góður
starfsmaður, vel liðinn af vinnu-
veitendum sínum ekki síður en
vinnufélögum, enda stéttvís og
kjörinn til trúnaðarstarfa stéttar
sinnar í Dagsbrún.
Árið 1982 stofnaði Árni ásamt
Sigurði syni sínum fyrirtækið
Dælutækni hf. sem þeir ráku af
myndarskap, Árni var fram-
kvæmdarstjóri þess til dauða-
dags. Það er margs að minnast á
öllum þessum árum, miklu
meira en hægt er að koma ab í
síðbúna kveðju. Árni hafbi von-
ast til að geta fylgst með innsetn-
ingu hins nýkjöma forseta vors
þegar ótímabært fráfall hans bar
ab.
Vib Maddý sendum Laufeyju
og fjölskyldunni allri okkar inni-
legustu samúðarkveðjur, og ég
veit að ég mæli einnig fyrir
munn nágranna okkar.
Þegar sólskinsdagar eru feg-
urstir, trjáa- og grasailmur, ang-
an og litadýrð blómanna, vatns-
niðurinn með ívafi smáfugla-
söngs í þessari garðstemmningu
sem gaf lífinu svo mikiö gildi,
þökkum við Árna fyrir allar sam-
verustundir bæbi í sorg og gleði.
Maríus Blomsterberg
og fjölskylda