Réttur - 01.02.1923, Blaðsíða 92

92
Rjettur
lönd bættur með tolllögum, sem vissulega auka ekki
vöruútflutning okkar, en minka innkaupin, þá veiður
minna af vörum í landinu, þó að seðlaveltan standi í
stað. En af því að þessar minkandi vörubirgðir eru að
mestu innlendar, þá gerir ekkert til, þó að þær hækki
í verði!
Svona fer það ætíð, þar sem gengið er á bug við ljós
og ákveðin rjettlætishugtök og reglur; þá endar alt í
hrærigraut og krókakerfi miðlunarmála, sem hafa það
eina innihald og gildi, að losa einstaklingana og einka-
hagsmuni þeirra við óþægindi og árekstra, en láta þjóð-
ina sem heild borga brúsann. Það er ef til vill erfitt að
liækka verðgildi peninga okkar á þann hátt, að minka
seðlaveltuna nægilega, vegna þess að það mundi trufla
um of atvinnulífið nú í bili. En þetta ástand verður að
breytast. Samhliða minkun seðlaveltunnar verður að
nema burt úr kerfi hinnar opinberu umboðsstjórnar eigi
aðeins dýr og óþörf embætti og gjaldaliði, heldur var-
hugaverðar og spillandi stofnanir og starfsmenn. Það
þarf að ljetta skattgjöldum af almenningi og greiða öll-
uni, sem vilja vinna, veg til arðvænlegra starfa, á þann
liátt, að f'ytja gjöldin yfir á lönd og lóðir. Pá mun at-
vinnurekstur og skipulag reynast heilbrigðara. En það
er ekki hugsað um þetta á ráðstefnum og skrifstofum
þeirra, sem með völdin fara. — Væntanlega mun þó
verða hugsað því meira um það og ráðgast manna í milli
út í frá, og krafa þeirra um stofnun rjettláts þjóðskipu-
lags mun að lokum reisa þann storm, sem feykir burt
öllum einkahagsmunum.
í nóvember 1923.
C. N. Starcke.