Réttur - 01.02.1923, Blaðsíða 19

fí/ettur,
19
Flóki, er hann varð að hröklast aflur burtu hjeðan, þótt síð-
ar yrði hann feginn að setjast hjer að.
Þegar Skallagn'mur nam hjer land, sá hann að hjer voru
»skógar víðir«, »selveióar gnógar ok fiskifang mikit« með
ströndum fram, en upp á landi »hvert vatn fult af fiskum«.
Enda Ijet Skallagrímur greipar sópa um landnám sitt. Hann Ijet
nienn sína starfa mjög að veiðiskap; *sækja útróðra ok sel-
veiðar ok eggver, er þá voru gnóg föng þau ölt«. »Hvala-
kvámur voru þí ok miklar, ok skjóta mátti sem vildi; alt var
þar þá kyrt í veiðislöð, er þat var óvant manni.« Laxveiðar
ljet og Skallgrímur stunda af kappi. Yfir höfuð var allur
veiðiskapur rekinn af mikilli atorku og dugnaði, og engu til
sparað að koma sem mestu í lóg af hlunnindum landsins.
Mönnum kom þó ekki til hugar, að hin mikla ofurmergð af
fiskum, selum, fuglum og hvölum mundi nokkurntíma þrjóta,
s/o að af því stafaði nokkurt tjón fyrir eftirkomandi kynslóðir.
Stundarhagnaður og augnabliksþörf rjeði þar algerlega gjörð-
um manna. Hefði einhver komið með þá kenningu, á þeim dögum,
að niönnum bæri skylda til að friða og vernda ýms hlunn-
indi landsins, eft:rkomendunum til gagns og eftirbreytnis,
nuindi sá ekki hafa verið talinn með fullu viti.
Áður en Ingimundur gamli bjóst til íslandsferðar, alfarinn
frá Noregi, bárust honum fregnir af íslandi, að þar væru
landkostir góðir, »að þar gangi íje sjálfala á vetrum, en
fiskr í hverju vatni ok skógar miklir.« Fegar hann var kom-
inn hingað, og sótti með liði sínu upp í Vatnsdal, er hann
reisti bygð sína, sá hanri »þar góða landkosti af grösum og
skógum; lyfti þá mjög brúnum manna.« Mun lngimundur
hafa komist að raun um, að hann hrepti þarna jafn farsæla
eða betri landkosti en þá, er hann hvarf frá í Noregi.
Efi r að ísland fór að byggjast, bárust fregnirnar um land-
kost'na og náttúruauðinn hvað eftir annað til Noregs og
annara nágrannalandanna, á svipaðan hált eins og nú á
dögum berast hingað fregnir af landkostum og gæðum
Ameríku. Mörgum hefir sjálfsagt þótt það ýkjur miklar og
kynjasögur, að landið væri eins gott og af því var látið.
2*