Réttur - 01.02.1923, Blaðsíða 32
32
Rjettur.
Selum hefir fækkað stórkostlega á síðari öldum, eins og öðr-
um dýrum í íslenskri náttúru; einkum eftir að menn fóru að
nota byssur við seladráp. Árlega eru drepnir um 500 selir,
eftir því sem skýrslur herma, eflaust munu þeir þó vera miklu
fleiri. Mest eru þella kópar. Hættulegast er það fyrir fjölg-
un selanna, sem annaia dýra, að ungviðið sje drepið, það er
beinasta leiðin til að úlrýma fegund:nni alveg, og alt bendir
á, að reki að því fyr eða síðar, livað selinn snertir. Allra
ráða er beitt til að drepa hann, og útiýma honum. t*að
hefir verið reynt að »ófriða« hann með lögum, reglugerðum
verðlaunum o. s. frv., en þrátt fyrir það hefir enn ekki tekist
að útrýma honum með öllu, og hlýtur það að vera harrnur
öllum, sem ekki geta vitað af, að hann eigi nokkurn tilveru-
rjett. Selurinn er talinn versti veiðispillir í laxárósunum kring-
um landið, og þar hafa menn fengið höggstað á hcnum —
fengið tilefni til að diepa hann. En nú er vitanlegt, að laxa-
mergðin hefir aldrei verið eins mikil I ánum hjer á landi og
í fornöld, þegar selir voru svo hundruðum þúsunda skifii
við strendur landsins og úti fyrir árósunum. Pað er eðli
sumra vill dýranna, að reka hveit annað frá b áðinni, sem
þau silja við, og svo hefir manninum farið gagnvait selnum;
hann lifði á sömu fæðutegund og niaðurinn, og varð því
undantekningarlaust að víkja fyrir honum. Laxinum fór fyrst
að fækka, þegar mennirnir komu 11 sögunnar hjer á landi,
og fóru að veiða hann, svo þeim verður um kent, en ekki
selnum, að laxveiðin hefir þorrið. Selurinn hefir sýuilega
gert miklu meira til að fjölga laxinum en mennirnir, því að
hann hefir rekið laxinn upp í árnar á gotstaðina, þar sem
hann gat aukið kyn sitt í næði, en einmitt á þeim stöðum
veiddu menn Irxinn mest, og af því stafaði mesta hættan
fyrir fjölgunina.
Pað dregur hver dám af sínum sessunaut, segir míltækið.
Og það mí líka segja, að hver þjóðin diagi dám af sínum
nágranna. Hver þjóð n hefir tekið það eftir annari að ófriða
selinn og myrða sem mest af honum. Pegar búið er að
gereyða honum við strendurnar, er hann sóttur langt norð-