Réttur - 01.02.1923, Blaðsíða 40

40
Rjetlur.
náttúrusöfnum, sjest »drúp£n'rn'n« í all<i sin<ii dýrð. Öll nátt-
úrusöf i eru grund ölluð á drápg rn:nni.«
Á<-ið 1919 voru 245623 sjófuglar drepnir hjer við land.
Vitanlega koma hjer ikki öll kurl 11 graf.ir. Það er ekki verið
að gefa st-ýrslu um hvrrn e n .sta fugl, scm dreginn er. Gera
má því ráð fyrir, að tölu þetsa megi hækka að minsta kos'i
upp í 250 — 300 þúsund. Engar endur eða landfuglsr eru hjer
taldir með, því að engar skýrslur eru til um, hve margt er
drepið af þeim.
Á hvaða menningarstigi sem þjóðirnar standa, og hve ólík-
ar sem þær kunna að vera í skoðunum og hfnaðarháttum,
líkjast þær jafnan hver annari í því að spilia náttúrunni. Út-
rýming einhverrar nytsamrar dýrategundar eykur þó ekki menn-
ingu neinnar þjóðar, og því síður verður hún til að auka
velrregun niðjanna.
Sem dæmi þess, hverju gengd irlaust dýradráp gelur áorkað
í náttúrunni, má geta þess, hvernig Ameríkumönnum tókst að
úttýma víshundunum og fardúfunni. Það er sýnishorn þess,
hvað menn eru tilfinningarlausir fyrir tilverurjetti viltu dýranna.
Ameríka var numin af þjóðum, sem á mörgum sv ðum
stóðu á hærra menningarstigi en Norðmenn, er þeir námu
ísland, en þrátt fyrir það fóru þeir engu betur með náltúru-
auð landsins en landnámsmenn íslands fóru með landnám sitt.
Svo telst til, að Vísundarnir í Norður Ameríku hafi verið
um 150 miljónir að tölu á dögum Kótumbusar. Nú eru ekki
eftir nema sárfá hundruð. Sem dæmi þess, hve hranndrápið
var gífurlegt, var á þtem árum á öldinni sem leið drepin
472 miljón Vísunda, Skrokkarnir voru látnir liggja, þar sem
dýrin hrundu niður undan skolunum. Húðin var aðeins hirt
og stundum tungan líka, því að hún þólti Ijúffeng til átu.
Húðin var þó ekki nema 3 — 5 dollara virði, en kostaði nú
mörg hundruð dollara, ef hún fengist. Seladrápið, sem nú á
sjer stað í norðurhöfunum, og áður er minst á, er nákvæm
eftirstæling vísundadrápsins í Ameríku.
Morðsaga faidúfunnar er þó ekki síður hroðaleg. Slík
ógrynni voru t l af dútutegund þessaii, að húpar af henni