Réttur - 01.02.1923, Blaðsíða 99

RjeUur ■ 99
annars, að England getur treyst á stjórn seðlabanka
tandsins, ,en seðlabankar ýmsra liinna smærri þjóða sýna,
að þeir eru alls ekki starfi sínu vaxnir. I?ess vegna mega
þeir ekki hafa einveldi í peningamálunum. — Ýmsir vilja
að vísu rjetta við krónuna, en mjög hægt, og nota til
þess .15—30 ár; sumir bankastjórar Pjóðbaukans virðast
helst hallast á þá sveif. En fyrst við stóðumst það 1919,
að krónan fjell snögglega niður í 70 aura, án þess að
nokkuð ægilegt skeði, þá getum við einnig þolað, að
hún stígi á stuttum tíma. Væri krónan hækkuð lögum
samkvæmt á þennan hátt, mundi það valda nokkrum
árekstrum í bili,. en að láta hækkunina gerast á löngu
árabili, þýðir í raun og veru næstum því sama og verð-
fall hennar nú þegar. Og lakast er, að ranglætið, sem
þá kemur fram, verður ekki leiðrjett aftur.
Sá sem hefir átt sparisjóðsinnstæðu í banka og fær
hana ekki greidda með því peningagildi sem var, er hann
lagði hana inn, hann er ranglæti beittur og lögbrotum;
það er gagnslítið að hugga hann á því, að hann fái
hana að fullu greidda eftir 15—30 ár, ef hann bíður svo
lengi. Slíkar ávísanir á framtíðina eru ódýrar nú og með
j algerlega óvissu gengi! Jeg held, að ekkert annað stöðvi
fall krónunnar en gagngerð innlausn á seðlunum þeg-
ar í stað. Og ef til vill eru nú komin síðustu forvöð til
þeirra bjargráða. Ástandið er slæmt og sennilega athuga-
verðara en fjöldanum dettur í hug. Þjóðin er á algerðu
undanhaldi frá því, að viðhalda peningum sínum og efna-
hag, og það þýðir hvorki meira nje minna en uppjöf á
almennri sparsemi í stórum stíl. — Sá einstaklingur, sem
við síðustu áramót átti 1000 krónur umfram þarfir og Ijet
> þær í sparisjóð, hann á nú í desember aðeins 860 krón-
ur í sjóðnum. F>að er ekki sjerstaklega hvetjandi fyrir
hann við næsta nýár, að verja 1000 kr. ágóða þessa árs
á jafn hagkvæman hátt.
Sá tími mun koma og er í aðsígi, að hinir stærri fjár-
söfnunarmenn koma eignum sínum fyrir í dollurum eða
7*
t